Totaal aantal leaks

zaterdag 23 februari 2013

In Brecht zijn geen trappisten

Geruchten hebben ons bereikt dat het allemaal zo makkelijk is. Twee HH zoeken elkaar op, stappen in een wat ouder voertuig, rijden ergens heen en wandelen dat het een lieve lust is. Maar zo gemakkelijk is het allemaal niet. Achter iedere boom en struik kan zich weer een wereldprobleem ophouden. Als argeloze wandelaar loop je daar zo tegenaan. En als je niet oplet zoekt het een plekje in je hoofd en gaat het knagen. Meestal kom je daar wel uit, maar het is wel druk. Vandaar ons advies om minimaal met twee HH te aanvangen want dan kun je delen. Een bijkomend nadeel is dat door al die hersenactiviteit de temperatuur in het hoofd zal toenemen. Voor de een minder bezwaarlijk natuurlijk. (wij gaan ervan uit dat de lezers dezes zelf ook beschikken over hersenen. Zo niet dan zal een deel van deze inhoud aan u verloren gaan).
Aangaande temperaturen konden wij deze week een lol delen. U denkt hoezo? NU, welaan hier de uitleg. De hele week is er voortdurend gesproken over gevoelstemperatuur en hoewel niets zo persoonlijk is dan uw gevoelens zal inderdaad alras blijken dat de HH hier ook niet ongevoelig voor zijn. Maar dat later.

Om 9.36 uur trof HH HF in nauwelijks ontredderde staat aan ten eigen huize. De aanwezige poes deed of HH niet werd opgemerkt, maar hier was duidelijk sprake van gespeelde toneelzaken. Niettemin blijft men vriendelijk en werden groeten uitgewisseld. Kort overleg inzake route en besloten werd groen als kleur en aldus Brecht als bestemming. Instappen dus maar, zinloze groeten aan een buurvrouw en op weg. Tegen 11.00 uur kon dan na de schoenendans begonnen worden aan de wandeling. HH vond het eerste stuk zo aangenaam dat de HH besloten dit deel nogmaals te doen, nu had HH een andere bril aan.

Wat ons gevoel aangaf was een idee van koude, met name door de wind. Vandaar dat mutsen op, handschoenen aan en de jas goed werd dicht getrokken. Foto's maken werd ondergeschikt aan de elementen. En inderdaad, ook de HH voelden dat het koud was, met name op die stukken dat de wind vat kreeg op de HH. Zeker tijdens deze wandeling werden bos passages bijzonder gewaardeerd. Wanneer u start aan het kanaal dan dient u de auto eenzaam te parkeren en hopen op een goede thuiskomst.

Ach, wat valt er zoal te vertellen? Het eerste deel van de groene pijlen ging over akkerland, met een heerlijk briesje erbij. Dan nadert u een (kort) donker bos. Maar twee HH ervaren geen angst. Uiteindelijk komt u aan bij het bedevaartsoord Drieboomkensberg, hoewel er meer bomen zijn te bewonderen. U moet hier kort de groene verlaten, maar u kunt natuurlijk steeds achterom kijken. HH verwisselde de accu en nam een kleinood ter opeting. HF legde het tafereel vast inclusief parkeren tussen de bomen.
Er nu was het vooral langs en door de bossen richting Sint-Job-in-'t-Goor. Helemaal daarheen mochten we van de groene niet dus werd er afgebogen richting vraagheide. Mooie opsplitsing in kleine en grote vragen. Aangezien de HH er voor het eerst waren kwam dit verwarrend over, aangezien de HH dergelijke keuzes nooit maken. Iedere vraag heeft recht op bestaan en een eigen carrière.  Uiteindelijk waren de HH de vragen moe en werd er gegeten. Lekker en toch op en naast een boomstam. Vanaf nu is het vooral verder lopen, ferme stukken rechtdoor, genietend van het voorjaarsbriesje en rond de halfvenheide maakt u een bocht erom heen en wordt het tijd het klooster van de trappistinnen op te zoeken. Let wel, bezoek wordt niet op prijs gesteld, uitzicht natuurlijk wel. Wanneer u dit tot u heeft genomen is het verder wandelen op de abdijlaan (vanaf nr 9) en bereikt u met een zekere flair zowel uw auto maar ook het kanaal. Beiden zijn blij u te weerzien.

Daarna ging het retour met de auto en werd er gegeten en gedronken bij en in de gouden leeuw, alwaar de uitbateres eerst een verstop met de HH deed. Maar niettemin kregen wij haar te pakken en even later het gevraagde.

Hoewel ieder zinnig mens zich zal afvragen of het normaal is om met dergelijke buiten temperaturen aan de wandel te gaan kunnen de HH achteraf dit slechts volmondig en volledig bevredigd beamen.


groene route
Het ware leuk u volgende week weer aan dit blog aan te treffen. Voor nu: tot ziens, welterusten, goedemorgen, hee u hier? En je kon zo goed leren! Hoezo? Nou en? Wilders in Australië, geen 3 maar 3,6 %.

zondag 17 februari 2013

HH-carnavalsbelevenissen



Vervent carnavalvierders als de HH zijn, gingen zij richting Noord-Brabant en met name Sprundel. Verkleed als wandelaars wilden wij aan de plaatselijke optocht meedoen en ons mengen in het vrolijke feestgedruis met al haar leuke bijkomstigheden, waarvan wij slechts het laat naar bed gaan en bierdrinken in de schijnwerpers willen zetten. Dat we niet beschikken over RK-achtergrond leek ons geen belemmering. Dat pakte anders uit, want op het moment dat we arriveerden resteerden slechts confetti op de grond, naast bierflesglas en andere feestattributen.
Treinontwerp
Dom misschien, maar de HH waren óf een paar dagen te laat óf veel dagen te vroeg. Hoe dan ook: de wandelaarsoutfit hadden we voor niets uit de kasten gehaald, want geen carnavalsgebeuk. Maar de HH, ja zij, zijn wel vangbaar, edoch niet voor één gat. Daarom snel iets bedacht om de teleurstelling om te smeden naar een meer positieve beleving. Puur toevallig is in de buurt van Sprundel de Bliklooproute uitgezet en nog puur toevalliger beschikten de HH over een papieren uitvoering van de routebeschrijving.( http://www.routesinbrabant.nl/media/docs/bliklooproute2.pdf ) En aangezien 1 en 1 twee is, werden de wandelschoenen in stelling gebracht. HF had voor de verandering weer een keer wel zijn fototoestel meegenomen, zodat weinig een nieuw avontuur in de weg kon staan. Onbedoeld tegen de instructies in, eerst even naar molen De Hoop om daarna naar Fatima haar straat te gaan. Het viel gelijk op dat men hier in Sprundel dingen van Schiedam heeft afgekeken, want veel "te koop"-borden sierden diverse huizen. Benieuwd naar de brouwerij de brouwerijstraat in. Ietwat twijfel bij de Smoutstraat, maar standvastig de Voreneindseweg op.
Kerberos vertelt het niet

 Daar stuitten de HH op een onmogelijke taak. 100 meter na huisnr. 24 staan huizen en de onverharde weg is verdwenen gelijk sneeuw bij een dooiaanval. Dan maar een stuk doorlopen (tevens bezichtigingsmogelijkheid van het eerste dode dier van vandaag: een uiterst zeldzame op-de-rug-lig-ekster) en een pad voor bestemmingsverkeer nemen. Een beetje modderig, maar dat is gelijk en mooie aanleiding om de broeken weer eens bij de was te doen.Geheimzinnig was de nevel boven de sneeuw wel een beetje. Bij de Rucphensebaan nr 48 oversteken om kennis te maken met dood dier numero 2: een veldmuisje. HH had al goede ontvangst en daarom nam hij verderop onder aan de zendmast een wandelsnack. Op het Moervenstraatje is Ros geen paard, maar iets voor nagels en schoonheid. Bovendien zagen we het prototype van de niet zo succesvolle trein. Aan de mini Kerberos vroegen we vriendelijk de weg, maar " we moesten het zelf maar uitzoeken " aldus de bewaker. Het bankje bij de kruising met Bakkersmeer kwam te vroeg voor boterhammenverslinding, de iets eerder gedane waarschuwing voor wielerinstructie ten spijt. Het Bolderbos gingen we niet in, maar verderop langs de sloot was daar dood dier drie. Overigens van onherkenbare origine. Op de Kolkstraat een wakker dier in de vorm van een kikker. De aanwezige herten spraken we aan over hun teamgenoten in en bij de Amsterdamse Waterleidingduinen. Zo, dan nu even stoppen voor van allerlei bij de vogelkijkhut. Fijn hoor om met gevulde buikjes en lege blazen verder te kunnen. Van het volgende stukje is de wheelydog memorabel. Op de Oosteindseweg stikte het van de al dan niet groetende fietsers. Bewoond of niet, maar in ieder geval was deze boerdeij geheel onderhoudsvrij, zo te zien. In tegenstelling tot de boerderij bij de hoek Turfstraat/de Wildert. Daar was meer sprake van nieuwsgierigheid en gluurderigheid van de boer. De Oude Turfvaart leek in de loop der jaren gekrompen. Langs afbrandschuur en dergelijke de Bredasebaan oversteken. Het dienblad was anoniem, net als de schoen, waarvan een stuk verderop een familielid lag. Beiden ontveterd overigens. Bij de boerderij vroegen we elkaar af wat voor dieren daar waren gestald in de stal. We bleven elkaar de antwoorden schuldig.  En toen was daar dood dier nummer vier: een redelijk opgeblazen schaap.
Dodedierenalmanak
 Reden genoeg voor de HH om terug te lopen naar de auto. Enige opmerkingen aangaande carnavaleske bouwdingen werden nog geuit en daarna was het uit met de pret retteketet. Hadden we u al verteld dat de HH onderweg allerlei vrolijke liederen, al dan niet van HH-makelij, uit volle borsten lieten klinken? Afsluitend werd te Capelle bitterballen en dubbele Leffe's genomen.

zondag 10 februari 2013

Spontaan in België

Waar komt toch die spontane drive vandaan dat de HH iedere vrijdag moeten wandelen? Beste lezers, wij weten het ook niet. Zijn wij zo fijnmazig? Hebben wij deze gevoelens? Spraken wij het nooit en te nimmer af? Het is ons onduidelijk. Maar hoe het ook is, wij wandelen gestaag en op zijn tijd.

Wij hadden slechte voorbereiding en geen zin en zo. Op die manier kwam HH HF halen en hadden zij geen voorbereiding. Gelukkig is de kofferbak van HH bijzonder diep en voorzien van diverse wandelroutes, leuk of niet.


Op weg naar het o zo pittoreske België bespraken wij o.a. de problemen met de Fyra. Met name op de terugweg hadden wij nog niet gememoreerd of er deed zich ter zijkant een aangezicht voor. Weliswaar oud materieel maar niettegenstaande werd er wel doorgereden.

Over doorrijden gesproken, wij deden deze:

Bijschrijft der wandeling
Dat betekent stoppen bij een destijds genoemde horeca gelegenheid en daar de schoenen heel snel omwisselen. Dat laatste lukte wonderwel zodat wij direct een aanvang konden maken en de straat overstaken om de route te aanvangen. Hoewel reeds in den beginne wisten wij nog van de vorige keer dat de wandeling al direct bij aanvang mis liep. Gelukkig nu weer want HF wilde op zijn gepaste humorwijze  HH in de fout laten gaan. Maar dat lukte niet want HH had de list doorzien en wenste inspraak in de route. Toen moest HF wel met zijn billen bloot en bleek dat er een list aangewend was om HH van zij wijs te brengen. Maar dat gaat niet gebeuren dus met aanpassing van HH werd gewoon de juiste route aangehouden die echt niet 16,5 km bedraagt maar dit terzijde.

Doorlopen is het motto en genieten van de schoonheid onderweg. De HH memoreerden het a.s. mei weekend alwaar zij zich uit de naad en sloffen zullen lopen om u lezers van genot te voorzien. Maar ook dit terzijde....

start ener route
Impressies van de route werden vastgelegd en een deel ervan is hier terechtgekomen.


Het weer wenste deze keer geen regen te verstekken dus daarom vooraf helaas, maar wij waren zover gekomen dat de rest moest volgen. Wat dacht u van kleine mannen in het verschiet? Maar wij zagen ze en hebben ze vastgelegd. Wachten kon edoch niet dus doorlopen was het devies. En zie, de HH deden dit.  Ook na aarzelen en wederom aarzelen en nogmaals aarzelen werd het paterspad gekend en gedaan. Nu wij het toch over het weer hebben: dat was in drie letter grepen fantastisch. Waarom de HH dit verdienen? Wij hebben natuurlijk ideetjes maar de werkelijkheid is altijd net ff scherper.



Wanneer u de zuid route van de markwandeling aanhoudt dan zult u zeker wanneer u de beschrijving volgt op enig moment het merkske oversteken. Zie daar een mooi foto moment. Oplettende lezers zullen zich herinneren dat ooit de HH werden geconfronteerd met hooglanders die erg opdringerig werden, wellicht aangegrepen tot...


Niettemin gingen de HH gewoon verder, zeker nadat het zoveel  moeite had gekost om het de moeite waard deel van de route te vinden. Tip: laat u niet weerhouden door verboden toegang. Tip 2: Merkske.



Onderweg gaat u diverse kapelletjes zien, de een nog dan de ander. Maar laat u zeker beïnvloeden net als de HH.
Het bankje kwam dit keer precies op tijd zodat om 1300 uur de boterhammen en puntjes genuttigd konden worden. Wij konden niet neerzitten aangezien het bankje was voorzien van nattigheid.




Café in Holland passeert u na de molen evenals het gele witte optrekje. ( het withof). Vanwege het gebrek aan groene bebossing konden wij u een aangenaam doorkijkje presenteren.

Passanten van het dierenrijk willen wij u niet onthouden zeker niet omdat het van die aangename exemplaren betreft. Weest gerust net als de HH. Er gebeurt u niets.


Eindelijk konden wij verder wandelen en zoals zo vaak deden wij aan het einde eigen inbreng zodat de steen fabriek met zijn zo leuke meertjes deze eer niet kon worden aangedaan. Maar terugbladeren brengt u naar elke gewenste info op dit punt.

Vervolgens kwamen wij terug op ons beginpunt zodat de thuisreis aangevangen kon worden. Oud-IJsselmonde met de bekende kroeg werd ons deel. Bittergarnituur deze keer niet zodat de ene H de andere op dit punt zal moeten aanvullen in een volgend verhaal.
Tot spoedig.






zaterdag 2 februari 2013

Water alom


Winterpret
 De hiernavolgende informatie berust nauwelijks op waarheid en waar dat wel het geval mocht zijn, kunt u gerust van ons aannemen: dat is louter toevallig en niet zo bedoeld. Dit alles geldt ook al voor hetgeen u net heeft gelezen. HH die wandelen bestaan niet. En zeker niet op een dag dat het vanaf zeker 07.30 uur tot en met 14.39 uur aanhoudend nat is. Verslag doen van een wandeling op een dergelijke dag riekt dan ook naar leugen en achterklap. Om van roddel nog te zwijgen. Zou HF HH ophalen per auto om vanuit Capelle naar Vught te rijden? Onzin, over mijlen op zeven gesproken. Nog ongeloofwaardiger wordt het, als HF beweert, dat hij bij aankomst bij HH een diep in studieboeken gedoken damesvrouw zou aantreffen. Weet u wat; we doen gewoon of dit al wel allemaal gebeurd is en we spelden u gewoon een verhaal op de mouw. Kan ons het schelen. Onderweg naar Vught haalden de HH een bepaald aantal scooters en motoren uit GB in. Niets bijzonders natuurlijk op een mooie zonnige dag in Februari 2013. Verder geen vervelende dingen tot aan de parkeerplaats bij restaurant de Vughtse Heide. Hoewel stralend weer en het feit dat de HH fietsend waren gekomen, diende de auto op een aardig doordrenkte zandparkeerplaats neergezet te worden. Schoenen werden uiteraard niet gewisseld. Wel werden parasols ontvouwen. Zonder enig moment van twijfel het juiste pad gekozen en een wandeling begonnen, want een terrasje pikken doen de HH nooit. Is tegen hun natuur in. De natuur gingen ze wel in om een ontmoeting te doen met de IJzeren Man, die zich eigenlijk onzichtbaar in de omgeving van Vught begeeft. Onverlaten beweren dat de genoemde Man is vernoemd naar een stoombaggermolen. Enige voorzichtigheid onzerzijds was dan ook wel geboden. De ontmoeting vond inderdaad plaats, maar van handenschudden kwam niets. Veel te warm voor. Wel spraken de HH nog een tweetal ingewijden omtrent de gang van zaken van vroeger en nu. 
Ingewijden
Aftreden van Hare Majesteit Koningin Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau enz.enz.enz. kwam even ter sprake, maar niets wijst ook maar een spiering in die richting. Bij onachtzaamheid dodelijke stromen doorwaadden was de volgende opgave. De HH gaven een beetje op. Daarna mengden de HH zich een tijdje tussen de in groten getale toegestroomde zonne-aanbidders en midgetwatergolfspelers. Na enige tijd losgerukt en de Vughtse Heide op. Weinig te merken van militaire zaken zoals een stormbaan en een kazerne. Toen iets waarvoor we toch even uw volledige aandacht willen vragen. Hier mag u niet aan twijfelen, wat hiervoor ook beweerd is.
De fusilladeplaats bij Kamp Vught, waar 329 nederlandse mannen zijn doodgeschoten. Een foto van het daar staande monument hierbij. Nu weer even in de kwinkslagsfeer. Verder ging het langs een grote speelplaats, waar men een gebouw heeft gevonden, waar naast informatie en EHBO, ook nog eens sprake kan zijn van muntverkoop. Als dat niet ongelooflijk is, dan weten wij het ook niet meer. HH kon ternauwernood een aanval van een vijandelijke boomstronk afweren en even later liepen we tussen drooggevallen vennen door, terwijl onze routebeschrijving het tegendeel daarvan beweerde. Om enigzins in de schaduw te kunnen eten kozen de HH de open lucht onder een brug. Dit geheel ingegeven door de titel van een liedje van de Red Hot Chili Peppers. Boterhammen, broodjes, vuurwerk, flesjes water en onder meer zeer bruikbaar afval waren hier ergens verscholen en gelukkig werden de HH telefonisch in kennis gesteld van waar en hoe verstopt. Duidelijk misselijk van al die dingen maar weer verder om in Den Bosch iets te zien wat om het even een paar weken geleden bekeken had kunnen worden. Een afwatering met bijpassend pontje. De HH dachten dat ze binnen waren en van dat pontje gebruik konden maken om door middel van krachtsinspanning een pondje kwijt te raken en de Bossche Broek te betreden. Helaas bleek het pontje voor buiten gebruik en het ontbrak ons ten enen male aan de middelen om of onszelf naar buiten of het pontje naar binnen te brengen. Met al de advocatuur- en andere adviesbureau's in die omgeving had goede raad duur kunnen komen te staan. De HH kozen voor een eigen oplossing en langs de gedenksteen voor de dappere Ron en het benzinestation in ruste door de tunnel van 2010 naar de straat in Vught, die de naam van de Vader des Vaderlands eer aan doet. Bij de Geslaagde Landing gingen onze gedachten eerst uit naar het WO II- vliegtuig in de omgeving van Oosterhout/Oosteind. Een andere kunnen we ons noch voorstellen noch bedenken. Op de Loonse Baan aangekomen werd het niet gemakkelijker. Misschien nieuwbouw bij de Loyolalaan ( waar de toyota-auto ons dwarsboomde), zeker nieuwbouw aan de Postweg en dan maar eens het juiste pad volgen. Hetere en koudere vuren waren de HH eens ten deel gevallen, zodat oplossing in de vorm van van alles voorhanden was. Of de honden bij de parkeerplaats de geslachtsdrift van de baasjes afgekeken hadden, was niet de vraag. Wel hoe komen we hier vandaan. Was eigenlijk zo gepiept, ook al was niet overal het glaswerk op slinkse wijze meegenomen. Vlak na Tilburg gingen een aantal bestuurders van auto op het gras op de middenberm nabij de vangrail een vergadering doen (inclusief stoomstrijkijzer o.i.d.), maar zo niet de HH. Nee, die moesten helemaal naar Oud-IJsselmonde voor de belegde vergadering in de hollandse variant van Le Lion D'Or. De belofte van de bokbieren werd eigenlijk onmiddelijk ingetrokken, want de serveerster was net een uur in dienst. Westmalle tripel en Palm mochten toen het bittergarnituur om zeep helpen. Een beetje commotie bij de pin/contantvraag daar gelaten verliep alles verder vlekkeloos en mochten de HH de niet-wandeling nu geheel afsluiten.