30 december 2011, wandelen bij 8 graden Celsius

Wandelend met elkaar van gedachten wisselen. Wie dat verzonnen heeft, moet iets verzonnen hebben. Maar goed dat de HH gedegen onderzoek doen naar dit fenomeen en het zou de Wikiwalkers tekort doen als zij niet zichzelf enigzins zouden borstkloppen. De HH vermoeden dichterbij de kern van het geheel te komen. Namelijk zowel het wandelen als het gedachtenwisselritueel wordt steeds kindelijker en vrijer. Lang leve de vooruitgang! Maar ja, aan alle voordelen kleven vaak nog wat andere voordelen. Neem nou deze. Je mag een gegeven paard en boer pas op je kippen, niet in de moeder van de porseleinkast kijken. Gegeven dit gegeven moest het maar eens uit zijn en dienden de HH een danig onderzoek te gaan doen inzake het Gooise Matras. HF naaide bij aankomst van ten huize HH de laatstgenoemde een nieuwe oude oor aan, uiteraard in ruil voor een rollende steen, waarna gecitroend naar Hilversum kon worden vertrokken. Horen we daar iemand zegdenken: Foei, naar het verderfelijke Hilversum? Volmondig ja, want immers het Matras moet onderzocht. Onderweg zagen we een ontdakte auto, wiens bestuurder, blijkbaar met een zomerhoofd, graag iets aan zijn kapsel wilde doen. Gelooft u ons maar, dat lukte perfect. Maar kortom, middels een Groene Wissel (alweer, en nee, nog steeds niet saai) http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=11504 zoeken naar het treinstation met een zak gevuld met muntjes voor de parkeerautomaat. Vermoedelijk was men in Hilversum niet erg blij met onze komst want wegafsluitingen en -opbrekingen vielen ons ten deel. Maar vastbijtertjes zijn en blijven we en met hulp van niet nader te noemen bronnen kwam dat ene prachtige parkeerplekje vrij bij café Dudok. Toen schrokken we; ondanks allerlei aankondigingen van betaald parkeren, ontnam men ons de mogelijkheid tot betaling. Alsof dat nog niet genoeg was, wenste men ons ook nog eens een prettige jaarwisseling. Enigzins verward wilden de HH de dans starten aan de verkeerde zijde des stations. Hoewel dom, de vergissing was na een achttien minuten en 47 seconden toch nog snel ontdekt en hersteld. Een Chinees wilde ons aanmoedigen en had op een aantal winkelruiten Take a Wok geschreven. Voor de dameskijklezers onder ons: kijk eens wat een jummiesmullenwinkelstraat!! Ja, ook ver van huis denken de HH aan de damesmevrouwen. Langs de Doelen en de Oude Haven (zijn we in Rotterdam?) Enigzins beneveld door wietverbrandingsluchten en daardoor bijna platgereden door een oude Amerikaan op naar de Badhuislaan met poesbekijking en vooral lange trap naar beneden af. Alsof je een dal ingaat. Bij en op de Bergweg (toch Rotterdam?) liet men ons weten dat Endemol gaat verhuizen. Waar naartoe wilde men niet onthullen. Het Corversbos; zegt u dat iets? We kregen al wel een beetje het Matrassengvoel. Van de vaak reeën hebben we niets gemerkt, maar hole 7/18 met par 3 zagen we met alle handicaps vandien. Een schrikactie van fietsbelgeluid en een mooie glimlach van een andere fiets later, kregen we de vraag of er sprake is bij de HH van Gooilust. Het antwoord daarop is niet moeilijk en evenmin belangrijk. Het allerbelangrijkste was dat we het Gooise Matras ontdekten. Kleiner en oncomfortabeler dan gedacht. Oordeelt u zelf maar. Hoewel de quest daarmee ten einde was gekomen, ging het niet rechtsomkeert en huiswaarts. Neen, want hoe verklaren de HH dan de vroege thuiskomst. Het excuus " we hebben het Matras ontdekt en het had ons niet veel te bieden " kan makkelijk verkeerd uitgelegd worden. Dus lekker verder en over nieuw rondeel naar de buitenplaats met bamboe. Bij De Trompenburgh met het kitscherige gouden galjoen als windwijzer even stilgestaan. Ja, dat moest gewoon even, want drie fietsers wilden ons voorbij. Anders niet zo erg, maar als je praat over een Spartamet en je heb alvast een auto-accu op je bagagedrager gezet, dan vermoeden we oneerlijke concurrentie. De onzichtbare mevrouw had het over dingen van twee jaar geleden, maar de HH wensen nu even over het heden te vertellen. Daarom de weg vervolgd en blij gekeken naar oude Volvo, oude Snoekbreak met achterinzitbank en een Bedford van zeer vroegere makelij. Jongensdingen zullen we maar zeggen. Zo te zien had de vleeschhouwer de naam geen eer aangedaan en alleen de kop van 1 der koeien gehouden. Bij de Hervormde Kerk zagen het prototype van het autoklokje. Dus rechtsaf landgoed Hilverbeek op min of meer vergezeld van snufeltruizelplasbeagle. Het ornament werd door HH even op haar plaats gezet en het van domme leuningen voorziene bruggetje was toen geen obstakel meer. Bij de Spanderslaan deed men voor ons een mooie demonstratie schaapjesophetdrogewatisdatleuk. Wij vonden het mooi en vergaten prompt de route te volgen. Mede door die stomme lage paaltjes keerden we op onze schreden terug en werden beloond door de magere maar uiterst vriendelijk oude dame. Al deze tijd vergaten de HH door verschillende oorzaken hun inwendige mensen te versterken. Maar eenmaal aangekomen bij de voetpadsteen kozen ze brood voor hun kiezen. Van veel rust was geen sprake want Spiky zat luid blaffend achter een andere hond aan. Deze had goed geluisterd naar de instructies en door te verstoppen onder de brug bracht hij Spiky compleet in de war. Toen Vattoe ook nog eens een keer nieuwsgierig de broodzakjes kwam besnuffelen was het helemaal gedaan met de rust. Maar het voedsel smaakte de HH enorm prettig, zodat langs diepliggende beek naar de zwarte schuren kon worden gegaan. Dat verderop de Doodweg was, sprak voor zich. Ondanks een Stoicijnkoe (wel even wachten; er kan nog een koei komen) heelhuids bij de zendmast en toen mochten we Mies Bouman haar Boulevard oversteken. Op het treinviaduct zagen we een rijdende banaan en vanaf een paar treinen, want we weten het inmiddels: er kan nog een trein komen. Niet van plan om daarop te wachten op naar het scheidingscentrum, waar zo te horen heel veel honden bijeen waren gekomen om dat ritueel bij te wonen. De deurbel van een fiets ging, maar in plaats van opendoen gingen de HH een stap aan de kant. Nog een keer de bel en een soort poedel mocht uit het mandje. Ja, dan de grote niet stille heide maar op. Soms doortastend, soms aarzelend naar de Stalpaertstraat. De hond daar kon wel een oorcorrectie gebruiken, maar de opvoeder wenste goede raad volkomen in wind te slaan. De aangeboden naaimachine sloegen we af ( je weet maar nooit wat daar van komt op het Matras). Het tegelpad langs de kerk deed ons veel minder voelen dan de verwachtingen daaromtrent. Langs Café 't Hoekje op de hoek, een natuurlijke zon-en lichtwering en de GGZ-kerstwens naar de moskee. Onderhoudsvrije huizen daar gelaten was de parkeerplaats alleen voor sommig personeel en verderop de ingang van iets om de hoek. Ja, dan sta je ineens weer waar de wandeling begon. Na uitleg van HH over onbetaald parkeren en wat twijfel Dudok binnengetreden. Na bitterballen, twee vedetten, donkere kabouters en karaoke-opstelling, hoepla richting huiswaarts. Wat spooroponthoud en anorexia in Hilversum en pittige regen bij Utrecht kon HH weer ten huize terecht en ging de ciroen vergezeld van HF op zoek naar een mooie parkeerplaats. Tot zover dit jaar. De HH wensen u heel veel goeds in het nieuwe jaar; en laat de Maya's maar kletsen; 2012 wordt het einde.

Il wandelo el campo duo signori

Heren en herendames niet ook wel. Het mag ook wel eens worden gezegd dat er sprake is van teleurstelling. Nee geen teloorgang natuurlijk. Nee puur in de sfeer van een traantje wegpikken en zo. Hoe zoiets kan? Wij zijn gewend dat wanneer wij aan het eind van een walk de figuurlijke finish passeren  er een (soms kleine) ovatie ons ten deel valt. (en pecunia....). Tot op heden was dat zo. Nu de HH slechts eenmaal zonder volledig druppelloos hebben gewandeld viel het ons direct op dat er niemand was om ons een schouderriem. Dat is ons zwaar tegengevallen. Natuurlijk hebben we het allemaal druk, wachten we nog steeds op de griep uit Mexico en is er weer een virus geconstateerd waarvan de geleerden laat maar. Maar dat was toen nog allemaal niet bekend. Daarbij, ook de HH moeten werkelijk alles uit de kast halen om u wekelijks. En welke risico's worden hierbij niet geschuwd? Nee,  alles behalve slappe hap. Vandaar deze kleine waarschuwing onzerzijds. Wilt u in de toekomst van leespret voorzien blijven dan resten 2: of u doneert jaarlijks op onze Bahama rekening, of u levert wekelijks 2 euro in als en indien wij de finish passeren. Het is niet anders. Goed, dit is eruit. Niemandal zand erover en op naar business as usual. At least, for the gents......

Bijschrift toevoegen

Wat is er zoal deze week? Onze André weer de ruimte in, Bleker die na die voetbalkaarten nu toch ook een gulle gever aan de noordelijke regio blijkt te zijn? Daar kunnen de HH niets over zeggen aangezien we nooit worden gevraagd om aldaar te lopen. Dit ondanks Groninger kerken die wij best willen bewandelen. De belgische polite die ter zekerheid nog maar een keer over een ongeval ganger heen rijdt. Maar deze was al gewond ter plaatse. Met name dit wilden de HH zelf weleens en zodoende kon het gebeuren dat:

Panoramaritus

er leefde eens heel lang geleden in het Belgenland een kalm volk in het hout. Omdat die regel korter moest werd dit Kalmthout.

Ja dat staat er

Het was ook voor ons heel lang geleden dat wij in het schone maar verre Kalmthout liepen. De herinneringen aan bediening van strak in legging dame en de kennersblik van de ober liggen echter nog vers in het geheugen. Daarnaast werd ons van weerwege verteld dat wandelen wel mogelijk was maar wellicht niet zonder druppelsgewijze. Aangezien de wijzen uit het oosten komen en de regen uit het westen, met noordelijke invloed, leek het niet meer dan logisch dat Kalmthout de optie van vandaag zou worden. Nu dat treft, HH had de wagen bij en HF hoefde slechts in te stappen. Dat dit vrij lang duurde door talmneigingen van HF mag deze pret niet drukken. HH had vooraf de auto voorzien van verse benzine ad € 1,569 per liter dus dat kon weer. Een zacht muziekje erbij en het feest ging van start. Via grote weg, moerdijk, rechtsaf, bij Roosendaal zo ongeveer de bush in. Na zo'n 16 km komt u dan in het o zo herkenbare Kalmthout, mede bekend vanwege de broodautomaten. Het verschijnsel werkt als volgt: om 9.00 uur staat de plaatselijke bakker in het apparaat en steekt zijn hand uit. U legt daar minimaal 2 euro in en stamelt of prevelt wat u wilt hebben. Onder gemompel van de bakker van "dat zullen we nog wel eens zien" verlaat u samen de automaat en begeeft u eigen weegs. Na 16.00 uur kunt u weer terug bekomen en met een beetje geluk ligt in diezelfde machien een brood. Misschien niet het uwe, maar neemt u het gerust mee. Alle Belgische broden verdienen een eetgenot. Parkeren kunt u bij het Natuureducatief Centrum De Vroente. Aldaar leert u bijvoorbeeld zaken die u wijsheid en genot schenken. Wij konden dat allemaal niet verwerken dus na het schoenenritueel vanaf een nat bankje ging het langs verschrikkelijk oorlogstuig de putsesteenweg over (let op) en vandaar volgt u als een mak .... de blauwe route (getiteld route Schaap). Wanneer u om u heen kijkt ziet u nog de sporen van de verwoestende branden die hier enige tijd geleden veel schade hebben berokkend. Ergens tijdens deze route wijkt u ervan af (Tip: na het Kriekelaarsven net uit het bos, bij het bankje linksaf en de "voetjes" volgen. Vanaf dit moment was de gehoorzaamheid der HH ten einde en wist HF overigens zonder medeweten van HH een eigen stuk in de route in te passen die worderwel integreerde in het grotere geheel. Niettemin is de rode bewegwijzering wel het geen u moet aanhouden. Nadat u mateloos veel over het stuifzand van de Vossenbergen bent gelopen pakt u de blauwe route weer op. Gedurende een deel van de tocht houdt u zicht op de brandtoren, die overigens in tegenstelling tot de vegetatie niet de brand had gevat. Tevens moet ons van het hart dat de prikjesmensen deze periode wel een toegevoegde waarde hebben. Driftig maken zij met hun harpoentjes de weg vrij voor het wassende water. Eindelijk een nuttige eigenschap.

Deed het niet meer

Hoofdweg

Dit was niet de week van de levende dieren. Daarentegen kregen wij verschillende exemplaren voorgeschoteld die hetzij van hoofd waren bestolen dan wel met de keutel nog uit de kond deze aardse genoegens hadden verlaten.

Als u genoeg heeft gewandeld dan oversteekt u tegengesteld de putsesteenweg en zoekt een plek aan het raam bij de Heihoeve. Men schenkt Corsendonck in de kleuren licht en donker. Bij iedere bierwissel worden bitterballen geserveerd die nadien gewoon kunnen worden afgerekend.

Fijne kerstdagen met veel eet - en drinkgenot.
Gezellig met uwer dierbaren en hou het leuk.
Zijn de buikjes rond gegeten en gedronken dan vindt u in de ruim 200 wandelingen van de HH voldoende afleiding om er wat aan te doen.

Je voelt pas nattigheid als je droog komt te staan.

We leven in barre tijden. Storm, hagel, veel regen en downrankings en dan hebben we het nog niet eens over het weer gehad. Maar wat er ook aan de hand is, als de HH gaan wandelen ( en dat is eigenlijk best vaak) mogen zij, soms tegen alle verwachtingen van wie ook in, dat doen in een redelijk van regenwater verstoken tijdsduur. Een overigens redelijk prettige bijkomstigheid. Om de stelling te bewijzen reed HF naar HH op een door de HH zelf afgesproken tijdstip. HH had een uitverslaping gedaan en werd daarna, hoewel aangenaam maar toch, opgehouden door telefonies. Gaf niks, HF kon nu eindelijk eens goed bekijken hoe HH toch zijn altijd weer smakelijke bammetjes klaar maakt. Gewoontegetrouw wilde HH wat huiselijke restanten meenemen. De restanten kwamen in opstand, maar na toeschieten van HF kon het inmiddels gedweë afval toch onritueel worden gestort. Wat de oorzaak was, is onduidelijk, maar zowel beide HH hadden onafhankelijk van elkander een voorkeur gekozen voor een tripje in en om Alphen aan de Rijn. Toevallig hé? Het zou dan ook dom geweest zijn om deze wandeling ( http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=12624 ) niet te maken en zodoende. Jawel, wederom een Groene Wissel. Lekker langs Waddinxveen ( van de kapotte brug, weet u wel) en gestaag achter tractoren naar het beginpunt. Dat valt best mee, als je weet hoe je daar moet komen. Mede door opbreeksels werd het starten der tour wat uitgesteld en kon HH HF laten zien waar het onheilsplekwinkelcentrum is. Een wedstrijdje tusssen een Sprinter en een Intercity eindigde onbeslist, zodat na ampel beraad geparkeerd werd in de blauwe zone (niet vanwege de alcohol) op de Kopenhagensingel. De stoere schoentjes met modder van de vorige week er nog aan aan en onder het spoor door middels het station. De Stationsstraat gingen we op nadat we eerst het goede voorbeeld aan kinderen hadden gegeven. Gelukkig waren we niet met de fiets, anders waren we die bij dit bord mooi kwijt geraakt. HH memoreerde nog even Conny Vonk, waarna we hakjes tiktak op de stoep mochten beluisteren. HF bediende zich de hele tijd al van de parapluie, waar HH gewoon stoer element na element trotseerde. De Adventskerk ( of advertentiekerk zoals sommigen zeggen) is groot. Na het trapjeafgang was er sprake van onnatuurlijke ijspret. Wel mooi natuurlijk. Echter hierdoor deden HH-handen koud worden en werd er simultaan handschoenen aangedaan. Met zicht op het Oude Raadhuis had er zich een mooi ongeluk kunnen voordoen tussen een vrachtwagen en een tankauto, maar er was niet de volledige medewerking. Resultaat: de HH staken over naar de kinderboerderij. De vragen aan de bambi's bleven onbeantwoord en verder was ons devies. De beller wilde eerst onze pas bijhouden, maar bij de onder-de-zijvleugel-van-een-flatgebouw moest hij al afhaken. Even uitrusten bij de er-kan-nog-een-trein-komen-oversteekplaats en dan langs de neptweedekamer naar de koeien van buitenlandse makelij. Stoïceins van beide kanten mochten we verder wandelen over het Weteringpad. Twee kilometer lang maar liefst, zodat we tijd hadden om vast te stellen dat: a) er is bedrijventerrein; b) er zijn woonhuizen; c) buiten werken heeft best soms voordelen; d) huizen moeten echt afgebouwd zijn voordat bewoning handig is; e) als er dan bewoond wordt, mag dat inderdaad best met lelijke stenen en een mooie voordeur. Na het oversteken van de drukke (?) weg troffen we de tunnel aan, waar graffititeren gedoogd wordt. Nog even een stukje verhard lopen en dan: de Kruiskade!!! Niet die smeltkroes in Rotterdam, maar gewoon lekker landelijk bij Alphen. De wasserette werd gelijk ge-smst, want als dit geen mooie vieze broeken op zou leveren, nou dan. Trouwens wel lekker hoor, zo buiten. Dat vonden die vier vrijwilligers van Staatsbosbeheer ook en daarom waren ze heerlijk aan het wilgenknippen en wat dies meer zij. Informatie uitgewisseld hebbende omtrent sommige afstanden, bladen en routes, konden we ons losrukken en op naar Spookverlaat. De achtergrondinformatie hierbij. Lees en huiver: " - Amalia en de
legende van het Spookverlaat - Amalia en Frederik waren verliefd, hadden
verkering en het was een mooie zomerse zaterdagavond. Ze zaten op een stil
plekje in de Riethoornse polder, net buiten Alphen aan den Rijn. Ze deden wat
verliefde mensen doen: zoenen. Frederik wil echter meer. Amalia wil dat niet.
Een worsteling volgt en de kuise Amalia geeft de hitsige Frederik een duw. Hij
valt in het water. Daarvandaan roept hij: "Amalia, Amalia, bemint gij mij?" Zij
ziet alleen zijn strohoed nog drijven. Frederik verdrinkt. Vanaf dat moment
leidt Amalia een droef leven. Ze gaat elke zaterdagavond terug naar het water en
telkens opnieuw hoort ze Frederik vragen of hij haar bemint. Anderen horen ook
weleens iets. Daarom heet het gebied, dat ooit ‘het Verlaat' heette, sindsdien
het Spookverlaat ". Noch van Frederik noch van Amalia werden we iets gewaar, maar het water wel. Ramptoeristen hebben er zelfs een kijkhut neergezet. Voor de HH een mooie gelegenheid en op initiatief van HH er naar toe om even droog een hapje en een drankje te doen. Onder het toeziend oog van onder meer en onder andere een woudaapje smulden we er op los, zodat de regen kon stoppen. Langs een verbodentoeganghuis over de boerenkade. Na het zien van kiekeboezwanen borrelden AHA-erlebnissen op bij de HH na het zien van de molen en de betonbrug en met name van een wandeling vanuit Hazerswoude-Dorp. Nu echter maar eens even naar dat mooie hotel/café/bootverhuur Klein Giethoorn (o.i. beter Erg Klein Giethoorn) met pauw en vooroorlogse tractor. Nou ja, dit gaf ons nog even de kans om op te laden voor het taaie stuk van de dag: de Burgemeester Smitweg. Huizenbouw in voor ons onbegrijpelijke stijl, maar wellicht heeft het te maken met de waarschuwing voor inbrekers; ook overdag. Waar de Romeinen ook van beschuldigd kunnen worden, het galjoen hadden ze mooi afgemeerd. Voordeurkippen en een mooi uitnodigend zitje en daarna maar weer eens wat modder betreden. HF was enigzins overmoedig geworden door het succesvol verlopen van de wandeling tot nu toe en ziedaar. Wat een prachtige landing in de modder had kunnen zijn, moest hij zonodig ten koste van zijn paraplu onderbreken. Al de hele tijd werden de HH wakker geschud door zichtbare en onzichtbare Bodegravenvliegtuigen en daar kwamen nu nog treinen en tegemoettredende natuurvorsers bij. Kon ons lekker wat schelen. Enigzins een eigen plan makend en daarna onder de N-11 door. Nogmaals een stukje gras/waterdijk negerend liepen we naar het Polderpeil. HH groette vanuit de grond van zijn hart een bejast hondje, maar de reactie was nihil. Dan maar even planologies de woningen aan een onderzoek onderwerpen. Gebreken alom, dus sloop is de enige optie. Nog even een Boeing 747 ofzo van dichtbij mogen bekijken en beluisteren en dan maar even naar Thailand. Het voelde ineens een stuk warmer aan, maar dat kwam door de buiten opgestelde verwarmingsspiralen. En zo kwam een einde aan alweer een mooie middag, waarop we meer hardlopers dan honden zagen. Lekker opwarmen in Alle Hens met twee open haarden en een fijn bittergarnituur. De bieren waren verschillend, erg lekker en luisterden naar de namen Brand Sylvester, Dobbel Palm en Brugse Zot Blond.

Nr 99

Pittoresk

Deel huidige Euro gebied

HH in actie

U vraagt zich natuurlijk wel eens af hoe het zo gekomen is met de HH. In feite is de basis reeds gelegd in het illustere jaar 1956. Daarvoor waren de HH natuurlijk al aanwezig maar slechts in vloeibare vorm. Maar vanaf 1956 begon het begin en kregen wij, de ene wat eerder en de andere niet, onze huidige frisse verschijning. Over frisse verschijning gesproken, tijdens deze wandeling heeft u wel degelijk echte stappers nodig want een deel van het traject voert door een natuurgebied in ontwikkeling (net als de HH) voorzien van vette klei. Deze mag u niet meenemen maar er is op deze dagen geen ontkomen aan dat zowel de schoenen als de spijkerbroek, merk noemen wij niet, worden volgestuwd met onderdelen van deze substantie. Vergeet daarom niet om thuis snel een andere broek aan te doen want anders komen de HD achter u aan met verwensingen over zaken die hier niet opgeschreven kunnen worden. HF heeft deze week te horen gekregen dat hij geen inpandige suikers meer draagt dus zijn wandelingen kunnen nu al niet meer stuk. HH was onlangs verteld dat ziekenhuiscontrole ook pas weer over drie jaren behoefde dus er komt meer dan tijd genoeg om u van onze wandelingen te vertellen voorzover u hiertoe natuurlijk ontvankelijk bent. Overigens kun u als u het ontwaart tijdens deze tocht de HD van HF gewaarworden, hetzij educatief, hetzij wachtend want er kan NOG een trein aankomen. Je kunt je natuurlijk wel afvragen of de HH net zo fijn hadden kunnen wandelen als het menselijk ontwerp niet was voorzien van wandel ledematen. Filosofisch als wij zijn praten wij daar wel over maar doen daar geen verslag van. Het voert ons af van de ge-eikte paden. Nogmaals. er is geen sprake van een vooropgezet plan maar het kan geen toeval zijn dat de HH net wandeling 28 van dit boekjaar doen en er is gedoe over de Euro. Zoals de HH het nu willen inschatten kan een wandeling in Engeland wel maar zult u moeten Schengen. Neem voor de zekerheid dit verslag mee als u gaat. Nu we het toch over aardse zaken hebben: bij de PVV (niet te verwarren met de Partij Voor Bier (i.o. door de HH) is onduidelijkheid over het begrip nationalisatie van de bank. Wanneer kun je nu hiervan spreken? Wat wel door de heer W. Bos is opgehelderd is de verblijfplaats van ca. 6.5 miljard bij de transactie Fortis. En het is niet bij onze zuiderburen hoewel hier nu geen grappen meer over worden gemaakt. Het is tijd voor regeren en wel met een strak budget. Dat brengt ons bij een hekele kwestie. Ook het tot nu toe steeds met eigen middelen gefinancierde leesgenot uwer van onze wandelingen staat onder druk. Het zou dus kunnen zijn dat lezing en der vermaeck van uwer in de toekomst niet meer gratis en zonder betaling zal zijn. De tijd zal het leren en wij houden u.

Goed, op weg via zakelijk dan toch bij HF. Wederom overwoog deze beste man om weer zonder wandelschoenen op pad te gaan. Heftig inspreken door HH deed gedachtenverandering plaatsvinden en zodoende werden ook van HF extra schoenen in de Zweed van HH geparkeerd. Genoemde Zweed was bij Drs. P. geweest voor een kleine beurt die gaande weg werd ingewisseld voor een grotere en uiteindelijk een grote beurt. Heerlijk. Een klein glimlachje was wel te bespeuren bij genoemde. HH kreeg een keuze uit twee wandelingen inzake een optie voor nummer een of twee. Kiezen is niet het sterkste punt van de HH, evenals het nemen van beslissingen niet. Zodoende werd gewoon nr 1 verkozen en eindelijk gingen wij op weg. Wederom een groene wissel, maar nu nr. 99.

U start net als wij bij het station van Zwijndrecht. Rondom smijt u de auto neer. Wij zorgden dat tijdens een niemandkijktmoment de schoenen werden geruild, niet onderling maar ertussen. Wilt u de gevoelstemperatuur weten? Van kwaad tot koud. Mutsen en handschoen visioenen verschenen.
Wanneer u de suggestie van nr. 99 volgt dan is met station in uw rug naar links, bij verkeerslicht RA en dan doorlopen tot bij een passage/winkelcentrum. U gaat stiekum langs een flat, loopt net als de HH na het kerkhof eerst rechtdoor maar keert dan op uw schreden terug en vervolgt de wandeling zoals beschreven.

Dat betekent langs kerkhof, dan LA langs kerkhof en dan RA en uiteindelijk langs spoor en lachpaard. Hoewel, niet als wij vriendelijk vroegen naar het waarom. HF ging nog ff terug om paard te vertellen over onze gevoelens. HH begon eindelijk zijn brood (met Oud Amsterdam, zonder Ajax) op te eten. U loopt langs de treinbanen aan uw linkerzijde en inderdaad, er verschijnen zo nu en dan exemplaren. De Thalys liefhebbers kunnen ook opgelucht zijn. U hoeft tijdens deze route nergens in te stappen.

Wat verder weg moet u eerst het talud op (ja, waarom?) en oversteekt u voorzichtig een gevaarlijke weg. Aan de overzijde gekomen gaat u LA en oversteekt het complex van de Kijfhoek. Wij namen een panorama onderneming want na het passeren van de HH weet je het nooit, zeker niet met treinen in het vizier. Overigens zagen wij een ineens weet je het die moedwillig een wagon achterliet en al ronkend met lokomotief er van door ging.
Ook was er sprake van opgravingen waarvan doelen ons slechts vraagtekens opleverden. Hier daalt u rechts af naar: .....

Nu komen wij bij het doel van deze onderneming. Kijfhoek is een natuurgebied in ontwikkeling, zeer geschikt voor simultaan plassen (zoals altijd van u af) en de kans dat u dames met honden ontmoet is riant. Hoewel anders wordt beweerd hoorden de HH wel de speciale hondenfluiten. Laten we vooral de bijzondere waterpartij aan uw linkerhand toch eens vergeten.

En maar wandelen en uit de wind en weer in de wind, HH uit volle borst winden latend. HF was niet bij machte zijn tempo bij te houden. U passeert het buurtschap Kijfhoek met een pittoresk kerkje. Dat laatste staat niet aan de buitenkant erop, u zult dus zelf moeten ontdekken. Wij wandelden uiteindelijk door, kregen meer dan genoeg Devel aan bepaalde zijde en wanneer u net als wij besluit de wandeling voort te zetten dan heeft u meerdere kilometers in de benen alvorens zwijndrecht weer bereikbaar is. HF beging hier de standaard beginnersfout door uit de school te klappen tegen een zogenaamd aardige dame met 2 honden. We zullen zien of we de schade nog kunnen beperken. Via herinneringen van vroeger eens, insecten flats, stadspark gaat het geleidelijk weer richting A16, die u de hele route amper zult horen, ondersteekt deze en gaat dwars door het station (ja je moet er bij geweest zijn om het te kunnen geloven) richting in ons geval rustige zweed. Ook nu kozen wij ons schoenenmoment zorgvuldig en gingen naar Barendrecht om in een zekere uitspanning te genieten van dubbele bieren (3x), 1 x gewoon pils, 1 x bittergarnituur en 2 x langskomen van schotel met kaas en worst en mosterd. Weet, u moet hier met euro's betalen (zolang het nog kan), plastic is uit den boze.

Lao-Tse

Daar waar Wikileaks zich de laatste tijd redelijk gedeist houdt, kunnen de HH
nog steeds naar hartelust publiceren. Dit uiteraard omdat op generlei wijze te traceren is wie we zijn, vanwaar we de berichten de wereld in sturen en wat onze bronnen zijn. Bovendien worden we nog steeds volop gepersonalcoached, hoewel dat niet aan grote klokken hangt. In weeknummer 48 van 2011 kwam meneer Obama tot de conclusie dat de hem visiterende meneer Rutte ( voor het gemak deze week ook premier van Denemarken, naar verluidt) geenszins dezelfde visie is toegedaan inzake de ECB. Oobbie is nu heel verdrietig. België heeft een regeeraccoord bekomen en vele Belgen zijn niet verdrietig. Het nederlands voetbal eftal gaat in 2012 een zware EK tegemoet. Een aantal Nederlanders zijn nu verdrietig. Een groote Chinees (niet qua lengte, omvang of naam, maar wijsheid) leerde het ons al: ook de langste reis begint met de eerste stap. Menigmaal is dat ons van gemakdienst geweest. De HH zijn niet verdrietig en HH absoluut want hij mocht deze week thuis spruitjes eten! Zo, dan nu de publicatie van het wekelijkse interview met de HH. Niet integraal, maar zeker voorzien van alle belangrijke onderdelen en wat dies meer zij. HF had richting HH een verzoek. Dat werd stootsklaps aanvaard en daarom HF naar HH op een mooi tijdstip. Later bleek dat HH een planverandering wel zag zitten, maar HF had even geen tijd voor gebruikmaking van redelijk moderne commumiddels. Zodoende kwam hij vroegstonds, maar hier bleek alweer de flexibiliteit des HH's. Zonder schroom of stoot schoof hij naadloos in de HF-auto. Nadat HH ook nog een goede daad verrichtte vanwege donatie aan redelijk ongevulde collectecontainer, koos men richting Leiden. HH wist daar van een bekijkmogelijkheid middels wandeling langs geesten en landgoederen ( http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=11078 ). Na eerst enige zonnestralen te hebben mogen ontwaren, kwam de regenboog om de hoek kijken en
bleken de Leidenaren nog geheel niet te zijn ontzet van regenwater uit de hemel. Ook ingegeven door goedkoopheidsdrang reden de HH daarom door Oegstgeest door naar het immer gezellige Warmond, alwaar gratis, mooi en droog geparkeerd kon worden. Nog meer voordelen kleven aan starten op dit punt. Bijvoorbeeld wat ons bij de Boerhaavelaan te Leiden gebeurde. Voorzien van eigener wandelschoenen en ditem paraplujen startten de HH en drongen kloek de Burgemeester Ketelaarstraat in. De kapper was uitnodigend, maar de HH weerstonden de verleiding. Immers er was nog een mooie en lange weg te gaan. Nepdieren noch hekbrug hielden ons tegen en daar stonden we dan oog in oog met het kasteel van landgoed Huys te Warmond. Bouwvakkers deden hun best. In de achterliggende vijver zat een zeer grappige eend, die regelmatig om onze onnozele opmerkingen moest bulderen van de lach. Achtergebleven regenwater zagen we in grote plassen samengedromd. Naar later zou blijken, deed de gehele omgeving aan deze flauwe kul mede. Bomen met pukkels en puisten ten spijt bereikten we het aangekondigde parkeerplaatsje. Na twijfel en zicht op HF-auto, besloot met name HF, tegen beter in, de grote, hem voor lul laten lopende, rode parapluie te blijven meezeulen. Verderop een fiets op slot die niet op slot stond. We veronderstellen eigenlijk bekend de aandacht van de HH voor het tijdelijke en het niet-tijdelijke der mens. Op een dag als deze, waar we geleid worden langs een tijdelijke kerkruïne met bijpassende grafgraven, kunnen we dan ook niet anders dan gedenkstenen bezichtigen. Zo ook die van Willem uit 1607. Zeer vriendelijke mensen, die Warmonders. De HH waren er nog niet aan toe, maar een zeer comfortabele tuimelseniorenstoel had men toch klaargezet. De broekwasgarantie was ook weer ingebouwd, maar deze hindernis werd zonder problemen genomen. Kikkerdeformatie deed zich voor net als lamamigratie. Gedwongen verblijfhuis voor jeugdigen achteloos passerend en een nog-een-trein-kan-komen-oversteekplaats overgestoken. De ANWB-ww4016 leverde wel vertwijfeling, maar geen problemen. Het gevaarlijke terrein lieten we gewoon links liggen en betraden Klinkerbergerplasparkeerplaats. Knagende maagjes waren er niet, maar wel de mededeling en link naar de meest complete wandelsite. Nee, verklappen doen we het nog niet. Onderzoek moet nog worden gedaan, zoals dat goede Wiki's betaamt. Zittend op beton met allengs kouder wordende bipsen en langs gevaarlijk water, deden de HH broodjes eten, over het water kijken, mijmeren, genieten van vliegtuiglawaai en nog veel meer. Na bezoekhond rondden we de plas, groetten vele honden met uitlaatbaasjes en zagen we uit de kluiten gewassen bij-het-water-woningen en van, ons inziens van hunnebeddenoverblijfselen gemaakt asfalt. Over de brug naar on-affe bergen, maar wel affe mast van hoge spanning. Bangpoes en een oranjejassenvergadering bij riool later door welgesteldwijk. De meneer vond de band erg lelijk en probeerde afstand. Het park in leverde wat problemen op door voetgangersluisje, maar samen komen de HH er altijd weer uit of, zoals in dit geval, in. Wateroverstapjes deden we en de telefoonmevrouw voorbij naar de kauwtjesmeeting. Voor ons geen nieuws, dus op zoek naar het Diaconessenhuis. Bij HH deed zich weer bekendheid voor en na Pi(e)mmeL)tje. En bij het standbeeld van Boerhaave bij de Boerhaavelaan kreeg hij een werkelijk geniale ingeving. Waarom naar het station en terug naar hier als we vanaf hier weer verdergaan? HF werd helemaal blij en vreugdevol. Of het toeval is, weten de HH niet, maar dr. Murk Jansen richtte hier de Vereeniging voor Misvormden op. Na doe-het-zelf-ophangkettingmechanisme bleek dat men het niet op prijs stelt als ene Gerd W. uit Venlo hier parkeert. De enorme lengte van de deelnemers noopte de bouwers van het basketbalveld tot grote hoogte. Na het molentje het feitspad op. Nou dat hebben we geweten, want regelmatig werden we naar het water gedwongen. Zo en dan nu een uiting van verbazing. Kijk u maar eens naar dit filmdocumentairetje. Deelt u onze verbazing, laat het ons dan op wat voor manier weten door
middel van steunbetuiging. Aan onze verbaasdheid kwam ook weer snel een einde, want er werd plaatsgemaakt voor vreugde. Zeg nu zelf, waar kan je na betaling van slechts 2 euro, naast toegang ook nog eens een consumptie in de vorm van een frisdrank van de biertap naar geheel eigen keuze verwachten? Leiden, we love joe. Ook omdat uit vrienschap saam. Ook saam, na gaat-maar-net-goed-tegemoetkomend-ouder-fietspaar en duikbooteend, terug naar Oegstgeest en op naar het tweede kasteel van de middag. Ook deze ingepakt. Uit het bijbehorende park van Kasteel Oud-Poelgeest komend merkten we merkwaardig domme actie middels plaatsing van een ondergeschikt vervoermiddel bij een mooi huis. Maar toen, jongens ( en meisjes ook natuurlijk) Hoewel de HH normaalgesproken niet direct tot de dwangmatige, roekeloze en ondoordachte kopers behoren, moesten alle zeilen worden bijgezet. De Oegstgeesters stelden te verkoopbeschikking 6.807 m2 grond met daarop een bunker en, onvoorstelbaar, een zendmast. Gauw door naar de Haarlemmertrekvaart met tokrokgeluiden en een fietstunnel die ook geschikt is voor auto's van postbezorging. Wij namen vertwijfeling waar bij Postpostbezorger en Sanddpostbezorger. De visser had beet en beet HF toe dat deze zijn bril op moest zetten. De woonboot verkeert in ontzettende staat, net als dierenbewoonhuis. De makelaar is aan het water, maar ons inziens is een dergelijke verslaving gemaakelijk de rug toe te keren dus eigenlijk niet noemenswaardig. Zo tegen drieën onder de trein door en oei wat kwam HH daar in een levensbedreigende situatie. De fietsvrouw droeg haar bril omhoog (een vrouw met de bril omhoog, het wordt steeds gekker in deze wereld) en had zonder pardon HH aangereden indien van links en rechts niet was ingegrepen. Het kwam gelukkig dus goed en over het smalle paadje naar kleine huizen met aan de overkant grote huizen. Graag hadden we toen al het standbeeldje van Jan Steen gezien, maar eerst werden we door huishoudende vrouwen bekeken, terwijl we een auto bekeken, die wel heel erg aan zijn standplaats was gehecht. Langs de geweldige 3 W en de nietszeggende andere hulpverleners even stilgestaan bij Piet van Bladelglop. HH waarschuwde de oude vrouw, die met thee de trappen op moest, maar, zoals zoveel ouderen, wenste deze bejaarde niet te luisteren. Of was er sprake van niet kunnen? Wederom weten we het niet. Zodoende weer naar de HF-mobiel. Eerst nog verbazing want de hond had zijn auto midden op het smalle pad geparkeerd. We konden er toch nog ons erlangs wringen. De Warmondse horeca nodigde ons niet uit en die van Voorschoten was ons vorig bezoek nog niet vergeten en sloten daarom de afslag Voorschoten af. Een 12 kilometerige file mislopend boekten we daarom een kast met HJbocksels en VDbitters. Wellicht zal ons volgende verslag vanuit Spanje komen, maar de HH hebben echter weinig hoop.