Jaja. Roofdieren. Als die eenmaal bloed hebben geproefd, zijn ze niet meer te temmen. De
HH, als die eenmaal nattigheid hebben gevoeld, zijn ze desondanks niet argwanend jegens het weer. Vanda
ar ondanks bewolking en verwachtingen van allerlei aard op naar een belevingsavontuur. HH was op- en getogen naar HF's om allereerst de bestrating al dan niet goed te keuren en om daarna verder te zien dan diverse neuzen lang zijn. Zo ook. Na een hart dat ergens werd gestoken en een muuradvies kon dapper maar zonder Fons ingestapt worden( hoewel HH geen instapmodelletje heeft) en verwachtingsvol op pad op zoek naar Meer en meer. Ook Minderhout namelijk en met het Heike, dat voor de gelegenheid hun jaarlijkse sluiting vierde. Bij de sporttrofeeënwinkel kozen we nog geen uit, want eerst prestatie natuurlijk. Schoentjes hupla en dan naar het veld van Maria. Het Markvalleipad kent 39 km., maar de HH wilden slechts een klein gedeelte doen. Vandaar de zuidkant. Uiteindelijk bleek daar ruim 19 en een halve kilometer mee gemoeid te zijn. De helft dus zeg maar. Na deze nutteloze info even hetvolgende. Wist u dat in sommige streken keihard schreeuwen tegen zilvervliesrijst een boete van zestig kraaltjes en een spiegeltje op kan leveren? Hoedt u derhalve!!! Enfin, de HH gingen het Markvalleipad-Zuid
http://www.vvvbaarle.nl/index_141.html#link764 doen. Eerst langs onder andere een be-héderaad h
uisje, waaruit een brievenbusglurende damesmevrouw tevoorschijn kwam. Dit alles onder het genot van agrariese geuren van de veehouderij soort. We genoten en spraken uit onze spijt dat u lezer de odeuren moet ontberen. HH ontdekte even later put nummer 0,90. Ook mochten de HH glimpen opvangen van oinkers die middels vrachtwagens op schoolreis gingen. Met deze kennis op zak en wat verwarring over het te volgen plan ( overigens eigenlijk niet nodig want
overal wijzen de paarskleurige pijltjes netjes de weg) het Paterspad op. Vóór ons een haas, dus ook enigzins hazenpad. Al wetenswaardigheden uitwisselend bereikten we de Hal. Aan deze verbleven diverse paarden van zeer vriendelijke aard, zodat het uitdraaide op het opgena
me conversaties. Eerst en vooral en dikbilmevrouw en een schaapgesprek, waarna de HH door een weiland en langs dikbilkoetjes en -kalfjes aan het Merkske met uitzicht op de vele dikke billen hun eigenste buikjes rondaten en -dronken. Wat een genot om zo 1 te zijn met de omgeving. Maar ja, verder werd besloten. In de verte een flinke kudde gewone koeden en aan de andere kant een paardenkudde. Een onaf schuurdak en toen verboden toegang en goed ontsmetten. Logisch, want daar in Groeske staat een mooi kapelletje inc
lusief camerabewaking en muziek, alsmede soms een gezellig samenzijn bij de paters!?!?. En op naar Minderhout met ook een kapel, maar diens werf is op dit moment verboden te betreden. Dan maar op naar het Withof(overigens nog steeds geel) en de watermolen. Zo te zien ging er gevierd worden door de bredase HD-club. De watermolen en het kasteel ( om maar te zwijgen van de sinds 1915 niet meer ijskelder) en toen zagen de HH het gehele éénmansorkest praten met een ander persoon. Helaas is het hondenfokkershuis inmiddels verkocht, ondanks toezicht vanaf de overkant vanuit een oranje stoel. Aarzeling bij het ons wel bekende kruisboogcafé In Holland, maar mede door afluistermotorrijder doorwandeling. Het bos in. Vrolijk kwispelend kwamen twee hondjes naar ons toe. De begeleidster riep "niet springen". HH liet meteen weten dat hij helemaal niet van plan was om te springen, waardoor de lucht geklaard was. Dit overigens slechts in figuurlijke zin. Na he
rinnering aan ontmoeting tijdens Jan Huet met 2 oudere echtparen voor de laatste keer de Mark over en uitzicht op koetje met vooruitsteekuiers. Bij het kapelletje even gelaafd. Dit tijdens nies- en mettonginneuspeuterritueel van stierkalf. Flink(e) klote. Door het Gouverneursbos (met hertepootafdrukken) naar de Blauwbossen. Overigens niets blauws aan te ontdekken. Wel zijdelings herten en een enkele ezel. Wat voor nut heeft het doek van een zonnescherm als de zon niet schijnt? De
HH moeten u het antwoord schuldig blijven. De steenfabriek fabriekte nog steen en de HH kwamen zo gestaag bij het beginpunt wat tevens als eindpunt fungeert. Toch maar geen trofee meegenomen, maar wel een goed gevoel en op het laastst nog een paar regendruppels. In de buurt van Chaam even naar Klein Amerika voor fijne versnaperingen ( Leffe Bruin en een jummie bittergarnituur) en muurspreuken. O ja, bijna vergeten: we werden onderweg weer ingehaald door Wilfried. Bedankt jongen. Bij de Moerdijkbrug werden we getrakteerd op vele blauwe zwaailichten. Vandaar een omweg naar huis.
Jaja. Roofdieren. Als die eenmaal bloed hebben geproefd, zijn ze niet meer te temmen. De
HH, als die eenmaal nattigheid hebben gevoeld, zijn ze desondanks niet argwanend jegens het weer. Vanda
ar ondanks bewolking en verwachtingen van allerlei aard op naar een belevingsavontuur. HH was op- en getogen naar HF's om allereerst de bestrating al dan niet goed te keuren en om daarna verder te zien dan diverse neuzen lang zijn. Zo ook. Na een hart dat ergens werd gestoken en een muuradvies kon dapper maar zonder Fons ingestapt worden( hoewel HH geen instapmodelletje heeft) en verwachtingsvol op pad op zoek naar Meer en meer. Ook Minderhout namelijk en met het Heike, dat voor de gelegenheid hun jaarlijkse sluiting vierde. Bij de sporttrofeeënwinkel kozen we nog geen uit, want eerst prestatie natuurlijk. Schoentjes hupla en dan naar het veld van Maria. Het Markvalleipad kent 39 km., maar de HH wilden slechts een klein gedeelte doen. Vandaar de zuidkant. Uiteindelijk bleek daar ruim 19 en een halve kilometer mee gemoeid te zijn. De helft dus zeg maar. Na deze nutteloze info even hetvolgende. Wist u dat in sommige streken keihard schreeuwen tegen zilvervliesrijst een boete van zestig kraaltjes en een spiegeltje op kan leveren? Hoedt u derhalve!!! Enfin, de HH gingen het Markvalleipad-Zuid http://www.vvvbaarle.nl/index_141.html#link764 doen. Eerst langs onder andere een be-héderaad h
uisje, waaruit een brievenbusglurende damesmevrouw tevoorschijn kwam. Dit alles onder het genot van agrariese geuren van de veehouderij soort. We genoten en spraken uit onze spijt dat u lezer de odeuren moet ontberen. HH ontdekte even later put nummer 0,90. Ook mochten de HH glimpen opvangen van oinkers die middels vrachtwagens op schoolreis gingen. Met deze kennis op zak en wat verwarring over het te volgen plan ( overigens eigenlijk niet nodig want 
overal wijzen de paarskleurige pijltjes netjes de weg) het Paterspad op. Vóór ons een haas, dus ook enigzins hazenpad. Al wetenswaardigheden uitwisselend bereikten we de Hal. Aan deze verbleven diverse paarden van zeer vriendelijke aard, zodat het uitdraaide op het opgena
me conversaties. Eerst en vooral en dikbilmevrouw en een schaapgesprek, waarna de HH door een weiland en langs dikbilkoetjes en -kalfjes aan het Merkske met uitzicht op de vele dikke billen hun eigenste buikjes rondaten en -dronken. Wat een genot om zo 1 te zijn met de omgeving. Maar ja, verder werd besloten. In de verte een flinke kudde gewone koeden en aan de andere kant een paardenkudde. Een onaf schuurdak en toen verboden toegang en goed ontsmetten. Logisch, want daar in Groeske staat een mooi kapelletje inc
lusief camerabewaking en muziek, alsmede soms een gezellig samenzijn bij de paters!?!?. En op naar Minderhout met ook een kapel, maar diens werf is op dit moment verboden te betreden. Dan maar op naar het Withof(overigens nog steeds geel) en de watermolen. Zo te zien ging er gevierd worden door de bredase HD-club. De watermolen en het kasteel ( om maar te zwijgen van de sinds 1915 niet meer ijskelder) en toen zagen de HH het gehele éénmansorkest praten met een ander persoon. Helaas is het hondenfokkershuis inmiddels verkocht, ondanks toezicht vanaf de overkant vanuit een oranje stoel. Aarzeling bij het ons wel bekende kruisboogcafé In Holland, maar mede door afluistermotorrijder doorwandeling. Het bos in. Vrolijk kwispelend kwamen twee hondjes naar ons toe. De begeleidster riep "niet springen". HH liet meteen weten dat hij helemaal niet van plan was om te springen, waardoor de lucht geklaard was. Dit overigens slechts in figuurlijke zin. Na he
rinnering aan ontmoeting tijdens Jan Huet met 2 oudere echtparen voor de laatste keer de Mark over en uitzicht op koetje met vooruitsteekuiers. Bij het kapelletje even gelaafd. Dit tijdens nies- en mettonginneuspeuterritueel van stierkalf. Flink(e) klote. Door het Gouverneursbos (met hertepootafdrukken) naar de Blauwbossen. Overigens niets blauws aan te ontdekken. Wel zijdelings herten en een enkele ezel. Wat voor nut heeft het doek van een zonnescherm als de zon niet schijnt? De 
HH moeten u het antwoord schuldig blijven. De steenfabriek fabriekte nog steen en de HH kwamen zo gestaag bij het beginpunt wat tevens als eindpunt fungeert. Toch maar geen trofee meegenomen, maar wel een goed gevoel en op het laastst nog een paar regendruppels. In de buurt van Chaam even naar Klein Amerika voor fijne versnaperingen ( Leffe Bruin en een jummie bittergarnituur) en muurspreuken. O ja, bijna vergeten: we werden onderweg weer ingehaald door Wilfried. Bedankt jongen. Bij de Moerdijkbrug werden we getrakteerd op vele blauwe zwaailichten. Vandaar een omweg naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger