er afblijven dus

Op de terugweg werden we gewaarschuwd voor een file. HF meende te denken en nam de UIT. Achteraf niet een wijze keuze. Toen koos hij niet voor de echte afrit, maar voor de P en/of pompstationafrit. Wederom niet bijster slim. Uiteindelijk dacht hij een aardige correctie voor de twee voorgaande beslissingen te doen. En ja hoor, fout nummertje drie binnen drie minuten. Al met al hadden de HH mooi zicht op de file, waar het gestaag doorreed. De gekozen route zorgde voor een vertraging van slechts 30 minuten. Maar goed, daarna was het goed toeven op het terras aan het IJsselmondsehoofd. Zo, nu maar even over hoe het kwam. De HH hebben grootse plannen(wist u al, nietwaar) en gaan verkennen in de Ardennen. Om een laatste uithoudingstest te doen, stelde HH voor een Groene Wissel te doen en dan met name deze  http://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/groene-wissel-lage-zwaluwe/12604/tab=0 . Lekker dichtbij en aardig qua lengte. HF vond het om die redenen ook een goed plan. De zon zou gaan overgieten, dus vochtig water en luchtige kleding zouden zeer van pas komen. HF deed de bushalte bij HH aan (ophalen aan huis mocht niet) en saampjes en in opperbeste stemming op naar het startstation. HH deed pluissokken aan en allebei met aangepast schoeisel oversteken naar den aandere kaant van het spoor. Daar aangekomen was er een warm onthaal door een mooi aantal honden met bijpassend geluid. (Waar kennen wij dat toch van?) Iets verder twee hangbuikzwijntjes met uiteraard een ieder voorzien van een hangbuik. Tevens daarnaast in het kader van 1 ezel is geen ezel; 2 ezels is een halve ezel en drie ezels is pas een ezel stonden drie ezels. De boer met z'n stokje groette ons en wij hem natuurlijk. Na de broedmeerkoet, een moeder met drie kinderen op fiets en een gebroken muur, mochten we oversteken naar de ge-ontwiekte molen. We moeten u overigens waarschuwen voor hetvolgende. Tot voor kort werd ons water gemalen. Nu onze prins-gemaal koning is en hij zijn waterbemoeienissen heeft afgestoten, staan er in ieder geval in dit gebied heel veel gemalen, waarvan het ons inziens niet meer duidelijk is, wat er tegenwoordig mee wordt gemalen. We roepen u op om samen met vele land- en lotgenoten Den Haag te vragen openheid van zaken te geven. Tot zover deze waarschuwing en tevens oproep. De dijk beklommen we onder toezicht van de vooruitgeschoven schapen en werden getracteerd op een fraai uitzicht over de rivier de Amer. HH nam een korte versnapering tot zich. Vrij vlot daarna kwamen we aan in Lage Zwaluwe, waar HH zichzelf ontvestte(HF had al het goede voorbeeld gegeven) en tevens een kleine oneffenheid uit zijn schoen wenstte te verwijderen. De ganzen vonden het goed en de dames op het terras van bakker Bakker deden zich tegoed aan kofie,zon en een taartje. Wij lieten ons niet ver- noch afleiden, want er werd een blik op de overzijdse Biesbosch beloofd. Op de dijk bevonden zich heel veel schapen, wier grote hobby bleek te zijn het volschijten van asfalt. Bij het geziene brugje waren schapen in een hoekje verzameld. Eén daarvan bleef steken tussen twee wilgen bij de aftocht. HH bood zeer professionele hulp en gaf de goede manier aan om uit de ontstane benarde situatie te kunnen geraken. Het schaap gaf gehoor aan de instructies. We klommen over het prikkeldraad om de vele wielfietsers te ontlopen. Ongewild werden we onder het zingen van Bonanza-achtige liederen omgetoverd tot schaapherdershonden. Totdat er in de schaapskudde werd besloten, dat zij ons lang genoeg in de o hadden genomen. Bij het gebouw aan de overzijde was het dak er toch behoorlijk afgegaan de laatste keer. Wijds en zijds was het er zeker. Maar de circustenten ontbraken niet. Bij de Steenplaats bleek tweemaal opletten voor slecht wegdek het devies. De wandelkippen en slaapschapen leken er geen hinder van te hebben. Waarschijnlijk omdat de zon volop scheen en zij middels een afrastering geen gebruik konden maken van het slechte wegdek. Hoe dan ook, wij klommem de dijk op en staken de weg over, zodat we via een leuk wilgenlaantje Hooge Zwaluwe konden binnentreden. Lang waren we daar niet ondanks de woonerven, want we moesten de Beemden in.
Daar waar een rommelig bos had kunnen zijn, namen we plaats op restanten van gekapte bomen en deden ons tegoed aan vocht en vast voedsel bij een temperatuur van 20 graden Celsius.De fietser moest de hond echt met zich meesleuren. Lang bleven we niet zitten, want we wilden de plas zien. De roodbruinkopenhalszwanen bespraken hun businessplan en wij ontdekten nog een plas. Om ons gemoed enigzins rust te geven, liepen we het stukje langs de goederenspoorlijn, maar lekker niet over de brede grasstrook. Toen bleek dat toch een aantal mensen gehoor hadden gegeven aan de schonewasbuitenophangoproep. In Blauwe Sluis waren de paarden bang voor herkenning en wilden daarom alleen gefotografeerd worden met een balk voor de ogen. De meneer van de tv-seriebesteleend gaat deze binnenkort Markplaatsen. Dus liefhebbers: opgelet. In het veld was een tractorinstructie aan de gang, alsmede ook gierinjectie. Nog meer nieuws; anderen nemen de BTW voor hun rekening. Toen het rijk werd aan lommer, kwamen er bij HF bepaalde gevoelens op. Hij wilde met het uiten daarvan niet wachten tot een later tijdstip en deed er kond van. HH schikte zich en nam een foto. De kalfjes waren een beetje schalks en sloegen de goede raad van HH in de warme wind: toch lekker thrillseeken op en bij de zandhoop. Behalve het feit dat het spoorhek HH zijn fototoestel trachtte te ontfutselen, dachten we niet dat er nog spectaculaire dingen zouden gebeuren. Fout dus. De hondenbegroeting van de ochtend werd voorgezet en wel met herkenning in de blik aan beide zijden; HH's wens tot aanschouwing van een vollevaartThalys werd vervuld en daarna natuurlijk het geheel waarme dit relaas aanving. Volgende week een ander avontuur vanuit een andere omgeving.