Totaal aantal leaks

zaterdag 26 november 2011

Another walk on the wall


We don't need no education. Kent U die uitdrukking? De HH kennen dit niet als motto, leergierig als zij daar zijn. Maar niettemin zou dit verschijnsel dito kenmerk van toepassing kunnen zijn op allen die dit consulezen. Vandaar dat een memorabele song van onze goede medewandelaars Pink Floyd kan zorgen voor een idee aan uw kant waar de HH zich naar toe begaven. Nee, niet naar school natuurlijk. Pfff. Maar het gaat om die education want de HH leren een keer in de week dagelijks nog bij. Van de natuur krijgen wij dan onderricht in hoe de dingen gaan. Hoe de grotere verbanden zijn. Maar ook mini verbandjes zijn niet te versmaden. Om een sluiertip: het wordt de HH steeds duidelijker dat HerenDames er ook niets aan kunnen doen. Alles is terug te voeren naar dat ene kernbegrip: penis nijd. En dat terwijl zij zelf daarvoor in ruil bossen voor de deur hebben bekomen, het een een minuscuul sparrenbos, een ander een volledig tropisch regenwoud. Ook niet te ontkennen zijn de onweerstaanbare lusten tot winkelen, deze genen ontbreken bij HH volledig. Zelfs tijdens deze wandeling werd ons lokking verstrekt (ziet de stoute voorbeelden) maar het kostte HF noch HH enigerlei moeite om onder dankzegging te vaarwellen.  Een ander voorbeeld: HH zullen nooit zomaar iets kopen. Gezien de moeite die het kost om tot verkrijging over te gaan zal een H altijd een afweging maken tussen moeite van naar buiten, op pad gaan, winkel bezoeken, pasritueel, prijskaartje, en ga zo of anders maar door. Pas wanneer de schellen van de HH-ogen vallen zal een aanschaf kans maken. Bij HD werkt dat heel anders. Er ontstaat zin tot aanschaf (waar de oorsprong is de HH nog steeds onduidelijk) en men koopt, ongeacht inspanningen enzo. Samengevat: zin, koop, hang in kast.
Ener HH-verlokkingspoging
Nog een voorbeeld en dan wordt gestopt, niet echt natuurlijk want de wandeling moest nog starten. Maar ook in het verre Bergen op Zoom, waar men in vroegere tijden van de wereldbol dacht te vallen kent men ook wijken in gradaties. Van leuk tot bijzonder leuk. Niet iedereen wil in leuk wonen maar er zijn erbij zonder keuzes op dit punt.
Enfin, de volgende keer meer wijsheden maar dit slechts om aan te geven dat het nivo van de HH, eigenaren van de Partij Voor Bier (i.o.) een nivo hanteren en zichzelf opleggen wat ervan uitgaat.
HF had deze week een volledig verzorgde wandeling gewonnen van het bedrijf van HH. Zodoende ging het volledig op kosten van HH (wel aftrekbaar natuurlijk) naar het reeds gemelde Bergen (op Zoom) middels vervoer geregeld door HH. Daar aangekomen had HH geregeld dat er tijd was om de schoenen te verwisselen. Het aanbod van HH om zelf schoenen beschikbaar te stellen was reeds virtueel verworpen. Niet vergeten mag worden dat HH nog een 1e poging had gedaan om zonder wandelschoenen te aanvangen maar deze poging was gedoemd tot kiemsmoor.
Blijft OK
Wat dit keer een eigenaardig iets was dat de directie van genoemde onderneming had besloten de wandeling niet groen te wisselen maar reeds in het groen te starten. Sorry voor station te B.o.Z. maar wij starten bij de Stay-O-kay. Deze keer was HH wel goed voorbereid en wist het genoemde snel en solide te bereiken. Dit zou een dag van directie walk worden.
Met de juiste schoenen ging het op pad. Voor de kenner: bij punt 4 van groene wissel wandeling nr 171. Boslustweg nummer 1. Dit geven wij als tip: dit is het adres, niet het schoenmerk.


Starten dus via de klaverveldenweg maar vrijwel direct links een eigen pad bewandelen. Weg van het verkeer en terug in de eigen wereld van de hollandsche gezonde wandelaar. Middels doorwandelen oversteekt u de rijksweg, die u niet hoort, en kunt u nu reeds blijmaken met een gedicht. Tip: kijkt omhoog en enigszins naar rechts. Hier links van u.
Merkt u ook dat de HH in den beginne wat vochtigheid te verduren kregen. Aangezien dit verschijnsel ons niets meer bleek te zeggen in opgezocht en vastgesteld zijnde motregen. Heeft niets te maken met de dierenwereld maar is een vaststelling. Nu reeds kunnen wij melden dat na 3 keer schoonmaken van bril HH dit verschijnsel op was en de zon een poging tot 3 x toe deed. U doorkruist heel B.o.Z. met alle damesverrukkulukheden maar HH negeer en komt uiteindelijk bij de schelde die hier binnen ligt. Aldaar is het in den zomer ongetwijfeld maar nu is er sprake van vluchtgedrag met vraagprijzen van koopwoningen tot gevolg. De HH slaakten kreten van al hetgeen hier en de verwondering was hierbij een vertezoek.

Kerstboom met erectie
Groeistenen
Weer werden wij onderweg onderwezen in verschijnselen die u alleen zult onderkennen als u veel en regelmatig wandelt. Dan vallen soms zaken op hun plaats die voorheen alleen maar verwarrend en soms volledig overbodig op u overkomen. Dat stadium is voor de HH een passeerstation, niet vallende onder de groene wissels natuurlijk uiteraard. Bijgaand voorbeelden van enigerlei. Over die erectie kunnen wij ook nog een verhaal vertellen van een paard die ondanks de meer dan voortreffelijke temperatuur volledig zijn daaddrang aan een merrie in de naburige weide kenbaar maakte en wij kunnen u melden dat de merrie in kwestie dat doorhad. Hulde voor zoveel mannelijke onverzettelijkheid.


Een aardigheid is de nieuwe 3D aanwinst van de HH. Om u dat duidelijk te maken moet u bijgaande foto in 10 seconden langzaam van links naar rechts bekijken. De oplossing geven wij zo straks.



HH brengt vertroosting
HF in 3D actie
Doorlopen is geboden, let onderweg op een smal dalend pad, gaat u langs de binnenschelde houdt links aan en u komt uiteindelijk bij de waterwinning, de binnenbanddijk. Meer verklappen wij niet. In een linkerbocht gaat u middels trap naar een winderige bank vanwaar uitzicht maar de HH ondanks boterhamzucht verkozen verdere wandeling. Aldan gaat het door de buitengebieden, met buitenwind, langs de paarden waarvan eerder, maakt niet de vergissing zoals de HH maar ga om de boerderij Hildernisse heen en wandel door tot aan Mattemburgh en vandaar gaat het linksaf naar onder de grote weg door. Wij deden het anders aangezien enige eigen inbreng door u als lezers altijd sterk wordt gewaardeerd. Dus kwamen wij langs prachtige bebouwing, over de grote weg en dit stuk is interessant: door middel van eigener kunnen namen wij de oude postweg (in het begin nieuw maar verderop steeds ouder) en deden op die route ook een plas. Soort van simultaan. Pas aan het einde van de dan oudste postbaan pakten wij uw route weer op (niet nadat wij een paar paarden meer dan gerustgesteld hadden inzake privacy). Via een ven, rood-bruin paaltje gaat het dan via zuidgeest, heimolen (waren wij dus al) en een beklemmende hoogspanningsmast dito draden (tip: let op de laatste en scherp rechtsaf) komt een fraai stuk en gedeelte. U kriskrast en de laatste etappe gaat over los zand en heide. Nog een tip: neemt een calculator mee aangezien men onderweg waterputten overhoort. Tip: 35+36 = ?, 37=bos in, 38=?
Als dit allemaal gelukt is kunt u zich gelukkig prijzen tot de categorie te behoren van hen die. Met nog heuvelbeklimming ender afdaling ontstaat al snel een asfaltweg alwaar middels LA u de bestemming nadert. Nog een laatste tip: de HH hadden bijna niet door dat wij natuurlijk ergens de route hadden opgepikt. Zodoende lukte het maar net om dubbele wandelingen te vermijden.



Eind goed, al bier en bittergarnituur. Weest gewaarschuwd: men schenkt de bock hier hoogh.

zaterdag 19 november 2011

Consequenties van consequent zijn















De HH kijken uit naar weersomstandigheden die nopen tot gebruik van textiele stoffen ter verwarming van hoofden, nekken, handen en andere tere lichaamsdelen. Op dit moment is er nog geen sprake van noodzakelijk gebruik, maar weest u gerust, zodra wel zullen we u in woord en beeld van de heugelijke feiten kond doen. Toekomstplannen genoeg, maar nu ter zake en u op gepaste wijze deelgenoot laten worden van Wikiwalksverslagje numero 25. Soms is ver halen goed. Ditmaal bleven de HH wat dichter bij huis. HH had op slinkse wijze wederom een Groene Wissel getrokken en wel den deze: http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=12446 . Zodoende dat HF bij HH aanklopbelde, waarna via en via in frans' automobiel de Capelle aan den IJsselmondenaren vrolijk naar station Vlaardingen vertrokken en warempel ook aankwamen. Uiteraard verschoening en dan vooruit met de geit. HH had nieuw iets en deed daarmee dingen panoramisch fotograferen. Euforisch door dit fenomeen raakte het gehele tweetal afwijkend van de routebeschrijving, maar moesten zeker ook even de lijnbaanoverkapping bekijken. Na zicht op en verwondering draden opgepakt en het opgegeven rondje om de kerk geprobeerd. Echter onverlaten hadden flink gegraven en hekken gezet, zodat de kerk slechts aan enen zijde bekeken mocht worden. Zeker niet uit het veld geslagen want voor hetere vuren gewoon lekker de volgende instructies uitgevoerd. Op de Hoflaan kreeg HF ter hoogte van Randstad een proef-AHA-erlebnis. De huisarts kreeg een pakketje en statige huizen zagen we. In het park bij de Hofsingel werden de HH aangesproken. De aansprekende persoon, die voorzien was van diverse rode hoofdbulten en een hond, kon het niet laten en moest ons laten weten dat zij het een zeer vreemde situatie vond dat de HH zonder hond zich door het park bewogen. Het passende antwoord van HH luidde dat de HH op zoek waren naar Jolanda. Ja, zo
zie je maar weer. Iets verderop zagen de HH een dame van zeer respectabele leeftijd op onnavolgbare wijze iets doen wat ogenschijnlijk bedoeld was ter bevordering van haar gezondheid. Ze las verbazing in onze ogen en om het ijs te breken duidde zij het volgende. De toren vlakbij is het Water, iets verderop de brandweerkazerne het Vuur en de katholieke kerk nog weer iets verder de Hemel. Onder dankzegging voor deze informatie gingen de HH verder huns weegs en zagen even later dat de genoemde gebouwen ook elk daadwerkelijk voorzien zijn van de woorden die de dame noemde. Mooi dat zij even onze lerares wilde zijn. Na de molen zagen de HH een stukje Vlaardingen dat zij eerder bezocht hadden. Hier is een begraafplaats en uit eigener waarneming werd Aarde gespot. Met de vier elementen op zak kon ons eigenlijk niets meer gebeuren, ook al waren we niet voorzien van een persoonlijke hond. Bovendien eiste en kreeg ineens de zeer fraaie staalconstructiebrug over de Twist al onze aandacht. Allerlei fietsertjes en een ongehoorzame hond negerend trapten we naar beneden en op zoek naar de beloofde enorme slagboom. Nou, die was niet alleen enorm, maar ook nog eens met stoeptegels. Waarschijnlijk omdat er sprake is geweest van jobhopping en wel van lantaarnpaal naar slagboom. Vanaf nu eigenlijk Broekpolderbos en dus gerepte natuur. Gelukkig waren de betonnen bruggen goed uitgehard en stond niets de quest naar zitbankjes meer in de weg of kon die onderbreken. Bij maar vooral op de zitbankjes deden de HH naar hartelust welverdiende en overheerlijke broodjes tot zich nemen. Ook werd van de meegenomen flesjes water vastgesteld dat de beide soorten water, hoe verschillend ook verpakt en van samenstelling, van nederlandse makelij zijn. Ja, dan kun je na het drinken daarvan met een gerust weer verder wandelen. Even afval weggooien en een klein stukje nog wat inconsequent rondhobbelen, maar toen kwam de moelijkste taak van de middag. De opdracht was namelijk 1 kilometer consequent een schelpenpaadje volgen. HF raakte na verloop van verstreken meters bijna van streek door de opgelegde beperking, maar gelukkig bood HH de helpende hand en liet een zeer fraaie plant haar indrukwekkende schoonheid bewijzen. Ja, daarna was het nog een peuleschil. Na zicht op en geluiden van een snelweg doken de HH het bos weer in. Maar wat een derrie hier zeg. Dat wordt thuis broeken in de was met alle gevolgen op milieu en huiselijk vlak ten gevolge. Met enige angst verder en prompt te vroeg een afslag. Alles kwam uiteindelijk wel goed hoor maar toch. HF had hierna toch gevoelens van ongemak in de buikstreek. Enigzins versterkt werden die door een fietsvrouwpersoon die haar medefietsvrouwpersoon op de hoogte bracht van het feit dat zij een bepaald persoon helemaal in elkaar zou tremmen. De aanblik van een zichzelf ledigende straatveegmobiel droeg ook al niet bij tot het afnemen der bangheid. Toch kwam na Claudius Civilus een prachtig zicht op gestelden die woonden aan een singel. De niet-gestelden aan de singel woonden ook, maar in geringer mate. Na koeien die gevoerd werden en verdacht veel op schapen leken, zagen we bomen die sinds maart 2011 nog niet echt veel vruchten hebben voortgebracht. Ook de twee vissers hadden weinig succes. De jongen op het bankje daarentegen wel, want hij hield het been van het meisje goed vast. Na een vreemde roze eend in het bijtwater en het rozenperkje met rozen via Curacao en door het kinderkunsttunneltje naar huizen waar rolstoelers op generlei wijze toegang hebben of welkom zijn. Het kerkplein was nog steeds opgebroken, maar het deerde ons niet meer. Van het in de beschrijving geadviseerde biertje bij Petrus kwam het niet, aangezien de poort gesloten was. Handig voor later om te weten dat de poort dus ook gesloten kan zijn. Na inspectie door HF van het station togen de HH naar een plek waarvan zij wisten dat daar de deuren wagenwijd open zouden staan en laving volop zou kunnen plaatsvinden. Na enig oponthoud en rondzwerving in Rotterdam genoten de HH te Capelle van Hertog Jan Bockbier van de wisseltap die constant van plaats verwisseld wordt. Het bittergarnituur van van Dobbense origine vervolmaakte het geheel.


zaterdag 12 november 2011

Op zoek naar de gulden

U heeft ons even gemist zegt u? Dat kan kloppen zeggen wij. Immers, de wereld is dezelfde niet meer. PapaXXXX uit Griekenland weg en weer terug. Berlusamore misschien weg. En dan een aangekondigd onderzoek van de PVV naar de herkomst van de gulden. Heeft u nog florijnen? De HH bleken nog centen, dubbeltjes en kwartjes te bezitten. Hoeveel euri dat straks waard is?
Wij overwegen na ampele om de wandelingen voortaan te verdelen in Neuro walks en Zeuro walks. U kunt zelf wel nagaan waar welk zal zijn en bevinden.
De titel van dit stuk verwijst ook een beetje naar het gevoel dat vroeger alles beter zou zijn. Nu, dat geldt niet voor de wandelingen van de HH, want die worden nu juist steeds beter. Hiermee is in feite al weer aangetoond dat de Euro hier geen invloed op heeft.
Hoe het ook zij, de P(artij)V(oor)B(ieren), nog in oprichting!, zal naar de huidige situatie een diepgaand onderzoek doen en wij houden namens U de situatie in de gaten.
Wij hadden gehoord en dus ook onthouden dat in Loon op Zand de meeste kans bestond om te kijken hoe het leven tijdens de gulden er aan toe gaat. Heel stiekum schijnt men onderhuids de ontvangen euro's om te wisselen in guldens en bij aanschaf verkoop wordt het ritueel den anderen kant op verricht. Zodoende komen de guldens de deur niet uit en zullen de HH uiterst behoedzaam te werk moeten gaan. De verhalen zijn snel bekend en voor je het weet komt een zekere P.R. de V. met een camera langs. En hoe graag de HH ook landelijke bekendheid zoeken voor hun PVB moet het niet op deze wijze.

Eerst maar eens oprakelen naar wetenswaardigheden. Het gedoe heet: Huis ter Heide-route.

Van hierna kunt u lezen hoe het de HH verging.
De Huis ter Heide-route
Wilt u zelf eens ervaren hoe het is om als HH een Zeuro route te lopen dan moet u met vervoer op enigerlei wijze naar Loon op Zand zien te komen. Vrijdagmorgen heeft men een markt in huis, dus parkeren vormt een klein lokaal probleem maar er is altijd een verderop. Wij arriveerden dit keer erg vroeg want HF moest in den middag taalles gaan verzorgen aan hardleersen. Zodoende moest uitelijk 16.00 terug in Rotterdam, nu is dat laatste voor een Volvo geen probleem, maar voor de HH als zij eenmaal bieren wel.

Sfeertje ter plekke
Het kasteel in kwestie
Om eerste maar eens in de juiste stemming te komen bijgaand een sfeer foto/impressie, ja dat heeft u dus allemaal dankzij de HH weer mogen meemaken. Kent u een hond dan hopen wij wel aangelijnd. U ziet de herfstpracht is in al zijn facetten aanwezig en dan bedoelen wij niet alleen de natuur. Enfin, na parkeren, schoenentruuk in al zijn glorie gingen wij dan op pad. HF wist van een kasteeltje in de buurt en dan heb je het al. Dwangmatig bezichtiging moest volgen en zodoende. Geniet.

Dit impliceerde wel heen en terug alvorens echt kon worden begonnen met de wandeling. Vanaf Oranjeplein, Bergstraat, onder de A 261 door. Spinderspad, langs het Leikeven, over het landgoed Huis ter Heide en het kraanven tot de buurtschap Duiksehoef (hooispoor). Let op, hoewel u op de heenweg onder de A 261 bent gekomen gaat u er nu overheen, ja, wonderen volop tijdens deze wandeling. De HH vonden trouwens een prachtig bergpad zodat u kwiek en snel de overheen route kunt afronden en het 2e bospad rechts kunt nemen. En wederom een wonder, dit pad is tevens een ruiterpad.

Wij gaan u natuurlijk niet vermoeien met details anders is er voor u de lol er bij voorbaat. Wel zullen wij trachten aan de hand van hoogtepunten u te wijzen op hoogtepunten.
Lokale bouwwijze
Dit begon al vrijwel aan het begin met de alhier gebruikelijke metselwijze waarbij het vooral opvalt dat het materiaalgebruik aan de zuinige kant lijkt. Hier spreekt de spreekwoordelijke brabantse zuinigheid waarbij best wel eens geprezen mag worden dat men zich hier al eeuwenlang op de Euro crisis voldoende heeft voorbereid.
Ven
Wanneer u voldoende de tijd heeft genomen om dit in u op te nemen kunt u verder gan om de eerste asfalt schreden te zetten die zich vrijwel uitsluitend aan het begin bevinden. Maar dan komt u er lekker in. Wat wij wel willen verklappen is dat onderweg vele banken u deelgenoot worden zodat voldoende gerust kan worden. Dat geldt niet voor de prullenbakken. Dus hou de zakdoeken gewoon bij u tot er wel een prullenbak verschijnt. Bij de bergstraat komt het groen binnen bereik en hoort u het geronk van een bomencastraat. Die ging op dergelijke wijze te keer dat veler bomen sneuvelden. De HH hevig emotioneel achterlatend. Er restte ons niets anders dan vlot doorlopen. U gaat dan ook langs vennen, zoals genoemd leikeven. Dit klinkt onheilspellend en dat is het dan ook. Maar overdag valt alles wel mee. De Moer en Kraanven stammen uit de middeleeuwen. Overigens is men bij Kraaiven genoemd ven kwijtgeraakt.

Zicht vanuit café
Ven
En dan nu het grootste wonder van deze wandeling. Vanwege de rare tijdstreken die HF had veroorzaakt begon bij de HH een tot nu toe onbekend verlangen de kop op te steken. HF neigde naar thee, HH eiste koffie. Gelukkig kon de route worden bijgesteld zodat De Moer bezocht moest worden voor deze bevrediging. HF maakte het HH nog even moeilijk door de gesloten deuren van het café te willen openen. Maar in brabant is dicht niet open. Maar gelukkig bleek dit een olijk grapje en werd via de reguliere ingang het pand betreden en viel koffie/thee/appelgebak met slagroom ons deel. Bent u liefhebber van Albert West dan zit u hier goed.

Een ander hoogtepunt is deze weg, hoewel aangelegd toch aanwezig. U kunt hier op een nader te bepalen wijze nog beter met de natuur in kwestie kennismaken. Als u bij het begin begint moet u het pad helemaal doorlopen en aan het eind RA aanhouden en bij terugkeer in de bewoonde wereld eerst weer een stuk teruglopen (tja) en dan bij het vertrekpunt met de rug naar het pad het bos inlopen. In genoemd bos werden wij door overblijfselen herinnerd aan het feit dat het niet altijd pluis is in het bos. De HH werden echter volledig met rust gelaten.



Eenmaal terug in Loon op Zand (weinig op zand trouwens) konden wij de schoenen terug zetten in de auto, het gewone schoeisel werd aangetrokken en via de geldautomaat waar HH vergeefse pogingen deed om geld uit de muur te trekken ging het dan naar een tapperij waar men ondanks het tijdstip bereid zou zijn tot verstrekking van de broodnodige versnaperingen. Hadden wij al verteld dat door het door elkaar liggende tijdschema de meegebrachte hammetjes onaangeroerd waren gebleven?
Tot slot gingen wij omstreeks 14 uur toch maar een bieren voorzien van een subliem bittergarnituur. Wij moeten dit u kenbaren. Bijgaand. Hoewel HH deze garnituur vanaf de andere zijde heeft bekeken moet worden gezegd dat dit voor het uitzicht en de smaak weinig uitmaakte. Zodoende maken wij in dit geval geen voorbehoud.
Eet smakelijk en tot ziens!

zaterdag 5 november 2011

Een lesje Horsten en een eiland

Conclusies en leermomenten: vunzigheid sluimert niet allen in zwammen; daar waar een zeer grote hoeveelheid fietsen zich verzamelen, kan een treinstation gebouwd worden; meneer Assange gaat op vakantie naar Zweden, hoewel hij het liefst naar de Verenigde Staten van Noord Amerika zou gaan; er dienen meer wandelroutes te worden gecreëerd nu de wereld er 7 miljard mensen op na houdt; de HH zullen zichzelf als directiesecretaressen of -secretarissen in dienst nemen, zodra dat niet ten koste van gemeenschapsgeld gaat; verwacht geen thee met een kaakje van mensen die met vakantie op Curacao zijn; een eiland is een eiland. Uiteraard kunnen we u op meer vlakken van dienst zijn met tips en handige trucs, maar in het licht van de Wikiwalksgedachtelamp doceerdoseren we liever. Graaggaarne zouden we daarom nu u mee laten genieten van een wederom zonovergoten verzameling van dingen die de HH doen en waar deze blog bol van staat. De plannen gingen en wel dusdanig dat HF op gepaste wijze HH uit huis ontvoerde. HH wist daarop met wijze hand terug te slaan en liet een wandelroute zien in de buurt van Voorschoten (wieg van het v/d Valk-concern) en wel met name Koninklijk Landgoed De Horsten. Hier had HF op geen enkele wijze spijt van, zodat eigenlijk niets een reis daar naartoe in de weg stond. Viavia en langs het gebouw waar de HH elkander voor het eerst spraken, op naar station Voorschoten. Na kort maar resoluut aarzelen parkeerde HF op 1 van de 2 beschikbare parkeerplaatsen en konden op bankjes schoenen uit en aan gedaan worden. Even een blik op de stationsklok en met de smaak van honingdrop in de mond klonk voor ons het vertreksein. Minder lawaaierig doen de treinen dat doen, trokken de HH op en begaven zich naar het Geestwoningpad. Een grasnuffelaar voorbij en aan het einde van een hek LA voorbij aan begraafplaats naar wandelpark Rosenburgh en even later RA het park in. Daar zagen we een hertenschool, terwijl we onderweg ook al een indonesische en een britse school hadden gezien. Er valt dus nog genoeg te leren in Nederland. Plotsklaps werden we tot een ontmoeting gedwongen met een living-dead in vrouwsgedaante. We ontdekten de buisplek, waardoor deze de begraafplaats had verlaten. Uiteindelijk LA langs de spoorlijn want er kan nog een trein komen nietwaar, maar dat wisten die eenden natuurlijk ook niet. Hier is overigens het plan ontstaan om de PVB (Partij Voor Bier) op te richten, na een korte ontmoeting met een werkverkeerautomobiel. Nadere berichten hierover volgen wel of niet. Door een tunnel onder het spoor door. Een behelmd hoofd in een gele kanonskogel van zeer groot formaat ging ons voorbij, terwijl we net waren bijgekomen van de indrukken, die de ondergrondse toegansdeuren naar onze watervorst, op ons hadden gemaakt. Dan maar op naar een entree van De Horsten. Een toegangsbewijs tot het landgoed kost 1 euro per persoon mits indien 65 jaar of jonger. Ouderen dienen 0,50 euro af te dragen. Het is ons nu duidelijk waarom onze kroonprins en zijn meisjes een staatstoelage nodig hebben.Een lokale heer wist ons te vertellen dat wij geenzins kunnen doorgaan voor personen die slechts 0,50 euro dienen te betalen. Na dit compliment van deze vanaf dat moment zeer gewaarde vriend, wisselden we fluks en blijde twee eurostukken in voor toegangskaartjes. Direct daarna bloeiden Citroenharten op. Een pracht GS. Maar dit hoeft u niet op te slaan als zeer belangrijke informatie; alhoewel. In opdracht van de route-ontwerper liepen we niet een gekleurde en uitgestippelde, maar een eigenwijze http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=11062&from=../groene_wissels/station . Er werd machinaal hout gespleten en langs de rondondendron namen we het rommelige pad. De vijver bleek beblad en het pad meer dan erg rommelig. In het stiltegebied, wat verboden toegang bezit, troffen we een bellende damesvrouw aan, maar uiteindelijk was daar dan de halfverharde baan, die geheel verhard was door ijzeren platen. De meneer van de grondverzetmachine had tijd voor een sigaretje en een praatje. Zijn collega in het bootje bleek, naast beperking in afstandneming, ook nog een prettige man van 63 ( 1 euro) te zijn. Na uitwisseling van wetenswaardigheden over de Horstenbewoners mochten we verder. De sigaretmeneer achtervolgde ons echter in een blauwe VW-bus, totdat hij ons inhaalde. Vlak daarna hoorden de HH een soort knagend geluid, dat hen bleef achtervolgen. Het bleken onze maagjes te zijn. Op een leuk bankje met uitzicht werden daarom bammetjes al dan niet met kaas gegeten. Nou, daar kikkerden we zienderogen van op. We werden nu getracteerd op langs-boerderijen-wandelen en door park met stukjes water. Bovenop stond een torentje en nadat we vrolijk door bejaarden waren
toegezwaaid liep uw tweetal omhoog en stelden vast dat voor rolstoelers deze gang ten zeerste ongeschikt is. Boven aangekomen sloeg een ander tweetal op de vlucht, zodat de HH vrijelijk konden genieten van het uitzicht over bos en land. Naar beneden maar weer en daar zagen we een rolstoeler die waarschijnlijk niet op de hoogte was van eigener en heuveltjesbeperking. HF vroeg HH af, gezien de hoeveelheid mede-aanwezigen, of er wellicht sprake was van dagvergissing aan HH-zijde. Dit laatste bleek niet het geval. De drukte is waarschijnlijk te danken aan het hoge plaatselijke percentage aan personen met te veel (geld en) vrije tijd. Toch ongedrukte pret en om meertje heen middels HH-wijze en naar het theehuis. Hoewel gesloten deed HH een bestelling en deze zou ons nagebracht worden. HF informeerde nog even of de bestelling ook mede bestond uit een maria-kaakje. Hierover bestaat tot op heden onduidelijkheid. Door deze verwarring diende HF een overtreding te maken en verschafte zich, ondanks art. 451 W.v.Str. toegang, daar waar verboden. Gelukkig van korte duur, zodat verder gewandeld kon worden. Het aangegeven seringenbos merkten we te laat op, net als een aanwijzing. Hierdoor konden de HH een mansmetvrouwspersoon wel de uitdebrandweerhulphand bieden door richtingsgevoelige informatie te verstrekken. Even later ons bewustwordend van eigen dwaling, waren er schreden waarop we terugkeerden. Dit laatste kunnen we een ieder van hartewarmte aanbevelen, dat van die schreden en dergelijke. Eindelijke de Horsten verlaten hebbende via de Papeweg-uitgang werd het tijd om in de buurt van Margaretha even wat te drinken. Het laatste stuk van het traject voerde ons langs een drukke weg. Een ons onbekende meneer kreeg het daarvan zo angstig benauwd, dat het hem op de blaas sloeg en hij ontzettend wild ging plassen. Voorbij een grenspaal met overal enorme gaten (sommige zelfs met leidingen) ontdekten we dat in deze omgeving aardappelschijfjes er uitzien als bij ons zand er uitziet. Rare jongens. Wij daarentegen gingen via het treinstation naar de HF-mobiel. Eenmaal gezeten daarin werd besloten de Valk Gouden Leeuw aan te doen. We reden er naartoe en langs maar namen om ons moverende redenen de beslissing door te rijden naar het Eiland van Ome Nick. Hoewel buiten bleek dat men daar platvis had, namen de HH een bittergarnituur dat met smaak werd verorberd en overgoten met Palm Bock.