De HH kijken uit naar weersomstandigheden die nopen tot gebruik van textiele stoffen ter verwarming van hoofden, nekken, handen en andere tere lichaamsdelen. Op dit moment is er nog geen sprake van noodzakelijk gebruik, maar weest u gerust, zodra wel zullen we u in woord en beeld van de heugelijke feiten kond doen. Toekomstplannen genoeg, maar nu ter zake en u op gepaste wijze deelgenoot laten worden van Wikiwalksverslagje numero 25. Soms is ver halen goed. Ditmaal bleven de HH wat dichter bij huis. HH had op slinkse wijze wederom een Groene Wissel getrokken en wel den deze: http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=12446 . Zodoende dat HF bij HH aanklopbelde, waarna via en via in frans' automobiel de Capelle aan den IJsselmondenaren vrolijk naar station Vlaardingen vertrokken en warempel ook aankwamen. U
iteraard verschoening en dan vooruit met de geit. HH had nieuw iets en deed daarmee dingen panoramisch fotograferen. Euforisch door dit fenomeen raakte het gehele tweetal afwijkend van de routebeschrijving, maar moesten zeker ook even de lijnbaanoverkapping bekijken. Na zicht op en verwondering draden opgepakt en het opgegeven rondje 
om de kerk geprobeerd. Echter onverlaten hadden flink gegraven en hekken gezet, zodat de kerk slechts aan enen zijde bekeken mocht worden. Zeker niet uit het veld geslagen want voor hetere vuren gewoon lekker de volgende instructies uitgevoerd. Op de Hoflaan kreeg HF ter hoogte van Randstad een proef-AHA-erlebnis. De huisarts kreeg een pakketje en statige huizen zagen we. In het park bij de Hofsingel werden de HH aangesproken. De aansprekende persoon, die voorzien was van diverse rode hoofdbulten en een hond, kon het niet laten en moest ons laten weten dat zij het een zeer vreemde situatie vond dat de HH zonder hond zich door het park bewogen. Het passende antwoord van HH luidde dat de HH op zoek waren naar Jolanda. Ja, zo
zie je maar weer. Iets verderop zagen de HH een dame van zeer respectabele leeftijd op onnavolgbare wijze iets doen wat ogenschijnlijk bedoeld was ter bevordering van haar gezondheid. Ze las verbazing in onze ogen en om het ijs te breken duidde zij het volgende. De toren vlakbij is het Water, iets verderop de brandweerkazerne het Vuur en de katholieke kerk nog weer iets verder de Hemel. Onder dankzegging voor deze informatie gingen de HH verder huns weegs en zagen even later dat de genoemde gebouwen ook elk daadwerkelijk voorzien zijn v
an de woorden die de dame noemde. Mooi dat zij even onze lerares wilde zijn. Na de molen zagen de HH een stukje Vlaardingen dat zij eerder bezocht hadden. Hier is een begraafplaats en uit eigener waarneming werd Aarde gespot. Met de vier elementen op zak kon ons eigenlijk niets meer gebeuren, ook al waren we niet voorzien van een persoonlijke hond. Bovendien eiste en kreeg ineens de zeer fraaie staalconstructiebrug over de Twist al onze aandacht. Allerlei fietsertjes en een onge
hoorzame hond negerend trapten we naar beneden en op zoek naar de beloofde enorme slagboom. Nou, die was niet alleen enorm, maar ook nog eens met stoeptegels. Waarschijnlijk omdat er sprake is geweest van jobhopping en wel van lantaarnpaal naar slagboom. Vanaf nu eigenlijk Broekpolderbos en dus gerepte natuur. Gelukkig waren de betonnen bruggen goed uitgehard en stond niets de quest naar zitbankjes meer in de weg of kon die onderbreken. Bij maar vooral op de zitbankjes deden de HH naar hartelust welverdiende en overheerlijke broodjes tot zich nemen. Ook werd van de meegenomen flesjes water vastgesteld dat de beide soorten water, hoe verschillend ook verpakt en van samenstelling, van nederlandse makelij zijn. Ja, dan kun je na het drinken daarvan met een gerust weer verder wandelen. Even afval weggooien en een klein stukje nog wat inconsequent rondhobbelen, maar toen kwam de moelijkste taak van de middag. De opdracht was namelijk 1 kilometer consequent een schelpenpaadje volgen. HF raakte na verloop van verstreken meters bijna van streek door de opgelegde beperking, maar gelukkig bood HH de helpende hand 
en liet een zeer fraaie plant haar indrukwekkende schoonheid bewijzen. Ja, daarna was het nog een peuleschil. Na zicht op en geluiden van een snelweg doken de HH het bos weer in. Maar wat een derrie hier zeg. 
Dat wordt thuis broeken in de was met alle gevolgen op milieu en huiselijk vlak ten gevolge. Met enige angst verder en prompt te vroeg een afslag. Alles kwam uiteindelijk wel goed hoor maar toch. HF had hierna toch gevoelens van ongemak in de buikstreek. Enigzins versterkt werden die door een fietsvrouwpersoon die haar medefietsvrouwpersoon op de hoogte bracht van het feit dat zij een bepaald persoon helemaal in elkaar zou tremmen. De aanblik van een zichzelf ledigende straatveegmobiel droeg ook al niet bij tot het afnemen der bangheid. Toch kwam na Claudius Civilus een prachtig zicht op gestelden die woonden aan een singel. De niet-gestelden aan de singel woonden ook, maar in geringer mate. Na koeien die gevoerd werden en verdacht veel op schapen leken, zagen we bomen die sinds maart 2011 nog niet echt veel vruchten hebben voortgebracht. Ook de twee vissers hadden weinig succes. De jongen op het bankje daarentegen wel, want hij hield het been van het meisje goed vast. Na een vreemde roze eend in het bijtwater en het rozenperkje met rozen via Curacao en door het kinderkunsttunneltje naar huizen waar rolstoelers op generlei wijze toegang hebben of welkom zijn. Het kerkplein was nog steeds opgebroken
, maar het deerde ons niet meer. Van het in de beschrijving geadviseerde biertje bij Petrus kwam het niet, aangezien de poort gesloten was. Handig voor later om
te weten dat de poort dus ook gesloten kan zijn. Na inspectie door HF van het station togen de HH naar een plek waarvan zij wisten dat daar de deuren wagenwijd open zouden staan en laving volop zou kunnen plaatsvinden. Na enig oponthoud en rondzwerving in Rotterdam genoten de HH te Capelle van Hertog Jan Bockbier van de wisseltap die constant van plaats verwisseld wordt. Het bittergarnituur van van Dobbense origine vervolmaakte het geheel.
iteraard verschoening en dan vooruit met de geit. HH had nieuw iets en deed daarmee dingen panoramisch fotograferen. Euforisch door dit fenomeen raakte het gehele tweetal afwijkend van de routebeschrijving, maar moesten zeker ook even de lijnbaanoverkapping bekijken. Na zicht op en verwondering draden opgepakt en het opgegeven rondje 
om de kerk geprobeerd. Echter onverlaten hadden flink gegraven en hekken gezet, zodat de kerk slechts aan enen zijde bekeken mocht worden. Zeker niet uit het veld geslagen want voor hetere vuren gewoon lekker de volgende instructies uitgevoerd. Op de Hoflaan kreeg HF ter hoogte van Randstad een proef-AHA-erlebnis. De huisarts kreeg een pakketje en statige huizen zagen we. In het park bij de Hofsingel werden de HH aangesproken. De aansprekende persoon, die voorzien was van diverse rode hoofdbulten en een hond, kon het niet laten en moest ons laten weten dat zij het een zeer vreemde situatie vond dat de HH zonder hond zich door het park bewogen. Het passende antwoord van HH luidde dat de HH op zoek waren naar Jolanda. Ja, zozie je maar weer. Iets verderop zagen de HH een dame van zeer respectabele leeftijd op onnavolgbare wijze iets doen wat ogenschijnlijk bedoeld was ter bevordering van haar gezondheid. Ze las verbazing in onze ogen en om het ijs te breken duidde zij het volgende. De toren vlakbij is het Water, iets verderop de brandweerkazerne het Vuur en de katholieke kerk nog weer iets verder de Hemel. Onder dankzegging voor deze informatie gingen de HH verder huns weegs en zagen even later dat de genoemde gebouwen ook elk daadwerkelijk voorzien zijn v
an de woorden die de dame noemde. Mooi dat zij even onze lerares wilde zijn. Na de molen zagen de HH een stukje Vlaardingen dat zij eerder bezocht hadden. Hier is een begraafplaats en uit eigener waarneming werd Aarde gespot. Met de vier elementen op zak kon ons eigenlijk niets meer gebeuren, ook al waren we niet voorzien van een persoonlijke hond. Bovendien eiste en kreeg ineens de zeer fraaie staalconstructiebrug over de Twist al onze aandacht. Allerlei fietsertjes en een onge
hoorzame hond negerend trapten we naar beneden en op zoek naar de beloofde enorme slagboom. Nou, die was niet alleen enorm, maar ook nog eens met stoeptegels. Waarschijnlijk omdat er sprake is geweest van jobhopping en wel van lantaarnpaal naar slagboom. Vanaf nu eigenlijk Broekpolderbos en dus gerepte natuur. Gelukkig waren de betonnen bruggen goed uitgehard en stond niets de quest naar zitbankjes meer in de weg of kon die onderbreken. Bij maar vooral op de zitbankjes deden de HH naar hartelust welverdiende en overheerlijke broodjes tot zich nemen. Ook werd van de meegenomen flesjes water vastgesteld dat de beide soorten water, hoe verschillend ook verpakt en van samenstelling, van nederlandse makelij zijn. Ja, dan kun je na het drinken daarvan met een gerust weer verder wandelen. Even afval weggooien en een klein stukje nog wat inconsequent rondhobbelen, maar toen kwam de moelijkste taak van de middag. De opdracht was namelijk 1 kilometer consequent een schelpenpaadje volgen. HF raakte na verloop van verstreken meters bijna van streek door de opgelegde beperking, maar gelukkig bood HH de helpende hand 
en liet een zeer fraaie plant haar indrukwekkende schoonheid bewijzen. Ja, daarna was het nog een peuleschil. Na zicht op en geluiden van een snelweg doken de HH het bos weer in. Maar wat een derrie hier zeg. 
Dat wordt thuis broeken in de was met alle gevolgen op milieu en huiselijk vlak ten gevolge. Met enige angst verder en prompt te vroeg een afslag. Alles kwam uiteindelijk wel goed hoor maar toch. HF had hierna toch gevoelens van ongemak in de buikstreek. Enigzins versterkt werden die door een fietsvrouwpersoon die haar medefietsvrouwpersoon op de hoogte bracht van het feit dat zij een bepaald persoon helemaal in elkaar zou tremmen. De aanblik van een zichzelf ledigende straatveegmobiel droeg ook al niet bij tot het afnemen der bangheid. Toch kwam na Claudius Civilus een prachtig zicht op gestelden die woonden aan een singel. De niet-gestelden aan de singel woonden ook, maar in geringer mate. Na koeien die gevoerd werden en verdacht veel op schapen leken, zagen we bomen die sinds maart 2011 nog niet echt veel vruchten hebben voortgebracht. Ook de twee vissers hadden weinig succes. De jongen op het bankje daarentegen wel, want hij hield het been van het meisje goed vast. Na een vreemde roze eend in het bijtwater en het rozenperkje met rozen via Curacao en door het kinderkunsttunneltje naar huizen waar rolstoelers op generlei wijze toegang hebben of welkom zijn. Het kerkplein was nog steeds opgebroken
, maar het deerde ons niet meer. Van het in de beschrijving geadviseerde biertje bij Petrus kwam het niet, aangezien de poort gesloten was. Handig voor later om
te weten dat de poort dus ook gesloten kan zijn. Na inspectie door HF van het station togen de HH naar een plek waarvan zij wisten dat daar de deuren wagenwijd open zouden staan en laving volop zou kunnen plaatsvinden. Na enig oponthoud en rondzwerving in Rotterdam genoten de HH te Capelle van Hertog Jan Bockbier van de wisseltap die constant van plaats verwisseld wordt. Het bittergarnituur van van Dobbense origine vervolmaakte het geheel. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger