Materiaalpech

Het kon dan zo maar gebeuren. HF belt bij HH aan en wat blijkt? HH weet de route niet. Genereus biedt HF enige bedenktijd aan maar uit een spontane hoed wordt een route in Leersum getoverd en vlak daarna nog een.
Had dat nou maar niet gedaan want toen werd een keuze verlangd. En inmiddels weet u ook wel dat zoiets de snelheid nauwelijks positief zal beïnvloeden.
Aangezien de beide routes een vergelijkbaar startmoment kenden kon de beslissing gelukkig worden uitgesteld.
Also, op weg.

Aangezien HF nu ook de cruise controlled heeft bleek de heenweg weinig verrassingen op te leveren.
HH voerde onderwijl een lang telefoongesprek met verstrekkende gevolgen zoals u aanstonds zult lezen.

Gekozen werd voor deze route.

Als u die route kiest kunt u ongeveer meemaken wat de HH meemaakten.

Eerst natuurlijk vanuit uw habitat vervoeren naar de rijksstraatweg, die er gewoon blijkt te zijn. Parkeren kan bij d' Arthuizen in Leersum.

Daarna kan het gebeuren dat bedoelde weg wordt overgestoken en u op weg gaat naar de graftombe van Nellestein. Jakkes hoor ik u denken. Niets van waar, gewoon doen. U kunt er met behoud van lijf en leden langs wandelen en daarna links afdalen. Zonde van de eerdere klim natuurlijk, maar zulke dingen gebeuren als iedereen wandelingen gaat uitzetten en publiceren. Weest alvast gewaarschuwd, vrijwel nooit blijft u op gelijke hoogte.

Na voorzichtig oversteken is de Dartheide aan de beurt. Waarschijnlijk vanwege de lage temperaturen waren er geen dart kampioenschappen aan de gang, maar misschien heeft u meer geluk.

Dartheide wordt een landgoed Dartheuvel en al wandelend passeert u redelijk comfortabel een grafheuvel. Bij de Y-sprong moet u niet als de HH aarzelen maar gewoon langs de bunker het pad nemen. Wij liepen lang en deden de lange route. Dat is rechtsaf langs de caravans en bij de laatste naar links. Over het slecht onderhouden pad volgt u deze richting tot wederom de laatste caravan alwaar u LA gaat. U bent dan al in de Kaapse bossen, hoe bestaat het!

Het dennenbos biedt u dennenbomen en een RA deel. Wanneer u de aanwijzingen volgt dan komen rhododendron struiken op uw weg, alsmede een links te nemen rotonde. Na niet onbelangrijke aanwijzingen gaat het richting de uitzichttoren De Kaap. Weest op uw hoede als u naar boven wilt, er is geen lift. Gaat u niet naar boven dan hebben de HH e.e.a. al voor u uitgezocht. Wat blijkt? Boven heeft u uitzicht rondom en enig wind.

Vanaf hier gaat het 2e links en als alles goed gaat staat u bij de St. Helenaheuvel, ook met rotonde. De HH liepen hier omheen naar de open heide en nuttigden in alle heerlijke koude windstromen en optrekkende bankkoude hier hun middagmaal. Onderwijl zagen wij een spektakel van herendames die honden bij zich hadden, maar dit slechts ter afleiding van onderling gekeuvel. Er waren ook heren die nieuwe zogenaamd onhoorbare fluiten hadden gekocht waar de honden beter naar zouden luisteren, met als bijkomend voordeel dat het menselijk ras dit niet zou horen. Beide vielen tegen en in het spreekwoordelijke water.

Ondertussen was een dame met stok en geile hond bij de HH komen uitrusten. Wat zij al wist en de HH toen nog niet bleek te bestaan uit een losse heup en twee nieuwe operaties. Wij denken om nader vast te stellen of het nog steeds los zit zeg maar. Duty calls dus de HH namen afscheid en gingen verder. Op deze route hadden wij een prima ontvangst dus er kon op de meest fantastische momenten worden ontlucht.

Na vele omzwervingen komt u bij bebouwing en dan ziet u ook de postweg. De naam doet geen eer aan want deze weg is ontelbare kilometers lang. Onderwijl wordt u diverse malen opengesteld en dient u stiltegebied te zijn/worden. Na uren en uren wandelen, de wanhoop inmiddels nabij, passeert u de Heihoek. Daar hoeft u geen aandacht aan te schenken als uw haar maar goed zit.

wij waren te laat

Dan goed de aanwijzingen volgen, niet het privé-terrein op gaan is een smal bospaadje uw deel. Dit deel van de route bleek voor de HH te ingewikkeld (wij kennen nu onze grenzen) zodat wij hier hopeloos een extra deel erbij liepen. Om nu de titel te expliceren: de accu die ons onderweg al jaren bedient van stroom om de vele data die wij produceren via de satelliet kenbaar te maken aan ons registratie systeem begaf het. Paniek alom. Dus met slechts 2 % aan power te over snel wat data opgezocht zodat wij onze weg terug konden vinden. Wij hebben hier dus een mankement van de moderne tijd blootgelegd. Er zijn geen praatpalen om een nieuwe accu dan wel oplading tijdens uw wandeling te bestellen. Dit is iets waar zowel de HH maar ook u beste medewandelaar echt wel rekening mee dient te houden.  Als u uw aandacht erbij houdt kunt u wel de juiste route lopen en middels een slagboom LA op de asfaltweg en zodra deze RA gaat duikt u het bos in en loopt u weer uren en uren rechtdoor. Onderweg leuke bruggetjes met wiebel ingebouwd overstekend.
Houdt de calculator stand by want u moet zo een brede laan in met vijf (!) rijen beuken. De HH kunnen bevestigen dat dit aantal klopt.

Op zo ongeveer dit moment bevindt u zich in de nabijheid van landgoed Broekhuizen zodat het begon te regenen en wel zodanig dat sinds hele lange tijd rugzakken moesten worden doorgespit op zoek naar regenafleiders. Dit lukte uiteindelijk wonderwel.

Na bevraging van een achtergebleven tomtom piet konden wij de terugreis direct op de auto inzetten hetgeen meer dan welkom bleek. Aldaar aangekomen werden schoenen gewisseld, e.e.a. in de achterbak gezet en togen wij richting huis alwaar nieuwerkerk aan dezelfde ijssel een nieuw onderkomen deed aanbieden aan de HH, waar wij inderdaad op vriendelijke wijze werden ontvangen en bediend, door zowel herenpersonen als herendames. Bier, bittergarnituur, alles was i.t.t. die keer bij Wout in voldoende mate aanwezig.