De Engherkaderoute is niet van eng, wel van gras

Voorbeeld ener ligkoede niet zwart

Ener terras

Lange tijd zag het ernaar uit dat de HH weer eens zouden gaan wandelen. Om die reden was een vrijdag afgesproken. Maar niet eerder dan dat HF nog was boodschapjes wezen doen en te maken had gekregen met zaken der vooruitgang. Het bleek ineens dat hij dingen wilde kopen waarvan de computer says no op van toepassing was. Hulde. HH had een zekere A van Veen op visite maar had vooraf en ook tijdens aangegeven dat 11 uur een mooie tijd was om te vertrekken. Dus toen HF om 11 uur richting HH ging, onder het genot van de laatste regenbui, werd genoemde heer vriendelijk maar daadkrachtig naar andere oorden verwezen zodat HH klaar stond als HF.

Lijkt heen maar was terug

Spoedig was het moment aangebroken dat HF als een oude bekende zich aandiende en HH met gespeelde verrassing deed alsof. Niettemin was de weerzienbaarheid hartelijk en gespeend van elk namaak emotie.

Richting Oudewater zou het gaan, maar dan Montfoort meer precies. Dus de A20 en A12 boden richting en hulp en zo kon het gebeuren dat bij Woerden de snelweg werd verlaten en Frans op zwierwijze de auto parkeerde.

U raadt het al. Eerst schoenen ruilen, dan runkeeper aanmelding, hammetjes etc in de tassen en we konden op weg.

De eerste verrassing van deze dag betrof  een kasteeltje, molen en leeuwen gebouwd door een ijverige Montfoortenaar. Prachtig gewoon.

Na doorwandeling van het bij HH bekende plaatsje kwam het oude water in zicht (voorbij de stadspoort) en konden wij de brug oversteken en direct linksaf. U gaat langs het oude water, even een klein verwarringspunt, maar let u zelf goed op. Wij zeiden langs het water. Doorlopen onder de drukke weg en daarna moet u de hele graskade uitlopen. Dus niet een stukje, of ff terug. Nee, u kunt nu niet meer terug en zult verder moeten. Bent u de hele graskade door dan hebt u leuke beestjes gezien en soms zoals wij ook gehoord. Ligkoeden en zangschapen waren ons deel. Vervolgens helemaal aan het einde van de graskade links op de asfaltweg en doorlopen tot een hoge brug met op – en afdaling. U loopt hier langs een slapende rivier dus stellen wij dat het een stilte gebied betreft. Wij gingen direct over de brug zitten, hoewel er zijn die u voor de brug op een bank willen hebben.

Exemplaar graskade

In de zon aten wij hammetjes en dronken rein water of van de Aldi. Lang zitten was er niet bij want de langste dag was al geweest en wij moesten voor donker.

Hoe dan ook kwam een fietsheerschap erbij die zichzelf overhoorde. Aangezien hij van hier was had hij alle antwoorden goed. Pff. Niettemin was de echte bedoeling ons snel duidelijk want toen wij ons pad vervolgden moest hij ook zonodig. Wij spraken klare wijn en maakten ons uit de voeten.

Kerk stond al scheef

Het huis van wie dan ook Linschoten blijft niet zichtbaar dus gaan wij er niets over vertellen. Zogenaamd toevallig stond het fietsheerschap hier weer te uitsloven. Wij doortrokken eigen plan en kwamen alras in Linschoten aan. Let u op de drukke oversteek. Vandaag waren er geen filmploegen, noch met fototoestel. Zodoende waren wij eigenlijk de enigen die een foto hier en een filmpje daar. Toen dit allemaal gebeurd was en men op een terras nee zei kwamen wij buiten Linschoten aan en u raadt het al. De volgende graskade moesten wij weer helemaal uitlopen.

Wat een gedoe zult u zeggen. Nou troost u, wij zeiden idem.

Als u deze hobble in de wandeling ook hebt genomen komt u weer bij een asfaltweg die RA genomen dient te worden helemaal tot in Montfoort. Via het oude water maar nu van een andere zijde kunt u de stadspoort weer onder door.

Montfoort bood ons wel een aanblik maar de eerste terrassen (in feite een) schonken wij geen waardige blik maar de geldautomaat deed het wel. Zodoende liepen wij door naar het kasteel(plein) alwaar wij ons neerzetten in een lokatie die van vroeger. Wat een ambiance. Hoewel aarzelend werden wij dan toch bediend en kregen witbier (4x), nam men de citroenen mee terug. En de gewone bittergarnituur (€ 12,00) was van een bijzondere klasse. Om die reden vereeuwiging.

Oh had u maar

Smakelijk en toch lekker.

Na al deze zaken moest de terugtocht worden aangevangen. HH wist HF te overtuigen van binnendoor zodat verdekt opgestelde soldaten zaken konden worden getoond. Zodoende. Toen HF borden Schoonhoven zag was het figuurlijke hek van de dam en met blijheid en ook weemoed werd HH dan toch in Capelle aan den Ijssel afgeleverd. Aldaar een moeilijk moment, zal er nog een wandeling ooit komen of was dit het dan. De HH denken van wel en u wordt er maar beter van.

Hoewel wij u niet willen vermoeien met teveel details moet u eens op het derde bosje letten als u door Schoonhoven rijdt. Wat een gek bosje zult u zeggen. Vertel het niet verder bij de Wassenaarse Slag.

Herinnert u zich dezen nog?

De muzikaliteit dan wel andere uitingen der crea van de beesten komt het best tot uiting in deze video's  bijdragen van genoemde beesten.

Wij stellen voor deze route een nieuwe naam voor: Grasherkaderoute