Druk wandelend in Kalmthout

100% recycling

Worden de HH gedreven? Ja. Was het weer wandeltijd? Ja. Het is altijd aangenaam om als u het niet bezit om bij anderen te kunnen zien dat standvastigheid, doorzettingsvermogen, dadendrang (drift?) aanwezig, moed om dit telkenmale aan de ander uit te leggen, zenuwslopende verslagen te doen, niet voor hun zelve, op naar de 100 voor een nieuw boek, maakt het weer niet meer uit, sterker nog tenzij anders zeker wel. Kortom, redenen genoeg om op deze druilerige dag op pad te gaan naar België, het land waar de HH hun wijsheid tevoorschijn halen, verknocht als zij zijn.
Een korte discussie over welke route, waar is het weer het allerbelabberdst en daar gingen zij. HF haf vooraf het telraam erbij gepakt en ten omgeving van Kalmthout zou er als volgt geteld worden:


11,10,18,9,55,8,7,2,1,90,93,78,96,95,97,98,69,68,2,1,70,64,3,67,99,14,13,11

Voor hen die nu ? opzetten verwijzen wij graag naar eerder genot.

Wij stopten bij het bekende bezoekerscentrum waar men de bijenteelt ook inpandig uitlegt. Schoenen snel uit en op weg. Het was immers tamelijk droog dus op zoek naar hemelwater. HH moest direct al wateren, later deden de HH dat nog eens opzettelijk en prima tegelijk over.

Alle voorgaande keren moest direct de heide opgezocht worden met behulp van grensoverschrijdingen, dit keer kon een volledig andere kant uit gelopen worden. Niet dat het u wat kan schelen maar de HH moesten hier erg aan wennen.

Maar laten we u niet opzadelen met schuldgevoelens. Wij liepen door en betraden zo'n beetje de suburbs van Kalmthout. Van alle kanten viel ons de schoonheid en de variatie ten deel, zowel het een als het twee hiervan. Je merkt dat hier niet beknibbeld wordt. Ook de kentekens zijn welwillend NL als ook lokaal. Sommige huizen zie je, andere wat minder. Exemplarisch is hier bijgevoegd. Daarnaast is het erg prettig dat op straatniveau gewaarschuwd wordt ter opletting.

Met een onwaarschijnlijke omweg kwamen wij uiteindelijk dan toch in het centrum waar de feesten op het beginpunt stonden. Opbouwen en gedoe was ons deel.

Dan toch maar het rondje om de kerk en via de andere kant gauw e.e.a. achter ons gelaten. Pff, wat een rust en wat een regen werd toen ons deel. Onze dierenvrienden waren oprecht geïnteresseerd in het waarom. Zelfs in deze omgeving werden wij een Maria onderkomen gewaar. Helaas konden wij geen gesprek aanknopen met mede interesse genoten, want die waren er niet.

Nadat wij toch kans zagen een deel van onze eigen inbreng in de route aan te brengen ging het dan toch naar de omgeving van de grensoverschrijding. Met name zo
rond 1 en 2 was vocht alom aanwezig, soms langer al, soms van zojuist, wat dat betreft was HF vorige week in de Ardennen zeer verstandig geweest een paraplu voor meerdere keren gebruik te kiezen. De HH memoreerden nog dat wij weinige jaren kenden waarop de weergoden ons zo goed gezind zijn geweest als dit jaar. Wie weet wat er nog aanstaande is?

Via omtrekkende bewegingen onder toeziend oog der schapen ging het dan van de andere zijde alsnog weer richting het bezoekerscentrum. Dat betekent een emotioneel weerzien met de uitkijktoren, de plassen om ons heen, de verbrande heide die langzaam maar zeker de sporen tracht uit te wissen en natuurlijk de strand overtrekkingen, waarbij er nog steeds geen uitzicht op het zee water is te bespeuren, maar wel her en der nieuw zand. Heerlijk kunnen ploegen door de rulheid. En dat lekker op het eind van de wandeling.

aanwijzing een

Na al deze omzwervingen was het goed aankomen bij het bezoekerscentrum en de uitspanning. Men bedient hier volgens de website al jarenlang de wandelaar maar de begroetingsblikken die de gemiddelde doorregende wandelaar dito fietser toegeworpen kreeg leken erop te duiden dat moeten meer is dan willen.