Hoewel eerder beloofd niets over de avond van hiervoor uit de school te doen, hier een klein inkijkje. Het eerder genoemde Bomal had voor deze dag een markt met diverse onderdelen gepland vertelden de uitbaters des herbergs. Vinyl zou zeker tot de mogelijkheden behoren. En aangezien HF gisteren op zeer onopvallende en duistere wijze zijn parapluutje aan de omgeving had gedoneerd, kon een nieuwe misschien ook wel in het arsenaal te verkrijgen zijn. Na het smakelijk gebakken en ook smakelijk opgegeten eitje en wat dies meer zij en uiteraard afsluitende handelingen richting de ons zeer vriendelijk bejegend hebbende Tecla en George, trokken de HH vol goede zin naar Bomal. Tomtom bood ons een reis van ruim 1 uur en tien minuten aan, maar gelukkig gooide HH het roer om en snel stonden de HH toen op de markt.
 |
| Ook HH op de markt |
 |
| HF op de markt |
Vele goederen en dieren werden aangeboden Onze aandacht werd allereerst getrokken door de brocantezaal, waar veel waar werd aangeboden. HF nam wat bierglazen voor het thuisfront mee en HH scoorde enkele vinyliteiten. De plu was ook snel gekocht, zodat niets een voorlopig laatste wandeling in dit gebied meer in weg leek te staan. We kozen uit eigener zoektocht deze
Comblain au Pont van de bij wandeling 1 genoemde Ardennenwandelen.nl . Makkelijk vonden we het startpumt bij een gezellig bejaardenhuis. Daarmee was kwam een eind aan het makkelijke. Al snel bleek dat we voor onze kiezen en ook de rest van de lichamen een stevig partijtje glijklimmen/dalen zouden krijgen. Wat goocheltrucs en we kwamen na stijgklimmen bij het aangekondigde gat in de rots. Braaf de rugzakjes af.
 |
| Misspoes |
Inspecties door zowel HH als ook in zijn kielzog HF leverden hetvolgende resultaat op: al dan niet corpulent; geen van beiden zal ooit deze doorgang in levende lijve doorgaan. Goede raad is in de Ardennen minder duur en zodoende de stijgklimming linea recta omgezet in daalklimming.
Even omlopen en trachten de route weer op te pikken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Dachten we weer aanknoping te hebben middels een poort en daarna uitzicht, bleek niets van te kloppen. En omdat we al door 1 gat waren gevangen, bleken de andere gaten zich nog te verstoppen. De beloofde poorten hebben we nimmer als dusdanig ervaren en met molentjes lopen hebben we ook niet gedaan. Eentje gezien hebben we wel. Desondanks op gevoel verder en dat dus was een goeie zet. Onder het spoor door en een stukje stroomopwaarts langs L'Ourthe. We pikten de reisplanning weer op op Place LeBlanc in Comblain en streken even neer bij het tavernegedeelte van het griekse restaurant Chez George. Hierbij zij wel opgemerkt, dat deze George een heel andere is, dan die van onze verblijfherberg. Ook was de rust van een heel andere soort. Geen rust namelijk, maar wel veel dames op hogere leeftijd, die elkander ietwat luidruchtig veel te vertellen hadden en ook wat ruziënde kinderen uit één gezin. Maar de koffie was okee en de Scotch C.T.S. smaakte ons ook zeer wel. Net als de daarbij geleverde stukjes kaas voorzien van selderijzout. Daarna effe klimmen naar de Tour St. Martin, vanaf waar veel uitzicht was.
Iets verderop in de beeldentuin aten we de lunchartikelen. Het stijgen naar het waterpompstation was eentje die er mag zijn. Echter een onverlaat deed de daling over dat pad voorzien van een crossmotor. We klommen nog verder en na wederom een kleine eigen inbreng begonnen we aan de afdaling naar het startbeginpunt. Zodoende kwamen we bij een gedenksteen en konden we kennisnemen van het feit dat op 13 juli 1889 op 67-jarige leeftijd Alexis Stas het leven daar liet voor wat het was. Zonder kleer- en/of andere scheuren bereikten wij overigens het oude station en dat was dan het slot van de wandeling. Het was ons gelukt om de oorspronkelijke 11 km. in te korten naar de helft daarvan.
Even nazitten in Aywaille om de afronding van de zeer geslaagde wandelvierdaagse te plannen. Konden we gelijk nog even genieten van een bijna aanrijding. Op aangeven van HH werd besloten om de afsluiting te laten plaatsvinden in Lier. Konden we gelijk afkijken hoe je redelijk onopvallend een leeg marktplein nonchalant met de handen in je jaszak kunt inspecteren. D' Eycken Boom liet ons gebruik maken van het terras en wat versnaperingen. Aansluitend schoven we aan en gebruikten bij Peking een heerlijke op chinese leest geschoeide maaltijd. De toch al zo geweldige korte vakantie werd daardoor op een zeer geschikte manier ten einde gebracht.
Even omlopen en trachten de route weer op te pikken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Dachten we weer aanknoping te hebben middels een poort en daarna uitzicht, bleek niets van te kloppen. En omdat we al door 1 gat waren gevangen, bleken de andere gaten zich nog te verstoppen. De beloofde poorten hebben we nimmer als dusdanig ervaren en met molentjes lopen hebben we ook niet gedaan. Eentje gezien hebben we wel. Desondanks op gevoel verder en dat dus was een goeie zet. Onder het spoor door en een stukje stroomopwaarts langs L'Ourthe. We pikten de reisplanning weer op op Place LeBlanc in Comblain en streken even neer bij het tavernegedeelte van het griekse restaurant Chez George. Hierbij zij wel opgemerkt, dat deze George een heel andere is, dan die van onze verblijfherberg. Ook was de rust van een heel andere soort. Geen rust namelijk, maar wel veel dames op hogere leeftijd, die elkander ietwat luidruchtig veel te vertellen hadden en ook wat ruziënde kinderen uit één gezin. Maar de koffie was okee en de Scotch C.T.S. smaakte ons ook zeer wel. Net als de daarbij geleverde stukjes kaas voorzien van selderijzout. Daarna effe klimmen naar de Tour St. Martin, vanaf waar veel uitzicht was. 
Iets verderop in de beeldentuin aten we de lunchartikelen. Het stijgen naar het waterpompstation was eentje die er mag zijn. Echter een onverlaat deed de daling over dat pad voorzien van een crossmotor. We klommen nog verder en na wederom een kleine eigen inbreng begonnen we aan de afdaling naar het startbeginpunt. Zodoende kwamen we bij een gedenksteen en konden we kennisnemen van het feit dat op 13 juli 1889 op 67-jarige leeftijd Alexis Stas het leven daar liet voor wat het was. Zonder kleer- en/of andere scheuren bereikten wij overigens het oude station en dat was dan het slot van de wandeling. Het was ons gelukt om de oorspronkelijke 11 km. in te korten naar de helft daarvan.
Even nazitten in Aywaille om de afronding van de zeer geslaagde wandelvierdaagse te plannen. Konden we gelijk nog even genieten van een bijna aanrijding. Op aangeven van HH werd besloten om de afsluiting te laten plaatsvinden in Lier. Konden we gelijk afkijken hoe je redelijk onopvallend een leeg marktplein nonchalant met de handen in je jaszak kunt inspecteren. D' Eycken Boom liet ons gebruik maken van het terras en wat versnaperingen. Aansluitend schoven we aan en gebruikten bij Peking een heerlijke op chinese leest geschoeide maaltijd. De toch al zo geweldige korte vakantie werd daardoor op een zeer geschikte manier ten einde gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank u oh medeburger