De HH zagen en zien ze vliegen.

Vooral in het verleden werden de HH wel eens beticht van niet goed bij verstand zijn; ook door personen uit onze directe omgeving. Geheel benevens de waarheid waren die constateringen niet helemaal, maar soit. Dankzij meedenkwerk van Den Gnoom in hoogst eigen persoon ontstond de mogelijkheid tot combinatie van een ritje naar Schiphol en te aldaar achterlaten van bagage en bijbehorende Nadaomian en het daarna aanvangen van een Schipholeromheenwandeling. Het eerste gedeelte van het plan werd zonder dralen en fouten uitgevoerd. Maar bij nader inzien kreeg de wandeling onder invloed van http://gehe.xs4all.nl/wandelroutes/Amsterdamse_Bos_Oeverlanden_Heemparken.html een andere wending. Dankzij wegopbreking en verkeersregelaars bij VUmc ( niet alleen bij hun longartsen, raad van bestuur etc. is sprake van gerotzooi) kwam de Bosbaan in zicht. Een mooi moment tot schoenuitenaan, waarbij de HH beiden behoorlijk nieuwe schoenen met zich mee hadden genomen. HH deed aan an Apple a day ( kan hij heel goed ) keeps the doctor away en HF las voor wat te doen qua wandelding. In de buurt van de stoicijnreiger kon het appelklokhuis een fijne rustplaats vinden bij de lege colablikjes. De ophaalbrug kan nog niet door wie en hoe dan ook worden opgehaald, want de schilders waren nog druk bezig. De HH waren overigens al op dat moment zeer goed gemutst en wel dusdanig dat HH aan HF zijn diensten aanbood met betrekking tot het op onnavolgbare wijze openen van het eerste klaphek. Een korte tijdspanne later diende al klotsend de of het Nieuwe Meer zich aan. De mensen met oosterlijke kenmerkengroetten ons terug met een glimlach. Vlak na het begin van de Boerwandeling streken we even naar op een bankje, zodat én de grasmaaimeneer geen last van ons had én we even konden eten én Woopy ons kon begroeten én tot slot de voetbalmeneer op eenzame hoogte met en tegen zichzelf kon gaan voetballen ( zoals vaak had ook hij wel een kruiwagen nodig overigens). De geitenboerderij was ons beloofd, maar eerlijk gezegd stalen de varkens de show en menig hart. Ietwat jaloers verder en vanaf nu had HH de zeer belangrijke taak tot voorlezing waar naartoe. Een korte nevelbui bij de brug en toen langs de besmettelijke bulten en de snelweg onderdoor. De duitse auto stond gek, maar wij deden alsof. Op naar de Schotse Hooglanders. Even voor de echte liefhebster van deze dieren een herinneringsfotootje met waarschuwing. Lekker door de natuur wandelend stelden de HH vast, dat diverse stukken van de wandelroute kunnen wedijveren met de mooiste stukken van bijvoorbeeld de Veluwe. Maar ook onnatuurlijke dingen deden ons verbazen. Neem nou bijvoorbeeld de St. Urbanuskerk in Bovenkerk. Heel apart. Net als het meer daar vlakbij. De rokende bankzitmevrouw was daar blijkbaar zwaar van onder de indruk. We konden onopgemerkt doorwandelen naar de trap van bamboe. Regenspatjes dienden zich aan. Het gras van het Bloesempark was mooi gemaaid en de maaier maakte de maaier schoon. Een gedenksteen aan de tsunami van 2011 in Japan ten spijt begon het toch harder te regenen. Snel het donkere bos in, maar aan het einde daarvan toch even wachten in de droogte. Een tegenligfietser voegde zich onder de vraag of het daar droog was bij ons. Een geanimeerde conversatie ontvouwde zich, waarbij de HH als les meekregen, dat kantoormensen beter niet zwaar werk kunnen gaan doen. Het verleden in en rond Amsterdam heeft geleerd dat dat onder die beroepsgroep doden oplevert. Met deze kennis op zak en opengeslagen parapluus de snelweg weer onderdoor. Hoewel 20 graden boven nul hingen er ijspegels onder aan het viaduct, dat overigens aan vele fietsers een droge schuilplaats bood. De HH moesten door, want een afspraak vlak voor Amstelveen met een miauwpoes stond op het programma. Dat Schiphol op die plek niet ver kon zijn, werd ons het volgende half uur wel duidelijk. Waar vorige week eerst vliegtuigdrukte was en later -stilte was het nu andersom en van zeer hoge concentratie en decibellen. Maar ja, de bewoners in die omgeving hebben wel onder meer en onder andere een spoorlijntje van de museumtram, de Braak met mooie waterpartijen en rivierkreeftjes, de ballingpaal en dan zouden we haast het Jac. P. Thijssepark nog vergeten. Nee, bofkonten zijn ze daar. In de Braak moesten we toch even een reiger wijzen op het visverbod. De plantsoenenman in het Thijssepark liet trots twee varensbladen aan de boezemschuddende jongedame zien. Het verdere verloop wachtten de HH niet af, want langs de net geparkeerde eend moesten we naar het cricketveld en het ruitersportterrein. Een drietal op een bank druk in de weer met (elkaar?) sms-en voorbijgaand diende zich bij HF een drang tot groot waterverlies aan. Het bruggetje bleek gewoon oversteekbaar. Na het Dachaumonument viel het de HH op dat in het klimpark iedereen, ook de niet-klimmers, een helm droeg. De echte reden waarom we erg moesten lachen is niet geschikt voor publicatie op de blog. Nagenietend van de zeer prettige en mooie wandeling deden we Brand Weizen en bittergarnituur ( met ook bitterballen van Oma Bob's) tot ons nemen.

En dat is 238

Houdt het dan nooit op? Komen we er nooit vanaf? Wanneer stopt het? Allemaal paniek vragen van u beste lezers waar wij gelukkig een positief geluid op kunnen laten horen. De HH gaan gewoon door met het publiceren van wandelgenot zodat u, helaas slechts op incidentele basis, kunt genieten van prachtig proza aangevuld met lyrisch beeldmateriaal, allemaal eigen werk. En volgens een van onze actiefste lezers het best te consumeren na inname van minstens twee alkoholische versnaperingen, zoals eerder reeds gemeld.

Vandaag was een wissel van groene oorsprong aan de beurt en wel nummer 238. HF had (terecht!) opgemerkt dat het vakantie tijd was. Mede daardoor bleek zijn normaal standaard aanwezige beperking deels te zijn opgeheven zodat ook Amsterdam en omstreken ineens benaderbaar bleken. Hoe leuk moet het geweest zijn dat HH aankondigde dezelfde beperking te hebben losgelaten zodat volgende week deze gang van zaken zich lijkt te herhalen. 

Hoewel er dus sprake was van enig oponthoud de afgelopen weken waren we de wandelrituelen niet vergeten. HF met de nieuwe schoenen, HH met sandalen. Voor de rest voldoende drank mee want het was zeg maar heet ...

Hoewel HF de airco niet wenste te gebruiken (kon ook niet) gingen wij toch met volle moed richting station Amstel. Dit was bij HH bekend wegens ooit aanwezigheid ener dochter in deze omgeving. Hij wist ook een sneaky parkeerplaats te vinden zodat de door Amsterdam zo gewenste pecunia in de zak kon blijven.

Het is de HH wel opgevallen dat Schiphol eerst niet wist dat de HH nabij waren maar zodra dit nieuws bekend was geworden werden alle vliegtuigen aan de grond gehouden. Hulde...

Dus voorbij de bekende begraafplaats (langs de parade) en daar kon worden geparkeerd.

Kort schoenenritueel bij HH bij HF wat langer maar dan toch op weg.

Parkje door, gek hekwerk hoor, passende kleuren daar niet van, was ooit Floriade. Men hanteerde gekke brugbouwers maar ok, dat moet dan maar. Slingerend langs het meer, uitzicht op terras (maar natuurlijk maakten wij daar geen gebruik van) en verder richting Ouderkerk ad Amstel. Langs de Rembrand molen, Klein Kalfje (daarover straks meer) lieten we nu links liggen en zodoende zagen wij dat de opsteller dezer route toch weer kans heeft gezien de nodige onzinnige kilometers erin te stoppen. Dat dan weer wel.

Onderweg hebben wij toch veel moeite gedaan onze kleine dierenvriend een behouden oversteek te gunnen. Het gaat de HH erg aan het hart dat overal toch er van alle kanten op dit prille geluk wordt gejaagd. Natuurlijk zagen wij onze Harrie de reigert die zich vrijwel niets van ons aantrok maar gewoon bezig was de dierenwereld weer wat uit te dunnen.

Bij boerderij de Driesprong raakten de HH de tel kwijt maar gelukkig kwam HF als eerste tot bezinning en kon toch een goed gevolg worden gegeven aan de route. Wij bekwamen aangenaam gezelschap van een volgpaard (geheel eigener keuze). 

Bijgaand nog een huishoudelijke mededeling van huishoudelijke aard. Indien nodig toch maar zelf meenemen, ophouden dan wel op een andere plek afgeven.

Bij O ad A overstaken wij de Amstel en gingen LA, eerst over een leuk wegje en daarna ook.

Onderwijl was het tijd voor de maaltijd hetgeen op een bank geschiedde die nagenoeg naast de A gelegen was. Hoe toevallig kunnen dingen zijn bij en tijdens een wandeling. Wat wij toen al wisten is dat u niet op dient te zien tegen een uurtje zicht en geluid van de A2. Wij hadden een houding van kan ons het wat schelen! Maar u dient deze opmerking wel op de juiste waarde te duiden want het is waar. Er ligt hier een A2 verscholen waar menig automobilist het bestaan van weet.

Maar goed, u heeft tijdens deze route veel zicht op de Amstel, soms kilometers lang. Aan het eind van de wandeling naast de A2 deed zich de gelegenheid voor om een laarzenpad te nemen, hoewel wij daar beiden niet op gekleed waren. 

Niettemin vonden wij een stuk van dit pad genoeg en bereikten wij direct weer de Amstel en liepen nu richting Amsterdam, alwaar wij via een leuk stuk binnenkwamen. Kruip door sluip door, woonboten, stadstuinen, modderpaden ( nu even niet) en mooie brug en zie daar, zicht op het reguliere eindpunt. Voor ons natuurlijk niet want wij moesten nog wat door. Maar via het station, links af, brug over (die werd vanwege de hitte nat gespoten, dus kregen wij nog een gratis voetendouche) links af en nu weer de A volgen, langs de Parade, kerkhof en inderdaad daar was de auto weer. Schoenen omgeruild, even gapen en op weg naar de kalfjeslaan, zoals gezegd Klein Kalfje. Hoewel dit een horeca gelegenheid is wenste men op voorhand niet van harte te bedienen. Maar als de bestelling eenmaal was opgenomen werd vrijwel direct het bestelde geleverd. 

Wij dronken 4 grote witte bieren van de tap en een mix van bitterballen en vlammetjes want dingen kunnen altijd heter.

Hoe was het geweest vraagt u? Nu, omdat de zon ook zo nu en dan een wolkje liet aanrukken hebben wij de hitte niet als bezwaarlijk ervaren en hebben eigenlijk heerlijk gewandeld.

Terug naar Rotterdam zouden wij 43 minuten extra ervan kunnen genieten maar dat wilden wij dan toch maar niet. Zodoende moesten wij kruipen en sluipen maar uiteindelijk zijn beide HH goed en wel thuisgekomen, waarvan akte.