Driemaal is soms recht, meestal door de bocht.

Vanwege redenen ging HH naar de Aldi. Daar ontwaarde hij in boekjesvorm wandelbeschrijvingen met betrekkinghebbende op verscheidschillende provincies der Nederlanden. Nou, kwam dat even goed uit want de HH hebben een nieuwe hobby ontdekt zijnde wandelaarschap en met grootse plannen. In het verre verleden toen er van dergelijk wandelaarschap nog geen sprake was en de HH zo maar wat deden qua voetbewegingen, hadden zij reeds een gang naar de Wouwse Plantage (hierna WP) gemaakt of liever gezegd al twee malen. De tweede keer was een mooi geheel, doch de 1e maal was er sprake van een soort van letterlijk de weg kwijt zijn. Figuurlijk behoeft natuurlijk geen toelichting. Kortaf, de HH waren destijds op een zachte manier gezegd niet in staat de autoparkeerplaats eigener terug te vinden. Ook navraag bij de plaatselijke camping leverde toen geen direct resultaat, maar wel blikjes cola die verkwikkend werkten. De buitentemperatuur was namelijk evenredig hoog aan het verdwalingspercentage. U zult inmiddels begrepen hebben dat de HH best wel kloek weer terecht zijn. Maar met deze bagage op zak, moest het maar eens komen van een door ons beschreven geheel. De voornoemde levensartikelaanbiedende firma bood in dier mate de mogelijkheid en ziewel. Voorzien van bammetjes, water en diverse attributen toog men op z'n zweeds naar de gezellige brabantse streken. Voor de gelegenheid had HH zelfs een 3-d fototoestelapparaat meegenomen. Aangekomen te WP eerst even een paar korte rondleidingen om vervolgens via een prachtige manoeuvre voor de Reebok te parkeren. De lokale jeugd was onder toezicht van de volwassen leider uitgefietst om ons te begroeten. Waarvan akte, nietwaar. Zo, op naar de prachtige dingen die we gaan zien en wellicht ook nog horen. U moet het ons maar niet euvel duiden, maar de routebeschrijving houden we voor onszelf en geven alleen onze indrukken weer. De Zoomweg langs de rivier de Zoom namen we en al ras kwam de @#&(*^%@#! camping in zicht. Bescherming daarvan vind inmiddels plaats middels een bepaddestoelde boom. Langs auto op leeftijd van zweedse origine en mini-dierentuin. Gelukkig geeft men aan dat de weg daar ergens onverhard wordt, want de HH zagen en merkten het anders niet. Op naar bosrand met uitzicht op golfbaan. Dit keer niet op zoek naar golfballen, want de natuur lonkte middels in ieder geval wilde komperfoelie in het wit. Een mooi edoch niet bewoond pand gaf aanleiding en daarom er omheen en via stukje Lange Dreef de Zurenhoek op en later in. HF had van huisuit zijn slabbetje en speen vergeten mee te nemen. Gelukkig had een behulpzame deze artikelen fraai uitgestald ten pale, zodat niets verder een mooie wandeling in de weg kon staan. Of het moeten de vier wandelpersonen zijn die ons al wandelend tegemoet kwamen. Eén daarvan was namelijk in een chagerijnige bui. Desonniettemindanks de Zurenhoek in, want dat was opengesteld. Nu hebben de HH al heel wat natuuruitingen gezien, maar openbare champignonkwekerij hoorde daar nog niet bij. Nu wel dus. Het aanbod aan zitbanken was, zoals HH terecht wist aan te geven, enorm en gaf de HH daarom wat moeite om een keuze te maken. De keuze viel op een exemplaar bij de zandvlakte van de Borgvlietsche Duinen. Er werd

gegeten en gedronken dat het een ware aard had en die kwam dan ook naar boven. HF even de dikste boom wat vocht geven en dan langs de vlakte weer het bos in. Daar kregen de HH verwarrende infomatie zoals een kruising die zich versprongen had (we zagen nergens zwachtels of iets dergelijks), zodat eigen inbreng ons inziens noodzakelijk werd. Na een korte ongehoorzaamheid trokken we onszelf aan de oren en bij de routeles. Het leek trouwens dat de droogte van de laatste tijd aan deze streek voorbij is gegaan. Alles prachtig groen en de paden hier en daar met waterdiepgang. Bewoning zagen we ook en met name bij het landgoedhuiskasteel van de WP trok aan. Land- en bosbouw alom, maar weinig veedieren. En de koeden die we zagen wensten niet communicatief te zijn met de HH. Wel slurpend drinken en mooie kapsel op de kop. Tijd om via de restanten van het eens zo mooie overdekte infocentrum op zoek te gaan naar de Derde Wereld. Een in aller haast vergeten galg verkondigde dat ter plaatse niet iedereen een natuurlijke dood hoefde te sterven. In de Derde Wereldtuin veel vlinders en langs hazelnoten in spé naar de voetbalvelden (Buiten Dienst op dit moment) . Alle aardappels en mais ten spijt een bruggetje over en daar traden plotsklaps de vier eerder geziene wandelpersonen ons wederom tegemoet. Een scootmobielmethond en wat fietsers later zagen we wat we duiden als de vrijdagmiddag in kaboutertuinland. Tijd dus om in een pittig tempo terug te gaan naar de Reebok. En niet zonder succes. Na wat spraakverwarring nam Connie met een strak gezicht onze bestelling op en zie: 2 Jupilerpintjes vergezeld van geen-brabantse worstebroodjes. Afgezien van welbetaalde nietbetalers en een aantal prachtige oldtime Wouwers (of zijn het Plantagers) die op café gingen, verliep alles vlotjes. Cees had vanaf binnen geconstateerd dat het buiten benauwd was, zodat HF blij binnen nog twee natte consumpties in ontvangst kon nemen.