Games of gents

Hoe was het deze week? Ach, u weet dat de meelbox van de HH overloopt met warme en soms erg koude reacties en toewensingen. Deze week bijvoorbeeld:

- waarom bespreken jullie nooit de faalangst van de giraffe?
- waarom geven jullie niet toe dat bierdrinken toch het enige is waar jullie het voor doen?
- waarom rondwandelingen die achteraf gezien niets opleveren?
- waarom is het zo koud dit jaar?
- geven jullie ook adviezen inzake winterbanden?

Maar ook:

- ik heb jullie vorige week gemist, wat een kl.te week is dat geweest voor mij
- jullie zijn toch niet gestopt mag ik hopen?
- waren er vorige week geen wereldproblemen die om een oplossing vroegen?
- hadden jullie wat beters te doen? Toch geen baan hoop ik?

Kijk, voor die dingen zijn de HH ook de aangewezen personen.

Een korte verklaring: sinds de HH zijn toegetreden tot het gilde van met toestemming tot ons nemen van medicatie heeft dat zijn weerslag gekend op de herinnering met name die over het verleden. Het kan dus gebeuren dat wij ongemerkt een week oversloegen alleen maar omdat HH elders en met anderen de benen strekte. Maar het geeft ook direct maar weer aan hoe diep deze wandelvriendschap geworteld is. Een paar nieuwe wandelschoenen is niet in staat om hier wiggen te drijven.

Nu dan, deze week. Natuurcentrum Slabroek. Niet zo makkelijk te vinden. Twee route plan systemen die met elkaar in discussie gaan. Persoonlijk ingrijpen van de HH leverde twee vertrekpunten op, een foutief en de ander niet.
De route is wel toegankelijk maar voor rolstoelers weer niet. Tja...

Tijdens de route krijgt u soms aanwijzingen die slechts dienen als extra herkenningspunten.
Zo, genoeg over deze en op naar het live verslag.
Het weer: koud genoeg

route dezes

De HH voelden zich opgejaagd want de zomertijd komt eraan en wij wilden voor die tijd uitgewandeld zijn. Nu kunnen we melden dat zoiets gelukt is, maar vooraf is deze onzekerheid erg pijnlijk.
Met parkeren moet u wel uitkijken want u is geen medewerker natuurlijk:

Ach, u weet het wel. Schoenen wisselen, apparatuur aanzetten, elkaar een fijne wandeling wensend, rugzak om, auto afsluiten en hopen op weer een goede afloop. Intussen de beslissing wel/geen handschoenen, wel/geen koude pasen dit jaar. Kortom, heel wat besluiten te nemen in een kort moment.

Dan maar op pad.

Eenmaal goed op weg bleken wij een ritueel gade te slaan getiteld: "het voederen der dieren". Leuk om te zien en best leerzaam. Overigens werd al snel duidelijk dat voor de dieren hier bedoeld dit niet de eerste keer was.

Hoewel wij er flink voor moesten omlopen willen wij u dit vertederende tafereel niet onthouden. Maar dat betekende wel het hele stuk weer terugwandelen om de route weer op te pikken. Maar ach, men geeft om de lezers welwaar!

Onderweg is ons geen uitdaging te groot, getuige deze spannende en in feite niet te nemen hindernis. Maar de HH kennen elkaars pappenheimers. Nadat wij toch een hongergevoel bekwamen, overigens pas nadat HH reeds enen male vocht had afgetapt ontstond de noodzaak tot bijvoederen. Alhier ontdekten de HH hun plekje, samen met onze ganzenvrienden. Slechts twee exemplaren van hetgeen was meegebracht werden verorberd.

rustplaats (tijdelijk) der HH

En verder ging het. Alsmaar verder. Na een overleg punt, een gezamenlijke plaspauze, ontmoeting met wederom de dieren was het toch echt het moment om na te denken over de retour wandeling.
Met wat beraadslagingen, aanduidingen die slechts ondersteunend van aard waren, een klein vergis wandelmoment daargelaten, verliep het allemaal voorbeeldig. Zodanig zelfs dat de HH direct in de gaten hadden dat de terugtocht in feite een grote opstapeling was van extra kilometers. De logica wandelaars onder u zullen een aantal zuchten slaken bij zoveel zinloosheid.

Bij het naderende einde werden wij geconfronteerd met deze onzedelijkheid midden in het bos:

Wij zagen dat men zelfs kleine kinderen bloot stelt aan deze ongekende lustobjecten. Dit zou in de randstad in feite moeten kunnen.

Als bijna sluitstuk liet men ons nog heuvelen beklimmen terwijl u zoveel links als rechts hiervan gewoon laag kunt blijven. Maar goed, klik, print en wandel wil het zo, dus daar gaan we.

Dat de gemeente Uden een zogenaamde explicatie geeft waarom men zo graag bossen kapt is aardig maar wel erg doorzichtig. De HH ontkomen er niet aan hiervan melding te maken.

Uiteindelijk de weg terug gevonden, weinig eigen inbreng, slechte ontvangst tijdens de route, maar enkele goede plekken eigenlijk.
Omkleed, terugrijden, ook dat was spannend, want de routeplanner wenste perse door een niet toegestaan traject. Maar de kop indrukken en zelf ingrijpen was en is het devies.

Terug naar de van Brienenoord, parkeren, hartelijk welkom en de man/heer twee beste bieren en bourgondische ballen. Hoewel de rekening werd aangepast bleef de prijs hetzelfde.
Tot de volgende keer.

Boeren, burgers en buitendieren

Deze variatie van boeren, winden en cafébezoek leek ons toepasselijk op de wandeling van deze week. Een week waarin Heer Frans zijn goedkeuring had gegeven, zodat de nieuwe paus een derivaat van zijn naam kon gaan gebruiken. Om samen op pad te kunnen gaan meldde HF zich bij HH. Tot HF's verbazing trof hij daar ook VA aan, die blootsvoets de deur open kwam doen. Er was namelijk sprake van ziekte en daardoor ontving HF geen ontvangstzoen. VA bleek verbaasd te zijn. Dat de HH nog geen wandeldoel hadden afgesproken leek haar onmogelijk. Niets was minder waar, want in haar bijzijn besloten de HH waar naar toe. HF is de trotse bezitter van een paar klompen en daarom viel de keuze op een tweetal te combineren Klompenpaden in de omgeving van Renswoude.  http://www.klompenpaden.nl/paden/utrecht/193-breeschoterpad.html  

Kiekeboe

De aanvliegroute werd door HF eigenlijk bijna zonder fouten gereden en, na een korte aarzeling vlakbij het wandelstartpunt (toevalligerwijs tevens autoriteindpunt) werd  het parkeerterrein bij De Dennen verfraaid met de Citroën van HF. Voor de gelegenheid verwisselden we de gewone schoenen door wandelschoenen, maar niet door klompen. In gedachten natuurlijk wel, maar dat hindert niet, toch? Als eerste stuk gingen we de blauwe route ( Daatselaarsepad) doen. Vol van verwachting m.b.t. hetgene dat zou gaan komen, gingen we door het beginhek en zagen een garage met een nieuw stuk betonnen vloer aan de buitenzijde. Volgens een bord op het hek waakte ik daar. Het te koop staande pand met van alles was nu nog niet interessant genoeg.Verbaasd over het verschil in weertypes tussen vorige en deze week werd even onderwerp van gesprek. De conclusie, dat het nu minder aangenaam was, werd voorzichtig unaniem aanvaard. Later wisten we dat volmondig en dat spraken af, dat het heel veel minder prettig was. Zo kwamen we sneller dan verwacht bij het overstappunt. Gelukkig had de deur van het in aanbouw zijnde schuurtje een voorbereiding voor een brievenbus. Naar rechts stapten we over. Nadat we de Barneveldsestraat en de Ubbeschoterweg hadden overgestoken was daar een grote camping. Het animo daarvoor was nihil, hoe goed een personeelslid ook zijn best deed om met een mooie bezem een stukje straat schoon te vegen. Overigens kwamen we gedurende de hele wandeling regelmatig campings (al dan niet mini) tegen, waar ook geen clandizie te bekennen was. Op eentje na dan. Het volgende opvallende was het Fort Daatselaar. HF kwam daar nog een oude dienstkameraad tegen. De twee tegenwandelaars waren bijna net zo vriendelijk als wijzelf, maar zij bestonden uit meer kunne. Nog niet zo heel lang geleden waren we ook in deze omgeving en daarom gingen we wat bekenden van toen opzoeken, nadat HH een versnapering had uitgepakt en verorberd. Het kasteel was er nog, net als de schapen. Verder over een zeer gevaarlijke brug in de buurt van een grote kerk en na het begroeten van een drietal honden achter hek in de buurt van "ut klomp'nhuus", liepen we de kippenhokschoonmakers voorbij. Dat schoonmaken deden ze met een hogedrukspuit. Aangestoken door dat voorbeeld trachtten de HH hetzelfde te gaan doen. Het resultaat was verbluffend. Op dit stukje bekend traject kwamen ook de herinneringen aan lipvergroting van HH naar boven. Dit, tesamen met de sneeuwbui, zorgde ervoor, dat een aanwijzing werd gemist. In plaats daarvoor kwam een ontmoeting met een zestal pinken. Vol aandacht luisterden ze naar het lied, dat vooral HH uit volle borsten ten gehore bracht. Het woord "drie" bleek echter niet in goede aarde te vallen. Na de wel bewoonde minicamping besloten we dat we op eigen initiatief en verantwoorde wijze de route weer gingen opzoek. Dat werd een succesvolle actie, wellicht mede dankzij het paard zonder Sinterklaas. De achtergebleven Zwarte Piet zagen we veel later op de grond liggen. Over particulier terrein en langs blafhonden over ijzerhoudende grond. Dat de klimmol zeer zeldzaam is, wisten we uiteraard. Des te verbaasder waren we toen we een, weliswaar niet bewegend, exemplaar konden vastleggen. Na de zoveelste sneeuwbui besloten we bij de brug met iets automatisch een hapje te gaan eten. Even langs het gedenkteken en de weg oversteken en we waren weer bij het begin-/tussenhek. Daar werden we opgewacht door een man en twee boksers (of boxers, daar willen we af zijn). Toen de man zij dat de boksers niets doen, logen wij, dat wij ook niets doen. Om dat te bewijzen liepen we verder en zagen ten tweede male de garage etc. Het te koop staande pand etc. trok nu wel onze volledige aandacht en via papieren informatie kwamen we de vraagprijs te weten. Hoewel zeer aantrekkelijk (tenminste volgens de verkoper) besloten we daar anders over te denken. Bij het overstappunt stapten we nu naar de linkerkant over. Na een bocht en zo troffen we een houten bouwseltje aan. Na speculaties over de functie besloot HH onderzoek te plegen. De bovenkant bleek beweegbaar en een ruimte werd zichtbaar. Of het ook voor brieven geschikt is; we weten het niet. In ieder geval als krantenbus doet het doeltreffend zijn werk. Bij de volgende bocht was sprake van kunst, waarbij het inroepen van hulp van natuurlijke en levende wezens niet geschuwd werd. Gelukkig konden we hierna op het modderpad onze broeken vuil maken.

Kunst

Bij het landgoed Heintjeskamp ( we hoorden "Mama, je bent de" enz.) werden we getracteerd op een sneeuwregenbui en een eierautomaat. Het deerde de gasten van het Landalpark op geen enkele wijze. Althans daar leek het op. Na de ponyvergadering duurde het nog even, maar toen zagen we de garage etc. weer. We besloten het begin/tussenhek niet de eer te gunnen ook nog als eindhek te fungeren, maar namen een slinkse steile sluiproute naar het parkeerterrein, zonder te vallen uiteraard. Na een behoorlijk vlotte terugreis streken we neer in een tot café/restaurant omgebouwde kast met boeken. Na een Hertogelijk Oerblond en een Leffe dubbel met daarnaast doppinda's en hapjes brachten onze stramme beentjes ons weer naar de Citroën en kon een volgend wapenfeit bijgeschreven worden.

HH bekentenis

Tja, nagestaard reeds diverse malen was het vandaag zover en uitgekomen. Was het geval?

HH kwam te weten dat HF verjaarde, dus er zou een present worden geregeld. Dat nu had HH beter niet kunnen doen want nu werd duidelijk op dit absurd vroege uur dat er inderdaad sprake was van doping gebruik. De HH hadden dit graag binnen hun kamers willen houden maar nu is het dan toch bekend geworden. Nadat er enige tijd was rondgekeken in een specifieke drankenwinkel wond HH er geen doekjes omheen maar een olijke verpakking. Zodoende werd ten huize van HF de feestelijkheid geopend met verrassing en toch ook aardigheid en gelukkig voldoende drank. Alras na opening bleek alcoholische inhoud en niet zomaar. Ja en toen was er geen ontkomen aan. Iedereen wist het of had althans een nadrukkelijk vermoeden.

HH bekennen kleur (hi hi)

Voordat het dus nu via anderen in de openbaarheid komt trekken de HH hun en elkaars boetekleed aan. Ja, wij hebben tijdens de vele honderden wandelingen die wij alleen maar voor uw plezier uitvoeren doping gebruikt. Verklaart u anders hoe wij dit hadden kunnen volhouden. Bij de professionele wandelaar is het nu eenmaal een goed gebruik om te gebruiken en dit verder niet aan een grote of nog grotere klok te hangen. Maar het hoge woord is eruit. Zeker, het was geen € 17.000,- voor vitamines voor de herendames maar het loopt best in de papieren.

Nieuwe wieldop

Ja, wij stimuleerden met middelen. Overigens kunnen wij wel aangeven dat gespecialiseerde kroegen deze middelen boven de toonbank kunnen leveren.

Pfff, dat is uit de wereld. Over naar de wandeling. Nu, die kende een vertrek en uren later een aankomt, verrassend dicht bij het vertrekpunt overigens. Tja, geluk dwing je af. Dit gold ook voor het weer, want daar waar morgen de plensbuien neer zouden gaan dalen hadden de HH lokaal voorjaar bij zich.

route in kwestie

Via http://www.antwerpsekempen.be/nl/doen/wandelen/wandelrouteplanner zochten wij knooppunten uit die ca 20 km zouden opleveren:

Wij liepen de knooppunten 35,2,4,5,7,13,12,10,75,73,71,31,32,44,48,47,45,40,41,43,42,37,36,35
De start was om en nabij Meersel 23, 2328 Hoogstraten

Al wandelend ontdek je vaak ook je eigen plekje, hoewel die steeds verplaatst. Bij de start konden wij de auto vrij snel parkeren en deden de schoenentruuk. Nagestaard door onwetenden. Daarna de runkeeper aangevraagd (2x) en op pad. Links maar ook rechts was natuur en aangevuld met bewoning. Het viel de HH ook op dat Maria hier een veel voorkomende naam is.

Blijkbaar heeft zij zich op vele plaatsen (tijdelijk) geopenbaard want er zijn meerdere plekken in het landschap die aan haar aanwezigheid herinneren. Wij hebben slechts een persoonlijk deel van deze presentaties aan u kunnen voorleggen. Mocht u zelf met de ogen open wandelen dan zullen u dergelijke artifacten zeker opvallen.
Zij staan vaak op plaatsen waar u langs zult lopen, vaak voorzien van een rustbankje (sommigen natuurlijk veel te vroeg) en werkelijk op subtiele wijze is er in een enkel geval een prullenbak geïntegreerd in het geheel. Daar kunt u dan uw behoefte in deponeren waarna het op goddelijke wijze zal worden ontvreemd.

Daar waar wij in het verleden nauwelijks de dode dieren hebben mogen waarnemen is dat met de huidige wandelingen wel anders. Aan het begin van de route werden wij getrakteerd op dode kikkers, paden en padden en later op de route ontdekten wij het systeem van de halve plastic container onder welke men de overleden dieren placht op te bergen wachtende op de ophaalservice. Een voorbeeld dezes hebben wij bijgevoegd.

Daarnaast was de wandeling heerlijk, konden wij genieten van het mooie weer, zagen wij dit veel busjes uit NL hier hand - en spandiensten verrichten en werd HF nog helemaal vanuit de bovenwindse eilanden in de waddenzee benaderd met bevestiging van verjaardag maar tevens hot news dat aldaar de vrieskou aanwezig was terwijl de HH inmiddels de jassen hadden uitgedaan.

Wandelend overstaken wij de Mar(c)k, namen ons boterhammetje bij Mar(c)k en vervolgden op sublieme wijze de route. Onderweg nog een onderonsje met poolse dames die men hier op schalkse wijze huisvest, maar goed, er is TV en gezelligheid. En als je zo nu en dan wandelende HH ontmoet is het leven zinvol en biedt vreugde.
Uiteindelijk langs de mosten, alwaar toch een poging werd ondernomen om de HH van de route af te brengen hetgeen niet gelukte kwam het einddoel in zicht en konden wij de heenweg kapel op de terugweg een bezoek brengen. Hoe bizar.

Wij geven nog een indruk van onze vergankelijkheden in ons buurland.

Daarna richting huiswaarts alwaar de discussie ontstond van waar de drank en de spijzen te nuttigen. Met dit mooie weer leek een terras een goed plan. Na ampele discussie bleek Oud-IJsselmonde een waarlijke openbaring, zowel buiten zittend als ook genietend van lokale discussies, gebruiken etc. Dit laatste betekent bijvoorbeeld dat men eigener muziek mee brengt voor op het terras, dat men het uiten van tevredenheid gepaard laat gaan met rochel werk en dat sommigen een wijf thuis hebben zitten.

Dank voor uw aandacht en succes met uw baan, carrières, vakanties of waar u zich zoal mee bezig houdt.

Mannen maken plannen

Allereerst L.S. En wij weten ook wel dat ook kinderen en vrouwen plannen maken. Maar over die categorieën in combinatie met plannen willen we het even niet hebben. Mannen, en met name de HH, maken ook regelmatig plannen. Zo bestaat er nu een plan om als heerschappen in Franstalig België de boel op stelten te zetten.

Familiehuis Roepers

Meer daarover in een later stadium. Een ander plan behelsde een wandeling. Vreemd, denk u wellicht, want als er iets is, wat HH hebben afgezworen, is dat wel wandelen. Maar ook hierin zijn we flexibel en kunnen terugkomen op eerdere beslissingen. Menig groot leider zou van ons heel veel kunnen leren. De wandelvergadering ( want dat werd het) begon ten huize van HH. Eerst een korte inleiding en al ras het besluit tot wandelen bij Nijnsel. Het verzoek van HF tot meeneming van enig huisafval werd door HH afgewezen. In de auto van HF werd overigens het plan van Nijnsel veranderd in Wilnis. De tijdelijk ontkachelde auto van HF bood de mogelijkheid tot vervoer. Via eonder andere een verkeerslicht op groen met bijpassend een bermgeparkeerde auto. Oudjes en nieuwtjes uitwisselend was het al snel een prettig samenzijn. Hierdoor negeerde HF de Tomtom-aanwijzingen en verderop bedacht hij zich nog net op tijd dat geen tweede keer te doen. Aangekomen in Wilnis draalde hij nog wel even om daarna toch redelijk resoluut naast de oudpapier-, glas- en oudekledingbakken ( m.b.t. schoenen: alleen uw beste, dus niet die waar de schoenmaker aan te pas moet komen) te parkeren. Van gemeentewege werd gelijk de bijpassende prullenbak geleegd. De inmiddels van wandelschoenen voorziene HH gingen op pad en begonnen aan http://www.wandelwebsite.nl/dagwandeling/vinkeveen1.html .
 Uit bijgaande foto zult u, net als wij, concluderen dat de snackbar haar beste tijden heeft gehad.

Desondanks gebruikten we haar als eigenlijke startpositie. Bij de fietsenzaak werden we haast roekeloos omvergereden door een plaatselijke hooliganfietsmevrouw. We kregen het er een beetje koud van. Langs kunst-in-huis kwamen we bij de oude spoorbaan en dito station. Bij Groene Wisselwandeling kan er vaak nog een trein aankomen. Bij deze spoorlijn hoefden we daar geen angst voor te hebben. Bij het station stonden overigens wel veel fietsen gestald, zodat het idee van "station" hiermee in ere werd gehouden. De beloofde bielzen brug heeft men weggehaald (waarschijnlijk omdat er daar toch geen treinen meer rijden), zodat we even via het busstation de spoorbaan weer moesten opzoeken. Fluitje van een cent overigens. Ja, en dan loop je over de kiezelrestanten en mag je je ogen uitkijken. De klimhekken en het beloofde pontje bleken geen van allen meer aanwezig, maar we konden zonder klim- en vaarpartijen gewoon doorlopen naar het station Vinkeveen. Bij de brug vlak daarvoor was een vergadering met onder andere Kees de Hond en ook nog werden we haast overreden door een hooliganfietsmeneer. Opzet? Waarschijnlijk wel, maar de HH bleven standvastig en liepen door. Overigens is voor HF deze omgeving een plek waar hij zeer goede ontvangst had. Misschien had het te maken met het feit, dat in volkstuintjes, net als bij HF thuis, er nog prei stond. Hoe dan ook, even later een ontmoeting met een rare vogel en HH nam een versnapering tot zich. De Demmerikse Kade leidde ons naar een voetpad waar men behoorlijk te keer was gegaan middels boomzaagactiviteiten. Blijkbaar zijn ganzen er blij met deze omgeving en zijn ook mosselen er niet vies van. Noch koffie noch thee was wat de HH wenstten; de Korte Zuwe negeerden we derhalve zeer pertinent. In het Bosdijkgebied bestaat de mogelijkheid tot waterplezier in een aantal vormen. HF probeerde er eentje uit en was tevreden. Uit het Bosdijkse gekomen werd een bij voorbaat tot mislukken gedoemde poging tot overval gedaan door een teckel. Althans we dachten aan een overval. Even later schaamden we ons: het lieve dier wilde ons alleen maar waarschuwen voor de werkelijk zeer penetrante en ongename lucht iets verderop op de Veenkade. Bij deze onze excuses.
Onze maagjes wilden vulling, maar het bankje bij de busjes van de werklui achtten we niet goed genoeg. Dus even door langs een ienieminicamping en een verstoppoes, en de Korenmolenweg oversteken. Lekker in het open veld en met flinke wind bij het volgende bankje gingen we heerlijk eten en drinken, want zometeen zouden een door boer van Dijk geïmproviseerd bruggetje kunnen nemen. Oh, oh, wat was dat dom. Hoewel scheldend op de boer dat de planken en niet lagen, lag de domheid bij de HH zelf. Latere bestudering van de routebeschrijving leerde dat de overgang uitsluitend vier dagen in 2002 beschikbaar was. Ja, hier zijn onze excuses richting boer van Dijk dan ook op haar plaats. Nog een ienieminicamping en dan, geleid door moderne communicatiemogelijkheden, over de Geer. Leuke zeer grote kippen met slofjes aan hebben ze daar. Net als een nep-oud leeg huis. Langs de N212 was het fijne dat er ook auroverkeer meedeed en we tegenwind hadden. Bij recreatieplek "De Kievit" stond mooie kunst, maar Wilnis was ons doel en daarom niet gedraald.

Verstopkip

Vermeldenswaard zijn nog de oversteekzwanen en de houtbewerkingsresultaten achter hek, evenals het vlak bij de ex-snackbar gesitueerde pand met sloop- en/of restauratiemogelijkheden. Teruggekomen bij de auto waren we getuigen van een flesweggooiactie door een vrouw van een bepaalde bevolkingsgroep. Op naar Nieuwerkerk a/d Ijssel, alwaar we onze opwachting wilden maken bij het pand waar eens Wout ons zonder mokken lekkers voorschotelde. De dienstdoende bardame moest en zou bier verspillen, maar daarna bood zij ons goed gevulde glazen voorzien van La Chouffe en aten we begeleidend bitterballen en minifrikandellen. Los van wat geschuif in de tijdslijn en enkele zelf verzonnen passages is dit een zeer waarheidsgetrouwe weergave van een zeer welbestede ochend en middag. Het ga u goed.