In Brecht zijn geen trappisten

Geruchten hebben ons bereikt dat het allemaal zo makkelijk is. Twee HH zoeken elkaar op, stappen in een wat ouder voertuig, rijden ergens heen en wandelen dat het een lieve lust is. Maar zo gemakkelijk is het allemaal niet. Achter iedere boom en struik kan zich weer een wereldprobleem ophouden. Als argeloze wandelaar loop je daar zo tegenaan. En als je niet oplet zoekt het een plekje in je hoofd en gaat het knagen. Meestal kom je daar wel uit, maar het is wel druk. Vandaar ons advies om minimaal met twee HH te aanvangen want dan kun je delen. Een bijkomend nadeel is dat door al die hersenactiviteit de temperatuur in het hoofd zal toenemen. Voor de een minder bezwaarlijk natuurlijk. (wij gaan ervan uit dat de lezers dezes zelf ook beschikken over hersenen. Zo niet dan zal een deel van deze inhoud aan u verloren gaan).
Aangaande temperaturen konden wij deze week een lol delen. U denkt hoezo? NU, welaan hier de uitleg. De hele week is er voortdurend gesproken over gevoelstemperatuur en hoewel niets zo persoonlijk is dan uw gevoelens zal inderdaad alras blijken dat de HH hier ook niet ongevoelig voor zijn. Maar dat later.

Om 9.36 uur trof HH HF in nauwelijks ontredderde staat aan ten eigen huize. De aanwezige poes deed of HH niet werd opgemerkt, maar hier was duidelijk sprake van gespeelde toneelzaken. Niettemin blijft men vriendelijk en werden groeten uitgewisseld. Kort overleg inzake route en besloten werd groen als kleur en aldus Brecht als bestemming. Instappen dus maar, zinloze groeten aan een buurvrouw en op weg. Tegen 11.00 uur kon dan na de schoenendans begonnen worden aan de wandeling. HH vond het eerste stuk zo aangenaam dat de HH besloten dit deel nogmaals te doen, nu had HH een andere bril aan.

Wat ons gevoel aangaf was een idee van koude, met name door de wind. Vandaar dat mutsen op, handschoenen aan en de jas goed werd dicht getrokken. Foto's maken werd ondergeschikt aan de elementen. En inderdaad, ook de HH voelden dat het koud was, met name op die stukken dat de wind vat kreeg op de HH. Zeker tijdens deze wandeling werden bos passages bijzonder gewaardeerd. Wanneer u start aan het kanaal dan dient u de auto eenzaam te parkeren en hopen op een goede thuiskomst.

Ach, wat valt er zoal te vertellen? Het eerste deel van de groene pijlen ging over akkerland, met een heerlijk briesje erbij. Dan nadert u een (kort) donker bos. Maar twee HH ervaren geen angst. Uiteindelijk komt u aan bij het bedevaartsoord Drieboomkensberg, hoewel er meer bomen zijn te bewonderen. U moet hier kort de groene verlaten, maar u kunt natuurlijk steeds achterom kijken. HH verwisselde de accu en nam een kleinood ter opeting. HF legde het tafereel vast inclusief parkeren tussen de bomen.

Er nu was het vooral langs en door de bossen richting Sint-Job-in-'t-Goor. Helemaal daarheen mochten we van de groene niet dus werd er afgebogen richting vraagheide. Mooie opsplitsing in kleine en grote vragen. Aangezien de HH er voor het eerst waren kwam dit verwarrend over, aangezien de HH dergelijke keuzes nooit maken. Iedere vraag heeft recht op bestaan en een eigen carrière.  Uiteindelijk waren de HH de vragen moe en werd er gegeten. Lekker en toch op en naast een boomstam. Vanaf nu is het vooral verder lopen, ferme stukken rechtdoor, genietend van het voorjaarsbriesje en rond de halfvenheide maakt u een bocht erom heen en wordt het tijd het klooster van de trappistinnen op te zoeken. Let wel, bezoek wordt niet op prijs gesteld, uitzicht natuurlijk wel. Wanneer u dit tot u heeft genomen is het verder wandelen op de abdijlaan (vanaf nr 9) en bereikt u met een zekere flair zowel uw auto maar ook het kanaal. Beiden zijn blij u te weerzien.

Daarna ging het retour met de auto en werd er gegeten en gedronken bij en in de gouden leeuw, alwaar de uitbateres eerst een verstop met de HH deed. Maar niettemin kregen wij haar te pakken en even later het gevraagde.

Hoewel ieder zinnig mens zich zal afvragen of het normaal is om met dergelijke buiten temperaturen aan de wandel te gaan kunnen de HH achteraf dit slechts volmondig en volledig bevredigd beamen.

groene route

Het ware leuk u volgende week weer aan dit blog aan te treffen. Voor nu: tot ziens, welterusten, goedemorgen, hee u hier? En je kon zo goed leren! Hoezo? Nou en? Wilders in Australië, geen 3 maar 3,6 %.