Laarzenman revisited.

Wat krijgen we nu? Wordt er afweken van de bestaande afspraken? Inderdaad, wegens vervelende omstandigheden moest een deviatie plaats gaan vinden en de HH zouden geen HH zijn als en zodoende.
Dat impliceert natuurlijk wel dat al onze volgers de komende vaste dag zonder de HH moeten wandelen. Maar gezien het feit dat er reeds vanaf 2005 wordt gewandeld moet dat lukken.

Niettemin moe(s)t er wel geoefend worden inzake de grotere afstanden want er is aanstaande:

de HH gaan op toernee. 

U heeft een vraag? Nou dan gaan we daarop in. Het ligt in de bedoeling dat binnenkort een meerdaagse toernee gaat komen waarbij de HH meerdaags aanwezig zullen zijn in het zuid-limburgse landschap. Dit op nadrukkelijke verzoeken uit die regio en waar is eerlijk, wij komen daar niet veel.

Daar is de reden gelegen dat wij op zoek zijn naar lange wandelingen want de HD gaan niet meer textiel wassen voor minder dan 15 km.

HH had ontdekt dat in Oostvoorne mogelijkheden bestaan om zonder verkortingen te lopen en dan zou 18 km een optie tot zekerheid zijn. Tip: Tenellaplas. Scholeksterroute (is inkortbaar)

Om die reden werd HF opgehaald en meegenomen. Uitstappen deden wij bij de te renoveren parkeerplaats bij het bezoekerscentrum. (tip: volgt de route naar de duinhuisjes).

Schoenen geruild, iPhone aangemeld, rugzak mee etc. HF wenste toch een discussie te voeren over wel of geen jas. Aangezien het de warmste dag van de huidige periode zou worden wist HH HF te overtuigen van het niet nodig. Pff.

Daar gingen ze dan. Links langs bezoekerscentrum, middels info paneel, langs schuilgedoe voor dieren en op weg naar het strand. Daar ging het ineens heel anders, want wij gingen hier rechtsaf.  Op weg naar de slikken van Oostvoorne. Richting de nieuwe uitkijktoren maar voor die tijd linksaf naar vogelkijkhut De Bonte Piet. Deze hut wordt overigens vastgenageld aangezien deze hut regelmatig op eigen manieren aan de wandel gaat. Aangekomen bij genoemde hut, passerend de heer Carl Zeiss, bleek dat er voorkennis was want wij werden opgewacht. Door een natuurheer met bevoegdheid. Deze kwam aangelopen vanuit plekken waar men niet mag komen notabene. Maar HF deelde HH mede dat deze bevolkingsgroep ontheffingen kent.... Wat vindt u hier nu van?

Carl Zeiss

Wij beschreven het aanwezige logboek en stapten snel verder richting het Oostvoornse meer. Aldaar stond genoemde heer (weliswaar gezeten in een auto) wederom ons opwachtte. Aangezien wij kilometers moesten maken gingen wij eerst naar een parkeerplaats en weer terug. Daarna weer terug, linksaf het fietspad op en tussen 2 houten palen door naar het groene strand. U wandelt door naar de lagune, waar u eventueel kunt verblijven zoals de HH om het hammetje te eten en een drankje te drinken. Stukje terug en weer vervolgen. Dat het nat was konden wij u niet demonstreren tenzij middels een filmpje. U vindt dit alras: 

Strandvlakte door (weer Carl Zeiss gezien). Trap op richting Marion, erlangs en dan rechtsaf het bos in. Mooi traject via kaapduin, vliegveldvallei en populierenbos. Geen grazers gezien overigens. Ook hier weer sprake van omzagingen in overtreffende trap.

Hadden wij u al verteld over de reïncarnatie van de laarzenman? Weliswaar vermomd maar ontegenzeggelijk.

Drank: 2 x weizen (hoewel men ons gewoon bier probeerde te geven)

Spijzen: oosterse mix.

Wij zaten in de buurt van een stel dat niet met elkaar wenste te communiceren en ook nog in de buurt van lokaal vrouwvolk met jonge kinderen die een drankje deden. Weer Carl gezien, maar nu inpakkend.

In stap; anders komen er gaten in het pad.

Dit geldt niet voor u, hoor. Voor maar voor ruiters. Los hiervan deed HF deze week HH via meek een wandelvoorstel met als kenmerk : http://www.fietsenwandelweb.nl/route/view/291226/Wandelroute-Door-de-Gelderse-Vallei-lange-route.nle-Vallei-lange-route.nl . Overigens niet als doel, maar meer als middel. HH was genegen en daarmee waren de fundamenten gelegd voor een wandelvergadering in de buurt van Leusden. Iets eerder vertrekken, want HF stond te trappelen van ongeduld. HH voelde dat feilloos aan. Zonder mutsen en goed gemutst togen de HH vrijwel fileloos naar beginpunt en daar stonden ze dan. Schoentjesdingen gedaan en HH met als koudewering een mooi vestachtige fleece en HF, kouwelijk als hij is, met bloes en jas. Zo, dan nu maar eens even fijn wandelen, want er was veel en volop zon beloofd en ook de route bezat beloftes. Op zoek naar het aangekondigde en beloofde houtsnipperpad. Na een kwartier hadden we nog steeds geen snipper gezien en besloten dan toch maar gewoon de Pleisterplaats over te steken. De poes tussen het riet genoot dusdanig van het waterdrinken, dat het best lang duurde voordat ze de HH van aandacht wenste te voorzien. Hetzelfde lot ondergingen we tijdens het passeren van de driewielfietser. Als het maar geen wandeling wordt, waarbij de HH op alle manieren door alles en iedereen genegeerd worden. Nee hoor, dat was gelukkig niet zo. De platte pad wees ons de weg om iets verderop door 1 van zijn platte familieleden tegengewezen te worden. ( Wellicht aangestuurd door de wilerenfietser met een zeer dun linkeronderbeen) Maar daar trapten de HH niet in; 1 april is nog ver weg. De mevrouw op de fiets herinnerde HH er nog even aan, dat hij de volgende dag naar een feest mocht. De uitnodiging van de werkverkeermeneren sloegen de HH pertinent af. Op dat moment had HF overigens al een jas uitgedaan en zijn bloes geheel opengezet voor koelte. Bij de stuw Asschat was een kabouter zoek of was alleen maar zijn muts verloren. Het fijne zijn we niet te weten gekomen. Nee, de mevrouwen wensten alleen maar iets te verklappen over de wandeling over de Asschatterkeerkade. De DAF-verzameling verderop was van grote schoonheid. Zodoende de brug over en achter de fietser aan, die op zijn beurt dan weer gelijk terug ging over de brug. Zoniet de HH. Nee, die gingen langs vele betonnnen oorlogsuitingen. Ook kwijlhond en nietwillenluisterenhond deden zich voor en toen ging HH plotsklaps over tot de inname van Snelle Jelle. Zonder slag of stoot gaf deze zich over en dat liep dus goed af voor de HH. Vlak na de kano's, de onbeantwoorde vraag van HH en de slaapvarkens, maar nog weer voor het theehuis werden de HH opgevangen door luidkeelse blaffers. Ondanks diepgaande vraaggesprekken van de zijde van HH, wenste geen hond een zinnig verhaal te houden. De kaasboerdeij bleek meer te zijn. Of het valse bescheidenheid is; we weten het niet. Maar de zuivel is erg goedkoop. Neem nou bijvoorbeeld 4 pakjes yoghurtfruitdrank voor één euro. Bij nummer 11 het Schutpad op. Ondanks zijn strenge opvoeding ging HF niet het hek door, maar er langs. Het witte landgoedhuis viel in velerlei aspecten op. Bij de poort bleek het niet om een verdacht pakketje te gaan, zoals HF eerst dacht. De beek stroomde niet zichtbaar, maar HH ontdekte toch, na de boom, ook nog de kanotransportbak. Op de Vieweg wachtte een Willow Works bankje op ons. Het was boterhammetjestijd. Lekker gesmuld en ook al was de bel stuk; de HH gingen niet toeteren of zoiets. Wel deed HH een stukje verderop zijn koudewering uit, zodat de HH nu bijna naakt door de Gelderse Vallei banjerden. De routebeschrijving was daarna niet meer zo duidelijk, zodat na linksaf bij paddestoel 20740 de HH er maar zelf een draai aan gingen geven. Tot groot plezier van het goed geklede paard. Bij het toespreken ging de staart ietwat omhoog onder de jas. Het uiteindelijke resultaat was een paar verse vijgen. Eerst liep het paard iets bij zijn vruchten vandaan, maar snel keerde het terug om er aan te snuiven. Hoewel de neus van HF meestal niet van topprestaties kan worden beticht, waren de geuren die hij toen opsboof van onaangename kwaliteit. Het paard was het met het eens en ging in volle draf en met bokkesprongen naar de andere kant van het weiland. De salmiaklammetjes waren een lust voor het oog. De gehele wandelingtijd door werd HH verblijd met aanblikkken van automobielen van zweedse makelij. Een stukje langs de snelweg , maar het oppikken van de route bleek een grotere opgave dan de HH dachten. Desondanks via over een spoor en langs Den Heyligen Berg (tuin vaak open) en zonder fiets ons gedragend als fiets. Plannend makend voor de versnaperingen liepen we nog lekker uit en bij terugkomst bij de auto had men van het CBR besloten, dat de HH een rijbewijs hebben. Met dit goede nieuws op zak naar de toekan en onder genot van de zon genoten van witte bieren en bittergarnituur.

Wie van de drie?

Asperen

Soms is het leven van de HH erg moeilijk. Neem nu gisteren. Heb je afgesproken, zoek je elkaar op en dan blijken er drie routes te bestaan.
Keuze 1: oud en nieuw vieren in Heusden
Keuze 2: Geertruidenberg
Keuze 3: Asperen
Aangezien HH veto recht had is en werd besloten tot Asperen.  De route vind u hier. Overigens moeten wij nog een fraaie anecdote kwijt. Toen wij met hulp van navigatie erheen navigeerden vond een opmerkelijk verschijnsel plaats. Rond Sliedrecht bleek dat wij ineens 10 minuten langer erover zouden doen dan voor Sliedrecht. De HH hebben er geen verklaring voor, tenzij de bewoners van Asperen ervan wisten en vluchtgedrag vertoonden. Noch het een werd door ons gegrond verklaard.
Laten we het erop houden ..

Na een ophaal en stuur ritueel werd geparkeerd op een geschikte plek achter de kerk. Eerst alleen maar allengs verschenen meer. Hoewel ook hier multiple choice werd besloten om een jack mee te nemen en nu reeds aan te doen. Aan het begin van de route hadden we hier echt geen spijt van. Via de markt, door het hek, richting gemeentehuis met loopbrug. U moet eronder door. Daar beginnen ook de gele aanduidingen van de route, dus wandelen zult u.

Als u er voorbij loopt

Wij zouden een kleine joodse begraafplaats gaan zien dus in het begin was alle aandacht hierop gefocust. Dat ging ons zo goed af dat wij bijna genoemde plek voorbij gingen, maar net op tijd was er aandacht en belangstelling. Moge de kiek met u zijn. Daarna was er pas sprake van onbekommerd genieten en verderop zelfs vrij wandelen. Waar vindt je zoiets nog? horen wij u zeggen. Hier dus!

Aan de overzijde was een gedoe. Wat bleek? Er was een oefening waarbij de ene kraanwagen de andere kraanwagen moest optillen. Helaas was niet in het scenario opgenomen dat omvallen en huisschade een onderdeel van het ritueel moest zijn.

Een landgoed werd gepasseerd, wel privé, dus let op uw zaak.
Fraai maar de HH ondervonden geen uitnodiging dus liepen wij door. Ook hier, maar eigenlijk gedurende de hele route werden wij geplaagd door opgeschoten vogeltuig. Op diverse plaatsen in het landschap had men hangplekken, maar alsof dat niet uitmaakte ging men als zijnde bezeten te keer. Daarbij viel het de HH op dat vliegen en dan met name opstijgen niet het sterkste punt van deze volgens bleek te zijn. Wat een branie.

Via de Linge (want daar had deze route opvallend veel mee van doen), door Heukelum, u weet wel, die liegebekjes, langs de haven, dorp uit en dan langs die lelijke galgewaard eindelijk het moeras in. Op de vastgelegde uitingen is goed te zien hoe de vrijheid de HH is bevallen. Met name HF gooide eindelijk de voorjaarsschroom van zich af en het was bijna dartel om te zien hoe hij de paden kruisde.


Moerassen werden gepasseerd, tijd voor de bammekes, water en biodrank en zie daar. De jassen konden allengs open en bijna uit. Vervolg zat er aan te komen. Middels militaire sluizen (de rakkers houden ervan om het land onder water te zetten) en een afdaling konden wij ons eindelijk losmaken van de Linge en konden andere wateren (o.a. wetering) ook worden bezocht. Wat er ongemerkt gebeurd is dat u langzaam terugkeert richting Asperen.  In de route beschrijving volgt hierover een vrijwel onopgemerkte waarschuwing. De kerktoren gaat zich opdoemen. Hoewel zoeken vonden wij dit hoor.

Na meertjes, weer herrie vogels, kijkschermen komt u in de omgeving van het fort van Asperen. Aldaar is men eindelijk begonnen met restaureren, zodat u maar weer ziet wat de herenkomst allemaal teweeg kan brengen. Wij namen kort de tijd voor een lokale inspectie onder goedkeurende blikken van een in voornamelijk blauwe gewaden gehulde dame. Terug naar Asperen was het devies waarbij maar weer opviel dat de herinneringen van HH niet meer zijn wat ze nooit geweest zijn feitelijk. Want hij had een idee over de horeca te plaatse, nu die bleek niet te bestaan. Wij hebben ons tijdens deze wandeling voorgenomen niets over de tiendweg te zullen vertellen, deze belofte doen wij hierbij gestand. Wat wel grappig bleek is de vrijheid om vlak voor de betonblokken nog even voluit te mogen gaan. Wij zijn benieuwd naar uw resultaten. Mailt u ons even?

Zodoende eerst schoenenritueel, op weg met de volvo en ergens bij oud-alblas werd HH duidelijk hoe het nu echt zat. HF hield zich van een domme. Wij vonden een locatie die wij nu niet onthullen, wellicht een andere keer. Afrit oud-alblas is de enige aanwijzing die wij nu zullen geven, naast de aanwezigheid van molens.

Aldaar dronken wij in de open lucht op een terras p.p. 2 Leffe dubbel en 10 stuks bitter met 3 sauzen, geen oosterse dit keer. Smakelijk en dan nu op weg naar huis, in en onder de douche, nieuwe outfit incl. schone onderbroek aan want vanavond gaan de HH met anderen een feestje vieren waar wij Gruppo Sportivo voor hebben geïnviteerd.

Overigens komt de Limburg walk alras dichterbij en is er sprake van vorderingen.

Fijne heerloze week en tot lezens.

Het is nu eindelijk eens middels een onderzoek aangetoond, dat de ene kroket de andere niet is. Het gaat er bij de HH overigens niet in dat daar veel onderzoek voor nodig is. Desondanks was er deze week sprake van diverse oorzaken en gevolgen. Zowel op het wandel- als politieke bezuinigingsvlak. Overeenkomsten zijn onder andere: van tevoren afspreken hoe de vorm zal zijn. Verschillen komen meer naar voren uit: stilte omtrent de vorderingen. Ook willen de HH nog even kwijt, dat zij hebben aangeboden 18 miljard te doneren op fifty-fifty basis, waarbij HF dan 10 voor zijn rekening zou nemen. Drijfveer hierbij is grotendeels de zorgen die de HH zich maken over het überhaupt voortbestaan van dingen als kunst en cultuur. Maar blijkbaar is de drift tot bezuiniging bij RVW-regeringmetgedoog dusdanig groot, dat we geen reactie op het aanbod hebben gekregen. Omdat de Heinenoordtunnel op eigener houtje en uit eigener beweging brandweertje is gaan spelen, besloten we een wandeling te gaan doen op een afwijkende dag en tijd, maar wel in een bekende omgeving. De Zevenhuizerplas is daartoe dan een uitermate geschikte omgeving. HF met een verouderd gevoel naar HH om, na vochtverlies van HF, dan samen via omweg langs (in oude en nieuwe gestalte) Bertus te gaan met als uiteindelijke parkeerstek de altijd weer gezellige gaper des strands. Hoe dusdanig gapen in zijn werk gaat, mochten de HH echter niet gewaar worden. Vanwege niet-regulieredingen dan ook maar geen Schuhwechsel en dus direct uit de auto hoepla aan de wandel. Langs het water naar richting Oud-Verlaat. Men (we weten niet wie) verwachtte blijkbaar dat we veel afval mee zouden nemen, want er waren special heel veel nieuwe afvalbakken met hendel de grond in gegaan, nadat bergen zandmodder plaats hadden gemaakt. Rustig langs een familiemeerkoetbijeenkomst en treuzelhond naar andere treuzel in de vorm van miniminihondje. Dan wintersport. Nee, maakt u zich geen zorgen; de HH gaan niet naast de piste. De omgevallen oude prullenbak was er slechter aan toe. Dat brengt ons bij het feit dat sommigen geen architect nodig hebben om een serie prachtige gebouwen bij elkaar te plaatsen. Overigens lukt het anderen zelfs niet, ook al had men daar wel getracht aan de hand van een bouwontwerper tot mooie woningen te laten komen. Bij het klotsende water werd een gewichthefhond even afgeleid door aan-de-bips-gesnuffel. Namen de HH dat voor hun rekening? Voor u een vraag en voor ons een weet. Dat neemt niet weg dat iets verderop fietsfiguren (waarvan 1 zich middels zonnebril en beremuts onherkenbaar maakte) ons voor waren met het vullen ener hendelafvalbak. Het werd ons steeds duidelijker dat de hondenbelastingontvanger in deze omgeving hele goede zaken doet of kan doen, want de hoeveelheid blafviervoeters is te aldaar enorm te noemen. Sommige moeten achter weggegooide tennisballen aan, waarbij soms het water niet geschuwd wordt. Bij een eerdere Plastour bleven de HH dicht bij het water en trotseerden gevaarlijk zand en slootdingen. Nu bleef het bij een provisorisch aangelegde brug. Destijds had de familie H. een schitterend mooie woning met grote tuin en dito bijgebouwen, maar inmiddels is daar van gemeente iets aan gedaan, hoewel het opzicht op de Corsicalaan niet te versmaden is, las je er van houdt. Een tochtgat is het wel, maar gelukkig zijn er vele middenstanders die ieder op hun eigen wijze etenswaren aan de man willen brengen. Hier ergens was het dat HF vanuit Friesland een telefoonoproep kreeg. Dat zorgde bij HH voor het gaan branden van een lamp, die verderop dan weer, al dan niet op juiste wijze, ter vuilnis werd aangeboden. Na hetHerbatekooplifehuis en het grote hert werd het tijd om over een bruggetje te wandelen richting de boothelling. De vrouwen met de waterdoorwaadhond spraken over Biotex en tenen die enteren. Tot nu toe wisten en weten de HH niet wat entertenen zijn. Daarom even onverhard en de reeds eerder tegengekomen en gegroette meneer voorbij en over een wiebelbrug onder het genot van dicht-en rijmwerk uit de culturele sferen van onze Zuiderburen. Het zwemklasje zwanen deed het helemaal fout en op de verkeerde plek. De fuut schaamde zich daarvoor en dook daarom gedurende geruime tijd onder water om op een zeer onverwachtte plek weer boven te komen; de HH in verwarring achterlatend. Maar daar was eindelijk het vogelkijkpunt met tevens zicht op de op natuurlijke wijze aangelegde omgeving met verdronken bomen. In de bocht met de zeer druk in discussie zijnde personen toonde HH aan HF de plek waar soms een HH-fietstour wordt onderbroken. Later bleek dat er meer plaatsen zijn die daarvoor benut worden. De religiebus met hortensia's aan de verbrede weg achterlatend werden we vrolijk begroet door een handen-in-de-zakken-man. Ooit was ergens een graaf van een dijk of andersom, maar nu heeft die al een tijdje een gemaal tot gevolg. De herten wenstten ons niet van dicht bij te zien, maar toch gingen wij ons weegs naar niet de auto, maar naar café Oud-Verlaat. Hier genoten we van duiveltjes en nog meer. Het geheim van kippinda's (hebben ze een snavel en vleugels en dergelijke of zeggen ze alleen maar toktok?) kon de barmevrouw niet prijsgeven, want de kok was al weg. Als troost kwam een bittergarnituur, dat onder de klanken van the Middle of the Road en ander fraais een weg naar de HH-magen gewezen kreeg. Omdat we onszelven redelijk kennen, liepen we nog wat heen en weer vanuit de pleisterplaats en langs in-de-zon-poezen terug naar de auto.

Pas op voor de laarzenman

Wat een rare titel hoor ik u denken? Tja, en wilt u meer weten dat zult u dit artikel gehele male moeten doorworstelen, hoe irritant u een dergelijke bezigheid ook moge beoordelen.

Wat ging er zoal aan vooraf? Nu eigenlijk weinig wat wij u niet kunnen vertellen. HH kwam HF ophalen ruimschoots voor de afspraak. Zodoende ontstond gelegenheid tot sociale conversatie en intiem gesprek met Fons. Daarna een beetje gedoe over de te verkiezen route waarbij HF als winnaar uit de bus kwam, overigens niet meer dan nipt.

Het was ter ore gekomen dat hoeveelheden zand aan het zwerven waren geslagen en de onszelf opgelegde taak bestond hieruit dat wij gingen uitpluizen en zo.

Vandaar op weg naar Drunen alwaar de lipsstraat wijzigt in duinweg, maar waar HF op schalkse maar in feite opzichtige wijze probeerde HH het bos in te sturen. Na persoonlijk ingrijpen van genoemde werd paal en perk gesteld en reed men rustig naar café de Klinkert (van klinkt als ...).

Auto uit, schoenen aan en op weg. Dat betekent in dit geval met uw rug naar café linksaf en wandelen tot een groep woningen (punt 1 van de route).  Aldaar bij lantaarnpaal linksaf het bos in. Dit moet u letterlijk nemen. Ook het oversteken van mountainbikerspaden (mbp) is een gevaarlijke bezigheid. Kijkt vooral om u heen, bij voorkeur links en rechts.  Komt u  bij het stuifzand aan dan is dit zeker een moment voor bezinning en oriëntatie.

Vanaf dat punt dient u regelmatig de situatie in u op te nemen en zelfs dat biedt geen garantie op succes.
Globaal kunnen wij zeggen dat u ruimschoots de tijd en de positie moet nemen om het hele gebied over te steken. Aan de overzijde pikt u dan linksgaand het mbp weer op. Tijdens de grote oversteek vonden diverse onderzoeken plaats door de HH naar het waarom van zwerfzand. Het had toch een beetje te maken met de huidige staat van NL. Kortweg kon men zeggen dat genoemd zand niet in een land wilde wonen met een dergelijk ruim begrotingstekort. Dan maar liever naar Duitsland was een veel gehoorde uitdrukking. Ondanks sussende woorden van de HH dat alles wel goed zou komen werd toch de zwerftocht van het inmiddels ontheemde zand voortgezet. Mocht u dit dappere verschijnsel met eigen ogen willen aanschouwen is haast geboden. Op de terugweg zagen wij pogingen van de regering Rutte om dit verschijnsel hardhandig de kop in te drukken. Men doet dit onder het pseudoniem van boswerkzaamheden maar het was de HH al gauw duidelijk dat barriere opwerpingen tot doel hadden.

Enfin, mbp volgen en bij een breed "pad" naar rechts. Als u het juiste breed pad heeft gekozen komt u goed uit en geniet van een vervolg. De HH kozen een ander breed pad en kwamen wel op de Oude Bossche Baan uit maar verderop zullen we maar zeggen. Toen werden verwoede pogingen ondernomen om het gebied de Brand in te komen. Eerst d.m.v. een opengesteld pad. Niets bleek minder waar. Toen op zoek naar een boerderij met inhoud maar wel vervallen. Bleek niettemin bewoond. Dus na openhartige vraag richting HF van waar hij dacht vandaan te komen begon het lokale orakel in grimmige klanken de route te duiden. De vunzige details worden u bespaard maar de HH hebben er weer een uitbreiding van onze imposante woordenschat aan overgehouden.  Dat wij bezogen zouden worden was slechts een van de mindere aansporingen.
Na dankzegging maar dan voortdurend konden wij ons losmaken van deze persoon en gingen op weg naar het juiste breed pad. Dit werd gevonden en zodoende kon de Brand betreden worden. Mocht u hier associaties van droogte en hoge temperaturen bij krijgen dan klopt alleen het laatste. Want wat een derrie troep is het hier. Sandalen zijn zeker niet aan te raden tenzij met zwembroek.
Wanneer u net als de HH dit gebied doorloopt (wij kunnen nu wel zeggen dat u eerst vooral rechtdoor erin gaat en middels 180 draai weer rechtdoor eruit, dan maakt u kans om bij de nepperd Zandleij middels 2 bruggen de grote gaat heen en keert weerom truuk de in de titel aangehaalde laarzenman te ontmoeten. Wij hebben met gevaar voor ieders leven een foto kunnen maken.


De volgende passage is niet geschikt voor onder de 18. Druk op ENTER als u boven de 21 bent.

De laarzenman

Genoemde heer stelde HF het commando-vraag wat te doen met de plastic waterfles zodra deze leeg was. En daarbij werd direct gesommeerd dat er geen sprake van kon zijn dat dit ook maar ergens in het bos. Dit HF volkomen van deze wereld gerukt achterlatend.  Hoewel de HH hete vuren niet uit de weg gaan was het in dit geval noodzakelijk om in alle rust ons brood op te eten en stiekum wat te drinken te nemen, uit het zicht van de laarzenman. HH kreeg eindelijk de gelegenheid om vriendelijke woorden richting HF uit te spreken zodat het wel leek te gaan. Hoe onzinnig die gedachte bleek even later toen HF met een voortreffelijke leek wel ingestudeerde salto de vloer van de Brand bekeek. Gelukkig geen botbreuken or erger nog dus er kon op eigen gelegenheid verder.

Wanneer u nu niet bent afgehaakt kunnen wij verder met de beschrijving. Uit de Brand, langs de Rustende Jager (hem of haar werd niet gezien) en dan aan de rechterzijde de roodwitte LAW markering blijven volgen, tot u uiteindelijk bij de Klinkert komt. Onderweg steekt u wederom zand over, maar daar is zoals eerder opgemerkt iets aan de gang om het zwerven een halt toe te roepen. Hoewel dit een kuitenbijter deel is wacht u bij arrivatie ter hoogte van de Klinkert de volgende verrassing. Een ANWB hulpdoos. Wij durfden niet te kijken, u wel?

Zuipen en drinken en eten deden wij in genoemde locatie. Vergeet u niet bij de Leffe met zonder te bestellen anders wacht u. Overigens namen wij hier ook een Corsendonk, die was lekker fruitig maar smaakte niet naar meer. Een was genoeg. Het bitter was beperkt en zonder mosterd. Voor dat laatste moet u bitterballen bestellen.

Bron: route 14 van de ANWB. Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen.