Beleving: sluit de hekken

U is het vast niet ontgaan. Anders bij deze nog de mededeling dat 2013 aanstaande is. De HH maken zich op voor veel wandelpret en hun derde deel uit de reeks: 50 tinten grijze wandelingen, met diverse erotische passages die verder gaan waar dat andere boek blijft steken. Dus herendames, als u in 2013 uw emoties op de juiste manier in toom wenst te krijgen dan is het raadzaam om de HH te volgen en wellicht zelfs een bestelling te plaatsen. De HH overwegen nog om allerlei in de boeken genoemde handigheden tegen kostprijs te gaan aanbieden, zodat u niet zelf op zoek hoeft te gaan. Het is immers niet voor iedere herendame weggelegd om zomaar dit soort winkels te betreden.
Om negatieve reacties nu reeds voor te zijn maakten wij onderstaande wandeling ook als grijze wandeling zodat u een idee krijgt wat u moogt verwachten. Het is overigens niet zo dat wij op bestelling leveren, wij blijven ook in 2013 onze eigen keuzes maken.

Enfin, er was sprake van rustige wegen. HF kwam bij HH langs en stelde voor om de boeken van HH opzij te leggen en een wandeling in het o zo verre Heemstede te doen. Voor de kenners: Nr 5.
Hoewel groene wissel genoemd bleek grijze wissel (zie boven) toch de juiste naam.

Zonder onderbreking ditmaal reden wij naar de zandvoortselaan in Heemstede alwaar men overal geld wenste te ontvangen om onze prachtige voiture enige tijd weg te zetten. Dit schoot de HH direct in een verkeerd keelgat zodoende werd gezocht naar alternatieven. Zeker in 2013 dienen wij allen een stap terug te doen en dit geldt dan weer niet voor de wandelingen.

De auto werd op een smart wijze geparkeerd dat u niet wenst te vergeten om de hekken te sluiten. Overigens geldt dit blijkbaar alleen bij het verlaten. Tijdens het schoenenwisselen passeerden ons dames die nu reeds bespraken welke tinten grijs zij zouden bestellen. De HH kregen schaamrode wangen bij deze ontboezemingen. Wat is er toch aan de hand met de dames? Krijgen wij in 2013 alsnog de inhaal seksuele revolutie? Nou, dan kunnen de HH de figuurlijke borsten natmaken.

Niettemin gingen wij op weg en langs het klooster, de manege met vriendelijke hond en na wat omzwervingen konden wij kaarten kopen voor de ingang en de betreding van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Tip (niet van de HH edoch): maakt hier een extra gele wandeling die spaart u dan weer uit op de totaalprijs. Kaarten in de automaat en de oase.

Daar waar de HH nimmer vrijwel herten en zo ontdekken is het hier geen kunst. Waar u ook heen kijkt en wandelt u zult van alle kanten met gespeelde nieuwsgierigheid worden nagestaard.
Doorwandelen is dan het devies. Zodoende.

Na een stevige wandeling haalden wij de dames van daarstraks weer in (die deden natuurlijk geen gele paaltjes maar grijze waren er gelukkig niet). Wij gingen er zo zacht mogelijk langs om de idylle niet te verstoren. Daarna begon het grote klimmen. Met zicht op dalen beklommen de HH en later de dames ook heuvel na heuvel en moesten wij genieten van uitzichten. HF viel op dat er onenigheid heerste bij de dames. Wij wensten evenwel hier geen oordeel over te vellen.

Derhalve werd lustig erop los gewandeld en kwamen ons jongere dames tegemoet (velen dit keer) en die spraken ongegeneerd over verlangens en behoeften. Daar waar wij eerst een bepaalde kleur op de wangen kregen was er nu echt de felle kleur rood zichtbaar. Het is echter niet aan ons om het besprokene hier weer te geven. Maar wij moeten vanaf hier de dames waarschuwen dat de HH in het algemeen nog enige tijd nodig hebben om aan de nieuwe omstandigheden te wennen.

Na geruime tijd komt u uiteindelijk uit bij weer een ontspanning Pannenland geheten. Wij konden hier even schuilen en de hammen verorberen. Want het was inmiddels en dusdanig gaan regenen dat de paraplu nog net niet. Wij overzagen de boswachters (twee stuks, een kwam en ging, de ander ging alleen) en werden aangesproken door vriendelijke betalers in de parkeerautomaat. Sommigen hadden de reis met paarden en speciale kleding ondernomen. Twee dames op leeftijd waren ook vanwege de grijstinten de reeds gekochte kaarten vergeten en moesten opnieuw investeren. Zoals reeds vaker opgemerkt zijn de dames door deze verhalen echt een kluts kwijt.


Toch weer enigszins opgefrist togen wij weer op weg alwaar afronding van de wandeling gepland stond.
Bij de auto gekomen werd het schoenritueel omgekeerd herhaald en kon de terugreis worden aanvaard. Dit betekende met gemeenschappelijke inspanning hekken openen en sluiten (waar heb je zin in vraag je je dan af) en toerden wij naar Nieuwerkerk aan dezelfde IJssel alwaar wij niet van Wout toch bier en bittergarnituur bekwamen. Eet en drink smakelijk.

Wij wensen u een fijne jaarwisseling en hopen u gezond en wel weer in 2013 lezend aan te treffen.

Veel plezier.

Maar ook onderbroek, hoor

We weten niet hoe het u is vergaan, maar de HH hebben weinig gemerkt van het vergaan der aarde/wereld. Dat komt namelijk zo en dan verwacht men nu een explicatie natuurlijk. Schenk iets voor uzelf in en daar gaat ie dan. Op raadselachtige wijze werd aangekondigd en HH verscheen bij HF ten huize, waar kerstboom en glorie elkaar hadden ontmoet en samengebundeld. De rood/blauw uitstralende kerstman was een soort kers(t) op de taart. Om de aanstaande dingen niet thuis af te wachten, togen de HH middels stuurheden van HH naar de landsgrens met België om daarna die over te steken en in Poppel een parkeerplaats te zoeken.Dat ging eigenlijk bijzonder vlot. Onder toeziend oog van diverse Zuiderburen schoenwissel en daarna een door HF, in samenwerking met http://www.wandelknooppunt.be/ , samengestelde wandelroute starten. Reeds in een vroeg stadium konden we het niet laten en deden een beetje eigen inbreng. Dat had wel mooi tot gevolg dat we toen al de AA stromend konden aanschouwen. Echter knooppunt 29 en 30 kwamen nu veel te vroeg. Teruggekeerd naar de bedoelde route kwamen de AA en HH wederom samen, maar nu was HH druk in gesprek. HF begreep dat niet, want de woorden van HH waren meer dan ooit raadselachtig en niet in afwachting van commentaar/antwoord/suggestie van HF. Pas bij de postduifpaardenaanhanger werd het geheel duidelijk.
Eventjes richting de Trouwe Waker en dan hoepla het bos in. Dat bos is van alle gemakken voorzien en de HH schroomden dan ook niet om daarvan, weliswaar ieder op zijn manier, mooi gebruik van te maken. Het bestelautobusje reed door het bos en de bus waarschuwde ons voor de ezel. Later bleek die waarschuwing niet echt nodig te zijn. De komst van de nederlandse Inspectie voor Leefomgeving en Transport naar belse bodem leek ons niet overdreven en HH zag tussen de hekken door een opslag. Hoefsporen van herten in allerlei soorten en maten, maar de rechtmatige eigenaren in geen velden of wegen of bossen te ontdekken. Wel een heerlijk penetrante kaasgeur kregen we kado in de buurt van de plek waar eens heiligschennis werd gepleegd in combinatie met diefstal van diverse attributen. Het werd nu wel weer eens tijd voor een eigen inbreng en zodoende kwamen we in Nederland terecht. Eigenlijk veel te vroeg. Het vermoeden is gerezen, dat de AA in deze wederom alle aandacht wilde opeisen en ons informatie wilde geven over de verandering der naam in Rovertse Leij zodra het water nederlands grondgebied binnenstroomt. Enfin, dus terug richting de kaasgeur en de juiste draad opgepakt. Zodoende kwam de grote kijktoren in zicht. Goed afgesloten, zodat we de voetjes op de grond hielden. Van wie de enorme bruine hoed is, bleef onbekend. Na de hacienda, nieuwsgieriggeit en wat dombouwbezigheden van Houtenpen kwam de zeer vriendelijke ezel in beeld. Op verzoek van HH kwam het lieve dier zelfs dichtbij om gedag te zeggen. Wat een vriendelijke dieren en ook mensen in België, zeg. Zelfs de afspraak dat ergens om circa 13.00 uur een (picknick)bankje klaar zou staan, werd nagekomen. Ja, en de bammetjes met Skippy en wat dies meer zij, werden smaakvol naar binnen gewerkt. Het geheel overgoten met mineraalwater uit Duitsland en België en verkwikt  wederom in de benen. Langs nieuw en oud bruggetjegedoe en veel verboden toegang privé-terrein en/of domein. Uit de inhoud van de sloot langs het pad, kwam duidelijk een voorkeur voor een bepaald soort bier naar voren. Voor de kuisers onder de wandelaars is een handbezem op een paaltje gezet, zodat het ergste vuil niet verder mee hoeft.

Wij dus

Dat bij het open stuk een fazant ons liet zien hoe op z'n fazants gevlogen wordt, had geen pretdrukking, evenmin als enig grondwateroverlast. Bij het hondenpension liet de struisvogel haar bevederde kont zien, terwijl enkele herten over haar rug meekeken. Bij de oude en vooral ook grote hoeve rechtsaf langs wat bouwvallige bouwvallen. Wat deed de oude man in de moestuin terwijl zijn hond ons blaffend en wel op het pad kwam bestormen? Waarschijnlijk groenten kortwieken. E.e.a leidde ons wel naar knooppunt 30 en de plek waar we 's ochtends tot inkeer kwamen. De vriendelijk aangoden cycloteller hebben we uiteraard geweigerd. Daarnaast wensten we geen gebruik te maken van de verplaatsbare toiletten. Kom nou, zeg. Gelukkig wist men verwarring te voorkomen, dat middels een bordje aan te geven, dat een huis te koop is. En dat bij zo'n prachtig blauwe kleine gevangenis. De vrije basisschool deed haar naam eer aan. En zo kon het gebeuren dat we plots bij de auto van HH aankwamen. Einde verhaal zou je denken. Klopt, maar eerst nog even: Verboden vuil te storten op straf van boete; men verkoopt ook wensballonnen; soms zijn landbouwvoertuigen, fietsers en aangelanden uitgezonderd. De volgende stap is dan uiteraard op naar http://www.kleinamerika.nl/ , in de hoop wellicht een glimp ot te vangen van klein Obama. Helaas, dat was niet het geval. Wel witte herten die overigens noch aangeraakt noch gevoerd mogen worden. Tevens bittergarnituur en vurige nonnen en een blonde snol, waar HF het toch wel warm van kreeg. Wij wensen u een pittige kerst.

Materiaalpech

Het kon dan zo maar gebeuren. HF belt bij HH aan en wat blijkt? HH weet de route niet. Genereus biedt HF enige bedenktijd aan maar uit een spontane hoed wordt een route in Leersum getoverd en vlak daarna nog een.
Had dat nou maar niet gedaan want toen werd een keuze verlangd. En inmiddels weet u ook wel dat zoiets de snelheid nauwelijks positief zal beïnvloeden.
Aangezien de beide routes een vergelijkbaar startmoment kenden kon de beslissing gelukkig worden uitgesteld.
Also, op weg.

Aangezien HF nu ook de cruise controlled heeft bleek de heenweg weinig verrassingen op te leveren.
HH voerde onderwijl een lang telefoongesprek met verstrekkende gevolgen zoals u aanstonds zult lezen.

Gekozen werd voor deze route.

Als u die route kiest kunt u ongeveer meemaken wat de HH meemaakten.

Eerst natuurlijk vanuit uw habitat vervoeren naar de rijksstraatweg, die er gewoon blijkt te zijn. Parkeren kan bij d' Arthuizen in Leersum.

Daarna kan het gebeuren dat bedoelde weg wordt overgestoken en u op weg gaat naar de graftombe van Nellestein. Jakkes hoor ik u denken. Niets van waar, gewoon doen. U kunt er met behoud van lijf en leden langs wandelen en daarna links afdalen. Zonde van de eerdere klim natuurlijk, maar zulke dingen gebeuren als iedereen wandelingen gaat uitzetten en publiceren. Weest alvast gewaarschuwd, vrijwel nooit blijft u op gelijke hoogte.

Na voorzichtig oversteken is de Dartheide aan de beurt. Waarschijnlijk vanwege de lage temperaturen waren er geen dart kampioenschappen aan de gang, maar misschien heeft u meer geluk.

Dartheide wordt een landgoed Dartheuvel en al wandelend passeert u redelijk comfortabel een grafheuvel. Bij de Y-sprong moet u niet als de HH aarzelen maar gewoon langs de bunker het pad nemen. Wij liepen lang en deden de lange route. Dat is rechtsaf langs de caravans en bij de laatste naar links. Over het slecht onderhouden pad volgt u deze richting tot wederom de laatste caravan alwaar u LA gaat. U bent dan al in de Kaapse bossen, hoe bestaat het!

Het dennenbos biedt u dennenbomen en een RA deel. Wanneer u de aanwijzingen volgt dan komen rhododendron struiken op uw weg, alsmede een links te nemen rotonde. Na niet onbelangrijke aanwijzingen gaat het richting de uitzichttoren De Kaap. Weest op uw hoede als u naar boven wilt, er is geen lift. Gaat u niet naar boven dan hebben de HH e.e.a. al voor u uitgezocht. Wat blijkt? Boven heeft u uitzicht rondom en enig wind.

Vanaf hier gaat het 2e links en als alles goed gaat staat u bij de St. Helenaheuvel, ook met rotonde. De HH liepen hier omheen naar de open heide en nuttigden in alle heerlijke koude windstromen en optrekkende bankkoude hier hun middagmaal. Onderwijl zagen wij een spektakel van herendames die honden bij zich hadden, maar dit slechts ter afleiding van onderling gekeuvel. Er waren ook heren die nieuwe zogenaamd onhoorbare fluiten hadden gekocht waar de honden beter naar zouden luisteren, met als bijkomend voordeel dat het menselijk ras dit niet zou horen. Beide vielen tegen en in het spreekwoordelijke water.

Ondertussen was een dame met stok en geile hond bij de HH komen uitrusten. Wat zij al wist en de HH toen nog niet bleek te bestaan uit een losse heup en twee nieuwe operaties. Wij denken om nader vast te stellen of het nog steeds los zit zeg maar. Duty calls dus de HH namen afscheid en gingen verder. Op deze route hadden wij een prima ontvangst dus er kon op de meest fantastische momenten worden ontlucht.

Na vele omzwervingen komt u bij bebouwing en dan ziet u ook de postweg. De naam doet geen eer aan want deze weg is ontelbare kilometers lang. Onderwijl wordt u diverse malen opengesteld en dient u stiltegebied te zijn/worden. Na uren en uren wandelen, de wanhoop inmiddels nabij, passeert u de Heihoek. Daar hoeft u geen aandacht aan te schenken als uw haar maar goed zit.

wij waren te laat

Dan goed de aanwijzingen volgen, niet het privé-terrein op gaan is een smal bospaadje uw deel. Dit deel van de route bleek voor de HH te ingewikkeld (wij kennen nu onze grenzen) zodat wij hier hopeloos een extra deel erbij liepen. Om nu de titel te expliceren: de accu die ons onderweg al jaren bedient van stroom om de vele data die wij produceren via de satelliet kenbaar te maken aan ons registratie systeem begaf het. Paniek alom. Dus met slechts 2 % aan power te over snel wat data opgezocht zodat wij onze weg terug konden vinden. Wij hebben hier dus een mankement van de moderne tijd blootgelegd. Er zijn geen praatpalen om een nieuwe accu dan wel oplading tijdens uw wandeling te bestellen. Dit is iets waar zowel de HH maar ook u beste medewandelaar echt wel rekening mee dient te houden.  Als u uw aandacht erbij houdt kunt u wel de juiste route lopen en middels een slagboom LA op de asfaltweg en zodra deze RA gaat duikt u het bos in en loopt u weer uren en uren rechtdoor. Onderweg leuke bruggetjes met wiebel ingebouwd overstekend.
Houdt de calculator stand by want u moet zo een brede laan in met vijf (!) rijen beuken. De HH kunnen bevestigen dat dit aantal klopt.

Op zo ongeveer dit moment bevindt u zich in de nabijheid van landgoed Broekhuizen zodat het begon te regenen en wel zodanig dat sinds hele lange tijd rugzakken moesten worden doorgespit op zoek naar regenafleiders. Dit lukte uiteindelijk wonderwel.

Na bevraging van een achtergebleven tomtom piet konden wij de terugreis direct op de auto inzetten hetgeen meer dan welkom bleek. Aldaar aangekomen werden schoenen gewisseld, e.e.a. in de achterbak gezet en togen wij richting huis alwaar nieuwerkerk aan dezelfde ijssel een nieuw onderkomen deed aanbieden aan de HH, waar wij inderdaad op vriendelijke wijze werden ontvangen en bediend, door zowel herenpersonen als herendames. Bier, bittergarnituur, alles was i.t.t. die keer bij Wout in voldoende mate aanwezig.

China voor de HH alleen

Waarover zwegen zij?

 

 

 

 

Net als twee weken geleden was er ook nu weer sprake van weer. Er was sprake van wit weer, waardoor de HH besloten zich niet over asfalt te verplaatsen, maar de hulp in te roepen van spoorrails. Dat die van verschillende kunnes was, was alleen maar verhelderend. De HH ontmoetten elkander op de Blaak en nadat de handen geschud waren deed HF die onmiddellijk verdwijnen in handschoenen. Vrolijk converserend werden mooie plaatjes geschoten en indrukken opgedaan. En uiteraard gewandeld en zoals u wellicht al geraden heeft, zonder schoenrituelen en ook geen broodsmulmoment. Wel andere belevenissen. Leest u gerust verder. De Willemsbrug overwandelend kon vastgesteld worden dat van diverse hoge gebouwen door de crisis de bovenste verdiepingen waren afgesnoept. Bij Fred bleek dat die tijd heeft voor winterbanden, hetgeen uiteraard niet voor iedereen is weggelegd. De HH bijvoorbeeld hadden geen tijd daarvoor, want er was een wandeling die gaande gehouden moest worden. Bij het Entrepotgebouw wilde HH HF een oliebol of iets dergelijks aanbieden, maar helaas, die oliebollenbakstandhouder liet verstek gaan. En voor verkoop van dingen uit de etalage hoefde je slechts te kijken op een website. Mooi hé? Vlak bij de haven staan heel mooie huizen. In tegenstelling tot de haven van Rein de Vries waar heel oude, sombere, donkere, bouwvallige en koude huizen staan. Ook waren bij onze haven, zal ik maar zeggen, verstopboten en een waterbank. Reden genoeg om de Laan op Zuid over te steken, vergapen aan Shanghai in Rotterdam en bij Rijnhaven de auto-repareer/onderhoudstraat in te gaan. Niet dat de HH iets van dien aard op dat moment nodig hadden. Maar gewoon omdat het kon en HH eigenlijk wel een plaatje marmer van de grote natuursteenwinkel af wilde nemen tegen geen betaling. Zover kwam het dus niet, zodat de Atjehstraat bleef die ze tien minuten daarvoor ook was.

UITVERKOOP!!!!

De plantsoenen- en indegrondplantdienstmensen waren ondanks de sneeuw niet te stuiten en reden vrolijk rond met hun pick-upauto vol met nog te planten jonge aanplantplanten. In de tuin plassen is echter niet toegestaan, ook niet bij nummero 100. We konden niet zien wie er op de brug bij de SS Rotterdam stond. Maar we ontdekten wel de voetafdrukken van iemand met hele lange benen of wellicht een persoon met één been, die grote sprongen kon maken. Vlak voordat we de roeiers zagen, keken we even mee met een aantal meeuwtjes. Met een bladblazer verharde sneeuw wegblazen, dat kon de meneer van de tractor erg goed. Het pad werd snel weer begaanbaar. Op de fiets/voetgangersbrug naar de Wilhelminapier werden we uitermate vriendelijk begroet. Dat leverde de begroeter een dubble portie van zo mogelijk nog vriendelijker groeten onzerzijds op. Bij Herman was het een beetje een onoverzichtelijk geheel en bleek Herman zelf een behoorlijke metamorfose te hebben ondergaan. Op de Zwaan stonden een paar rare snijbonen iets aan elkanders kleding te doen, naar het leek. De taxichauffeur op leeftijd met lange staart (waar kennen we dat ook al weer van?) verdween snel toen we aan kwamen lopen. Toeval? Wij neigen naar een ja-woord. Bij de boothalte was het druk, hoor. Een komen en gaan en ook een damesmevrouw met spoed. HH hoefde niet onder de douche en de UPS-chauffeur had zijn erg lelijke bestelbus (de HH hadden die overigens niet besteld) wel prachtig op het zebrapad en de stoepopgang geparkeerd. Helaas konden we, ondanks 50 % korting op van alles, geen bezoek brengen aan het belasting- en douanemuseum. Wel hadden we nog even tijd om de kunstige weergave van de naakte dame met de twee fluiten te bekijken. Langs de Harbour Club, waar vroeger prachtige concerten en zo te bekijken en te beluisteren waren.

Draakula

Toen stuitten we op een soort van afzetting in het groot. De nieuwsgierigheid won het en voordat de HH het wisten waanden zij zich in China. De chinese mevrouw was overigens lang niet zo goed in het sneeuwvrij maken der paden als de bladsneeuwblazer. De twee-emmertjeswaterdrager droeg echter goed zijn watersteentje bij. Toen de andere zijde geheel afgesloten bleek, maakten de HH de volledige ronde af. Dat leverde wel de vraag op bij een vrouwspersoon, die ons afvroeg of wij van de organisatie waren. Dat waren we ons niet bewust in ieder geval. Via de Noorse Zeemanskerk en de Kunsthal (veel kunst toch nog aanwezig). Op de brug daar een ontmoeting met een hondbeestje, dat duidelijk geen plezier beleefde aan haar wandeling. Wij rondden het geheel een beetje af, waarbij HF van HH nog een wijze raad kreeg met betrekking tot niet omvallen bij bowlen. Bij Boudewijn streken we neer en namen bokken, hoppig spul, een pater en frieten met stoofvlees, alles van belgische makelij, tot ons.

Uitkijken naar de zee

Kunt u rekenen? Wandel dan mee!

Hier groeien de bomen naar beneden, echt waar

Waarachtig. Er is een land down under Breda alwaar het ware leven lijkt te beginnen. U komt er bij voorkeur niet te veel zodat uniekheid in al zijn puurheid bewaard blijft en tot leven komt. Wist u dat Westmalle in de buurt van Antwerpen tot leven komt? En daar alvast gedronken kan worden. Natuurlijk zit u niet op deze informatie te wachten maar de HH hebben vernomen dat ook anderen deze artikels inmiddels meelezen.

Hybrid Maria

Na de avonturen van vorige week alwaar wij nauwelijks van bekomen zijn (tip: wist u dat u oudere verslagen van wetenswaardigheden van de HH gewoon kunt teruglezen zonder daar uitzendinggemist voor te hoeven installeren ender raadpleging?)
Wij hebben de hele week lang nagedacht over waar wij de veelgestelde vraag van vorige week mee kunnen en konden beantwoorden. Maar na lang wikken en wegen komen de HH tot de conclusie dat alhier slechts sprake is van voortvluchtig kennen van heer Wout tijdens rituelen die te maken hebben met dorstlessing en nuttigen van bittergarnituur. Meer is er eigenlijk niet over te vertellen. Niettemin ook vanuit deze strekking wensen wij een ieder veel sterkte toe en een behouden vaart aan de locatie alwaar de HH ongetwijfeld weer kunnen genieten van een kruidennat zodra er een gelegenheid zal zijn.
Nu dat treft aangezien wij soms wandelen. Akkoord, niet iedere dag maar er is met name in 2012 toch wel sprake van herhaling en veelvuldig.
Zelfs behoren de duizelingwekkende aantallen inmiddels tot de voorspelling dat u in 2013 al zoudt kunnen inschrijven op de volgende editie van rek - en strekoefeningen voor heren op leeftijd, dat wil zeggen na uw 50ste.

Ontwerp ener route

Wij vonden een nieuw fenomeen (met dank aan HF) op www.wandelknooppunt.be


Op aangename wijze hebben wij de gewandelde route meegeleverd in dit ontwerp.

HH keuvelt met de dieren I

Voor diegenen die onwetend zijn met dit fenomeen willen wij hier nog vermelden dat dit een niet geheim internet adres betreft. Voor hen die alles denken te weten trouwens ook.

Terugkomend op de route kon HH op winterbanden dit maal HF ophalen en nu eens niet via een bepaalde omleiding naar België rijden, maar een soort van rechtstreeks zeg maar. ("maar").

De eeuwige vluchter

Sjors en Sjimmie

Aldaar moesten wij zoeken naar een nummer globaal in de buurt van Minderhout (toch veel bos) en men spreekt daarbij van de Kempense kolonies. Natuurlijk kwamen de HH na wat omzwervingen (HF geeft achteraf ruiterlijk toe dat hij heerlijk genietend achterover geleund in de Volvo van HH zat en wat hem betreft kon het autorijden maar voortduren en voortgaan) terecht bij een Belgisch gevang alwaar wij de auto dan toch achterlieten en op slinkse wijze de start van de route opzochten bij nummer 21, 22 en 25.
Startpunt = Egelspad 1-7, 2330 Merksplas.

HH keuvelt met de dieren II

Enigszins aan de frisse kant begonnen wij aan dit avontuur d.m.v. wandelen naar het beginpunt. U begrijpt, de HH lopen graag iets meer. Kom bij ons niet aan met het verzoek van "mag het iets meer zijn? Natuurlijk. Voor het overige laten wij graag de genomen foto's hun werk doen en waar nodig vullen wij aan. De burcht zijnde pastorij van de Witheren is een bijzonder fenomeen. U kunt het beste de ruime bocht nemen met de mogelijkheid van een extra bocht als u het spektakel in al zijn grootsheid wenst te aanschouwen.

Zomaar ergens

Dan moeten wij u nog kennis geven van hoe zaken kunnen verlopen in het voordeel van de HH. Al tijdens de terugtocht mijmerden de HH erover hoe leuk het zou zijn om weer eens in een kroegje verzeild te raken alwaar kruisbogen, verhalen van vroeger, stiekum drank nuttiging der barkeeper, maar ook gezellig vertoeven ons deel zou zijn. En dan prikken wij hier aan een kroegje warempel net in Holland (Castelré). Nu dat trof want natuurlijk had de ingeschakelde routeplanner meegeluisterd zodat wij haast als vanzelf langs deze locatie kwamen alwaar sterk afgeremd moest worden en wij konden uitstappen en later weer instappen. Tijdens de tussentijd gebruikten wij onze tijd vooral met bier drinken en 7 bitterballen opeten. Daarna naar huis en HF afzetten. Er bleek sprake van oponthoud zodat wij een afbuiging en daarna terugbuiging deden alweer met prima winterbanden zodat dit avontuur prima verliep. Daarna ging het zonder verdere wetenswaardigheden naar huize HH alwaar 's-avonds in een andere boekengelegenheid moest worden gegeten.

Kenden jullie Wout?



Vrijdagochtend pak weg 10.45 uur. Waren de HH in de war? Kwam het door de vrouwen, die thuis waren? Was er sprake van embras? Nee hoor. Niets van dit al. Door de hemelwaterregenval werd er wel uitstel maar geen afstel. Dus wat later HF naar HH ter ophaal. Een korte begroeting en op naar Sweetlakecity voor een leisurewalk. Achter de kerk geparkeerd en beginrituelen. Hier pakten we de gewone draad weer op. Aan het begin een stukje eigen inbreng, maar ras weer terug op de schreden van de route.

Door middel van de Hoekerkade naar de typische Meerpolder waaraan typische polderboerderijen. Bij de gatengravers de Middelweg overgstoken en langs een niet-typisch boerderijtje (verboden toegang overigens). Een stukje verderop het Buytenpark in. Ja, en als je later start, mag je eerder eten. Daar een bankje. Niet zittend eten, maar de rugzakjes netjes op het bankje stallen en de bammetjes en water tevoorschijn halen. Eet smakelijk en verder via de sportvelden iets te ver doorlopen en dan terug en het uitkijkpunt beklimmen. Welsiwaar op een andere plek dan de route aangeeft, maar geeft niet; uitzicht viel ons ten deel. Na dat wijdse uitzicht door modder naar beneden, zodat de broeken mooi vuil zijn en straks thuis in de wasmasjien kunnen. Lekker veel schaapjes, paardjes en een paar koegrazers van buitenlandse origine. En dit al in de buurt van de skihal. Bij de tractor van de verloren boot langs de zogenaamde vissers naar de Voorweg om die vervolgens te verlaten bij het oversteken van de Amerikaweg. Vlak na de ingang van de Westerpret op naar de Heemtuin. Niet echt, natuurlijk, want ons doel ligt verderop. Lekker verder door het Westerpark. Aan de rand daarvan ontwaarden we bebouwing, waarvan veel van de soort twee-niet-onder-één-kap. Nog leuker waren die, die voorzien waren van een bolle koninklijk gezinde torentop. Na wat al dan niet verdwijnhonden konden we ongestoord de A-12 oversteken om terecht te komen op het voormalige Floriadeterrein. Gelooft u ons nou maar, inmiddels is daar van alles gedaan om mensen er te laten wonen. De fietser in z'n groen/witte banaan maakte prachtig gebruik van het fietspad. Wij namen het voetpad, zodat we ook nog wat Aha-erlebnissen hadden bij het Balijbos. Bij het turks-mediteraan restaurant linksaf en gelijk weer rechtsaf, zodat we een aantal naar het water verbannen bomeneilandjes konden zien. Lawaaimakers, die de heggen inkortten, dachten alleen aan zichzelf en boden ons geen gehoorbeschermmiddelen aan. Dat de grond erg verzakt moet zijn, meenden we vast te kunnen stellen aan de hoogte waarop ons inziens de ingang van het Floriadepark zich nu bevindt. Enigzins gehindert door een knipperende automobiel, vonden we onze weg door een kantoorbedrijventerrein. Waarschijnlijk door de aanwezigheid van de KPN te aldaar, was de ontvangst van uitzonderlijke klasse. De A-12 kon weer overgestoken worden en ditmaal bij het trein/busstation. Even een mededeling voor de buspassagiers: de haltes A t/m B en alles wat daar tussen zit kunnen via dezelfde uitgang worden bereikt. Tot zover deze dienstmededeling. Eenmaal buiten het station wilde HH niet naar links kijken. Hij deed dat per ongeluk toch, aangezien er een paarse mevrouw liep, die waarschijnlijk net had gesolliciteerd bij een HH bekende werkgever. Enige troost was op z'n plaats. Maar de herinnering aan de huismeesterbewoning en vrijdag-visdagwandelingen maakten het leed draagbaar. De jongetjes wachtten vlak bij de weg op een moeder en volgens inzichten kwam zij vrij snel. Langs de scholen en de Van Leeuwenhoeklaan overgestoken. Bij het wijkcentrum Bijdorp was het een drukte van belang en zorgden de HH voor het verlagen van de gemiddelde leeftijd. Onder het spoor door en bij de boerderij rechtsaf de Dorpsstraat op. Langs oude rijtjeshuizen en meer panden van antieke waarde en bij Hoogvliet linksaf en na het bruggetje wwer linksaf langs de parkeergarage-ingang. Even oversteken en langs een echt gezellig café ( de HH konden zich inhouden) en slingerend naar het Lyonpad. Dit ondanks de in groten getale toestromende schooljeugdfietsers. Over de kangoeroebrug en linksaf. De jongen, die achterop de bagagedrager zat, ontdekte, dat dat niet de meest geschikte zitplek op een fiets is. De Australiëweg oversteken en volgens de meneer was het hondje wel nieuwsgierig, maar niet zo erg dat ie het huis van HF zou willen bekijken. Bij het ziekenhuis was het een verkeersdrukte van belang, vanwege straataanpassingen. Onder de Aziëweg door waar het meisje stond. Wij linksaf en met beide handen pakten we de laatste kans tot eigen inbreng. Al ras keerden we wederom op onze schreden terug en kropen langs de kerk naar de HF auto. Lang dachten we niet na en reden naar Nieuwerkerk a/d IJssel alwaar wij dachten bier en bittergarnituur te ontvangen op een manier van eenzame hoogte. Bij de uitspanning troffen we een grote hoeveelheid auto's aan. Bij het bestellen van drankjes bleek dat te maken te hebben met het niet meer onder ons zijn van Wout, de mede-eigenaar/barkeeper. Tevens was dat de reden van het gesloten zijn van de keuken, zodat de bestelde bieren (op-Chouffe dus Leffe Donker en Hertog Jan Weizen) onbegeleid werden genuttigd. De volgende HH-bestelling verliep vlekkeloos, hoewel van de bestelde bieren geen van beide datgeen vertegenwoordigde wat besteld was. De poepebroek bleek niet echt in tegenstelling tot de promptheid. Terugkijkend op een wandeling met afloop keken de HH terug op van alles wat anders liep dan verwacht, maar desondanks tot voldoening leidde.