Geen kant maar Brabantse Wal

Inmenging kan soms een aangenaamheid toevoegen. De HH zijn zich er van bewust dat soms chronologie niet het beste middel is tegen iets. Met name geldt dat ook voor datgene wat zij deze week kregen voorgeschoteld. Er was namelijk een volgend geval. Nadat HH vorige week netjes na de wandeling thuiskwam, gebeurde er iets. De vechtgenote zijnerzijde deed een voorstel. Niet alle ins en outs worden hier prijsgegeven, maar de gegevens die nu naar buiten komen zijn én waarheidsgetrouw én juist. Per slot van rekening zijn we de Weekend of een ander vod van bedenkelijk allooi niet. Maar goed, de HH gingen wandelen. O, ik zou bijna vergeten van zojuist. Enfin, Vrouwe A. stelde dus een voorstel voor en wel dusdanig dat de HH, zijzelve en Vrouwe M. de krachten zouden gaan bundelen en een betreding ergens zouden gaan ondernemen. Dusdanig nam HH niet telefonies contact op met HF, maar meelde het geheel naar HF. Tijdens het lezen en tussen zijn tranen door begreep HF wat er aan de hand gaande was. Na een zeer spontaan "ja" van Vrouwe M. (was er wellicht een complot in het spel?) kon de zender des berichts terugbericht worden en vanaf dat moment werden er kolen en plannen gesmeed. Een speciale dag moest het worden. Meneer Timofeef en al die anderen die ons weer bepalen, gaven aan dat na een dag met circa 20 uur regen aaneen (niet meer voorgekomen sinds een leuk jaar en met name 1954 of iets dergelijks) en temperaturen rond de dertien graden een dag met veel zon en minimaal 20 graden kon worden voorgeschoteld. Dit menu zag het viertal wel zitten en bestelde. Zodoende. Na prachtig haarverwarm- en modelleerwerk had ten HFVM-huize een gathering plaats. VM hield zich ietwat keukenzijdig, maar de restanten van de aanwezigen kwamen eigenlijk vrij snel tot een conclusiebesluit. HF is in Brabant geboren en Noord-Brabant mocht zich daarom verheugen op de komst van de (hoewel niet allen van het mannelijk geslachtskunne) Vier Heemskinderen (DVH). Het door HH op prachtige wijze getemde zweedse Ros Beiaard werd klaargemaakt voor de reis naar Ossendrecht, vanuit alwaar te voet verder ten strijde getrokken zou worden teneinde de Brabantse Wal ter heroveren op de zee en wat dies meer zij. Onderweg zagen DVH een bestelauto met daarop en naar alle waarschijnlijkheid ook daarin Schaapgeluid. Overdreven, naar de mening der HH. Diverse malen en ook deze dag hoorden zei schaapgeluid zonder bestelauto. Behalve een bus zonder bestuurder en een enkele deviatie, werd de beginstartaanvangsplek bij de St. Gertrudiskerk aangetroffen. Dit in tegenstelling tot de wandelschoenen van HF. Dit heerschap had, oh hoe dom, in een vlaag van euforie de uiterst comfortabele voetomhulselen thuis achtergelaten. Bij thuiskomst kreeg hij dan ook van de schoenen een onbehoorlijke veeg uit de pan. Tot zover dan deze wandeling. Oh nee, de eigenlijke wandeldaad is nog niet beschreven. Ja, HF stond beteuterd (eigen schuld natuurlijk) toe te kijken hoe de rest van DVH een prachtig schoenenritueel uitvoerden. Gaf hem wel even de tijd om de prachtige monumentenroute te Ossendrecht te bekijken. Althans op papier. Een plan om ter plekke een bakske koffie mee gebak te nuttigen kreeg geen doorgang. Een ieder pakte toen al dan niet een rugzak, HH stelde de routevolgmevrouw in et voilá, via de Burg. Voetenstraat even later RA de Trambaan op. Gelukkig kwam op dat moment geen tram voorbij, zodat ongestoord verdergewandeld kon worden. En daar stond het koren vrolijk naar ons te wuiven. Geitjes en groene asperges volop en toen het punt dat HH en VW diezelfde week al fietsend hadden verkend. Maar eerst nog een zeer vriendelijke groet van een paardmeisje. Hadden we al verteld dat vlak daarvoor een bouwvakmeneer, zichtbaar zwaar onder onze indruk van onze langskomheid, van een trap afviel? Gelukkig zo te zien zonder erg, om maar eens, in deze, voor vele Nederlanders, bewogen wielerweek, in wieltermen te blijven. Het volgende doel was de oude boerderijhoeve genaamd "Calfven". Daar is een winkel met hooi-stro, aardbeien en nog veel meer. In het geniep wordt ook nog diesoline verhandeld. Helaas voor een aangestormde heer belde hij tevergeefs aan bij de winkel. DVH hadden niets van node uit deze winkel, maar gingen na de hoeve en via een LA onverhard pad, op jacht naar koffie. In het dorp Calfven zal men toch wel ergens het zwarte goud op gepaste wijze serveren? Dus einde pad RA. Leuke blafhonden (een grote en een kleine) voorbij, maar onderzoek ter plekke leerde dat bediening op z'n vroegst om 14.00 uur in die middag zou plaatsvinden. Omdat de terrasstoelen nog aan elkander verbonden waren, werd besloten dat niet vanaf 12.00 uur gewacht zou worden op opening. Zelfde weg terug langs praatschaap en de grote blafhond (de kleine belde snel al zijn vriendjes dat hij DVH had gezien) en bij de Calfvenseweg RA en op naar de Noordpolder. Hoewel links enigzins industrie zichtbaar, overheerst de natuur in al haar glorie en gewelfdheid. Een vriendelijke tractor en idem bestuurder en wat plassen later ontdekte HH bij het bestijgen van de dijk (RA) een prullenbak met een zitbankje. Het sein voor een niet-koffie onderbreking met broodjes, plassen, foto's, krentenbollen en slokjes water. Duidelijk verkwikt en met vrolijkheid ging het verder, waarbij een soort van Zuid-Limburggevoel steeds minder onderdrukt kon worden. Via de dijk, waar Natuurmonumenten een overzichtsuitkijk heeft neergezet om vervolgens enkele draaihekken elders te verwijderen ( dit leidde onzerzijds tot een korte bezichtiging van de zeer toepasselijke Zomerbaan) RA de Zouteweg op. Met uitzicht op op heuvel gebouwd huis met daarnast schoorsteen tussen weilanden door. Daar werden we volkomen genegeerd en niet aangekeken door een stel vogelbegluurders. Bah. Wel vriendelijke blikken van koeien met zeer gezellige kapsels. Zeker ussance bij Wouwse Plantage en omgeving. Kikkergeluiden verwelkoomden ons overigens en die geluiden waren zeker niet bedoeld voor de talrijk aanwezige reigervliegers. Aangewakkerd door de verdwenen draaihekken, kabbelend water en een gehoorzame zithond ontstond een beetje twijfel over het vervolg van het te volgen pad. Maar gelukkig kwam een witte hond met zwarte stippen gevolgd door een plaatselijke mevrouw deskundig advies geven. Hoewel de vrouw volhardend telkenmale op foute plekken op zich juiste dingen aanwees en onduidelijke aanwijziging gaf, was haar laatste advies en informatie van dusdanig belang dat we het Koepeltje beklommen en vanaf daar naar beneden gingen door het gras en ziedaar Hoogerheide. Onder het toeziend oog van een italiaans en een grillrestaurant streken we beneden neer bij Boove en Beneeje aan het van der Meulen(ja, die van de beschuitenfabriek van weleer)plein. Vochtige versnaperingen deden zich voor en even later bittergarnituur. Dit alles onder af en toe toezicht van een tweetal belgiese vrouwen in een auto die regelmatig de rotonde rotondeerden. Ons deerde het niet, want een meisje kwam langs voorzien van een Justin Bieber T-shirt. En dat na al zoveel moois. Wilt u wel geloven dat DVH een zekere vorm van extasies genot ervaarden of ervoeren? In tegenstelling tot anders of normaal dienden de HH nu nog verder te wandelen na bier en versnaperingen in vaste vorm. Dat ging alsvolgt. Na vertrek zonder tafel maar wel volgend op betaling, VM nog even plassen en dan de Putseweg op. Verbazing ten top bij HF. Hier ten Hoogerheide wordt en plein public een vader te koop aangboden!!! Schande, waar gaan we naar toe in deze wereld, waar het verkopen van een dochter hier en daar nog steeds op luid verzet wordt getrakteerd?!? Neehee, HF, niet een vader wordt verkocht, maar een huis wordt via en door de makelaar genaamd Vader te koop aangeboden. Pff, gelukkig maar. Over dochters gesproken. VA en VM zijn voor een verkennende aangelegenheid van ene Victor. Maar dit geheel. Verwarring was toch weer enigzins en zodoende vraagstelling naar Schapendreef aan een stel bankzitters op leeftijd. De vraag bleek moeilijker dan het antwoord, want dat luidde tweestemmig en enigzins met glimlach "Hier" Dus RA naar het huis met een grappige tekst in de trand van "leuk op dreef". Een hond mocht geen paardevijg eten en daarop spraken we met de ouders/voogden der hond. Aangezien de mannelijke ouder/voogd wist waar vroeger zijn zwager woonde in Ossendrecht, wilde hij wel loslaten hoe wij daar naartoe konden lopen. We zagen nog een vluchtheuvel in het bos, maar benodigden die niet. Bij de Kasteelzaal was spake van veel circus en dergelijke, maar door hekken en bos enigzins onbereikbaar voor uw helden. Na een hele grote (en met name een dennenappel), watergekletter en enen grote bus/tramhalte, LA voor de bewoonde Ossendrechtwereld. Met vrolijk tennisballengeklak werden we binnengehaald. De HH konden het niet nalaten een blinde geleidehond te aaien, want dat mocht omdat de beugel niet werd vastgehouden. Langs het huis waar men raad en daar troffen we een kerk met bijbehorende auto aan. Nu was het HF die het laatste lachte, want voor solidair schoenenverwisseling was hij niet thuis. Van hetgeen het doldwaze viertal daarna meemaakte willen zij allen nog kwijt dat er sprake ging zijn van versnapering in en van velerlei vormen in bos- en later boekenomgeving. Om het geheel af te sluiten nog even dit. Hoewel uitermate prestatie- en informatiegericht moet u met betrekking tot deze wandeling de door ons afgelegde route plaatjesmatigvisueel ontberen. HH liet weten dat de routevolgmevrouwe wellicht de instructies niet had begrepen. Van verdriet onzerzijds is echter van geen enkele kant of wijze sprake. Het was een geweldige dag. Kijk maar!!