De HH zagen en zien ze vliegen.

Vooral in het verleden werden de HH wel eens beticht van niet goed bij verstand zijn; ook door personen uit onze directe omgeving. Geheel benevens de waarheid waren die constateringen niet helemaal, maar soit. Dankzij meedenkwerk van Den Gnoom in hoogst eigen persoon ontstond de mogelijkheid tot combinatie van een ritje naar Schiphol en te aldaar achterlaten van bagage en bijbehorende Nadaomian en het daarna aanvangen van een Schipholeromheenwandeling. Het eerste gedeelte van het plan werd zonder dralen en fouten uitgevoerd. Maar bij nader inzien kreeg de wandeling onder invloed van http://gehe.xs4all.nl/wandelroutes/Amsterdamse_Bos_Oeverlanden_Heemparken.html een andere wending. Dankzij wegopbreking en verkeersregelaars bij VUmc ( niet alleen bij hun longartsen, raad van bestuur etc. is sprake van gerotzooi) kwam de Bosbaan in zicht. Een mooi moment tot schoenuitenaan, waarbij de HH beiden behoorlijk nieuwe schoenen met zich mee hadden genomen. HH deed aan an Apple a day ( kan hij heel goed ) keeps the doctor away en HF las voor wat te doen qua wandelding. In de buurt van de stoicijnreiger kon het appelklokhuis een fijne rustplaats vinden bij de lege colablikjes. De ophaalbrug kan nog niet door wie en hoe dan ook worden opgehaald, want de schilders waren nog druk bezig. De HH waren overigens al op dat moment zeer goed gemutst en wel dusdanig dat HH aan HF zijn diensten aanbood met betrekking tot het op onnavolgbare wijze openen van het eerste klaphek. Een korte tijdspanne later diende al klotsend de of het Nieuwe Meer zich aan. De mensen met oosterlijke kenmerkengroetten ons terug met een glimlach. Vlak na het begin van de Boerwandeling streken we even naar op een bankje, zodat én de grasmaaimeneer geen last van ons had én we even konden eten én Woopy ons kon begroeten én tot slot de voetbalmeneer op eenzame hoogte met en tegen zichzelf kon gaan voetballen ( zoals vaak had ook hij wel een kruiwagen nodig overigens). De geitenboerderij was ons beloofd, maar eerlijk gezegd stalen de varkens de show en menig hart. Ietwat jaloers verder en vanaf nu had HH de zeer belangrijke taak tot voorlezing waar naartoe. Een korte nevelbui bij de brug en toen langs de besmettelijke bulten en de snelweg onderdoor. De duitse auto stond gek, maar wij deden alsof. Op naar de Schotse Hooglanders. Even voor de echte liefhebster van deze dieren een herinneringsfotootje met waarschuwing. Lekker door de natuur wandelend stelden de HH vast, dat diverse stukken van de wandelroute kunnen wedijveren met de mooiste stukken van bijvoorbeeld de Veluwe. Maar ook onnatuurlijke dingen deden ons verbazen. Neem nou bijvoorbeeld de St. Urbanuskerk in Bovenkerk. Heel apart. Net als het meer daar vlakbij. De rokende bankzitmevrouw was daar blijkbaar zwaar van onder de indruk. We konden onopgemerkt doorwandelen naar de trap van bamboe. Regenspatjes dienden zich aan. Het gras van het Bloesempark was mooi gemaaid en de maaier maakte de maaier schoon. Een gedenksteen aan de tsunami van 2011 in Japan ten spijt begon het toch harder te regenen. Snel het donkere bos in, maar aan het einde daarvan toch even wachten in de droogte. Een tegenligfietser voegde zich onder de vraag of het daar droog was bij ons. Een geanimeerde conversatie ontvouwde zich, waarbij de HH als les meekregen, dat kantoormensen beter niet zwaar werk kunnen gaan doen. Het verleden in en rond Amsterdam heeft geleerd dat dat onder die beroepsgroep doden oplevert. Met deze kennis op zak en opengeslagen parapluus de snelweg weer onderdoor. Hoewel 20 graden boven nul hingen er ijspegels onder aan het viaduct, dat overigens aan vele fietsers een droge schuilplaats bood. De HH moesten door, want een afspraak vlak voor Amstelveen met een miauwpoes stond op het programma. Dat Schiphol op die plek niet ver kon zijn, werd ons het volgende half uur wel duidelijk. Waar vorige week eerst vliegtuigdrukte was en later -stilte was het nu andersom en van zeer hoge concentratie en decibellen. Maar ja, de bewoners in die omgeving hebben wel onder meer en onder andere een spoorlijntje van de museumtram, de Braak met mooie waterpartijen en rivierkreeftjes, de ballingpaal en dan zouden we haast het Jac. P. Thijssepark nog vergeten. Nee, bofkonten zijn ze daar. In de Braak moesten we toch even een reiger wijzen op het visverbod. De plantsoenenman in het Thijssepark liet trots twee varensbladen aan de boezemschuddende jongedame zien. Het verdere verloop wachtten de HH niet af, want langs de net geparkeerde eend moesten we naar het cricketveld en het ruitersportterrein. Een drietal op een bank druk in de weer met (elkaar?) sms-en voorbijgaand diende zich bij HF een drang tot groot waterverlies aan. Het bruggetje bleek gewoon oversteekbaar. Na het Dachaumonument viel het de HH op dat in het klimpark iedereen, ook de niet-klimmers, een helm droeg. De echte reden waarom we erg moesten lachen is niet geschikt voor publicatie op de blog. Nagenietend van de zeer prettige en mooie wandeling deden we Brand Weizen en bittergarnituur ( met ook bitterballen van Oma Bob's) tot ons nemen.