Maar ook onderbroek, hoor

We weten niet hoe het u is vergaan, maar de HH hebben weinig gemerkt van het vergaan der aarde/wereld. Dat komt namelijk zo en dan verwacht men nu een explicatie natuurlijk. Schenk iets voor uzelf in en daar gaat ie dan. Op raadselachtige wijze werd aangekondigd en HH verscheen bij HF ten huize, waar kerstboom en glorie elkaar hadden ontmoet en samengebundeld. De rood/blauw uitstralende kerstman was een soort kers(t) op de taart. Om de aanstaande dingen niet thuis af te wachten, togen de HH middels stuurheden van HH naar de landsgrens met België om daarna die over te steken en in Poppel een parkeerplaats te zoeken.Dat ging eigenlijk bijzonder vlot. Onder toeziend oog van diverse Zuiderburen schoenwissel en daarna een door HF, in samenwerking met http://www.wandelknooppunt.be/ , samengestelde wandelroute starten. Reeds in een vroeg stadium konden we het niet laten en deden een beetje eigen inbreng. Dat had wel mooi tot gevolg dat we toen al de AA stromend konden aanschouwen. Echter knooppunt 29 en 30 kwamen nu veel te vroeg. Teruggekeerd naar de bedoelde route kwamen de AA en HH wederom samen, maar nu was HH druk in gesprek. HF begreep dat niet, want de woorden van HH waren meer dan ooit raadselachtig en niet in afwachting van commentaar/antwoord/suggestie van HF. Pas bij de postduifpaardenaanhanger werd het geheel duidelijk.
Eventjes richting de Trouwe Waker en dan hoepla het bos in. Dat bos is van alle gemakken voorzien en de HH schroomden dan ook niet om daarvan, weliswaar ieder op zijn manier, mooi gebruik van te maken. Het bestelautobusje reed door het bos en de bus waarschuwde ons voor de ezel. Later bleek die waarschuwing niet echt nodig te zijn. De komst van de nederlandse Inspectie voor Leefomgeving en Transport naar belse bodem leek ons niet overdreven en HH zag tussen de hekken door een opslag. Hoefsporen van herten in allerlei soorten en maten, maar de rechtmatige eigenaren in geen velden of wegen of bossen te ontdekken. Wel een heerlijk penetrante kaasgeur kregen we kado in de buurt van de plek waar eens heiligschennis werd gepleegd in combinatie met diefstal van diverse attributen. Het werd nu wel weer eens tijd voor een eigen inbreng en zodoende kwamen we in Nederland terecht. Eigenlijk veel te vroeg. Het vermoeden is gerezen, dat de AA in deze wederom alle aandacht wilde opeisen en ons informatie wilde geven over de verandering der naam in Rovertse Leij zodra het water nederlands grondgebied binnenstroomt. Enfin, dus terug richting de kaasgeur en de juiste draad opgepakt. Zodoende kwam de grote kijktoren in zicht. Goed afgesloten, zodat we de voetjes op de grond hielden. Van wie de enorme bruine hoed is, bleef onbekend. Na de hacienda, nieuwsgieriggeit en wat dombouwbezigheden van Houtenpen kwam de zeer vriendelijke ezel in beeld. Op verzoek van HH kwam het lieve dier zelfs dichtbij om gedag te zeggen. Wat een vriendelijke dieren en ook mensen in België, zeg. Zelfs de afspraak dat ergens om circa 13.00 uur een (picknick)bankje klaar zou staan, werd nagekomen. Ja, en de bammetjes met Skippy en wat dies meer zij, werden smaakvol naar binnen gewerkt. Het geheel overgoten met mineraalwater uit Duitsland en België en verkwikt  wederom in de benen. Langs nieuw en oud bruggetjegedoe en veel verboden toegang privé-terrein en/of domein. Uit de inhoud van de sloot langs het pad, kwam duidelijk een voorkeur voor een bepaald soort bier naar voren. Voor de kuisers onder de wandelaars is een handbezem op een paaltje gezet, zodat het ergste vuil niet verder mee hoeft.

Wij dus

Dat bij het open stuk een fazant ons liet zien hoe op z'n fazants gevlogen wordt, had geen pretdrukking, evenmin als enig grondwateroverlast. Bij het hondenpension liet de struisvogel haar bevederde kont zien, terwijl enkele herten over haar rug meekeken. Bij de oude en vooral ook grote hoeve rechtsaf langs wat bouwvallige bouwvallen. Wat deed de oude man in de moestuin terwijl zijn hond ons blaffend en wel op het pad kwam bestormen? Waarschijnlijk groenten kortwieken. E.e.a leidde ons wel naar knooppunt 30 en de plek waar we 's ochtends tot inkeer kwamen. De vriendelijk aangoden cycloteller hebben we uiteraard geweigerd. Daarnaast wensten we geen gebruik te maken van de verplaatsbare toiletten. Kom nou, zeg. Gelukkig wist men verwarring te voorkomen, dat middels een bordje aan te geven, dat een huis te koop is. En dat bij zo'n prachtig blauwe kleine gevangenis. De vrije basisschool deed haar naam eer aan. En zo kon het gebeuren dat we plots bij de auto van HH aankwamen. Einde verhaal zou je denken. Klopt, maar eerst nog even: Verboden vuil te storten op straf van boete; men verkoopt ook wensballonnen; soms zijn landbouwvoertuigen, fietsers en aangelanden uitgezonderd. De volgende stap is dan uiteraard op naar http://www.kleinamerika.nl/ , in de hoop wellicht een glimp ot te vangen van klein Obama. Helaas, dat was niet het geval. Wel witte herten die overigens noch aangeraakt noch gevoerd mogen worden. Tevens bittergarnituur en vurige nonnen en een blonde snol, waar HF het toch wel warm van kreeg. Wij wensen u een pittige kerst.