La Trappe de HH wel in

Het was vandaag inderdaad het weertje wel. Sinds vorige week was de route al min of meer maar dan meer besloten en vastgelegd. Zodoende moest Tilburg het worden. Wisselen met nr 174 dus.
Hoewel HH enige aarzeling deed voorkomen aangaande temperaturen deed HF het zijne ertoe en werd aldus besloten en op weg. Dat het een speciale dag zou worden bleek uit de volgende zaken:
> er wordt de komende weken niet door de HH in deze samenstelling gewandeld
> HF bewoog zich op nieuwe schoenen
> in plaats van bij het station het de schalkse HF besloten dat wij bij het klooster zouden starten.
(natuurlijk weet u weshalve: daar is het bier).
> TomTom moest het zonder zekering doen en HF spaarde aldus.

Dit kunnen de HH beamen

eigener hopjes

Wat feiten op een rij:
> Trappistenklooster Koningshoeven
> La Trappe
> Kerkeindse Heide
> Brekxsche Hoven


Allemaal zaken die u tijdens de wandeling als bagage meekrijgt en uw geestelijke en lichamelijke gesteldheid zullen voeden met aanhoudende inspiratie. Heeft u dan de komende periode een dip of zit het eens niet mee stelt u zich dan eens voor wat het betekent als u dit niet zou hebben! Zoveel verschil is er aan de buitenkant van uw prachtige lichaam niet waar te nemen.....

Op onzinnige wijze wist HF wel de weg naar Tilburg op een vlotte wijze te doorgronden (hij komt hier immers vandaan), maar bijna op de plek van bestemming moest er weer zo nodig site seeing worden gedaan. HH toonde zich een ware bijrijder en gaf geen commentaar. Achteraf natuurlijk een prachtige rit maar te voet deden wij ook een stuk. Enfin, uitstappen, HH de oude en HF de nieuwe schoenen aan en hupsakee op weg.
Eerste stuk asfalt maar na stallen op nr 10 RA en gaat de natuur u tegemoet komen. (Kerkeindse Heide). Houdt u er rekening mee dat het laatste stuk voor de snelweg drassig en grassig kan zijn en is. Wij liepen langs de grote weg, hilarisch hoe mensen uit de caravan met een kopje koffie en een zelfgemaakte etenswaar ons niet begrijpend aan staarden (meer in de trant van: hoe komen die nu achter het hek?) gingen wij via een slinkse methode gebruik makend van taluds eerst omhoog, RA, direct de weg oversteken, LA, dan weer naar beneden alwaar wij een doorsteekje vonden. Bij lantarenpaal 21 (komt na nummer 20) RA het bos in. Wij ontmoetten daar twee volkomen willekeurige wandeldames, die wij beleefd maar wel concreet passeerden. hopende dat dit de eerste en laatste keer zou zijn. Yes.

Vandaag ff leeg natuurlijk

U zit nu in de Brekxsche Hoven. Het is ondoenlijk om iedere bocht en route aanpassing te beschrijven aangezien de download u van alle informatie voorziet. Doe vervolgens als HH en kies op tijd LA, echt 100 m voor het spoor, wandel langs een lokaal bosje en RA de Zonderlokstraat in. Hoewel men alle coniveren aan u zou willen verkopen is daar geen tijd voor. Aan het eind gaat u als het ware een fietspad LA en komt de lange dreef als gevoel naar voren. Blijven lopen is het advies en alle niet aanwezige bankjes negeren. Onderweg langs en over wilhelmina, treinen aan de rechterzijde en idem station. En natuurlijk de eigen fanmail vergaderplek. Bij de fa Interpolis (wij maken geen reclame) is een mooie tuin waar u de hammen en dranken kunt nuttigen. Ter plekke maakten wij een bewijsopname.

Hier kunt u op ons gemak rusten ender verpozen.

U moet het treffen als u wilt bestellen

Wanneer deze onzin allemaal klaar is gaat u via de stationstraat het dynamische Tilburg in. Volgt u hierbij goed de beschrijving want men doet moeite om u tot pure wanhoop te drijven. Maar als het ons lukt....nietwaar?



Uiteindelijk gaat u via de PLUS + haven de stad uit, langs bebouwing en oranje gekte aan de rechterzijde en aan het eind LA langs wederom het wilhelminakanaal. Onderweg passeert u de motorvrienden waar volgens HF (hoe hij dat weet ....) de HH geen lid van kunnen dito mogen worden. Wij dachten even dat een persoon in kwestie ons tegemoet kwam maar dat bleek een fata onzin te zijn. Intussen spraken wij beleefd met een hondenuitlaat service en vervolgden alsmaar onze route. Eerst nog onder twee bruggen door en eindelijk de ophaalbrug LA over. Op dat punt heeft u reeds zicht op de vertrek lokatie en roept u om bier. (niet hardop).

niet een maar + haven

Dit laatste stuk asfalt is als vanzelf en voor u het weet kunt u de schoenen uitdaan, HF had geen blaar dit keer, en beweegt u zich (niet door de hoofdingang) via de mariakapel naar de uitspanning alwaar bieren in diverse vormen en omvang verkrijgbaar zijn. Tevens serveert met quadro turbo bitterballen, waarbij de uitbater ons waarschuwde dat 8 stuks ruimschoots de lading dekt. Dit laatste kunnen wij beamen. Bent u net als met 2, dan zijn deze acht ballen voorzien van een speciale gistingmixinhoud ragout voor ferme wandelaars een uitdaging. Onderweg naar huis vormt de opboering een herinnering aan een geslaagde wandeling.

Overigens zal de bevooorrading en ontvreemding van de goederen iedere dag een avontuur zijn getuige deze beelden....

Een tip die de wandeling u meegeeft: Toch teveel gedronken en wat loom in de benen? Vanaf het plein voor de kloosterpoort vertrekt een bus naar station Tilburg.......

Mooi was die tijd...........

Herhaling van zetten (of passen). Dat kan tot zeer duidelijke resultaten leiden. De rode draad in een bestaan bijvoorbeeld. Sommigen herkennen dat en bestempelen dat noodlot in goed Nederlands als "the story of my life". Anderen, die bijvoorbeeld in het Leven zitten, zijn blij met de Rode Draad, zodat ze naar hartelust eens kunnen ouwehoeren en slap lullen over datgene waarmee ze de kost verdienen en de nodige boterhammen kunnen aanschaffen. Weer een andere groep tijdgenoten zullen direct denken aan het flosdraadje (al dan niet gewaxed), dat door bloed de rode kleur heeft aangenomen. Op dat waxen zouden we graag wat dieper ingaan. HF had in verband met de pensioengerechtigde leeftijd van zijn wandelschoenen ( ruim 25 jaren trouwe dienst) de euvele moed tesamen geraapt en was richting een knaagdier, dat tevens voor outdoorsporters een uitkomst kan zijn, gegaan. Dat had hem naast een enkel windei een paar prachtige nieuwe voetvergezellers opgeleverd. Het waxen daarvan liet op zich wachten. Als afscheidsreceptie had lijming der rechter oude schoen zich voorgedaan, zodat niet in stilte maar wel gepast een laatste odewandeling zou kunnen plaatsvinden. HH kwam HF op een nette wijze ophalen. Echter was er sprake van enige stagnatie op de VB-brug. Het installeren van de gekozen route (op verzoek van de HF-schoenen in Zeeland) vergde ook wat extra inspanning. Maar ruimschoots voor het middaguur vertrokken de HH naar Serooskerke (nee, die andere, op Schouwen-Duiveland). Om het geheel nog wat meer uitstel te verlenen, waren door derden wat vertragende elementen op de route aangebracht. Ook de routeplannert had blijkbaar opdrachten van die strekking ontvangen. Maar op een gegeven en waarschijnlijk bij toeval op het juiste moment, werd de startplek aangedaan, echter niet nadat het de zware taak van HH was een parkeerplek te vinden. Onderweg bleek overigens dat beide HH iets vergeten waren, maar wat; ja, dat was ook redelijk snel weer vergeten. Van buiten geheel koel deden de HH het schoenritueel. Iets in de atmosfeer was echter anders dan anders. Desalniette-ondanks vanaf de haven bij Schelphoek langs een pruttelmeeuw lekker richting de oude (of is het het oude) caisson, dat op geheel eigen wijze en risico betreden mocht worden. Voor het aftreden gold desgewenst hetzelfde. Langs de niet-duitse herder en plotseling op asfaltweg. Nu zijn we nog vergeten te vermelden, dat de route vandaag -you als kenmerk droeg. Het kaartje leek duidelijk, maar in combinatie met de richtingaanduidingen kon zelfs een blind paard in de war raken. Zodoende HH-ingrijping en vanaf dat moment heerlijk vrij wandelen. De HH verzekeren u; zelden was er sprake van een dergelijke ongedwongen sfeer. Lanterfanteren en zwierezwaaien zijn begrippen die niet eens zijdelings de zorgeloosheid der HH kunnen beschrijven. Zelfs het niet-mogen betreden van een ontdekgebied leverde geen enkele wanklank, maar slechts begrip op. Ja, als de HH de vrijheid ruiken is er spake van overgave, ook al is de aal (of paling, zoals anderen zeggen) voorzien van de kleur meestalbruin. Al ditgene maakte wel behoorlijk veel warmte in de HH los. Bij gebrek aan medemensen in de buurt ter deling der warmte werden kledingstukken uitgetrokken en toevertrouwd aan de HH-auto, die (geheel toevallig?) even dichtbij was. Langs de Fritureluur (geen zeldzame vogel, overigens) met het al dan niet zilte nat aan de rechter zijde en grasschapen ter linker flank, trok het duo naar een plek, waar even gestopt en gelaaft kon worden. Vriendelijk en mededeelzaam gezelschap werd ons deel. Al filosoferend over het doel van aanlagerwalbootjes, het meeuwenopstootje en vooral het lepelaargebeuren werden smaakvol bereidde broodjes al dan niet met gepeperde of gekipte spijzen naar de respectievelijke magen verwezen. Het vocht deed het afwerkende werk. Langs de uitkijktoren, die we graag rechts lieten staanliggen, kwam toen het moment van de begroeting van de papiertjeshoeve. Jonge plaatselijke jeugd was aan het klootviolen met een nepkinderwagen en dito-kind. HH wist de jeugd er haarfijn op te wijzen dat zij Van Der Hoekjes zijn. Grote verbazing bij diezelfde VDH-nazaten. Hoe kon HH nu de wetenschap bezitten omtrent hun achternaam? Zonder de verwarring weg te nemen staken we de provinciale weg over, die toepasselijk de naam Provinciale Weg draagt. Langs de koppensnellers, die we te snel af waren, richting camping de Gevarendriehoek of een naam van gelijke strekking. Hier bleek dat de linkerschoen van HF behoorlijk gefrustreerd aan de wandeling was begonnen. Logisch, want alle aandacht ging uit de rechter, die middels allerlei kunstzinnige plakgrepen geacht werd het geheel naar behoren te kunnen beëindigen. Voor zover aanwezig, had het keelsgat van de linker daar een misselijkmakend gevoel aan over gehouden. Geheel onverwacht gebeurde dan ook het onverwachtte: in overleg met de schoen liet de zool bijna geheel los. Het kikkergelach en de gluurcamper ten spijt ging de reis gewoon voort, mede dankzij het dapper aanspreken door HH van een plaatselijke boerenmiddenstander. Dat resulteerde in touwen in verschillende kleuren en in overleg met de bewakingshond werden mooie knopen aangelegd. Voor de HH was de zaak nu weer als voorheen. Wielfietsende tegenliggers en voetwandelende hondenbegeleiders enzo waren daar niet geheel van overtuigd. Maar genoeg over dat onderdeel van de dag. De boekenvrachtwagenbestuurder stuurde aan op dezelfde parkeerplaats als daar waar de HH. Alsof wij niet in de gaten hadden dat hij, ondanks de leus op de wagen, ruimschoots genoeg had van boeken. Schoentjes uit en op naar de plaats waar van oudsher (naar verluidt reeds in 1599 NC) de brouwers een haven hebben. Na rijp beraad kozen de HH voor het terras bij de Chinese Lange Muur, omdat die bij de Australische Lange Muur niet open was. Affligem dubbel en kleine loempia's verhoogden het plezier van de aanblik van kunstwerken, die voor onze ogen en aanwezigheid werden geschapen. De broodmagere meneer vanuit Duitsland kon van de binnen een uur naar binnengeklokte 2 liter bier slechts een beetje genieten. De HH daarentegen gingen zwaar voldaan terug richting stadse fratsen.