Carnaval 2012 is reeds weer voorbij.

Ja, deze bovenstaande vraag is op heel veel situaties, die op de toekomst gericht zijn,van toepassing. Een aardig stuurloze politieke fractie, een prins in een ziekenhuis, plassen over een koran en Griekenland, om maar eens een paar actuele onderwerpen te noemen. In het geval van de HH is het antwoord divers, maar anderzijds ook weer relatief eensluidend. Zonder kleerscheuren kwamen de HH aan bij het station van Baarn en daar vlakbij de Renault met de droeviggestemde achterruitewisser zonder twijfelen geparkeerd, hoewel diverse prachtige automobielacties van medeweggebruikers anders hadden kunnen veroorzaken. U heeft het goed gelezen, station Baarn. O, dus jullie gaan weer een Groene Wissel doen? Jazeker. En eentje met wat koninklijke allure. Uit de auto, in de schoenen en wandelt u maar. Eerst ging HH nog even op pad met een HF onbekende vrouw, maar al ras bleek dat een misverstand en toen de HH samen onder de sporen door naar Prinses Marie en haar laan. De Generaal liet ons ongemoeid, zodat de we beloofde vijver konden gaan bekijken. Niet zonder slag of stoot, want grote zandhopen lagen ietwat op het pad. E.e.a. heeft te maken met de herstelwerkzaamheden in en van het Baarnse Bos. Maar speciaal voor ons had men die ochtend een voorzichtige start gemaakt met het wederom vol laten lopen van de vijver. We wachtten de afloop niet af, maar wandelden naar en in de haag (een andere keer misschien weer Den Haag). Op dat moment hadden we al gezien dat men in Baarn op geen enkele wijze verstoken is van hondenuitlaters met bijbehorende trouwe viervoeters. Enkele van deze laatstgenoemden zullen nog de revue passeren. Toen de haag stopte liepen de HH richting een vrolijke en versierde fiets en waren vlak bij de plek waar destijds op 30 april de koninginnedagdefilés werden gehouden. De door de HH zelf gemaakte totaal van enig nut ontdane stukjes huisvlijt konden helaas niet meer aan de majesteit worden aangeboden. Dan maar even langs de Marechaussee. Daar in de buurt is een stiltegebied en HH waarschuwde de toen best wel luidruchtige HF overigens mooi op tijd. Diverse honden trokken zich niets van het gebied aan en blaften dat het een lieve lust was. Bij het aanschouwen van de HH, wist een hondbegeleider dat "je veel wandelaars ziet de laatste tijd". Weest u gerust; de HH waren slechts gebeiden. En daardoor mooi op tijd om te zien hoe twee honden met hun bipsjes op de koude grond moesten zitten, omdat een derde lid van de roedel een commando in de wind sloeg. Oneerlijk, als u het ons vraagt. Overigens hechten de HH er aan u niet te gaan tutoyeren. Wij hebben u hoog in het vaandel. Maar nu niet meer terzijde. Langs dames die samen naar een telefoon moesten luisteren ging het naar verderop. Al de hele tijd waren spechten druk doende met datgeen zij erg goed kunnen: muziekmaken met zieke bomen. Een soort cliniclowns dus eigenlijk. De Hilversumsestraatweg overgestoken hebbende klampte zich een wandelvrouw zich aan ons vast middels de woorden: "u weet waar ik ben en u weet waar u bent". Met het antwoord van de HH zullen we u niet erfelijk belasten, maar het einde van het liedje was uiteraard dat de vrouw tevreden wist waar ze naartoe wilde. De HH werden ingehaald door een vrouw met een specht in haar fiets. Hindert niet en daarom naar kasteel De Hooge Vuursche, maar niet als leveranciers of gasten. Weer het bos in met ook al weer een hond en een hekwerkdwerkdeur, waarvan het de HH ten enen male onduidelijk waartoe de functie dient. Wellicht kunt u ons het antwoord geven. De meegenomen rugzakjes met inhoud begonnen zich te roeren, zodat de HH een bankje opzochten, deze ontgroenden en van een welverdiende broodmaaltijd en dito rust gingen genieten. Alhoewel, nog maar koud zaten we en de telefoonvrouwen kwamen voorbij. Het aan hen toegevoegde hondje (nou ja, hondje) had blijkbaar ooit een kunstje geleerd en kon daardoor op zeer oncharmante manier op de buik liggen. Tijd voor de HH om een foto van zichzelf te maken. We hadden al gedronken, zodat de we geen gebruik hoefden te maken van de aangeboden drinkplaats. De nog trein kwam er aan en daarna staken we de rails over. Voorbij schapen bij boerderij en vreemd gevormde boom en etende telefoonvrouwen en over bruggen en door rodondendronhaag en langs kunst en verstophond en teckel met veel testosteron/grote tak en dooddrijfvis en een hond met veel constructiefouten, die de HH aan de vader des honds wijten naar kasteel Groeneveld. Was men trouwens mee bezig op te kalefateren. Even per abuis een kijkje in de moestuin, maar toen met vaste voet naar de ijskelder. Nou hebben de HH wel eens in België een voormalige ijskelder gezien (of niet gezien eigenlijk), maar nu hebben we ook een keer een kijkje kunnen nemen bij de entree van een levende ijskelder. Het wachten is nu op de gelegenheid waarbij de HH ook, als zijnde het kersje op de ijstaart, een ijskelder aan de binnenkant kunnen gaan bezichtigen. Ja, de HH zijn niet zonder verlangens. Lekker onbewaakt de trein voorbij laten gaan en daarna onbewaakt het spoor oversteken en ook de meneer met de hond dat laten doen. Even twijfels over waar dan het fietspad zou kunnen zijn, maar de fietsende figuranten waren precies op tijd en de HH staken zodoende het fietspad over. Toen zelf op het fietspad met aan de overzijde een mooi ogende 34A. Later bleek het gezichtsbedrog, dat van dat mooi. Onder het tunneltje onderdoor, nog even een aardbeislokje en de troep in de troepbak en de tegemoetkomende vriendelijke oude mensen over en weer groetend het spoor bovenlangs oversteken. Via een paadje met bruggetje, hekwerkje, vuilstortje en kunstuitingen terug naar de droefgestemde Renault en de daarmee in schril contrast staande immer vrolijke Citroën van HF. Lekker vlot met het verkeer meegaand en ruim vroeg om ergens de hele toestand even te evalueren. De meest geschikte plek werd een stek waar de HH wel eens langs waren gekomen, maar nooit tesamen af hadden gebierd. Zodoende aan Capels waterkade en met Dubbelbock en Corona het bittergarnituur smakelijk tot ons genomen. Even voor de statistici onder u: de wandeling een algehele meer dan ruime voldoende; het garnituur en de drankjes stemden ons goed, beter, best; het weer bracht ons dichter bij het doel.

Moretus san Franciscus naz Hendrikus

Sommige dagen wilt u direct een verhaal lezen. Vandaag kan dat helaas niet.

Newsflash:

Prins Friso in levensgevaar na ski-ongeluk 

Laatste update:  17 februari 2012 20:07info

LECH - Prins Johan Friso is vrijdag tijdens het skiën bedolven onder een lawine. Hij verkeert in levensgevaar, heeft de Rijksvoorlichtingsdienst (RvD) laten weten.

bron: NU.nl

Ravenhof in al zijn/hare glorie. Links bierpunt.

Het leek ons niet meer dan gepast om eerst aan deze zaken aandacht te besteden alvorens met trivialiteiten te beginnen. De HH hadden al zitten en wandelen mijmerend over gebeurtenissen in het oude woud. Ook daar is men blijkbaar wakker geschud na een bezoek herenswegens en zijn bepaalde activiteiten aan het licht gekomen die jaren verborgen zijn gehouden.

Het moet blijkbaar zo zijn dat alwaar de HH verschijnen de echte zaken gaan beginnen. Nu als dat zo is dan moet dat maar. De HH zullen geen wandeling minder lopen en zeker niet na vandaag. Gisteren waren we gewoon aan het werk maar zoals HF vorige maal al aangaf hebben de HH plotseling op vrijdag hun wederzijdse banen moeten opgeven, dwang en noodgedwongen, zodat er ruimschoots en voldoende tijd resteert voor de hobby. HH had de vorige week op schalkse wijze opgevangen dat HF wel weer eens naar Belgische grensstreken wenste en meer specifiek bij Putte. Hij bewaarde goede herinneringen aan een bos met hierin restanten van Napoleon en een berg waarin massa's geld verborgen zouden zijn. In deze tijden van aangepaste crisis is dat natuurlijk welkom. Zodoende kon het gebeuren dat HH naar het verre maar met volvo toch ook weer niet zo verre IJsselmonde afreed, nu zonder opbouwhulp van Naomi, om in dier voege bij HF aan de bel te trekken. Figuurlijk want HF heeft een drukbel. Blijkbaar werd men verwacht want ook Fons was niet onder de indruk van het gezelschap en hetgeen komen zou gaan. Vrouwe M zou pas omstreeks 15.30 uur ten huize verschijnen dus enige drang was merkbaar.

Waar wij heen zouden gaan vormt een groot onderdeel van het grensoverschrijdende de Zoom-Kalmhoutseheide gebied. Het is een prachtig gebied met hier nog raakvlakken met de brabantse wal. Wie kent ze niet!

Wel of geen paraplu was voor HH geen keuze maar HF daarentegen wilde echt niet. Dat kon hem nog wel eens op een nat pak komen te staan. Hoe dan ook, een wandelgids werd aan de rechtmatige eigenaar geretourneerd, spullen werden in de achterbak geladen en het kon beginnen. HH wist zonder route assistentie de weg te vinden. Later bleek dat Navigon niet eens de Canadalaan kon vinden. Pffff.

HF zoekt naar geld

Na een vlotte rit en dito babbel arriveerden wij bij kasteel Ravenhof alwaar direct een parkeerplaats werd betrokken en geclaimd. Schoenen aan, bui laten voor wat het was en vlug de regen in op weg naar de Trapkesberg (1). De naam is onzinnig de treden niet. Aangezien we dit keer met geen mooi weer aankwamen werd ons een doorkijk geboden die men normaal steeds vaker gaat missen. Vanaf deze tafel gaat men naar (2). Gloriëtte. Het is voormalig maar blijft rococo. Deze keer gesloten. In al haar grandeur opende zij de mogelijkheid tot verder wandelen. Via de route komt u bij (3) de Geldberg. Geloofd zij de HH. Er is geen geld. Op de terugweg kwamen wij dames tegen die omdat zij de HH niet hadden verwacht toch op weg gingen tot uitgraving. Foei.

Let hier goed op! U moet van de Geldberg terug langs hetzelfde pad lopen.

Wij gaan ervan uit dat wij hier ons niet richten tot inkorters, zelfs HF wenste hier niet meer aan herinnerd te worden.

Op deze wijze looopt u naar (4), het Heideveldje. In de haven alhier huist de nachtzwaluw. Wij overstaken onder inmiddels fraaie lucht en dito temperatuur dit sprookje op een hand te tellen en streken neder op een hooggelegen bank, alwaar HH 2 broodjes en een bio drank nuttigde. HF had ook 2 om te eten en heel stil water erbij. 

Vanaf hier is het een weinig slenteren maar vooral doorpakken en u niet laten afschrikken door lange paden volgens de beschrijving. Gewoon een gezond verstand op 0 en doorwandelen tot bij de kleine stoppelbergen. Hoegenaamd klein is inderdaad een juiste beschrijving. Hoe dan ook, in het recreatie gedoe (5)  "Leeuw van Vlaanderen" kunt u nuttigen en laven. Volgens info zou het een typische Belgische taverne betreffen. De HH lieten zich niet onthaasten en via Maria die erg goed tegen bepaalde groente lucht kon kwamen wij de de grote stoppelbergen. Zowel hier als bij die kleine kunt u blikjes werpen op bouwnijverheid die den 'ollander nooit zal begrijpen noch waarderen. Hoewel de grote stoppelbergen doodlopen bewijst dit stuk proza het tegendeel. Gewoon RA de scheidreef op. Hier ziet u links vooral NL, rechts niet. Geinig is grenspaal 261, maar voor deze route niet van belang. Neen, wij richten de focus op nr 260. (6). Dat is inderdaad een meer dan fraai exemplaar waar 261 niet aan kan tippen. Onderweg ziet u rechts nog een camping waar men ondanks uw eigen logica toch wenst dat men via hek naar binnen gaat. Ook hier kunt u genieten van fraaie stulpjes met name aan de rechterzijde.

Bij 260 is het linksaf en daarna gaat u een heel lang pad op. Geeft niets, deden wij ook. Uiteindelijk is er een hek alwaar u LA gaat. U kunt hier de route vervolgen zoals aangeven bij staatsbosbeheer, maar u kunt ook de tip van de HH aanhouden en lekker een stuk afwijken. Met name HF was erg onder de indruk van Napoleon en wenste daar nog eens langs te gaan. Het ware beter om HH ervan op de hoogte te stellen. Nu viel er geen onvertogen woord te veel.

Uiteindelijk kwamen wij langs (2) en liepen in een lijn naar het kasteel. Wist u dat men overlevert dat vanaf (2) een ondergrondse gang naar kasteel Ravenhof (7) loopt. Wij zochten niet maar gingen bovenlangs.

Alhier ontwaardden wij ook weer onze zweedse zodat onder het genot van een gemeentewerker met dito muziek de schoenen uit konden, Runkeeper ons wilde doen geloven van 50 km en dan naar de uitspanning het koetshuis. Binnen was de temperatuur onder de aanwezigen tot ongekende hoogte gestegen, de spanning over de aankomst van de HH was blijkbaar ondraaglijk geworden. Zodoende vroegen de HH of wij als enige buiten mochten zitten in de zon en er kwam een akkoord.

Wij dronken bier, van donker via rood tot pils. Erbij nootjes en een schotel met warme zaken. Geen bitterballen reeds. Let wel: 17-2-2012 genoten de HH van hun eerste terras.

Tevens genoten wij van bier bezorging, uitzicht op onze belgische vrienden en besloten daarna tot een kalme wandeling rondom (7). Met name HF werd getroffen door een natuur die erachter ligt en waar niet over was gerept. 

Gevraagd naar een eindoordeel:

wandeling: 9 1/2

horeca: 8

Het is wel een eindje rijden, dus bijtijds op pad lijkt ons een advies op waarde.

Des bouffoneries Françaises, Henries et Françoises

Bonjour nos amies. Comment allez vous? Nee, u bent niet beland in een film met Asterix en Obelix. Maar het zit namelijk zo. HH kon, via meneer en mevrouw Aldi, (die hebben het geleend van On Track) de hand leggen op een fraai boekwerkje, waarin diverse wandelingen in de provincie Utrecht worden beschreven. Tenminste één daarvan is genaamd Franse Fratsen. En leidt langs de Pyramide van Austerlitz met daarbovenop een obelisk. Hebben de leden van de Frans-Bataafse troepen gemaakt in 1804. Mooi he? Omdat de HH op vrijdag een soort werkeloosheid veinzen, vullen zij dat, zoals uit diverse opstelletjes blijkt, in door wandeldingen te ondernemen. De laatste tijd werden een mooi aantal Groene Wissels gedaan. Het bijkomende geheel daarvan is, dat er vaak nog een trein kan komen. Zodoende maar wat verandering van spijs en een Aldi gedaan. We kunnen nu al verklappen, dat de HH hier en daar geheel naar eigen inzicht kleine en grote aanpassingen in de route hebben aangebracht. Starten gebeurde wel volgens de aanduidingen en vond plaats bij een pannenkoekenboerderij aan de Doornseweg 23 in Woudenberg. Lekkere warme dingetjes aan en fluks het brede pad langs het militaire gevaargebied Leusderheide. Al snel zagen we herten, naar we aannamen. Dit bleken echter achteraf honden. Op deze manier hebben we vele herten van verschillende pluimage mogen aanschouwen. Na een rechtse slagboom linksaf(la) en direct weer rechtsaf(ra). Bij de T-splitsing ra (of la als u de route wilt veranderen) en bij een bosje beuken la en het fietspad rechtdoor(rd) nemen. Het eerste pad schuin rechts op en het muisje achterna. Een letterlijke dwarsboom deed zijn opwachting. HF langs en HH er onderdoor en lekker ongestoord verder. Mensen met een bewustzijnsvernauwing raden we overigens af de wandeling verder voort te zetten in verband met de versmalling van het pad tot een éénmanspaadje. De HH hadden hier wel even woorden omtrent de rechten van het vooroplopen, maar lostten dat uiteraard wijs op door elkander af te lossen. Bij de Y-splitsing links meebuigen en over een zeer rommelig pad tot aan de T-splitsing, alwaar ra de juist richting is. De volgende T-splitsing la en het eerste berkenlaantje ra. Doorlopen tot de tweede grote kruising en daar la het brede karrespoor op. Als het goed is komt u dan bij de Put van Wallenberg met een leuk beukenhegje. Neemt u maar van ons aan, dat afwatering in de omgeving van de put goed is geregeld. Dat de HH de put op een andere manier benaderden vertellen we u lekker niet. Voor diegenen die niet veel tijd hebben of anderzins geen zin hebben in een stuk of vijftien km. wandelen, is bij deze plek een inkorting tot 11 km. aangebracht. Hoe dan ook de HH gingen rechtdoor tot een T-splitsing. Daar la en vrijwel direct weer ra naar een omheiningshek om daar ra te gaan. Wellicht treft u net als wij een aantal zwarte herten aan, die volgens de bijbehorende vrouwen dol zijn op weggegooide dennenappels. Size does not matter deze keer. De schaapjes aan de andere zijde van het hek waren vrolijk en ook de HH genoten met volle teugen van het samenspel van de sneeuw, de zon en de beetje heuvelachtigheid. We volgden het hek tegen de kloksgewijs in en moesten onderweg toch even de hondenopleidingstrainingsgebieden bekijken. De zwevende autoband liet duidelijk blijken dat honden ook graag slingeren. Maar goed, terug naar het hek en na een heuvelopwaarts even op een bankje in de zon bammetjes en drinkiedrinkie doen. We waren die anderen net voor. Flesjes weer opgeborgen en ra over het fietspad naar de stenen zuil. Rijwielpadvereniging Utrecht Met Omstreken 1918-1968 is hier onder andere te leesbekijken. Na dit herinneringsding la en direct weer ra. Daar werden we begroet door drie herthonden die volgens de majodraagster niets deden. Het leek er echter duidelijk op dat ze naar ons toe kwamen. Maar goed gemutst als we waren gingen we een discussie daarover niet aan. Wel lieten we weten dat de HH ook niets deden. Nog een kort jamaar van de andere zijde en tuin ging men naar huis. Tenminste dat werd gezegd. De HH waren toch door dit voorval enigzins de weg kwijt. Dit resulteerde in een onbeschrijfelijke,onnavolgbare en geheel eigen inbreng voor een kilometer of anderhalf. Diverse beloofde dingen zagen we niet en andere dingen wel. Na hulp van hogerhand kwamen we uiteindelijk weer op het juiste pad. Dat leidde ons langs de eerder genoemde muis, dat het wachten beu was en daarom het leven had gelaten. Even verderop de Pyramide. Heuveltje af en na de dode duif la en dan zomaar naar de parkeerplaats en de auto weer in. Met dank aan Rataplan gingen de HH proberen een afsluitceremonie uit te voeren. Karmeliet en Leffe boden zich vrijwillig aan om de Dobbenhapjes te vergezellen.

Open huis van 11.00 tot 17.00 uur, daarna op zwart

Moeten de HH niet een paar dagen op zwart? Want vergis u niet, ook wij zijn voor vrije wandelpaden en een provider die ons de doorgang belet is wel jarig maar niet heus echt niet. Om die reden gaan wij dus gewoon erop uit en als er belemmering spreekt zodoende.
Zowel HF als HH wonen in de schitterende door stroomstoring getroffen gebieden dus mogelijk moet u wat langer op tekst wachten dan wenselijk. Weet dat dit dan nimmer aan de HH ligt. Ook wij moeten met bezit-riemen roeien.

U vroeg naar bekendmaking van een aantal essentiële keuzes. Normaal gesproken gaan de HH hier niet op in. Maar wij kunnen ons voorstellen dat het leven voor u ook niet verder kan zonder eenduidige antwoorden op een aantal prangende kwesties.
Vooruit, de HH doen een boekje open.
De vrijdag. Waarom? Antwoord geven is de vraag stellen. Wanneer wij zouden zeggen waarom niet zou u niet veel zijn wijzer geworden. Vandaar dat het antwoord meer in de nabijheid gezocht moet worden. Het bier smaakt op vrijdagmiddag beter, echt waar.
Wandelen. Wat is daar nu aan? Zoals u deze week heeft kunnen horen en zien worden de Nederlandse buiken alsmaar dikker. De HH willen hier een halt toe roepen en roepen een ieder op met gezond verstand aan de wandel te gaan. Naast de ontelbare voordelen heeft het ook bijkomende voordelen. Echte nadelen zijn ons niet bekend, tenzij we de prikjesmensen als zodanig kwalificeren.
Waar zijn de Personal Coaches? Wij kunnen slechts hierin deels met u meegaan. Lafbekken zijn het.

Citroën en Volvo. Inderdaad, het voert te ver om dit te willen begrijpen. U wordt ermee geboren of niet. Het is niet aan te leren dan wel over te brengen. Maar als u het heeft is het een fijn gevoel dat u met ons zult delen.

Rondwandelingen. Slecht recentelijk werd de vraag gesteld waarom wij rondwandelen. Gewoon rechtdoor is toch ook leuk? Deels heeft de opmerkert gelijk. Maar om voortdurend rechtdoor te kunnen lopen zal er gebocht moeten worden. Probeer het maar eens en u zult zien.
De verhalen. Waarom wij de stukken aan internet toevertrouwen bedoelt de steller dezes? Nou, dat heeft alles te maken met de Alzheimer principes van de HH. Het is de combinatie van leeftijd, alkohol en grappig willen zijn dat bij thuiskomst na een wandeling de reden en de beleving reeds naar een sub nivo in de hersenen van de HH zijn afgedwaald. Omdat wij echter ook later voor vol aangezien willen worden leggen wij onze handelingen vast en publiceren ook hiervandaan. Wat u leest is dus al tweede hands.
Heren. HH. Dat is best lastig uit te leggen. Er zijn immers Herendames (HD) en er zijn overige damesmensen. Die eerste twee hebben een keuze gemaakt en over al die anderen voeren wij geen bestaan. Het past dus niet om hier gevatte uitspraken over te doen. Tip: bij HH-wandelingen kan er wel naar hartelust aan het ruften worden geslagen. Afbakening noemen wij dat. Kent u nog de anekdote: niet de linker toilet!!!! En in Dordrecht is men immer nog aan het opruimen.
Hoe nu verder? Hebben wij nu alles weggegeven vraagt u? Welnee, want bovenstaand is slechts een zoethoudert in ons voortdurend obsessief dwangmatig licht neurotisch maar ook deels erotisch en onnozel gedoe van twee (3-1) HH die op aangename wijze aan de waan van alledag proberen een eigen invulling te geven en u hiervan deels een inkijk gunnen. Dat dit schampt aan volkomen waanzin is ons allang duidelijk. Nu u nog.........

Wat nu rest? Wandelingen en verhaal  36.

Het zou gaan sneeuwen. En wat doe je dan als HH? Je haalt het bekende stappenplan uit de kast, en oh ja, HH zou rijden. Dus eerst nog ff langs het toilet, want (en dat is weer eens een gratis tip) alles wat u thuis kunt achterlaten behoeft geen medesjouw en het zorgt er eveneens voor dat er gesprekstof is.
Achteraf bleken wij gelijkgestemd. Zodoende kon met betrekkelijk lege darmen gewandeld worden.
Via HF, René fijne vakantie!, ging het dan naar Oudenbosch. Wandeling nr. 244 van onze groene wissels werd het al snel als gezamenlijke beslissing.
Ach u weet inmiddels. Station zoeken, weer afvragen van waarom niet met de trein en dan de schoenen omruilen. In dit geval vanwege de fijne omstandigheden werden extra truien, dassen, jassen, thermo underwear, geen warme choco, dikke sokken etc meegenomen dan wel aangetrokken. U ziet, de voorbereiding was prima. Na een aantal zaken lichamelijk te hebben aangepast konden de ingepakte HH op weg.
Aan het begin van de wandeling leek alles gewoon behalve de temperatuur. Het was slechts een week geleden sinds de laatste maar het verschil in temperatuur was merkbaar en te merken.

Eerst via who ist der Bahnhof naar de Basiliek. Wist u dat dit een replica is/was? Geeft niks hoor, gewoon eromheen voor 3/4 en dan staat u weer een beetje aan het begin van de route. Dan oversteekt u St. Bernaertsstraat en via Aloysiushof (knik links en rechts, dus u moet in goede lichamelijk conditie zijn) gaat u langs en over het spoor. Dan rechts lopen en dan begint de route in feite pas echt. Kijk hier niet links want dan ziet u dat u niet zoveel bent opgeschoten en dat na al die uren.

U merkt wel dat de buitengebieden zich aandienen. Wij maakten onderweg nog een praatje met redelijk verbaasd kijkende bambi's, waarbij de eerste voortdurend werd geduwd door de overige lafbekken. Niets aan doen, scherp naar links zit er ook in. Langs een "laten we nu het dak eens gaan repareren, prima weertje" boerderij met vakantieverblijven in de open lucht gewoon uitkomen op de Bosschenhoofdseweg. Dan LA. Uiteindelijk loopt u het prachtige Bosschenhoofd in, waar men radicaal het hondenpoep probleem heeft opgelost.
U kijkt uw ogen uit, er komen nog een trein aan, en via het zogenaamd voormalig klooster Seppe, wat nog gewoon zo heet moet u vooral eens letten op huisnummer 66. Dan begint een kruip - en sluip door gedoe langs de bosrand met camping aan de rechterzijde. Eindelijk is landgoed de Wildert aan de beurt. Ergens in het bos moet u goochelen met hekken maar als dat allemaal goed gaat komt u bij bosbad Hoeven waar u niet naar het bankje hoeft te gaan. De HH deden dat natuurlijk wel. Allemaal herinneringen van de vorige eeuw kwamen bij HH naar boven.
Dan dient u de Mommersstraat erg goed in de gaten te houden want dit brutale kereltje wil zich van u verwijderen. Niet laten gebeuren dus en gewoon erop blijven wandelen. Dan bij 2 LA en u krijgt een gevarieerd landschap opgediend. Eigenlijk ziet u de basiliek alweer dus verdwalen is op zich een hele prestatie. Op dit stuk kregen wij eindelijk de toegezegde sneeuw te verwerken, dus het zicht werd maar niet beter. Dus via het spoor dan maar terug naar de auto alwaar HF de moed bleek te hebben om de schoenen aan te houden. HH natuurlijk niet want ondanks automatische transmissie is bijsturing soms nodig.
Met heerlijke verse sneeuw ging het op pad naar Rotterdam, waarbij de HH op sommige stukken uitgebreid de auto snel weg konden bestuderen. Nadat Rotterdam in zicht kwam werd vanwege voorspellingen weer en verkeer alras besloten de traditionele borrel achterwege te laten..............

Bent u daar nog?
Dat is mooi want de HH willen melden dat u zich dit niet te persoonlijk moet aantrekken. Want er is immers thuis ook wat drinkbaars en de HH gaan nu met HD ervan genieten, dus medelijden geeft geen pas.
Past op, want u weet als het niet echt nodig is ga dan niet de weg op!
Fijne week en tot een volgend keer.