Numero 131 - no shit

Vandaag nu eens niet u vermoeien met walktalk. Er is immers van alles aan de hand wat verdient om te worden gememoreerd.
Zodoende gebeurde het dan toch dat HH met winterbanden (een goede voorbereiding is de HH niet onbemind) bij HF arriveerde. Aldaar werd een getrouwe klant gewaar die weliswaar niet in het gewenste automerk zat maar de HH waren en zijn goed geluimd. Aldus ontstond een leuk gesprek waarvan de inhoud nu niet vermeld kan worden. Aanbellen bij HF waar zich het volgende afspeelde:  ("Hee, kom ff binnen. Geen tijd voor een bakkie edoch? Zal ik ook meegaan? Tuurlijk, hop in"). En zie daar hoe het leven van de HH zich in korte tijd heeft ontwikkeld tot echte mannen van deze wereld. Gas erop en daar gingen ze. Op naar de niet in te nemen Bossche Bollen maar slechts van de zijkant waarnemend zoals altijd en iedere keer. Na een voortreffelijke en ontspannende rit waar HF nog de waarschuwing deed uitgaan inzake A59 afslag en zo werd de bestemming bereikt. Aldaar werd besloten om niet de parkeerkas te spekken zodoende moest er op zoek naar gratis P. Die werd gevonden in de buurt van de zuiderparkweg. Schoenen wissel en op pad. Alras bleek dat wij de auto vrijwel direct in het te lopen rondje hadden geparkeerd. Hier spreekt de ervaring der HH.

Voorbeeld ener HH voertuig

Slecht onderhoud

Dus op weg en alle beschikbare high tech ingeschakeld. Dit betekende wel dat wij eerst langs de vliegtuigen moesten (of wat daarvan over was) en dan de binnenstad onveilig gingen maken. Via een omtrekkende beweging waarbij u veelal zicht hebt en houdt op het water en de vele bruggen komt u dan in het oudere deel van deze plaats. Aangezien een der HH in een vroeger leven zich bevond in de omgeving van de dieze en de amer was het jammer om te merken dat e.e.a. ondanks de leeftijd onherkenbaar was veranderd. Maar de binnen-dieze werd nu gebruikt om illegale mensenhandeltransporten te ondernemen. Blijkbaar was men getipt want vandaag voeren de boten niet uit.

Via binnenplaatsjes en zo meer werd de Sint-Jan bereikt. Welke onverlaat ooit heeft besloten om hier zoveel bomen te plaatsen hebben de HH niet voor u kunnen achterhalen maar dit betekent wel dat wij dit bouwwerk niet in alle glorie aan u kunnen presenteren. Niettemin hebben wij diverse pogingen ondernomen.

Uiteindelijk gaat het u lukken om na vele omzwervingen de binnenstad te verlaten en d.m.v. oversteking van de oude dieze en de zuidwal komt u in de polder. Wanneer dit het doel van uw bezoek is raden wij u heroverweging aan. De polder verschilt weinig van andere polders tenzij saaiheid uw hobby is. Niettemin moesten wij via de rechterzijde het dijkje grotendeels aflopen. Langs een bakstenen gemaaltje en in ons geval een houd de houtdief konden wij verder en uiteindelijk na ca 500 m linksaf maar beneden en via een ingenieus hek mochten we dan toch echt de polder in. Enige omzwervingen later werd op de afgesproken plek een bankje gewaar alwaar brood en spijzen (alles zelf meegenomen) kon worden genuttigd. De bips van HF had last van optrekkende koude zodat latere maatregelen zich nu reeds aankondigden. Na een luttele pauze gingen zij verder. Dit houdt in dat u bij het Segersgemaal de grote wegen ondersteekt en dan LA de vrije natuur ingaat. Wij kwamen direct langs een vrijgevochten gemeenschap die een nieuw toilet en algemeen nut gebouw had neergezet met live verwarming. Dit pittoreske plaatje maakt diepe indruk op de HH.

spontane begroeting

wij werden genegeerd

Nu de bossen in alwaar HF korte tijd een eigen uitstapje maakte hetgeen HH in de gelegenheid stelde het leven tot zover in ogenschouw te nemen. Ach, wat zou het aardig zijn als de HH in de herfst van hun leven zouden kunnen beschikken over een echte baan. Ah, daar kwam HF weer terug met een brede glimlach. Wat er ook gebeurd was, het had hem opgelucht. Blij van zin vervolgden wij de route.

kleurenfoto

Dat betekende meer bospaden, ongeduld bedwingen en fier en oprecht daar waar nodig de routebeschrijving gelijk geven. Uiteindelijk moesten grote wegen worden overstoken en passeerden wij links van u de pettelaarse schans. Toen zagen wij dat de eindbestemming in zicht kwam. Dus achterlangs een benzine verkooppunt en links af langs het water met de vele prullenbakken, fraaie constructies om inbrekers te weren, onbekende ingangen van metro stations en zo meer achter de school langs en zie daar, de auto was er nog.

Omgekeerd schoenenritueel volgde onder toeziend oog van andere HH die elkaar de hele woning lieten zien. Deze hadden denken wij ook geen echte baan.

Dan maar weer op winterbanden richting Rotterdam alwaar zich tijdens de rit een boeiende discussie ontspon inzake waar moest worden gedronken. Aangezien HH de kunst van het autorijden vlekkeloos leek te beheersen werd uiteindelijk besloten dat we helemaal tot New York zouden doorrijden om aldaar een bittere bok, nachos en een koninck tot ons te nemen.

Na HF te eigener woning te hebben afgezet kon HH dan richting de eigen sponde alwaar de vrouw des huizes nog niet aanwezig was. Zodoende konden alle sporen van de wandeling worden uitgewist alvoor men er weet van kreeg.

Tot zover.