Vitamientjes en andere gezonde zaken

Na onzerzijds een succesvol afgesloten honderdtal is het wederom tijd voor voortgang. Maar waarom onder de Wikivlag vraagt u misschien wel ons af. Het zit alsvolgt en aldus. Vanwege Wikipedia en ook best wel Wikileaks zijn zaken aan het daglicht geschonken die her en der wel wat waarheid bevatten en dan met name in zullie hun aandachtsgebied. Van de HH zeggen wij zelf dat er sprake is van enige wetendheid omtrent en met name inzake de wandelzegmaar. Zijnde aanhangers van toch bestwel de naar echtheid neigende gegevensweergave, is de stap naar de Wikiwalks ons ruims inziens geschikt als medium voor mededelingen der HH en als zodanig tot benutting. Daarom dus gekozen. Garanties uit de toekomst bieden overigens geen resultaten naar of van het verleden. Dit geheel in ogenschouw hebbende start vanaf nu derhalve. Aangezien het voor de HH toch ook wel even wennen is, is gekozen voor elk een Personal Coach (PC) in te armen. Zoektocht daarnaar leverde op korte termijn twee namen op. Hoewel deze nog niet openbaar mogen, toch tip van sluiers en de HH trots gelijk pauwen en melden, dat vanaf volgende keer de HH regelmatig zullen worden begeleid door PCE en PCB. Nu genoeg over toekomstignietheden en daarom naar het zeer kortgeleden. Want stilzitten levert natuurlijk niet de gewenste inspiratie. Derhalve een goede gelegenheid en vrijdag om onze Zuiderburen een bezoek afhandig te maken. HH wist hiervan, bedacht een route en dus HF-ophaal, zodat het ons zo na aan het herte liggende Belgies grondgebied aangeraakt kon worden. Een spontane parkeeractie midden op de snelweg ener vrachtwagen kon ons niet van de wijs of de plannen (af)brengen, net zo min als langzaamaanacties bij grensovergang. Maar 1 afslag meer en ( übrigens de groeten van Wilfried) op naar de plaats waar men ietwat geel/oranje huidsgekleurd is en eenieder voorzien van uitzonderlijk lange voortanden. Onder andere het hoe en dergelijke wilden we gaan onderzoeken, want waarom anders Wortel. Misschien omdat daar het Jan Huet-pad begint. ( via http://www.vvvbaarle.nl/toerisme-hoogstraten_141.html ). O ja, dat is ook een goede reden. Mooi schoenengedoe en daarna vrij snel al zichtbaar haar idee waar ook op afspraak enkels behandeld kunnen worden. Meer info bij de HH verkrijgbaar. Het volgen van het pad is overigens een peuleschil, aangezien de bewegwijzering middels groene pijlen consistent is aangebracht. Onze bevindingen die vanwege HH ondervindbeleving toegevoegd worden, zijn. Ten eerste in de Wortelkolonie belemmerden fietsers ons met name toen de HH een bammetje wilden gaan nuttigen op een bankje. Verderop bij de landlopersbegraafplaats werden we door graszaad en spechtgeluiden tegengehouden. Een gluurkauw deed zijn werk vanuit boomgat. Uiteindelijk bij het Bootjesven ( HH wist van eerdere ontdekkingen nog af van dit waterpartijtje, HF keek glazig en wist pas veel later ook weer) was volop zit- en eetgelegenheid. Vermaakt werden de HH door een gezellig gezin van een groot eiland zijnde U.K. en een bels jongske met pet en vooral ook zalf op het gezicht. Navraag door HH leerde dat men was gevallen. Met de buikjes rond en deze informatie op zak door. Ondanks dat er meer dan 1 zwaluw de zomer beloofde te brengen. Vertwijfeling deed zich voor tijdens de ontdekking van nog meer vennen. De pad-beschrijver had schriftelijk beloofd dat het Bootjesven het enige zou zijn. Met angst en beven dus, wat nog werd versterkt door achterop komend paardjes-en-wagentje.


HH loste dit in eenmaal op door de niet altijd goed ter oog zijnden onder u een aanduiding voor te lezen. Luistert u maar. Zo, interessant en educatief, nietwaar? Na een filosofies stukje voorbijden de HH de verdwenen steenoven en galg, waar dan ook niets van te zien was, namen geen verkorting en kruisten dientengevolge de Mark. Nogmaals Heer M, dank voor de naamlening. Na het zien van een eekhoorn en een dichtschuivend hek bij hond linksaf, maar niet alvorens andere honden welkomst deden, in tegenstelling tot vrouw met geel teiltje. Nu kenden wij wel een kwaden hoek en een kromme, maar dat beiden tot de kromme hoek waren samengevoegd was groot nieuws. Dusdanig dat na veel stuiftractoren waarvan sommigen gingen gieren (en niet van de lach) even koelte en vervochtiging plaatsvond aan het einde van de Haldijk. Ongedierte werd verwijderd. Ook was dit de juiste plek om de routevastlegging onzerzijds in tweeën te splitsen. Ziedaar boven en onder. Verder en even naar het kapelletje dat speciaal voor onze komst door twee dames werd gekuist. Ja, toen was er daar dat huis met vele parkeerplaatsen, maar vooral ook een drietal jeugdige fietsers die niet het fietspad verkozen,maar het stoffige en daarnaast gelegen knollenland. Een koddig gezicht. Net de Schoorstraat verlaten hebbende een ontmoeting met vier wandelaars van tegengestelde richting. Helderziend waarschijnlijk, want men wist dat de HH zo dadelijk linksaf zouden.


Ter beloning hunner een filmpje. Na nog een stuiftractor en een aantal dingen waar wild wordt geroosterd het bos weer in. HH wist uiterst scherp van vroegere laving op bankje. Vanwege uitstekende herinneringen nogmaals. Het werd HF te veel en er ontstond vochtverlies. In een pittig tempo wandelden de HH daarna voort, zodat, circa drie minuten voordat het ging regenen, donkere wolken samengepakt gezien, de wandeling afgerond, schoenen afgedaan werden en na een korte rit het meer dan 100 jaar oude café "in Holland" aangedaan kon worden. Eerst nog op het terras werd een fijn pintje gevat, maar vanwege overmatig vanbovenwater naar binnen. Daar wachtte ons bitterbalversnapering, kruisboogverhalen en, tijdens een Lepe Blond, uitzicht op vader en zoontje met dezelfde uiterlijke kenmerken. Voldaan daarna richting ieders huiswaarts