Bonjour nos amies. Comment allez vous? Nee, u bent niet beland in een film met Asterix en Obelix. Maar het zit namelijk zo. HH kon, via meneer en mevrouw Aldi, (die hebben het geleend van On Track) de hand leggen op een fraai boekwerkje, waarin diverse wandelingen in de provincie Utrecht worden beschreven. Tenminste één daarvan is genaamd Franse Fratsen. En leidt langs de Pyr
amide van Austerlitz met daarbovenop een obelisk. Hebben de leden van de Frans-Bataafse troepen gemaakt in 1804. Mooi he? Omdat de HH op vrijdag een soort werkeloosheid veinzen, vullen zij dat, zoals uit diverse opstelletjes blijkt, in door wandeldingen te ondernemen. De laatste tijd werden een mooi aantal Groene Wissels gedaan. Het bijkomende geheel daarvan is, dat er vaak nog een trein kan komen. Zodoende maar wat verandering van spijs en een Aldi gedaan. We kunnen nu al verklappen, dat de HH hier en daar geheel naar eigen inzicht kleine en grote aanpassingen in de route hebben aangebracht. Starten gebeurde wel volgens de aanduidingen en vond plaats bij een pannenkoekenboerderij aan de Doornseweg 23 in Woudenberg. Lekkere warme dingetjes aan en fluks het brede pad langs het militaire gevaargebied Leusderheide. Al snel zagen we herten, naar we aannamen. Dit bleken echter achteraf honden. Op deze manier hebbe
n we vele herten van verschillende pluimage mogen aanschouwen. Na een rechtse slagboom linksaf(la) en direct weer rechtsaf(ra). Bij de T-splitsing ra (of la als u de route wilt veranderen) en bij een bosje beuken la en het fietspad rechtdoor(rd) nemen. Het eerste pad schuin rechts op en het muisje achterna. Een letterlijke dwarsboom deed zijn opwachting. HF langs en HH er onderdoor en lekker ongestoord verder. Mensen met een bewustzijnsvernauwing raden we overigens af de wandeling verder voort te zetten in verband met de versmalling van het pad tot een éénmanspaadje. De HH hadden hier wel even wo
orden omtrent de rechten van het vooroplopen, maar lostten dat uiteraard wijs op door elkander af te lossen. Bij de Y-splitsing links meebuigen en over een zeer rommelig pad tot aan de T-splitsing, alwaar ra de juist richting is. De volgende T-splitsing la en het eerste berkenlaantje ra. Doorlopen tot de tweede grote kruising en daar la het brede karrespoor op. Als het goed is komt u dan bij de Put van Wallenberg met een leuk beukenhegje. Neemt u maar van ons aan, dat afwatering in de omgeving van de put goed is geregeld. Dat de HH de put op een andere manier benaderden vertellen we u lekker niet. Voor diege
nen die niet veel tijd hebben of anderzins geen zin hebben in een stuk of vijftien km. wandelen, is bij deze plek een inkorting tot 11 km. aangebracht. Hoe dan ook de HH gingen rechtdoor tot een T-splitsing. Daar la en vrijwel direct weer ra naar een omheiningshek om daar ra te gaan. Wellicht treft u net als wij een aantal zwarte herten aan, die volgens de bijbehorende vrouwen dol zijn op weggegooide dennenappels. Size does not matter deze keer. De schaapjes aan de andere zijde van het hek waren vrolijk en ook de HH genoten met volle teugen van het samenspel van de sneeuw, de zon en d
e beetje heuvelachtigheid. We volgden het hek tegen de kloksgewijs in en moesten onderweg toch even de hondenopleidingstrainingsgebieden bekijken. De zwevende autoband liet duidelijk blijken dat honden ook graag slingeren. Maar goed, terug naar het hek en na een heuvelopwaarts even op een bankje in de zon bammetjes en drinkiedrinkie doen. We waren die anderen net voor. Flesjes weer opgeborgen en ra over het fietspad naar de stenen zuil. Rijwielpadvereniging Utrecht Met Omstreken 1918-1968 is hier onder andere te leesbekijken. Na dit herinneringsding la en direct weer ra. Daar werden we begroet door drie herthonden die volgens de majodraagster niets deden. Het leek er echter duidelijk op dat ze naar ons toe kwamen. Maar goed gemutst als we waren gingen we een discussie daarover niet aan. Wel lieten we weten dat de HH ook niets deden. Nog een kort jamaar van de andere zijde en tuin ging men naar huis. Tenminste dat werd gezegd. De HH waren toch door dit voorval enigzins de weg kwijt. Dit resulteerde in een onbeschrijfelijke,onnavolgbare en geheel eigen inbreng voor een kilometer of ander
half. Diverse beloofde dingen zagen we niet en andere dingen wel. Na hulp van hogerhand kwamen we uiteindelijk weer op het juiste pad. Dat leidde ons langs de eerder genoemde muis, dat het wachten beu was en daarom het leven had gelaten. Even verderop de Pyramide. Heuveltje af en na de dode duif la en dan zomaar naar de parkeerplaats en de auto weer in. Met dank aan Rataplan gingen de HH proberen een afsluitceremonie uit te voeren. Karmeliet en Leffe boden zich vrijwillig aan om de Dobbenhapjes te vergezellen.
Bonjour nos amies. Comment allez vous? Nee, u bent niet beland in een film met Asterix en Obelix. Maar het zit namelijk zo. HH kon, via meneer en mevrouw Aldi, (die hebben het geleend van On Track) de hand leggen op een fraai boekwerkje, waarin diverse wandelingen in de provincie Utrecht worden beschreven. Tenminste één daarvan is genaamd Franse Fratsen. En leidt langs de Pyr
amide van Austerlitz met daarbovenop een obelisk. Hebben de leden van de Frans-Bataafse troepen gemaakt in 1804. Mooi he? Omdat de HH op vrijdag een soort werkeloosheid veinzen, vullen zij dat, zoals uit diverse opstelletjes blijkt, in door wandeldingen te ondernemen. De laatste tijd werden een mooi aantal Groene Wissels gedaan. Het bijkomende geheel daarvan is, dat er vaak nog een trein kan komen. Zodoende maar wat verandering van spijs en een Aldi gedaan. We kunnen nu al verklappen, dat de HH hier en daar geheel naar eigen inzicht kleine en grote aanpassingen in de route hebben aangebracht. Starten gebeurde wel volgens de aanduidingen en vond plaats bij een pannenkoekenboerderij aan de Doornseweg 23 in Woudenberg. Lekkere warme dingetjes aan en fluks het brede pad langs het militaire gevaargebied Leusderheide. Al snel zagen we herten, naar we aannamen. Dit bleken echter achteraf honden. Op deze manier hebbe
n we vele herten van verschillende pluimage mogen aanschouwen. Na een rechtse slagboom linksaf(la) en direct weer rechtsaf(ra). Bij de T-splitsing ra (of la als u de route wilt veranderen) en bij een bosje beuken la en het fietspad rechtdoor(rd) nemen. Het eerste pad schuin rechts op en het muisje achterna. Een letterlijke dwarsboom deed zijn opwachting. HF langs en HH er onderdoor en lekker ongestoord verder. Mensen met een bewustzijnsvernauwing raden we overigens af de wandeling verder voort te zetten in verband met de versmalling van het pad tot een éénmanspaadje. De HH hadden hier wel even wo
orden omtrent de rechten van het vooroplopen, maar lostten dat uiteraard wijs op door elkander af te lossen. Bij de Y-splitsing links meebuigen en over een zeer rommelig pad tot aan de T-splitsing, alwaar ra de juist richting is. De volgende T-splitsing la en het eerste berkenlaantje ra. Doorlopen tot de tweede grote kruising en daar la het brede karrespoor op. Als het goed is komt u dan bij de Put van Wallenberg met een leuk beukenhegje. Neemt u maar van ons aan, dat afwatering in de omgeving van de put goed is geregeld. Dat de HH de put op een andere manier benaderden vertellen we u lekker niet. Voor diege
nen die niet veel tijd hebben of anderzins geen zin hebben in een stuk of vijftien km. wandelen, is bij deze plek een inkorting tot 11 km. aangebracht. Hoe dan ook de HH gingen rechtdoor tot een T-splitsing. Daar la en vrijwel direct weer ra naar een omheiningshek om daar ra te gaan. Wellicht treft u net als wij een aantal zwarte herten aan, die volgens de bijbehorende vrouwen dol zijn op weggegooide dennenappels. Size does not matter deze keer. De schaapjes aan de andere zijde van het hek waren vrolijk en ook de HH genoten met volle teugen van het samenspel van de sneeuw, de zon en d
e beetje heuvelachtigheid. We volgden het hek tegen de kloksgewijs in en moesten onderweg toch even de hondenopleidingstrainingsgebieden bekijken. De zwevende autoband liet duidelijk blijken dat honden ook graag slingeren. Maar goed, terug naar het hek en na een heuvelopwaarts even op een bankje in de zon bammetjes en drinkiedrinkie doen. We waren die anderen net voor. Flesjes weer opgeborgen en ra over het fietspad naar de stenen zuil. Rijwielpadvereniging Utrecht Met Omstreken 1918-1968 is hier onder andere te leesbekijken. Na dit herinneringsding la en direct weer ra. Daar werden we begroet door drie herthonden die volgens de majodraagster niets deden. Het leek er echter duidelijk op dat ze naar ons toe kwamen. Maar goed gemutst als we waren gingen we een discussie daarover niet aan. Wel lieten we weten dat de HH ook niets deden. Nog een kort jamaar van de andere zijde en tuin ging men naar huis. Tenminste dat werd gezegd. De HH waren toch door dit voorval enigzins de weg kwijt. Dit resulteerde in een onbeschrijfelijke,onnavolgbare en geheel eigen inbreng voor een kilometer of ander
half. Diverse beloofde dingen zagen we niet en andere dingen wel. Na hulp van hogerhand kwamen we uiteindelijk weer op het juiste pad. Dat leidde ons langs de eerder genoemde muis, dat het wachten beu was en daarom het leven had gelaten. Even verderop de Pyramide. Heuveltje af en na de dode duif la en dan zomaar naar de parkeerplaats en de auto weer in. Met dank aan Rataplan gingen de HH proberen een afsluitceremonie uit te voeren. Karmeliet en Leffe boden zich vrijwillig aan om de Dobbenhapjes te vergezellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger