 |
| Waarover zwegen zij? |
Net als twee weken geleden was er ook nu weer sprake van weer. Er was sprake van wit weer, waardoor de HH besloten zich niet over asfalt te verplaatsen, maar de hulp in te roepen van spoorrails. Dat die van verschillende kunnes was, was alleen maar verhelderend. De HH ontmoetten elkander op de Blaak en nadat de handen geschud waren deed HF die onmiddellijk verdwijnen in handschoenen.
Vrolijk converserend werden mooie plaatjes geschoten en indrukken opgedaan. En uiteraard gewandeld en zoals u wellicht al geraden heeft, zonder schoenrituelen en ook geen broodsmulmoment. Wel andere belevenissen. Leest u gerust verder. De Willemsbrug overwandelend kon vastgesteld worden dat van diverse hoge gebouwen door de crisis de bovenste verdiepingen waren afgesnoept. Bij Fred bleek dat die tijd heeft voor winterbanden, hetgeen uiteraard niet voor iedereen is weggelegd. De HH bijvoorbeeld hadden geen tijd daarvoor, want er was een wandeling die gaande gehouden moest worden. Bij het Entrepotgebouw wilde HH HF een oliebol of iets dergelijks aanbieden, maar helaas, die oliebollenbakstandhouder liet verstek gaan. En voor verkoop van dingen uit de etalage hoefde je slechts te kijken op een website. Mooi hé? Vlak bij de haven staan heel mooie huizen. In tegenstelling tot de haven van Rein de Vries waar heel oude, sombere, donkere, bouwvallige en koude huizen staan. Ook waren bij onze haven, zal ik maar zeggen, verstopboten en een waterbank. Reden genoeg om de Laan op Zuid over te steken, vergapen aan Shanghai in Rotterdam en bij Rijnhaven de auto-repareer/onderhoudstraat in te gaan. Niet dat de HH iets van dien aard op dat moment nodig hadden. Maar gewoon omdat het kon en HH eigenlijk wel een plaatje marmer van de grote natuursteenwinkel af wilde nemen tegen geen betaling. Zover kwam het dus niet, zodat de Atjehstraat bleef die ze tien minuten daarvoor ook was.
 |
| UITVERKOOP!!!! |
De plantsoenen- en indegrondplantdienstmensen waren ondanks de sneeuw niet te stuiten en reden vrolijk rond met hun pick-upauto vol met nog te planten jonge aanplantplanten. In de tuin plassen is echter niet toegestaan, ook niet bij nummero 100. We konden niet zien wie er op de brug bij de SS Rotterdam stond. Maar we ontdekten wel de voetafdrukken van iemand met hele lange benen of wellicht een persoon met één been, die grote sprongen kon maken. Vlak voordat we de roeiers zagen, keken we even mee met een aantal meeuwtjes. Met een bladblazer verharde sneeuw wegblazen, dat kon de meneer van de tractor erg goed. Het pad werd snel weer begaanbaar. Op de fiets/voetgangersbrug naar de Wilhelminapier werden we uitermate vriendelijk begroet. Dat leverde de begroeter een dubble portie van zo mogelijk nog vriendelijker groeten onzerzijds op. Bij Herman was het een beetje een onoverzichtelijk geheel en bleek Herman zelf een behoorlijke metamorfose te hebben ondergaan. Op de Zwaan stonden een paar rare snijbonen iets aan elkanders kleding te doen, naar het leek. De taxichauffeur op leeftijd met lange staart (waar kennen we dat ook al weer van?) verdween snel toen we aan kwamen lopen. Toeval? Wij neigen naar een ja-woord. Bij de boothalte was het druk, hoor. Een komen en gaan en ook een damesmevrouw met spoed. HH hoefde niet onder de douche en de UPS-chauffeur had zijn erg lelijke bestelbus (de HH hadden die overigens niet besteld) wel prachtig op het zebrapad en de stoepopgang geparkeerd. Helaas konden we, ondanks 50 % korting op van alles, geen bezoek brengen aan het belasting- en douanemuseum. Wel hadden we nog even tijd om de kunstige weergave van de naakte dame met de twee fluiten te bekijken. Langs de Harbour Club, waar vroeger prachtige concerten en zo te bekijken en te beluisteren waren.
 |
|
 |
| Draakula |
Toen stuitten we op een soort van afzetting in het groot. De nieuwsgierigheid won het en voordat de HH het wisten waanden zij zich in China. De chinese mevrouw was overigens lang niet zo goed in het sneeuwvrij maken der paden als de bladsneeuwblazer. De twee-emmertjeswaterdrager droeg echter goed zijn watersteentje bij. Toen de andere zijde geheel afgesloten bleek, maakten de HH de volledige ronde af. Dat leverde wel de vraag op bij een vrouwspersoon, die ons afvroeg of wij van de organisatie waren. Dat waren we ons niet bewust in ieder geval. Via de Noorse Zeemanskerk en de Kunsthal (veel kunst toch nog aanwezig). Op de brug daar een ontmoeting met een hondbeestje, dat duidelijk geen plezier beleefde aan haar wandeling. Wij rondden het geheel een beetje af, waarbij HF van HH nog een wijze raad kreeg met betrekking tot niet omvallen bij bowlen. Bij Boudewijn streken we neer en namen bokken, hoppig spul, een pater en frieten met stoofvlees, alles van belgische makelij, tot ons.
 |
| Uitkijken naar de zee |
Net als twee weken geleden was er ook nu weer sprake van weer. Er was sprake van wit weer, waardoor de HH besloten zich niet over asfalt te verplaatsen, maar de hulp in te roepen van spoorrails. Dat die van verschillende kunnes was, was alleen maar verhelderend. De HH ontmoetten elkander op de Blaak en nadat de handen geschud waren deed HF die onmiddellijk verdwijnen in handschoenen. 
Vrolijk converserend werden mooie plaatjes geschoten en indrukken opgedaan. En uiteraard gewandeld en zoals u wellicht al geraden heeft, zonder schoenrituelen en ook geen broodsmulmoment. Wel andere belevenissen. Leest u gerust verder. De Willemsbrug overwandelend kon vastgesteld worden dat van diverse hoge gebouwen door de crisis de bovenste verdiepingen waren afgesnoept. Bij Fred bleek dat die tijd heeft voor winterbanden, hetgeen uiteraard niet voor iedereen is weggelegd. De HH bijvoorbeeld hadden geen tijd daarvoor, want er was een wandeling die gaande gehouden moest worden. Bij het Entrepotgebouw wilde HH HF een oliebol of iets dergelijks aanbieden, maar helaas, die oliebollenbakstandhouder liet verstek gaan. En voor verkoop van dingen uit de etalage hoefde je slechts te kijken op een website. Mooi hé? Vlak bij de haven staan heel mooie huizen. In tegenstelling tot de haven van Rein de Vries waar heel oude, sombere, donkere, bouwvallige en koude huizen staan. Ook waren bij onze haven, zal ik maar zeggen, verstopboten en een waterbank. Reden genoeg om de Laan op Zuid over te steken, vergapen aan Shanghai in Rotterdam en bij Rijnhaven de auto-repareer/onderhoudstraat in te gaan. Niet dat de HH iets van dien aard op dat moment nodig hadden. Maar gewoon omdat het kon en HH eigenlijk wel een plaatje marmer van de grote natuursteenwinkel af wilde nemen tegen geen betaling. Zover kwam het dus niet, zodat de Atjehstraat bleef die ze tien minuten daarvoor ook was. 
De plantsoenen- en indegrondplantdienstmensen waren ondanks de sneeuw niet te stuiten en reden vrolijk rond met hun pick-upauto vol met nog te planten jonge aanplantplanten. In de tuin plassen is echter niet toegestaan, ook niet bij nummero 100. We konden niet zien wie er op de brug bij de SS Rotterdam stond. Maar we ontdekten wel de voetafdrukken van iemand met hele lange benen of wellicht een persoon met één been, die grote sprongen kon maken. Vlak voordat we de roeiers zagen, keken we even mee met een aantal meeuwtjes. Met een bladblazer verharde sneeuw wegblazen, dat kon de meneer van de tractor erg goed. Het pad werd snel weer begaanbaar. Op de fiets/voetgangersbrug naar de Wilhelminapier werden we uitermate vriendelijk begroet. Dat leverde de begroeter een dubble portie van zo mogelijk nog vriendelijker groeten onzerzijds op. Bij Herman was het een beetje een onoverzichtelijk geheel en bleek Herman zelf een behoorlijke metamorfose te hebben ondergaan. Op de Zwaan stonden een paar rare snijbonen iets aan elkanders kleding te doen, naar het leek. De taxichauffeur op leeftijd met lange staart (waar kennen we dat ook al weer van?) verdween snel toen we aan kwamen lopen. Toeval? Wij neigen naar een ja-woord. Bij de boothalte was het druk, hoor. Een komen en gaan en ook een damesmevrouw met spoed. HH hoefde niet onder de douche en de UPS-chauffeur had zijn erg lelijke bestelbus (de HH hadden die overigens niet besteld) wel prachtig op het zebrapad en de stoepopgang geparkeerd. Helaas konden we, ondanks 50 % korting op van alles, geen bezoek brengen aan het belasting- en douanemuseum. Wel hadden we nog even tijd om de kunstige weergave van de naakte dame met de twee fluiten te bekijken. Langs de Harbour Club, waar vroeger prachtige concerten en zo te bekijken en te beluisteren waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger