Ja, deze bovenstaande vraag is op heel veel situaties, die op de toekomst gericht zijn,van toepassing. Een aardig stuurloze politieke fractie, een prins in een ziekenhuis, plassen over een koran en Griekenland, om maar eens een paar actuele onderwerpen te noemen. In het geval van de HH is het antwoord divers, maar anderzijds ook weer relatief eensluidend. Zonder
kleerscheuren kwamen de HH aan bij het station van Baarn en daar vlakbij de Renault met de droeviggestemde achterruitewisser zonder twijfelen geparkeerd, hoewel diverse prachtige automobielacties van medeweggebruikers anders hadden kunnen veroorzaken. U heeft het goed gelezen, station Baarn. O, dus jullie gaan weer een Groene Wissel doen? Jazeker. En eentje met wat koninklijke allure. Uit de auto, in de schoenen en wandelt u maar. Eerst ging HH nog even op pad met een HF onbekende vrouw, maar al ras bleek dat een misverstand en toen de HH samen onder de sporen
door naar Prinses Marie en haar laan. De Generaal liet ons ongemoeid, zodat de we beloofde vijver konden gaan bekijken. Niet zonder slag of stoot, want grote zandhopen lagen ietwat op het pad. E.e.a. heeft te maken met de herstelwerkzaamheden in en van het Baarnse Bos. Maar speciaal voor ons had men die ochtend een voorzichtige start gemaakt met het wederom vol laten lopen van de vijver. We wachtten de afloop niet af, maar wandelden naar en in de haag (een andere keer misschien weer Den Haag). Op dat moment hadden we al gezien dat men in Baarn op geen enkele wijze verstoken is van hondenuitlaters met bijbehorende trouwe viervoeters. Enkele van deze laatstgenoemden zullen nog de revue passeren. Toen de haag stopte liepen de HH richting een vrolijke en versierde fiets en waren vlak bij de plek waar destijds op 30 april de koninginnedagdefilés werden gehouden. De door de HH zelf gemaakte totaal van enig nut ontdane stukjes huisvlijt konden helaas niet meer aan de majesteit worden aangeboden. Dan maar even langs de Marechaussee. Daar in de buurt is een stiltegebied en HH waarschuwde de toen best wel luidruchtige HF overigens mooi op tijd. Diverse honden trokken zich niets van het gebied aan en blaften dat het een lieve lust was. Bij het aanschouwen van de HH, wist een hondbegeleider dat "je veel wandelaars ziet de laatste tijd". Weest u gerust; de HH ware
n slechts gebeiden. En daardoor mooi op tijd om te zien hoe twee honden met hun bipsjes op de koude grond moesten zitten, omdat een derde lid van de roedel een commando in de wind sloeg. Oneerlijk, als u het ons vraagt. Overigens hechten de HH er aan u niet te gaan tutoyeren. Wij hebben u hoog in het vaandel. Maar nu niet meer terzijd
e. Langs dames die samen naar een telefoon moesten luisteren ging het naar verderop. Al de hele tijd waren spechten druk doende met datgeen zij erg goed kunnen: muziekmaken met zieke bomen. Een soort cliniclowns dus eigenlijk. De Hilversumsestraatweg overgestoken hebbende klampte zich een wandelvrouw zich aan ons vast middels de woorden: "u weet waar ik ben en u weet waar u bent". Met het antwoord van de HH zullen we u niet erfelijk belasten, maar het einde van het liedje was uiteraard dat de vrouw tevreden wist waar ze naartoe wilde. De HH werden ingehaald door een vrouw met een specht in haar fiets. Hindert niet en daarom naar kasteel De Hooge Vuursche, maar niet als leveranciers of gasten. Weer het bos in met ook al weer een hond en een hekwerkdwerkdeur, waarvan het de HH ten enen male onduidelijk waartoe de functie die
nt. Wellicht kunt u ons het antwoord geven. De meegenomen rugzakjes met inhoud begonnen zich te roeren, zodat de HH een bankje opzochten, deze ontgroenden en van een welverd
iende broodmaaltijd en dito rust gingen genieten. Alhoewel, nog maar koud zaten we en de telefoonvrouwen kwamen voorbij. Het aan hen toegevoegde hondje (nou ja, hondje) had blijkbaar ooit een kunstje geleerd en kon daardoor op zeer oncharmante manier op de buik liggen. Tijd voor de HH om een foto van zichzelf te maken. We hadden al gedronken, zodat de we geen gebruik hoefden te maken van de aangeboden drinkplaats. De nog trein kwam er aan en daarna staken we de rails over. Voorbij schapen bij boerderij en vreemd gevormde boom en etende telefoonvrouwen en over bruggen en door rodondendronhaag en langs kunst en verstophond en teckel met veel testosteron/grote tak en dooddrijfvis en een hond met veel constructiefouten, die de HH aan de vader des honds wijten naar kasteel Groeneveld. Was men trouwens mee bezig op te kalefateren. Even per abuis een kijkje in de moestuin, maar toen met vaste voet naar de ijskelder. Nou hebben de HH wel eens in België een voormalige ijskelder gezien (of niet gezien eigenlijk), maar nu hebben we ook een keer een kijkje kunnen nemen bij de entree van een levende ijskelder. Het wachten is nu op de gelegenheid waarbij de HH ook, als zijnde het kersje op de ijstaart, een ijskelder aan de binnenkant kunnen gaan bezichtigen. Ja, de HH zijn niet zonder verlangens. Lekker onbewaakt de trein voorbij laten gaan en daarna onbewaakt het spoor oversteken en ook de meneer met de hond dat laten doen. Even twijfels over waar dan het fietspad zou kunnen zijn, maar de fietsende figuranten waren precies op tijd en de HH staken zodoende het fietspad over. Toen
zelf op het fietspad met aan de overzijde een mooi ogende 34A. Later bleek het gezichtsbedrog, dat van dat mooi. Onder het tunneltje onderdoor, nog even een aardbeislokje en de troep in de troepbak en de tegemoetkomende vriendelijke oude mensen over en weer groetend het spoor bovenlangs oversteken. Via een paadje met bruggetje, hekwerkje, vuilstortje en kunstuitingen terug naar de droefgestem
de Renault en de daarmee in schril contrast staande immer vrolijke Citroën van HF. Lekker vlot met het verkeer meegaand en ruim vroeg om ergens de hele toestand even te evalueren. De meest geschikte plek werd een stek waar de HH wel eens langs waren gekomen, maar nooit tesamen af hadden gebierd. Zodoende aan Capels waterkade en met Dubbelbock en Corona het bittergarnituur smakelijk tot ons genomen. Even voor de statistici onder u: de wandeling een algehele meer dan ruime voldoende; het garnituur en de drankjes stemden ons goed, beter, best; het weer bracht ons dichter bij het doel.
Ja, deze bovenstaande vraag is op heel veel situaties, die op de toekomst gericht zijn,van toepassing. Een aardig stuurloze politieke fractie, een prins in een ziekenhuis, plassen over een koran en Griekenland, om maar eens een paar actuele onderwerpen te noemen. In het geval van de HH is het antwoord divers, maar anderzijds ook weer relatief eensluidend. Zonder 
kleerscheuren kwamen de HH aan bij het station van Baarn en daar vlakbij de Renault met de droeviggestemde achterruitewisser zonder twijfelen geparkeerd, hoewel diverse prachtige automobielacties van medeweggebruikers anders hadden kunnen veroorzaken. U heeft het goed gelezen, station Baarn. O, dus jullie gaan weer een Groene Wissel doen? Jazeker. En eentje met wat koninklijke allure. Uit de auto, in de schoenen en wandelt u maar. Eerst ging HH nog even op pad met een HF onbekende vrouw, maar al ras bleek dat een misverstand en toen de HH samen onder de sporen 
door naar Prinses Marie en haar laan. De Generaal liet ons ongemoeid, zodat de we beloofde vijver konden gaan bekijken. Niet zonder slag of stoot, want grote zandhopen lagen ietwat op het pad. E.e.a. heeft te maken met de herstelwerkzaamheden in en van het Baarnse Bos. Maar speciaal voor ons had men die ochtend een voorzichtige start gemaakt met het wederom vol laten lopen van de vijver. We wachtten de afloop niet af, maar wandelden naar en in de haag (een andere keer misschien weer Den Haag). Op dat moment hadden we al gezien dat men in Baarn op geen enkele wijze verstoken is van hondenuitlaters met bijbehorende trouwe viervoeters. Enkele van deze laatstgenoemden zullen nog de revue passeren. Toen de haag stopte liepen de HH richting een vrolijke en versierde fiets en waren vlak bij de plek waar destijds op 30 april de koninginnedagdefilés werden gehouden. De door de HH zelf gemaakte totaal van enig nut ontdane stukjes huisvlijt konden helaas niet meer aan de majesteit worden aangeboden. Dan maar even langs de Marechaussee. Daar in de buurt is een stiltegebied en HH waarschuwde de toen best wel luidruchtige HF overigens mooi op tijd. Diverse honden trokken zich niets van het gebied aan en blaften dat het een lieve lust was. Bij het aanschouwen van de HH, wist een hondbegeleider dat "je veel wandelaars ziet de laatste tijd". Weest u gerust; de HH ware
n slechts gebeiden. En daardoor mooi op tijd om te zien hoe twee honden met hun bipsjes op de koude grond moesten zitten, omdat een derde lid van de roedel een commando in de wind sloeg. Oneerlijk, als u het ons vraagt. Overigens hechten de HH er aan u niet te gaan tutoyeren. Wij hebben u hoog in het vaandel. Maar nu niet meer terzijd
e. Langs dames die samen naar een telefoon moesten luisteren ging het naar verderop. Al de hele tijd waren spechten druk doende met datgeen zij erg goed kunnen: muziekmaken met zieke bomen. Een soort cliniclowns dus eigenlijk. De Hilversumsestraatweg overgestoken hebbende klampte zich een wandelvrouw zich aan ons vast middels de woorden: "u weet waar ik ben en u weet waar u bent". Met het antwoord van de HH zullen we u niet erfelijk belasten, maar het einde van het liedje was uiteraard dat de vrouw tevreden wist waar ze naartoe wilde. De HH werden ingehaald door een vrouw met een specht in haar fiets. Hindert niet en daarom naar kasteel De Hooge Vuursche, maar niet als leveranciers of gasten. Weer het bos in met ook al weer een hond en een hekwerkdwerkdeur, waarvan het de HH ten enen male onduidelijk waartoe de functie die
nt. Wellicht kunt u ons het antwoord geven. De meegenomen rugzakjes met inhoud begonnen zich te roeren, zodat de HH een bankje opzochten, deze ontgroenden en van een welverd
iende broodmaaltijd en dito rust gingen genieten. Alhoewel, nog maar koud zaten we en de telefoonvrouwen kwamen voorbij. Het aan hen toegevoegde hondje (nou ja, hondje) had blijkbaar ooit een kunstje geleerd en kon daardoor op zeer oncharmante manier op de buik liggen. Tijd voor de HH om een foto van zichzelf te maken. We hadden al gedronken, zodat de we geen gebruik hoefden te maken van de aangeboden drinkplaats. De nog trein kwam er aan en daarna staken we de rails over. Voorbij schapen bij boerderij en vreemd gevormde boom en etende telefoonvrouwen en over bruggen en door rodondendronhaag en langs kunst en verstophond en teckel met veel testosteron/grote tak en dooddrijfvis en een hond met veel constructiefouten, die de HH aan de vader des honds wijten naar kasteel Groeneveld. Was men trouwens mee bezig op te kalefateren. Even per abuis een kijkje in de moestuin, maar toen met vaste voet naar de ijskelder. Nou hebben de HH wel eens in België een voormalige ijskelder gezien (of niet gezien eigenlijk), maar nu hebben we ook een keer een kijkje kunnen nemen bij de entree van een levende ijskelder. Het wachten is nu op de gelegenheid waarbij de HH ook, als zijnde het kersje op de ijstaart, een ijskelder aan de binnenkant kunnen gaan bezichtigen. Ja, de HH zijn niet zonder verlangens. Lekker onbewaakt de trein voorbij laten gaan en daarna onbewaakt het spoor oversteken en ook de meneer met de hond dat laten doen. Even twijfels over waar dan het fietspad zou kunnen zijn, maar de fietsende figuranten waren precies op tijd en de HH staken zodoende het fietspad over. Toen
zelf op het fietspad met aan de overzijde een mooi ogende 34A. Later bleek het gezichtsbedrog, dat van dat mooi. Onder het tunneltje onderdoor, nog even een aardbeislokje en de troep in de troepbak en de tegemoetkomende vriendelijke oude mensen over en weer groetend het spoor bovenlangs oversteken. Via een paadje met bruggetje, hekwerkje, vuilstortje en kunstuitingen terug naar de droefgestem
de Renault en de daarmee in schril contrast staande immer vrolijke Citroën van HF. Lekker vlot met het verkeer meegaand en ruim vroeg om ergens de hele toestand even te evalueren. De meest geschikte plek werd een stek waar de HH wel eens langs waren gekomen, maar nooit tesamen af hadden gebierd. Zodoende aan Capels waterkade en met Dubbelbock en Corona het bittergarnituur smakelijk tot ons genomen. Even voor de statistici onder u: de wandeling een algehele meer dan ruime voldoende; het garnituur en de drankjes stemden ons goed, beter, best; het weer bracht ons dichter bij het doel. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger