Grenzeloos genieten

Ik moest een schaap een tongzoen geven



SpiegelHH

 Soms keren de HH terug naar een plaats van eerdere wandeldingen en doen dan al dan niet bewust de gehele route nogmaals. Andere keren keren zij slechts terug naar bekende onderdelen en vullen die dan aan middels beschrijvingen van andere routes. Het was nu tijd om weer eens een andere insteek uit te proberen. En waar kan een mens en ook de HH dat beter doen dan in het aantrekkelijke Belgenland, waar de mensen belangrijk en de buiken omvangrijk zijn. HH had iemand bereid gevonden om op slechts 9 a-viertjes een route van 19 km. te bschrijven. Om daadwerkelijk aan de wandeling te beginnen togen auto en inzittende HH naar Meersel-Dreef. Onderweg wat laatstemomentnaardebenzinepompauto's en een vergadering van een politiebusje en een boevenverplaatsingsbusje. Eerst niet maar later wel parkeren bij Moskes. Schoenen en zelfs enkele sokken verwisseld en via een omlegging op naar, ja Heer M. u leest het goed, dé Mark.

Hippiese sport

Aantreffen deden de HH een Mark van louter vloeibaarheid. Volgens de beschrijfmeneer was Grenspaal 1843 van Markant belang. Zodoende. Na het zogenaamde schuitje varen, niet-theetje drinken vrolijk op weg. Lokalen dienen gekozen te worden en werden daarom ter keuze kenbaar gemaakt. Van diversen leek ons op voorhand al, dat die of zeer betrouwbaar of zeer bekwaam zouden kunnen zijn. Een combinatie van die 2 eigenschappen zagen we bij geen enkeling. Daar staat dan tegenover dat bij velen geen van beide eigenschappen uit de foto's bleek. Maar keuze genoeg, dus succes Hoogstraters! Zo, genoeg over politiek. Genoten kon er worden in en met volle teugen. We trachtten deze beschrijving aan te houden. Veel vriendelijke fietsers ontmoetten de HH. Vlak na de watermolen (HF vroeg zich enige tijd later af hoe men water maalt) zagen de HH een vrouwspersoon op verdachte wijze uit het struweel tevoorschijn komen. Snel de stuw over, de melding van de drankenautomaat voor 1 euro gadeslaan en even een praatje maken met schaapjes. HH kon het niet laten om af en toe blijk te geven van een gevulde neus in wat voor vorm dan ook. Waarschijnlijk verlate heimwee naar Belgen en hun land. Loeiende koeien en een open Volvo achterkant in de omgeving.

tranen? Nee joh.

We werden op van alles getracteerd. Maar de grootste tractatie ging nog volgen. HH had namelijk breukspeculaas meegenomen en wat kan een gedreven wandelaar daar het beste mee doen? Opeten natuurlijk. Bij de volle prullenbak gebeurde het. Toen was er ook even tijd om te filosoferen over hoe de tocht voort te zetten. Na spuitwater en een Beatlepaard kwamen de koe met een enorme uierpartij en dartele paarden en gingen de HH rechtsaf de Zandbergsestraat op. Geheel volgens de instructies. Nou, vanaf daar werd alles anders dan de route-opnoteerder ons wilde doen geloven. En wel dusdanig dat, eenmaal in Meer aangekomen, we konden vaststellen, dat hetgeen we toen aan het doen waren geenzins raakvlakken had met de oorspronkelijke route. Ja, dan zouden de HH zichzelf niet zijn als er geen alternatief bedacht werd. Zo kwam het dat we langs de tomatenplantage, waar pas daarvoor nog gillende Poolse dames waren, verder gingen langs mooie bouwvallige daken met later een verdwijnpoes en na het zien van een enorm petanque-clubgeheel en een visclubjegehalf belandden we bij recreatieomgeving De Mosten. Daar mosten de HH het hunne van weten. Aangezien zwemmen in de plas vorboden is, had een heerschap zich voorzien van huizenhoge laarzen om waarschijnlijk de doorwaadbare plaats te zoeken. Het was inmiddeels wel tijd om de meegomen etenswaren te verorberen. Omdat een meneer luidkeels zei, dat we verder door mochten, deden we dat dankbaar, maar al zittend op de bankjes bij de picknicktafel gingen we toch smullen. Vooral HF kon niet wachten, want hij had 's ochtends een eitje gebakken en daar ook nog Zeeuws spek aan toegevoegd.

Jummie smullen

Rennende jongens kwamen de rust verstoren. Een aantal giebelmeisjes deden de verstoring dunnetjes over, want zij vroegen ons af of we een vlagske hadden gezien. HH ging toen maar even het verbodentoegang gebied een beetje verkennen, zodat we even later de niet-verbodentoeganggebied in gingen. Is dat een verborgen privé-visvijver met bespanning tegen Harries? Ja, inderdaad. En toen waren we weer bij de volle prullenbak. Weer terug langs de Mark op naar de schaapjes. Blijkbaar hadden die contact opgenomen met een mixo-konijntje, want die zat ons op te wachten achter een boom. De op de heenweg aangekondigde drankenautomaat deed HF verlangen en zodoende struinden de HH een aaneengesloten gebied van open velden af. Geen dranken. Bij nader inzien werd het kleinood aan de openbare weg aangetroffen. En ziedaar. Genot en vreugde. Daar waar eerder de vrouw uit te voorschijn kwam, gingen de HH even een kijkje nemen. Stromend water zeg. Maar verder kwamen we niet. De watermolen lieten we staan en gingen over de weg richting auto.

Wat eerst leek op een uitsluitend begraafplaats bleek een kleine paterbegraafplaats te omhelzen met daar aan vastgeplakt een enorm beeldenpark met als kers op de taart een grot. Dit alles tegenover het Kapucijnenklooster dat Meersel-Dreef rijk is. 1 van de broeders vertelde ons dat de restauratie van het complex pas was voltooid. De HH konden de verleiding van de versnaperingen van café Bij De Paters weerstaan. Eerder die dag hadden we gekozen voor café Moskes en trouw aan beloftes deden we neerstrijken op het terras van deze zeer authentieke uitspanning. Geen warme eetdingen stonden ons ter beschikking, maar wel Tongerlo Bruin, overgoten met vele verhalen over ziektes en aandoeningen in allerlei vormen. Zeer speciale automobielen waren er ook, zodat deze prachtige wandeling een toepasselijk en mooi einde kreeg.