In stap; anders komen er gaten in het pad.

Dit geldt niet voor u, hoor. Voor maar voor ruiters. Los hiervan deed HF deze week HH via meek een wandelvoorstel met als kenmerk : http://www.fietsenwandelweb.nl/route/view/291226/Wandelroute-Door-de-Gelderse-Vallei-lange-route.nle-Vallei-lange-route.nl . Overigens niet als doel, maar meer als middel. HH was genegen en daarmee waren de fundamenten gelegd voor een wandelvergadering in de buurt van Leusden. Iets eerder vertrekken, want HF stond te trappelen van ongeduld. HH voelde dat feilloos aan. Zonder mutsen en goed gemutst togen de HH vrijwel fileloos naar beginpunt en daar stonden ze dan. Schoentjesdingen gedaan en HH met als koudewering een mooi vestachtige fleece en HF, kouwelijk als hij is, met bloes en jas. Zo, dan nu maar eens even fijn wandelen, want er was veel en volop zon beloofd en ook de route bezat beloftes. Op zoek naar het aangekondigde en beloofde houtsnipperpad. Na een kwartier hadden we nog steeds geen snipper gezien en besloten dan toch maar gewoon de Pleisterplaats over te steken. De poes tussen het riet genoot dusdanig van het waterdrinken, dat het best lang duurde voordat ze de HH van aandacht wenste te voorzien. Hetzelfde lot ondergingen we tijdens het passeren van de driewielfietser. Als het maar geen wandeling wordt, waarbij de HH op alle manieren door alles en iedereen genegeerd worden. Nee hoor, dat was gelukkig niet zo. De platte pad wees ons de weg om iets verderop door 1 van zijn platte familieleden tegengewezen te worden. ( Wellicht aangestuurd door de wilerenfietser met een zeer dun linkeronderbeen) Maar daar trapten de HH niet in; 1 april is nog ver weg. De mevrouw op de fiets herinnerde HH er nog even aan, dat hij de volgende dag naar een feest mocht. De uitnodiging van de werkverkeermeneren sloegen de HH pertinent af. Op dat moment had HF overigens al een jas uitgedaan en zijn bloes geheel opengezet voor koelte. Bij de stuw Asschat was een kabouter zoek of was alleen maar zijn muts verloren. Het fijne zijn we niet te weten gekomen. Nee, de mevrouwen wensten alleen maar iets te verklappen over de wandeling over de Asschatterkeerkade. De DAF-verzameling verderop was van grote schoonheid. Zodoende de brug over en achter de fietser aan, die op zijn beurt dan weer gelijk terug ging over de brug. Zoniet de HH. Nee, die gingen langs vele betonnnen oorlogsuitingen. Ook kwijlhond en nietwillenluisterenhond deden zich voor en toen ging HH plotsklaps over tot de inname van Snelle Jelle. Zonder slag of stoot gaf deze zich over en dat liep dus goed af voor de HH. Vlak na de kano's, de onbeantwoorde vraag van HH en de slaapvarkens, maar nog weer voor het theehuis werden de HH opgevangen door luidkeelse blaffers. Ondanks diepgaande vraaggesprekken van de zijde van HH, wenste geen hond een zinnig verhaal te houden. De kaasboerdeij bleek meer te zijn. Of het valse bescheidenheid is; we weten het niet. Maar de zuivel is erg goedkoop. Neem nou bijvoorbeeld 4 pakjes yoghurtfruitdrank voor één euro. Bij nummer 11 het Schutpad op. Ondanks zijn strenge opvoeding ging HF niet het hek door, maar er langs. Het witte landgoedhuis viel in velerlei aspecten op. Bij de poort bleek het niet om een verdacht pakketje te gaan, zoals HF eerst dacht. De beek stroomde niet zichtbaar, maar HH ontdekte toch, na de boom, ook nog de kanotransportbak. Op de Vieweg wachtte een Willow Works bankje op ons. Het was boterhammetjestijd. Lekker gesmuld en ook al was de bel stuk; de HH gingen niet toeteren of zoiets. Wel deed HH een stukje verderop zijn koudewering uit, zodat de HH nu bijna naakt door de Gelderse Vallei banjerden. De routebeschrijving was daarna niet meer zo duidelijk, zodat na linksaf bij paddestoel 20740 de HH er maar zelf een draai aan gingen geven. Tot groot plezier van het goed geklede paard. Bij het toespreken ging de staart ietwat omhoog onder de jas. Het uiteindelijke resultaat was een paar verse vijgen. Eerst liep het paard iets bij zijn vruchten vandaan, maar snel keerde het terug om er aan te snuiven. Hoewel de neus van HF meestal niet van topprestaties kan worden beticht, waren de geuren die hij toen opsboof van onaangename kwaliteit. Het paard was het met het eens en ging in volle draf en met bokkesprongen naar de andere kant van het weiland. De salmiaklammetjes waren een lust voor het oog. De gehele wandelingtijd door werd HH verblijd met aanblikkken van automobielen van zweedse makelij. Een stukje langs de snelweg , maar het oppikken van de route bleek een grotere opgave dan de HH dachten. Desondanks via over een spoor en langs Den Heyligen Berg (tuin vaak open) en zonder fiets ons gedragend als fiets. Plannend makend voor de versnaperingen liepen we nog lekker uit en bij terugkomst bij de auto had men van het CBR besloten, dat de HH een rijbewijs hebben. Met dit goede nieuws op zak naar de toekan en onder genot van de zon genoten van witte bieren en bittergarnituur.