Reeds enkele malen maakten wij gewag van onze plannen met betrekking tot het Jeneverpad. Alsvolgt nu. Onder de HH waren afspraken gemaakt. Met name HF was daarvan de strekking toch aardig vergeten. Hierdoor gingen er wat zaken anders voor hem dan hij dacht op het moment van opstaan. Uiteindelijk kwamen er toch nog goede pootjes en kwam hij terecht. Nu bent u van ons het volgende gewend: de ene haalt de andere op, we rijden gezamelijk naar het startpunt, doen de schoenenwissel en gaan wandelpads. Neen, driewerf neen voor deze keer. HH fietsRET-meetroode en HF fietsNSte naar treinstation Rotterdam-Centraal. Niets ophaal-samenrijdt-schoenrituelen dus, maar samenkomstontmoeting te aldaar. Desalniettemin drukte dat geen pret. Het weer en andere omstandigheden waren gunstig genoeg voor de wandeling der wandelingen vanuit Rotterdam naar Maassluis, ook wel en beter bekend als het Jeneverpad. En het moet gezegd: de wandelstart was er gewoon zoals gewoonlijk en wel tegezamelijk.
Het gebouw waaraan Wall Relief no. 1 van de heer H. Moore vast zat, had duidelijk betere tijden gekend en gehad. Over de Diergaardesingel zonder diergaarde en zo langzaam maar zeker naar de Essenburgsingel om bij het voormalige woonhuis van P. Fortuyn langs te kunnen gaan.

Buren van Pim

De Heemraadsingel uit en op zoek naar de Coolhaven. Het leek HF prettig om dicht langs de kade te lopen. Zo geschiedde voor een kort moment, totdat bleek dat zo'n beetje alle honden van Rotterdam en omstreken daar hun Grote Boodschappen een laatste rustplek geven. Dus terug naar de gewone stoep, maar HF had zichzelf inmiddels getracteerd op een schoenprofiel vol hondenpoep. Verwijderen kan op vele manieren, maar daarover later meer. Door Delfshaven naar het Marconipelin, maar op een andere manier dan de routebedenker had voorgeschreven. Vanaf daar over een gezellig fruitbedrijventerrein naar de tweede jeneverwoonplaats Schiedam. Aandacht besteden kutkutkut aan het woonhuis van de familie de la Tourette,vrolijk glasgerinkel bij de Verenigde Glasfabrieken, een versnapering (zonder lipverdikking) en op weg naar enkele molens. Molens? Jazeker, molens, want daarvan (be)staan er wel wat in Schiedam. Nadat HH even stil stond bij een prachtige automobieluitvoering (zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt) gaf hij HF de volgende tip: vraag aan de brugschoonspuiter je poepschoen spuitend te ontpoepen.
Zo gezegd, zo gedaan. Opgelucht vervolgde HF het pad. Langs Sjiek en zo verder door Schiedam. Via een toren uit Leiden, een sluis, volkstuinencomplex, een molenstomp en het voetbalgebeuren van S.V.V. over de A-4 naar Vlaardingen . Eventjes verwarring door een verkeerdekantopwijssticker, maar gezond verstand won het toch weer van kritiekloos aanwijzingen opvolgen. Bij station Vlaardingen-Oost even een moment van bezinning. Langs de paardenkastanjes (geen paard te zien overigens) en jeugdigen met pretsigaretmateriaal naar de Stadsomroeper en de Visbank. Vraag ons niet naar de visrentepercentages, want die weten we niet. Wat we wel wisten, was dat onze maagjes behoefte begonnen te krijgen aan vulling. Gelukkig kon dat ruimschoots bij het speeltuintje. 

Verbazing omtrent de HH

De rozentuin was ook wel een zitoptie geweest, ware het niet dat de voorkeur daar niet naar uit ging. Tjongejonge, wat was dat zittend eten lekker en fijn. Moeder en Kind zagen we niet bewust, maar na de Heemtuin konden we De Roep bekijken. De Roeper bleek behoefte aan warmte te hebben en de lokale bevolking had een mooie vestjas voor hem gebreid en hem aangetrokken. Aardige lui hoor, die Haringkoppen. Een leuk drassig paadje langs het water en ineens waren we buiten de bebouwde kom en na het golfterrein zagen we de Krabbeplas. Of Leen zijn voorstellen in het restaurant verderop nog steeds doet, weten we niet. Wij gingen in ieder geval naar de Wijnboederij, alwaar de wijnboerderijboer en de wijnboerderijboerin van allerlei soorten fruit op natuurvriendelijke wijze wijnboederijwijnen maken. Een beetje oponthoud door de rode lampen en tingeling en er kan nog een trein komen. Iets verderop deed HH iets, wat het meeste weg had van bramenzoeken ofzo. Verderop gleed het paard bijna uit over de modder, maar de HH gingen naar de kangeroes. Ja, en zodoende kwamen we uit bij de Nieuwe Waterweg. De HH zijn overigens niet op de hoogte van de lokatioe waar zich de Oude ophoudt. De bodemsanering was in volle gang en voor de zoveelste keer wilde een fietser middels bel de aandacht trekken. Vooruit dan maar. Aan het einde van het Oeverloperpad bij de Buitenhaven zaten vissers.
Die hadden geluk, dat een bepaalde vis van ozne komst had gehoord en ons met eigen ogen wel eens wilde aanschouwen. Door zich gewdee op te laten vissen, werd aan die wens voldaan. Dat was gelukkig nog net voordat we het naturistenstraand verlieten.

De brug is opgehaald

 Zo, toen waren we in Jeneverplaats nummer vier, tevens eindhalte van de wandeling. Onderweg had men ons willen doen geloven dat het Jeneverpad een rondwandeling van 15 kilometers is. Nou, wij deden de niet-rondwandeling en de lengte daarvan is lekker 26,8 km. Trots op onszelf namen we de trein van Maassluis naar Rotterdam-Centrum om daar nog een klein stukje te wandelen naar Bar-Restaurant Sijf. Geen jenever voor de HH, maar smakelijke Murphy's Red, La Chouffe en Brugse Zot bokbier, op heerlijke wijze vergezeld van een bittergarnituur. Want het gezegde " Na gedane arbeid is het goed bij Sijf vertoeven" is in haar geheel waar. Terugkijkend op een geweldige dag in velerlei opzichten gingen de HH middels openbaar vervoer huiswaarts.