Shadow walking

Rozenven in 2D maar wel 340

Over je eigen schaduw heenstappen? Heeft u daar behalve deze week vast van gehoord? De HH waren stomverbaasd dat zonder onze instemming de breedsprakige HH niet zijn geconsulteerd in deze toevoeging aan de NL-taal. Het geeft niet hoor ik u zeggen? Wel voor den jodoki wel, want dan hadden wij kunnen aangeven dat de HH met hun jarenlange ervaring vooraf reeds correctief moesten bijspringen. Wat gevalt? Het is ons reeds lang gebleken dat het ten ene male maar ook ten diverse keren onmogelijk is om de eigen schaduw te beinvloeden. Goed, grappige konijnen uit de hoge hoed tegen een verlicht wandje, het HH plasorgaan op zodanige wijze presenteren dat absurde afmetingen tot "wauw" voeren, dat is ons allemaal bekend. Slaat onze schaduw foto's er maar naast. Maar wat nu wordt gebezigd is en blijft iets onmogelijks en daarom niet mogelijk. Wat ons betreft hadden de volgende suggesties die wij nu niet gaan noemen veel betere ladingdekking.

Dat het helemaal niet zo moeilijk is om met mensen te spreken die in dezelfde omgeving (sterker nog: dezelfde gebouwen) zich bevinden is helemaal niets uit de huzarentijd. Wist u dat de huzaren al onderling in dezelfde taal tot elkaar spraken en dat er absoluut onderling verstand was.
De HH praten iedere week met elkaar en dat in de open lucht. Dus tot zover de correctie. Laat u niet meeslepen in de euforie.

Wat veel belangrijker is: de HH nemen iedere week hun verantwoording en gaan om u te plezieren een stukje wandelen. Deze week had HH iets op internet gevonden bij GPSwalking.nl
Niet dat zoiets uitmaakt, maar het maakt wel verschil hoe je aan je info komt. Overigens zijn op al onze wandelingen en beschrijvingen de algemene voorwaarden van toepassing die wij u op verzoek mogelijk zullen toezenden.

onze vriend

Tip: Kiest u net als de HH voor Roosendaal Visdonk dan is de kans groot dat men u naar de toegangsweg tot de Toeristische Poort, aan de zuidrand van Roosendaal wenst te sturen. Niet doen! Parkeert de auto bij Café Jagersrust, Hoeksestraat 34, 4721 SP Schijf. Geen internet of kabel.....

Vandaar uit kiest u het specifieke onderdeel van de wandeling (rood) wat u eerst langs asfalt (dan hebben we dat maar gehad) via de achtmaalsebaan, nederheidsebaan en nederheide richting het groene deel van de wandeling stuurt.
Wat de HH zoals opviel was een fantastisch uitgewerkt banenplan. Hopelijk draait de nieuwe coalitie dit niet weer terug. U mag dit eerste traject niet teveel communiceren want het is een rustgebied. Wat u elkaar zou willen mededelen zal dus nog even moeten wachten.
Zomaar een tip: houdt u niet van paarden en/of honden dan is deze route niet helemaal op uw lijf geschreven. 
Landgoed Visdonk is erg jong. Houdt u hier met uw conversatie rekening mee, men is nog niet volwassen (2010).

Tip: Heeft u het groene deel afgerond dan komt u langs wat in de omschrijving als vervallen theehuis wordt aangeduid. Dat is niet waar. Het is een zeker niet vervallen brasserie, die soms ook open is. Kijk, dit is informatie waar u wat aan heeft.


Wandelt u net als de HH tegengesteld dan verdient het aanbeveling de rechterbomen in de gaten te houden. U vindt er bescherming en een moment van bezinning.

nieuwsgierig is men wel

De HH gaven zoals gebruikelijk op dit stuk eigen invulling hetgeen niet kon voorkomend dat een man en vrouw op een later deel van het traject de HH toch weer gevonden hadden. Hoe dan ook,  u haakt weer in rood en vervolgt via en langs dreven het traject richting België. Nog een tip: sla alle banken over, ook die van Libelle en plaats u neder bij het Rozenven. Wij zaten hier heerlijk en hamden en dronken. Nieuwe techniek dwong HH tot een kleine duikpoging die wij u hier aanbieden. Nog een tip: try this at home.

Hoewel HF echt een paraplu wilde pakken zorgden de geruststellende woorden van HH ervoor dat deze onzinnige inspanning achterwege kon blijven. Het is op verzoek ook weer tijd voor een HH-foto. Deze is gemaakt op de genoemde locatie.

Rondom de muizendreef waaiert u wat uit maar niet verder dan het dreefje. Aldaar steekt u door, u ontmoet daar een bewoonde hooiberg, u ziet en bukt indien nodig bij de modelvliegtuigen en vervolgt RA en wat zigzaggend naar onze zuiderburen. U haakt aan op blauw. Met wat geluk ziet u een vriendelijk paard, wat graag wat lokaal gras wenst te ontvangen en bent u aangeland in België. Aldaar bij het hokje met de smokkelverhalen en de slagboom RA en voor de asfaltweg nog in het bos LA. U wandelt verder, komt uiteindelijk op de asfaltweg en ontwaart spoedig het gehucht/buurtshap Langeschouw in zicht. Nog een tip: volgens de beschrijving is de steenfabriek in 2011 afgebroken. Dat is niet waar, men is er nog maar wel wat uit het zicht. 

U komt weer op de HH-tip m.b.t. de start van de wandeling en ziet het café uitnodigend erbij liggen. Tip: hoewel de routebeschrijving dwingt om de bieren voorbij te laten gaan moeten wij u nadrukkelijk adviseren hier van de routebeschrijving af te wijken. Neemt er net als de HH twee stuks elk, waaronder minimaal een trappist van de tap en laat het u niet als de bittergarnituur goed smaken.

Gans anders

Wat een leuk idee. Eens een stukje wandelen aan de hand van een Groene Wissel. In dit geval nummer 46 en dan de hele tour. Voor het zover was, deed HF er even iets langer over om HH van en uit zijn huis op te halen. Maar niet getreurd alom. Gezien de waargaanweminderaanuitgevenonderhandelingen van ons illustere kabinet achtten we het wenselijk even onze neuzen in Den Haag te laten zien. Dat we de wandeling niet zoals bedoeld bij station HS startten is voor ons logisch. De citroenauto werd daarom in het bijzijn van diverse en ook niet verse andere citroenen geparkeerd in de buurt van Huis ten Bosch, zodat ook onze vorstin op de hoogte was van onze aanwezigheid. HH niet, HF wel schoengedoe en na even kijken bij huppelkoetjes de wandeldraad oppakken in het Haagse Bos. Al filosoferend op naar het Malie(Occupy)veld en het bijbehorende hertenpark. Veel herten hielden zich verre van ons, maar een paar mochten we van dichtbij bekijken. De gans toonde trots haar jongen, zodat we zorgeloos richting de Prinsengracht konden gaan. Dat zorgeloze werd ons bijna fataal, toen we een tram over het hoofd zagen. Niettemin op naar het Binnenhof. We kozen daartoe de Doelenstraat, maar helaas was die niet voor dat doel bruikbaar. Een arbeider ter plaatse dacht de oplossing te weten en dacht nog een keer en had toen bedacht dat een vergadering met iemand erbij erg nuttig zou zijn. We hadden de tijd daar niet voor want op het Binnenhof wachtte ons een rokje met bijpassende benen. Onder de indruk vergaten we bij het souvenierstalletje een T-shirt van onze premier te kopen; althans dat dacht HF. Een beetje gedraal en eigen inbreng en ziedaar de HH langs marteldingen van weleer over de kermis bij en op het Lange Voorhout. Hé, wat horen de HH nu? Oh, het is het drukke denkwerk, dat men bij de Algemene Rekenkamer verricht. De bouwvakkers en de verwarde vrouw achterlatend richting het standbeeld en even later het Vredespaleis. Daar tussenin stonden veel touringcars, waarvan 1 middels het kenteken duidelijk wilde maken, dat het een bus was. De Morris Minor was klaar voor de trouwpartij. Het viel de HH op, dat de hele weg men de best had gedaan om onze vraag naar een zitbankje ruimschoots te honoreren. Daar waar elders ten lande de banken zeer schaars verdeeld zijn, was nu sprake van een overweldigend aanbod. Te veel om op te noemen. Maar de uitverkorene zat er nog niet bij. Wel kwam Park Sorghvliet in zicht. Na ampel overleg besloten we geen jaarkaart te kopen en Sorghvliet niet van onze aanwezigheid te laten genieten. In het park daar tegenover werd HF enigzins onaangenaam verrast door een schooier. Een plaatselijke vrouw wist ons te vertellen, dat iets eetbaars de rare vogel gunstig zou stemmen. Nou, daar trapten de HH niet in. De vijvers bij het Indisch Monument bleken reigervijvers met veel Haagse Harries. De keuvelhonden en -vrouwen voorbij en zodoende het Westbroekpark in. Na wat kunst en lelijke bankjes, een blik op het Kurhaus en Metterwoonhuisvesting nabij horeca-opleiding en een zeer bejaarde Fiat 500 diende zich bij een klein open plekje in de Nieuwe Scheveningse Bosjes een echt alleraardigst bankje aan. De HH konden de uitnodiging tot zitten niet weerstaan en onder het genot van het zitgebeuren aten en dronken we wat. Jongens, wat een genot! Toch konden we de verleiding om te blijven zitten weerstaan en zetten de voettocht voort. Het werd een beetje naar eigen inzicht, maar op en neer ging het zeker. Een goede oefening voor onze toekomstige tochten van binnenkort door het Limburgse landschap. Plots zag HH een prachtige afwateringsplek en ook HF was onder de indruk. Langs de bijna verborgen koffietent en de vrije school naar Klein Zwitserland. Waar de naam aan te danken is, is de HH een raadsel. Ijskelders, rennende honden, auto op smalpad en nog veel meer, maar geen enkele berg te bekennen. Maar we gingen op zoek naar het dak van een oude bunker. Best hoog na klim- en trapwerk. Het uitzicht werd toch wel door natuurbomen enigzins belemmerd. Na de school (en niet eerder) linksaf en op naar de complexe kruising. De landgoederen waren nu aan de beurt. Langs de niet-betredenwaldijk naar de laaggelegen Hollandse Tuin van 1915. Wat de Handhavingmeneer in zijn dienstauto met de daarbij staande mevrouw te bespreken hadden is ons een raadsel. Vlak voordat we de tocht beëindigden hoorden we een man luidkeels een Amber-alert schreeuwen. De vrouw of hond in kwestie kwam echter niet opdraven. Na de verdwaalde restanten van een hunebed hielden we het voor gezien en reden niet in de file, maar wel richting verwisselde Leffe Blond en Hertog Jan Lentebock en rotterdamse bitterballen.

Van kwaaien hoek en Goede rede

Het is maar goed dat wij maar ook u beste lezers niet in den beginne zijn geboren. Anders had u deze wandeling door verraderlijke stroming en zandbanken moeten doorstaan. Nu betekent dit alles slechts een beetje pootje badend, soms kleddernatte schoeisel, de broek kan weer in de was en natuurlijk onderweg luidkeels "ha, ha, ha".  Wat u hierbij evenwel niet mag vergeten zoniet onderschatten is het feit dat de HH dit weliswaar met een kwinkslag bekendmaken maar dat hier immens veel onderzoek naar vooraf is gegaan.
Wat u immers nu pas weet is dat hier weliswaar sprake is van een groene wissel, maar dat u deze niet per trein kunt bereiken. U vraagt hoe dan wel? Tip: auto of bus.
Het zal te maken hebben met de jaartelling te weten Nr. 263 Stellendam. Nu stelt dat laatste niet teveel maar u dient zich te realiseren dat kentekens worden geregistreerd, dat u tijdens deze wandeling illegale handelingen zult verrichten en niet onbelangrijk, dat de gesuggereerde 19 km ruimschoots kloppen.
Heeft u dat er allemaal voor over, u doet natuurlijk slechts dunnetjes over hetgeen de HH al hebben, dan is het zaak om de halte "Vissershaven" in de gaten te houden. De HH deden eerst het lokale Stellendam aan op zoek naar een echte bushalte. Dat deel van de route mag u rustig overslaan. Parkeren doet u achter het schuifhek zodat kenteken, paspoort of andersoortige identiteitsbewijzen in de tussentijd kunnen worden opgevraagd.

Heeft u een keuze kunnen maken uit de parkeergelegenheid dat is het tijd om de wandelschoenen aan te doen, het hoofd leeg te maken, elkaar een goede wandeling te wensen en met het hoofd niet in de wolken de wandeling te aanvangen. Dit doet u zoals u inmiddels weet het beste door het ene been voor het andere te zetten en niet te vergeten hiervan een herhaling te maken.

actie foto, do not try this at home

U onderdoort de snelweg, gaat een soort van stiekum het grasland op en meandert tot het bord: Kop van Goeree/'t Kiekgat. Aldaar bij de bosrand RA en het avontuur kan echt beginnen. U omloopt de spuistuw, gaat weer LA naar en via een bank richting een bos. Aldaar RA en dan begint het echte klimwerk, hetgeen betekent dat minimaal wandelschoen categorie B/C aan de voeten moeten zitten. Eenmaal boven op de asfaltberg heeft u uitzicht. Hoe weten wij dit? Tja, dat zult u ter plaatse moeten opzoeken. LA en ruim 3km heeft u een pad, een vogelkijkhut en allemaal gorzen en slikken voor het oprapen. Ik vergeet de u-bochten.

Via een deel van Oostdijk, infopaneel en een stenig stijgend pad en wat later weer een breed dalend pad, ja dat kunnen wij ook niet helpen, beneden scherp RA. Dit gedeelte van de route dient u de beschrijving wel ter hand te houden, anders gaat u de soms aanwezige zee-afvalbak missen.  Op het strand is paal 6-25/Z700 essentieel, evenals 2 hoge strandpalen met een rode kop. (6-75/Z540 en 6-25/Z500). Hoe u er komt, desnoods via beschermde gebieden, maakt de HH nimmer uit, maar dit deel hangt van uw destiniatie vermogen af en de HH zijn niet altijd standby. Tussen de palen waadt u evenals de HH naar de droogte, doorsteekt de duinen en gaat richting brug, gebouw (groot) rechts en weer links.

Wij deden onderweg een bankje aan ter laving.

dit is de reden

Via Middeldijk, gemaal en Spuidijk komt u in Goedereede, tenzij u een betere reede heeft om hier vooral niet te komen. U kunt ook op de dijk lopen tijdens dit gedeelte. Op de HH maakte dit dorp een verstandige maar toch ook toeristische indruk wat deels werd veroorzaakt. Niettemin in goede staat gingen wij voorbij de kerk, de markt, de N.Z. haven en het dorp uit richting Havenhoofd. Daar aangekomen ontbrak de tijd om genoemd hoofd persoonlijk geluk te wensen met de lokatie zodat verder wandelen richting begin punt zich aandiende. Voor de grap stond er in de route beschrijving dat reizen met de bus de wandeling 5 km zou inkorten. Wij waarschuwen u vooraf: wij hebben genoemde bus ook zien rijden en nergens is de HH uit gebleken dat de route korter is geworden. Lariekoek derhalve.

Ziet u de snelweg opdoemen dan gaat u volledig uit eigener beweging in de overtreding en loopt volkomen illegaal LA langs deze snelweg maar wel moeizaam, zoals de instructie voorschrijft. Hoewel het helaas maar een kort stukje is blijkt het achteraf van een verpletterende moeizame schoonheid. U ondersteekt de wegen middels bruggen, na de laatste brug is het ongekeerd aan de Breda wandeling van vorige week het talud op en dan RA richting uw auto, want de HH-auto is daar natuurlijk inmiddels niet meer.

Kijk, u ziet de bushalte al....

Sfeermoment

Laven deden wij in Puttershoek, aangezien door onverklaarbare redenen wij aan de verkeerde kant van het water waren aanbeland. Ondanks een wel zeer stugge uitbater bekwamen wij toch 4 witbieren en 8 bitterballen. Dit pontje-café heeft een inpandige mutti-like waakhond. Hadden wij u al verteld dat het toen ineens ging regenen? Alsof dat ons niks kon schelen. Inderdaad.

Mannen onder de pannen.

Hoewel de soldeerbouten van de Rotterdamse Vodafone niet snel genoeg werkten; de HH hadden ruimschoots op tijd hun afspraak gepland en gemaakt. Zodoende stond HF reeds vroeg bij HH aan te bellen, want het zou een fikse wandeling worden. Na kort overleg onderling werd besloten in verband met fileleed de wandeling bij Vianen maar even niet te doen en af te zakken naar het immer schone en aantrekkelijke Noord-Brabant. Voor de gelegenheid een Groene Wissel tevoorschijn getoverd en al citroenend naar Breda. Bij Dorstdrecht werden we tot tweemaal toe in de war gebracht middels billboards met vragen over Paris en/of Amsterdam. Maar veel deerde het niet en na even stil te hebben gestaan naast een achteruitrijbeslagenauto onze auto lekker ruim neer gezet op de P+R van het NS-station. Groene schoenenwissel en de HH waren klaar voor de inname van Breda en omstreken. De eerste rare verrassing was bij het hotel. Wir leben een auto zonder voorwielen; apart en onpraktisch waarschijnlijk. Even bij de VVV gevraagd, maar die gaven niet thuis. Op de brug viel trouwens haar kleur pas op. HF moest bij het Kasteel van Breda even vertellen over zijn roemruchte krijgsverleden, maar daarna werd het allengs gezelliger. Wel hadden de HH er goed aan gedaan zich warm te kleden. Zodoende was de buitentemperatuur niet heel erg van invloed op de algehele lichaamstemperatuur. Op de markt rook het al een beetje naar oude vis. Even later even stilstaan bij de zaak van HH hoorde natuurlijk bij het geheel. Na het tot tweemaal toe mogen bezichtigen van een karnemelkfabriek en onderdoor en overlangs en naar beneden via stijl pad kwamen we bij echte natuur. De HH, net als visser en zoon, werden nu gewaarschuwd voor dieren. Nou, na de lieflijk stromende beek zagen we deze en zij ons ook. Tussen de koeien had zich een Harry verschanst. Zelf ging die er vanuit dat zijn vermomming als koe/gras geslaagd was, maar de HH, als kenners der natuur, ontmaskerden hem feilloos. Nadat HH vastgesteld had, dat de tuinbonen het nog niet goed deden in deze omgeving, passeerden we het zogenaamd onge-interesseerde drietal eetsters van menselijke makelij. Het dode vogeleitje ten spijt lieten we ons weer eens het bos insturen en met name dus het Mastbos. Nu hebben de HH daar al eens wat ervaringen opgedaan, maar nog steeds zijn er daar veel dingen in de categoriën groeien en bloeien, die ons daar boeien. Het varenbos was wel prachtig, maar terugkomen op een moment dat ze volgroeid en groen zijn, is geen overbodige luxe. Jasrits los, jasrits vast; dat zijn meestal tekenen van en aanleiding tot behoefte tot nuttiging van spijs en drank. Zo ook nu en het nieuwe bankje bij de grote meren was tevens een mooie uitnodiging tot het zittend genieten van omgeving en laving. En zo zag dat er dus in een 360 graden view uit. Mooi he? Ja de HH genieten wat af. Tussen de meren door en over het wildrooster richting een café waar de HH zeer goede warme kachel- en kastanjesherinneringen hebben liggen, inclusief dubbel zonder. Maar omdat het geen kastanjetijd is, was de lokroep van Mark of de Mark liever gezegd, sterker. De mandarijneend kwam ons even feliciteren met onze keuze. Vriendelijke tegemoetkomers waarvan sommigen met onwaarschijnlijk dunne spillebenen en een stralende fietsmevrouw met aanhangwagen vielen ons ten deel langs de oever. Maar ja, we moesten volgens de handleiding bij het klaphekje rechtsaf de brug over. De vissers daar waren heel druk bezig met geen vissen vangen. Mini hondje met begeleiding, schone vrouwe zonder reactie en zonnebaden op balkon in volledige bekleding, niets van dit alles hadden we willen missen. Net als de mededeling vanwege Uytdehaag. Hoewel dat had gekund, was dit voor de HH geen reden om hun conversatie verder te voeren met een haagse tongval. Dat de uitvinding van de vliegende auto al eeuwen terug heeft plaatsgevonden werden gewaar vlak voordat een mooie verzameling Peugeots ons kosteloos werd getoond. Als wederdienst een aantal notariskantoren en dergelijke van gratis advies voorzien en toen werd het tijd voor onze bijna legendarische misstap tijdens en met name aan het eind van Groene Wissels. De meneer met de hond liet ons als excuus weten dat ze nog erg jong is en hoepla de HH raken het spoor min of meer bijster. Maar even later op geheel eigen wijze, en na navraag bij de postbode over de weersgesteldheid, de draad gewoon weer opgepakt bij het Wilhelminapark. De bloesemende japanse kers was het slachtoffer geworden van een vetkrijt verspillende kunstenmaker. Helemaal klaar met die linkse hobby staken we, onder het genot van een loszittend onderdeel in de weg, de brug over om langs een zelfverkoophuis te kunnen gaan. Even later bevonden we ons in een oase van winkelgenot. Tenminste, veel van de mensen die ons in de weg liepen hadden blijkbaar genot in het rondbanjeren in de winkelstraat. Het enige waar de HH echt van konden genieten, was de muzikant die een moppie speelde op zijn viooltrompet of trompetviool; daar willen we afzijn. We leerden nog dat crisis in je hoofd zit en niet op je hoofd. Ietwat ontwijkend gedrag richting de winkelstraat, maar uiteindelijk toch weer op het rechte pad aangekomen moest en zou een keuze worden gemaakt met in gedachte zon, bier en snacks. Even de trouwplechtigheden negeren en uiteindelijk neergestreken op de Havermarkt. De drie eerdergenoemde elementen waren volop aanwezig en de HH genoten wederom van én een geslaagde wandeling én de evaluatie daarvan.