Natuurlijk

Van één van onze verslaggevers.

Niets is moeilijker dan objectieve berichtgeving. Neem nou bevoorbeeld utvolgende. Dat HF de laatste tijd wat meer last heeft van vergeetalzheimer kan niet beter geïllustreerd worden dan door dit voorval. We schrijven woensdagavond en HF gaat (in bijzijn van Vrouwe M) richting HH. Aldaar aangekomen opent HH de deur voor het tweetal. Hoewel welkom, is er van HH-zijde geen sprake van wandelverwachtingen op dat moment. Temeer omdat de eethoek van des huizes niet meer aanwezig is, is sprake van verwarring alom. Na enigermate van conversatie gaan het duo HF en VM zonder wandeling, maar met als troostprijs iets van oostduitse makelij richting huiswaarts. Uiteindelijk komt alles dan toch nog op de daarvoor bestemde pootjes terecht en wandelen werd op een nader tijdstip uitgevoerd. (Noot van de redactie: excuses voor de stuntelige verslaggeving)

Het werd een overdaguitstapje. Na enig mijmeren en overdenken konden de HH eindelijk een keuze maken uit een viertal aangedragen voorstelwandelingen. Hier stopte voor vandaag dan ook meteen de inbreng van de PC's, die zogenaamd andere bezigheden hadden. In feite waren zij zo onder de indruk van het leervermogen der HH de vorige keer, dat eenmalige verzelfstandiging wenselijk bleek. Dat de geheel bewegwijzerde Gouwebosroute bij Waddinxveen (dankuwel ANWB)gekozen werd, was dan ook meer dan geen toeval. De HH kenden de parkering reeds van een Weegjeswandeling, zodat fluks schoenensituatieverwisseling plaats kon vinden en hoepla beentjes bewegen. Ter plaatse hecht men er blijkbaar aan de bevolking in twee groepen te verdelen en wel in mensen die tenminste één keer niet meer op de benen konden staan en zij die dat ongemak nog nooit hebben ondergaan. Van een echte tweedeling proefden de HH overigens generlei. Wel was er een trein, een tekoopcaravanvan1979 en een stukje verderop een huis van de gemeente(geen van de HH zou domicili willen kiezen in dat huis) met daarvoor een mooie auto en dito manden met duiven. Ja, de HH kregen veel folklore voorgeschoteld in het begin. Een beetje kunst en een geheven hefbrug later, ontdekking van terrassen. Maar de HH waren ondanks de zeer gunstige omstandigheden en entourage bestand tegen de verleidingen, althans op dat moment. Beperktheid deed de HH besluiten niet in te gaan op het huurvoorstel van buitenopslagruimte. Wel deden kefhonden en een grotevrouwenfiets ons versteld staan, zeker toen ook Harrie kwam aangesuisd. Gelukkig waren uw helden voorzien van vaart en ook daarlangs. Vanaf dat moment zou alles anders worden. Naast een enorme bos hout voor de deur, ook andere waarnemingen. Vooral heel veel natuur en ook in de allerjongste uitvoeringen. Zoals daar zijn onder andere en ondermeer de modellen gans, zwaan, eend, meerkoet, gewone koet. Maar ook drievoeters uit de categorie poes en min of meer hond behoorden tot ontmoeters. Enigzins door al dit moois in de war wilde HF een verdwaalactie op touw zetten. HH greep in, waardoor erger werd voorkomen. HF bekende daarop volmondig onjuistheid. Een mooi stukje Gouwebos zagen we met allerlei natuuruitingen. Na al dit moois en een dwarszitting van een fietsmevrouw door HH maar even weer verstedelijken en met name in Boskoop.
Ontdekking van de plek waar MC Donalds de hamburgers vergaard was hetgeen waar dat toe leidde. Na een blik op de kinderboerderij kregen we die direct terug, alleen dan met zeer veel meer verbazing dan weggezonden. Redenen genoeg om terug te gaan naar eerder genoemd bos, zodat enigzins ronddwalen plaats kon vinden. UIt de dopresten werden we gewaar dat in mei in ieder geval enen vogel eisprong had. Eenmaal uit het bos was er weer bebouwing, waarlangs de tocht ging. Iemand wilde de wereld laten weten, dat er geslaagd is. De HH hoopten maar dat dat niet bij Inholland is gebeurd. De brug naar de hoeveelheid lagere scholen in Waddinxveen is hiermee ook gelegd. Tot onze verbazing niet alleen met verschillende namen, maar zelfs een tweetal die onze kroonprins in hun vaandel dragen. Zal op een regenachtige dag wel eens tot verwarring kunnen leiden volgens onze deskundigheid. Maar snel al weer opgevrolijkt door een bebloemde auto en mooi (maar ook wel vreemdmetselwerk) bij hier en daar woningen. Op de Dorpstraat deden zich vooral opmerkelijke autodingen voor. Een tweetal lichten we uit en wel: a) een auto met vliegtuig onder de motorkap en 2) drie generaties Citroën. Met name door dit laatste kreeg HF tranen in de ogen. Maar daar was eigenlijk geen tijd voor, want daar diende de plaatselijke fejagraaf zich aan. Googled u maar even. Zo daar bent u weer. Ons restte nog een mooi stukje natuur en een iets te enthousiast groetende damesmevrouw. Ook deed een doosdragende heer blijk geven van nieuwsgierig door diverse malen om te kijken naar het wandelduo. Na aan-en bijbouw overzicht en verbazing onzerzijds over beknibbeling op materiaal NS-zijds nog even kunstconsumptie en op was de wandelkoek. Na rijp beraad werd besloten de eerder geziene terrasreeks met een herhaalblik te bezoeken. Van weerstand tegen de geboden aangename zitruimte was nu geen sprake meer. Thuis waren we aangekomen en het werd alsmaar gekker. Eerst Brugse Zot en Willydobbeballen, terwijl een kunstenmaker (met, naar eigen zeggen, poolse ervaring waarover eigenlijklijk gezwegen diende te worden) een (on)waarschijnlijke eigen interpretatie van een stukje Waddinxveen met verve vastlegde. Het brandje toepasselijk geheel nageblust hebbende verdwenen de HH op slinkse wijze aan de horizon. Hoewel via deviatie, kon HH mooi nieuwe kameraankleeddingenaflevering in hoogsteigen persoon meemaken.