Lao-Tse

Daar waar Wikileaks zich de laatste tijd redelijk gedeist houdt, kunnen de HH
nog steeds naar hartelust publiceren. Dit uiteraard omdat op generlei wijze te traceren is wie we zijn, vanwaar we de berichten de wereld in sturen en wat onze bronnen zijn. Bovendien worden we nog steeds volop gepersonalcoached, hoewel dat niet aan grote klokken hangt. In weeknummer 48 van 2011 kwam meneer Obama tot de conclusie dat de hem visiterende meneer Rutte ( voor het gemak deze week ook premier van Denemarken, naar verluidt) geenszins dezelfde visie is toegedaan inzake de ECB. Oobbie is nu heel verdrietig. België heeft een regeeraccoord bekomen en vele Belgen zijn niet verdrietig. Het nederlands voetbal eftal gaat in 2012 een zware EK tegemoet. Een aantal Nederlanders zijn nu verdrietig. Een groote Chinees (niet qua lengte, omvang of naam, maar wijsheid) leerde het ons al: ook de langste reis begint met de eerste stap. Menigmaal is dat ons van gemakdienst geweest. De HH zijn niet verdrietig en HH absoluut want hij mocht deze week thuis spruitjes eten! Zo, dan nu de publicatie van het wekelijkse interview met de HH. Niet integraal, maar zeker voorzien van alle belangrijke onderdelen en wat dies meer zij. HF had richting HH een verzoek. Dat werd stootsklaps aanvaard en daarom HF naar HH op een mooi tijdstip. Later bleek dat HH een planverandering wel zag zitten, maar HF had even geen tijd voor gebruikmaking van redelijk moderne commumiddels. Zodoende kwam hij vroegstonds, maar hier bleek alweer de flexibiliteit des HH's. Zonder schroom of stoot schoof hij naadloos in de HF-auto. Nadat HH ook nog een goede daad verrichtte vanwege donatie aan redelijk ongevulde collectecontainer, koos men richting Leiden. HH wist daar van een bekijkmogelijkheid middels wandeling langs geesten en landgoederen ( http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=11078 ). Na eerst enige zonnestralen te hebben mogen ontwaren, kwam de regenboog om de hoek kijken en
bleken de Leidenaren nog geheel niet te zijn ontzet van regenwater uit de hemel. Ook ingegeven door goedkoopheidsdrang reden de HH daarom door Oegstgeest door naar het immer gezellige Warmond, alwaar gratis, mooi en droog geparkeerd kon worden. Nog meer voordelen kleven aan starten op dit punt. Bijvoorbeeld wat ons bij de Boerhaavelaan te Leiden gebeurde. Voorzien van eigener wandelschoenen en ditem paraplujen startten de HH en drongen kloek de Burgemeester Ketelaarstraat in. De kapper was uitnodigend, maar de HH weerstonden de verleiding. Immers er was nog een mooie en lange weg te gaan. Nepdieren noch hekbrug hielden ons tegen en daar stonden we dan oog in oog met het kasteel van landgoed Huys te Warmond. Bouwvakkers deden hun best. In de achterliggende vijver zat een zeer grappige eend, die regelmatig om onze onnozele opmerkingen moest bulderen van de lach. Achtergebleven regenwater zagen we in grote plassen samengedromd. Naar later zou blijken, deed de gehele omgeving aan deze flauwe kul mede. Bomen met pukkels en puisten ten spijt bereikten we het aangekondigde parkeerplaatsje. Na twijfel en zicht op HF-auto, besloot met name HF, tegen beter in, de grote, hem voor lul laten lopende, rode parapluie te blijven meezeulen. Verderop een fiets op slot die niet op slot stond. We veronderstellen eigenlijk bekend de aandacht van de HH voor het tijdelijke en het niet-tijdelijke der mens. Op een dag als deze, waar we geleid worden langs een tijdelijke kerkruïne met bijpassende grafgraven, kunnen we dan ook niet anders dan gedenkstenen bezichtigen. Zo ook die van Willem uit 1607. Zeer vriendelijke mensen, die Warmonders. De HH waren er nog niet aan toe, maar een zeer comfortabele tuimelseniorenstoel had men toch klaargezet. De broekwasgarantie was ook weer ingebouwd, maar deze hindernis werd zonder problemen genomen. Kikkerdeformatie deed zich voor net als lamamigratie. Gedwongen verblijfhuis voor jeugdigen achteloos passerend en een nog-een-trein-kan-komen-oversteekplaats overgestoken. De ANWB-ww4016 leverde wel vertwijfeling, maar geen problemen. Het gevaarlijke terrein lieten we gewoon links liggen en betraden Klinkerbergerplasparkeerplaats. Knagende maagjes waren er niet, maar wel de mededeling en link naar de meest complete wandelsite. Nee, verklappen doen we het nog niet. Onderzoek moet nog worden gedaan, zoals dat goede Wiki's betaamt. Zittend op beton met allengs kouder wordende bipsen en langs gevaarlijk water, deden de HH broodjes eten, over het water kijken, mijmeren, genieten van vliegtuiglawaai en nog veel meer. Na bezoekhond rondden we de plas, groetten vele honden met uitlaatbaasjes en zagen we uit de kluiten gewassen bij-het-water-woningen en van, ons inziens van hunnebeddenoverblijfselen gemaakt asfalt. Over de brug naar on-affe bergen, maar wel affe mast van hoge spanning. Bangpoes en een oranjejassenvergadering bij riool later door welgesteldwijk. De meneer vond de band erg lelijk en probeerde afstand. Het park in leverde wat problemen op door voetgangersluisje, maar samen komen de HH er altijd weer uit of, zoals in dit geval, in. Wateroverstapjes deden we en de telefoonmevrouw voorbij naar de kauwtjesmeeting. Voor ons geen nieuws, dus op zoek naar het Diaconessenhuis. Bij HH deed zich weer bekendheid voor en na Pi(e)mmeL)tje. En bij het standbeeld van Boerhaave bij de Boerhaavelaan kreeg hij een werkelijk geniale ingeving. Waarom naar het station en terug naar hier als we vanaf hier weer verdergaan? HF werd helemaal blij en vreugdevol. Of het toeval is, weten de HH niet, maar dr. Murk Jansen richtte hier de Vereeniging voor Misvormden op. Na doe-het-zelf-ophangkettingmechanisme bleek dat men het niet op prijs stelt als ene Gerd W. uit Venlo hier parkeert. De enorme lengte van de deelnemers noopte de bouwers van het basketbalveld tot grote hoogte. Na het molentje het feitspad op. Nou dat hebben we geweten, want regelmatig werden we naar het water gedwongen. Zo en dan nu een uiting van verbazing. Kijk u maar eens naar dit filmdocumentairetje. Deelt u onze verbazing, laat het ons dan op wat voor manier weten door
middel van steunbetuiging. Aan onze verbaasdheid kwam ook weer snel een einde, want er werd plaatsgemaakt voor vreugde. Zeg nu zelf, waar kan je na betaling van slechts 2 euro, naast toegang ook nog eens een consumptie in de vorm van een frisdrank van de biertap naar geheel eigen keuze verwachten? Leiden, we love joe. Ook omdat uit vrienschap saam. Ook saam, na gaat-maar-net-goed-tegemoetkomend-ouder-fietspaar en duikbooteend, terug naar Oegstgeest en op naar het tweede kasteel van de middag. Ook deze ingepakt. Uit het bijbehorende park van Kasteel Oud-Poelgeest komend merkten we merkwaardig domme actie middels plaatsing van een ondergeschikt vervoermiddel bij een mooi huis. Maar toen, jongens ( en meisjes ook natuurlijk) Hoewel de HH normaalgesproken niet direct tot de dwangmatige, roekeloze en ondoordachte kopers behoren, moesten alle zeilen worden bijgezet. De Oegstgeesters stelden te verkoopbeschikking 6.807 m2 grond met daarop een bunker en, onvoorstelbaar, een zendmast. Gauw door naar de Haarlemmertrekvaart met tokrokgeluiden en een fietstunnel die ook geschikt is voor auto's van postbezorging. Wij namen vertwijfeling waar bij Postpostbezorger en Sanddpostbezorger. De visser had beet en beet HF toe dat deze zijn bril op moest zetten. De woonboot verkeert in ontzettende staat, net als dierenbewoonhuis. De makelaar is aan het water, maar ons inziens is een dergelijke verslaving gemaakelijk de rug toe te keren dus eigenlijk niet noemenswaardig. Zo tegen drieën onder de trein door en oei wat kwam HH daar in een levensbedreigende situatie. De fietsvrouw droeg haar bril omhoog (een vrouw met de bril omhoog, het wordt steeds gekker in deze wereld) en had zonder pardon HH aangereden indien van links en rechts niet was ingegrepen. Het kwam gelukkig dus goed en over het smalle paadje naar kleine huizen met aan de overkant grote huizen. Graag hadden we toen al het standbeeldje van Jan Steen gezien, maar eerst werden we door huishoudende vrouwen bekeken, terwijl we een auto bekeken, die wel heel erg aan zijn standplaats was gehecht. Langs de geweldige 3 W en de nietszeggende andere hulpverleners even stilgestaan bij Piet van Bladelglop. HH waarschuwde de oude vrouw, die met thee de trappen op moest, maar, zoals zoveel ouderen, wenste deze bejaarde niet te luisteren. Of was er sprake van niet kunnen? Wederom weten we het niet. Zodoende weer naar de HF-mobiel. Eerst nog verbazing want de hond had zijn auto midden op het smalle pad geparkeerd. We konden er toch nog ons erlangs wringen. De Warmondse horeca nodigde ons niet uit en die van Voorschoten was ons vorig bezoek nog niet vergeten en sloten daarom de afslag Voorschoten af. Een 12 kilometerige file mislopend boekten we daarom een kast met HJbocksels en VDbitters. Wellicht zal ons volgende verslag vanuit Spanje komen, maar de HH hebben echter weinig hoop.