Eerst even dit ter verduidelijking: http://youtu.be/NqHQB8cyshY . Dan verder oud nieuws. Hoewel het aan velen voorbij is gegaan, heeft Corry van de Rekels-Konings een tijdje geleden tot beider plesantisme een nummertje gemaakt met Ronnie van de New Kids. Een aantal van u zullen vanaf nu wellicht hun automatische abonnement op de HH in twijfel trekken, maar wacht u even af, als het u belieft. De HH zijn er van overtuigd dat de gebezigde tekst ietwat benevens een dagelijkse kost is, aangezien te veel geld op zich niet een reden hoeft te zijn om van de normaal geëigende werkpaden af te wijken en dus het voorbeeld van Corry en Ronnie te volgen. Maar daarover in een ietwat later stadion misschien meer. Over stadion. Het viel ons vorige week op, dat de 020-voetbalmeneren niet gebaat zijn bij het verdedigen ener hollandse voetbalbokaal onder toeziend oog van minderjarige kinderen in een 020-stadium. K
aashoofden uit en vanwege de omgeving van Alkmaar hadden daarom metten gemaakt en wel van de verkorte soort. Kinderleed is dan snel veroorzaakt op zo'n moment. Tot zover het oude en redelijk belegen nieuws. Van de HH zelf nu weer een wandelgebeurtenis, die, op het moment van dit schrijfontstaan, behoorlijk vers van de messen is. Gewoon weer naar de vrijdag verhuizen zonder gasten en andere poespas. Daar ging het nu even om. De HH hadden zich weten los te rukken van compu en distri en wilden niets liever dan dartel door natuur en anderzins te gaan. Ja, een Groene Wissel. Hoewel HF wel het huis van HH wist te traceren, had zijn navigatieknobbel geen zin om de whereabouts van treinstation Utrecht-Zuilen te onthullen. HH wist raad. Zo kon het gebeuren dat HF onder comp
limenten van HH over stuur- en bijkomstige activiteiten de bedoelde startplek . Toen dit: " u wandelt eerst even door het Julianapark en dan via Zuilen, langs weilanden en door een stukje bos naar het prachtige Slot Zuylen. Over wat polderwegjes, langs twee molens en de Maarsseveense plassen naar Fort De Gagel. Vandaar door het Gagelbos en de groenstroken van de wijk Utrecht-Overvecht weer terug naar het station ". Hoewel een langere wandeling dan vorige week, toch een kortere beschrijving. We beleefden niets, althans voor ons gevoel niet, aangezien we geheel op ons zelf en naar binnen gericht op pad waren. Alhoewel, niets meemaken valt niet mee en er dan ook nog niets over weten te vertellen is al helemaal niets van de HH. Al gravend komt wel iets naar boven. Niet veel, maar bijvoorbeeld dat we, na een korte sightseetrip in die wijk, parkeerden in de bloemenbuurt. Zo ontstond een leuke Citroenkolonie. Na korte aarzeling 
en zicht op Renault 4 zwart, ballethaan en poging tot struikeling door kabouters het Julianapark in. Daar beschikt men over vele loskippen en een walvis in de vijver. Niet alleen hoogtepunten overigens; het hertenspreekuur ging niet door!!!!!! Dan maar langs de opschepper ( met handgebaren ) tevens papierschepper in beide betekenissen van het woord naar de Edisonstraat, waar fietsenparkeren omgerend zo´n slordige 90 euries kost. Sommigen bespaarden dat uit door fietsplaatsing achter op de auto. Bij de groe
nteboer op de hoek werden we zowat van onze wandelsokken gereden door een scootvrouwmobiel. Indeweglopers konden niet verhinderen dat de vluchtwagen vlak voor nr. 64 al klaar stond. De zon scheen overigens volop, zodat de mevrouw op de zesde verdieping van een flat aan de Huis te Zuylenlaan best het kleed flink kon uitkloppen en even daarna weer lanterfanters ons voor de voeten konden lopen. En daar was dan ineens de Vecht met boten dur in. Effe oversteken want Slot Zuylen moest ontsloten worden. Eerst maar even de heel drukke meeuwen gereprimandeerd en daarna rustig langs de poëzie van Belle van Zuylen over liefde en andersoortig leed. Pas na duivenvergadering en poepboomstronk troffen we de Slotboerderij aan. Op de ietwat smalle Groeneweg ( overigens gewoon zwart asfalt hoor) haalde een meneer in auto een mooie capriool uit, maar was vorstelijk en liet ons de vrije doorgang. De mevrouw bij het hek op het bruggetje was eveneens zeer vriendelijk en hield gracieus het hek voor de HH open. Uiteraard onder vele dankbetuigingen liepen we naar de slotport, die, in tegenstelling tot het theehuis en de tuin, wel open was. De Vrouwe kwam met bloemen aan, maar gezien haar norse blik wenstten de HH geen gebruik te maken van het ruikertje. De duiven op de deur groetend liepen we naar het beschermde stadsgezicht van Oud-Zuilen. De Portugese toeristen waren overigen
s wel wat uitgelaten, maar toch rook het er erg lekker naar gestoofde prei en dergelijke. Het kerkhof is overigens niet weg; zie maar. De molens waren er ook net als, overigens in de gehele regio, diverse 40-45vakantiehuisjes. Voor hen die graag buiten, ruim en langs 
drukke wegen wonen weten de HH nog wel een twee-onder-een-kapper. Bij de Maarsseveense Plassen waren de auto's te gast en bleek ook werk te zijn. Vele bankjes passeerden we, maar geen enkeling voldaat aan het predicaat "lekker droog en bezitbaar voor HH-lunch" Dan maar een staande ovatie in de buurt van de duikclub, het kinderopvangding en het openluchtzwembad, waar ten allen tijde betaald moet worden voor de toegang. Dit,ook al is even niemand aanwezig en even de intercom ingedrukt mag worden. Na de laving en een te verwaarlozen poging tot regen lekker langs de plassen. De meneer had voor de hond geen inline-schaatsen gekocht, maar bij de oudere vrouw op de fiets had de kapper, naast een prachtig kapsel, ook een voorhoofdoptrekverstijving aangebracht. Zodoende op de Fort de Gagel met daar in de buurt, hoe kan het ook anders, het Gagelbos. HF wilde graag water oppompen, maar de wateroppomppomp weigerde dienst. De toch al enigzins labiele HF had, zonder de bijstand van HH, er een bijltje bij neer gegooid. Maar aangezien twee meer weten dan één en er uiterst voorzichtig overgestoken moest gaan worden (ondanks de Copijn) kwam er van alles op vier pootjes terecht tijdens een autoloze golf na een Golfloze autogolf. Het kouwelijke s
nuffelde lekker voort toen de HH en de hondjesuitlater groeting uitwisselden. Over een asfaltpaadje dat steeds maar breder en breder werd. De meneer met de 
minishovel deed goed zijn best om de antiautodoorrijdheuvel kapot te maken. De eerlijkheid gebiedt on te schrijven dat zijn poging niet resulteerde. Bij het park ook nog koe, ezels en andere dieren. Zinvolle uitspraken konden we aan geen van allen bewerkstelligen. De mevrouw op de scooter, die er werkelijk alles aan gedaan had om niet meer een menselijk uiterlijk te hebben, niet negerend, het park in dat bezig was zichzelf te herinstructuren. Jammer joh, we waren net te laat om het treetje met drankjesversnaperingen van de mevrouw over te nemen. Maar ja, aan de andere kant wilden we ook de ingang van Rosendaal anno 1705 zien en niet alleen van deze kant. Kunst, hadden we daar al wat over gezegd? Nou, veel hebben ze in Utrecht van kunst. Zo, dan nu weer verder. Al hoewel er niet veel meer te melden is, werden de HH nog wel verrast door een plaatselijke sport, naar we aannemen. Namelijk bij de sportvelden blikken en andere fris- en bierdrankverpakkingen zwemles geven. En met succes hhor. De HH waren nog ietswat dorstig en dronken op de Belo Horizontedreef nog een paar slokjes. Zo, dan nu de laatste lootjes en de Vecht
oversteken. Wat een drukte van belang daar onder bij de brug! De HH werden verrast door een aanblik van vele woonbootachtige drijfsels, waarin zeer schaars geklede damesmevrouwen aan de in groten getalen toegestroomde meneermannen hun handelswaar tentoonstelden. Nog even
een blik in een leegstaande woning, claustrofobie dientengevolge. Na een flinke overdosis uitlaatgassen naar de prachtige tentoonstelling en het schoenenuitdoepunt, alwaar de Citroenkolonie nog verder was uitgegroeid. Na onderwegtanking en blond en dubbel met warme Dobben gingen de HH goed gevuld en tevreden naar hunnen huiswaartsen.
aashoofden uit en vanwege de omgeving van Alkmaar hadden daarom metten gemaakt en wel van de verkorte soort. Kinderleed is dan snel veroorzaakt op zo'n moment. Tot zover het oude en redelijk belegen nieuws. Van de HH zelf nu weer een wandelgebeurtenis, die, op het moment van dit schrijfontstaan, behoorlijk vers van de messen is. Gewoon weer naar de vrijdag verhuizen zonder gasten en andere poespas. Daar ging het nu even om. De HH hadden zich weten los te rukken van compu en distri en wilden niets liever dan dartel door natuur en anderzins te gaan. Ja, een Groene Wissel. Hoewel HF wel het huis van HH wist te traceren, had zijn navigatieknobbel geen zin om de whereabouts van treinstation Utrecht-Zuilen te onthullen. HH wist raad. Zo kon het gebeuren dat HF onder comp
limenten van HH over stuur- en bijkomstige activiteiten de bedoelde startplek . Toen dit: " u wandelt eerst even door het Julianapark en dan via Zuilen, langs weilanden en door een stukje bos naar het prachtige Slot Zuylen. Over wat polderwegjes, langs twee molens en de Maarsseveense plassen naar Fort De Gagel. Vandaar door het Gagelbos en de groenstroken van de wijk Utrecht-Overvecht weer terug naar het station ". Hoewel een langere wandeling dan vorige week, toch een kortere beschrijving. We beleefden niets, althans voor ons gevoel niet, aangezien we geheel op ons zelf en naar binnen gericht op pad waren. Alhoewel, niets meemaken valt niet mee en er dan ook nog niets over weten te vertellen is al helemaal niets van de HH. Al gravend komt wel iets naar boven. Niet veel, maar bijvoorbeeld dat we, na een korte sightseetrip in die wijk, parkeerden in de bloemenbuurt. Zo ontstond een leuke Citroenkolonie. Na korte aarzeling 
en zicht op Renault 4 zwart, ballethaan en poging tot struikeling door kabouters het Julianapark in. Daar beschikt men over vele loskippen en een walvis in de vijver. Niet alleen hoogtepunten overigens; het hertenspreekuur ging niet door!!!!!! Dan maar langs de opschepper ( met handgebaren ) tevens papierschepper in beide betekenissen van het woord naar de Edisonstraat, waar fietsenparkeren omgerend zo´n slordige 90 euries kost. Sommigen bespaarden dat uit door fietsplaatsing achter op de auto. Bij de groe
nteboer op de hoek werden we zowat van onze wandelsokken gereden door een scootvrouwmobiel. Indeweglopers konden niet verhinderen dat de vluchtwagen vlak voor nr. 64 al klaar stond. De zon scheen overigens volop, zodat de mevrouw op de zesde verdieping van een flat aan de Huis te Zuylenlaan best het kleed flink kon uitkloppen en even daarna weer lanterfanters ons voor de voeten konden lopen. En daar was dan ineens de Vecht met boten dur in. Effe oversteken want Slot Zuylen moest ontsloten worden. Eerst maar even de heel drukke meeuwen gereprimandeerd en daarna rustig langs de poëzie van Belle van Zuylen over liefde en andersoortig leed. Pas na duivenvergadering en poepboomstronk troffen we de Slotboerderij aan. Op de ietwat smalle Groeneweg ( overigens gewoon zwart asfalt hoor) haalde een meneer in auto een mooie capriool uit, maar was vorstelijk en liet ons de vrije doorgang. De mevrouw bij het hek op het bruggetje was eveneens zeer vriendelijk en hield gracieus het hek voor de HH open. Uiteraard onder vele dankbetuigingen liepen we naar de slotport, die, in tegenstelling tot het theehuis en de tuin, wel open was. De Vrouwe kwam met bloemen aan, maar gezien haar norse blik wenstten de HH geen gebruik te maken van het ruikertje. De duiven op de deur groetend liepen we naar het beschermde stadsgezicht van Oud-Zuilen. De Portugese toeristen waren overigen
s wel wat uitgelaten, maar toch rook het er erg lekker naar gestoofde prei en dergelijke. Het kerkhof is overigens niet weg; zie maar. De molens waren er ook net als, overigens in de gehele regio, diverse 40-45vakantiehuisjes. Voor hen die graag buiten, ruim en langs 
drukke wegen wonen weten de HH nog wel een twee-onder-een-kapper. Bij de Maarsseveense Plassen waren de auto's te gast en bleek ook werk te zijn. Vele bankjes passeerden we, maar geen enkeling voldaat aan het predicaat "lekker droog en bezitbaar voor HH-lunch" Dan maar een staande ovatie in de buurt van de duikclub, het kinderopvangding en het openluchtzwembad, waar ten allen tijde betaald moet worden voor de toegang. Dit,ook al is even niemand aanwezig en even de intercom ingedrukt mag worden. Na de laving en een te verwaarlozen poging tot regen lekker langs de plassen. De meneer had voor de hond geen inline-schaatsen gekocht, maar bij de oudere vrouw op de fiets had de kapper, naast een prachtig kapsel, ook een voorhoofdoptrekverstijving aangebracht. Zodoende op de Fort de Gagel met daar in de buurt, hoe kan het ook anders, het Gagelbos. HF wilde graag water oppompen, maar de wateroppomppomp weigerde dienst. De toch al enigzins labiele HF had, zonder de bijstand van HH, er een bijltje bij neer gegooid. Maar aangezien twee meer weten dan één en er uiterst voorzichtig overgestoken moest gaan worden (ondanks de Copijn) kwam er van alles op vier pootjes terecht tijdens een autoloze golf na een Golfloze autogolf. Het kouwelijke s
nuffelde lekker voort toen de HH en de hondjesuitlater groeting uitwisselden. Over een asfaltpaadje dat steeds maar breder en breder werd. De meneer met de 
minishovel deed goed zijn best om de antiautodoorrijdheuvel kapot te maken. De eerlijkheid gebiedt on te schrijven dat zijn poging niet resulteerde. Bij het park ook nog koe, ezels en andere dieren. Zinvolle uitspraken konden we aan geen van allen bewerkstelligen. De mevrouw op de scooter, die er werkelijk alles aan gedaan had om niet meer een menselijk uiterlijk te hebben, niet negerend, het park in dat bezig was zichzelf te herinstructuren. Jammer joh, we waren net te laat om het treetje met drankjesversnaperingen van de mevrouw over te nemen. Maar ja, aan de andere kant wilden we ook de ingang van Rosendaal anno 1705 zien en niet alleen van deze kant. Kunst, hadden we daar al wat over gezegd? Nou, veel hebben ze in Utrecht van kunst. Zo, dan nu weer verder. Al hoewel er niet veel meer te melden is, werden de HH nog wel verrast door een plaatselijke sport, naar we aannemen. Namelijk bij de sportvelden blikken en andere fris- en bierdrankverpakkingen zwemles geven. En met succes hhor. De HH waren nog ietswat dorstig en dronken op de Belo Horizontedreef nog een paar slokjes. Zo, dan nu de laatste lootjes en de Vecht
oversteken. Wat een drukte van belang daar onder bij de brug! De HH werden verrast door een aanblik van vele woonbootachtige drijfsels, waarin zeer schaars geklede damesmevrouwen aan de in groten getalen toegestroomde meneermannen hun handelswaar tentoonstelden. Nog even
een blik in een leegstaande woning, claustrofobie dientengevolge. Na een flinke overdosis uitlaatgassen naar de prachtige tentoonstelling en het schoenenuitdoepunt, alwaar de Citroenkolonie nog verder was uitgegroeid. Na onderwegtanking en blond en dubbel met warme Dobben gingen de HH goed gevuld en tevreden naar hunnen huiswaartsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger