Verfrissend veel onverhard

Voorbeelden van het ons tevergeefs aangeboden meubilair

Ook nu was de jenever naar een andere keer doorgeschoven. HH was echter wel verjaard en als tractatie ging hij HF ophalen. Een reis naar Noord-Brabant werd het. Wederom leek het HH beter om niet rechtstreeks naar het startpunt te rijden. Zodoende eerst even via Breda-Noord en daarna de A-59 op. Dat leverde wel op, dat we een breed lachende jongedame op de vluchtstrook konden aanschouwen. Op de b-weg enigzins de wegwerkzaamasfaltering gehinderd hebbend, kwamen we aan in Cormvoirt. Schoenenwissel en maar daarna geen Groene Wissel, hoewel de schoenen van HH wel zich bedienen van een soort groene kleur. Het bleek wel zo te zijn dat de temperatuur haar kruid de afgelopen week aardig had verschoten. Was het des maandags nog circa 21 klein nulletje C, vandaag moesten we het doen met een karige graad of 9 ofzo. Maar het deerde de HH. Dus de handen goed opbergen en daar gingen laatst twee HH loos.
Een hond durfde niet helemaal met de bips op de grond te zitten en was ook enigzins vergeten waarvoor hij in dienst was genomen. Hondenalzheimer waarschijnljk. Het eerste stuk werden we trouwens voorafgegaan door wat dogwalking vrouwspersonen, maar plots kwam daar een eind aan. Zodoende konden we volop genieten van een Gemeentelijke Monument. Lekker onverhard liepen we en kwamen zo bij het afwateringskanaal 's Hertogenbosch-Drongelen. De visser aan de overkant kon dat niets schelen.
Wij genoten van de Zandleij, die zichzelf krachtig in het eerder genoemde kanaal spoot. Nog even een prachtige inhaalactie van een vrouw in een Mercedes en toen werd het tijd voor een zoete versnapering bij de brug en een nieuw bankje. Fluks verder en langs Ad, wiens foto inmiddels was verdwenen op naar camping Distelloo. Vele zetels werden ons daar aangeboden, maar de HH waren nog lange niet aan lunchen toe. Ook de vriendelijk zwaaiende caravanmevrouw kon ons niet op andere gedachten brengen. Bij Bosch en Hei (voor feesten en trouwpartij) doken we het bos (onderdeel van de Loonse en Drunense Duinen) weer in. Daar bleek toch weer het ongeduld en we liepen niet ver genoeg door, zodat er weer eigen inbreng kwam. De maaltijd diende genuttigd te worden, maar van bankjes ho maar geen sprake. Een boom mocht alvast dienst doen. Lekker was het allemaal en we konden weer verder. Daar was de Waterschapsauto en even later de crossmotor. Nu wel veel bankjes en een aantal teckels met begeleiding. We kregen een prettige verderwandeling toegewenst. De doorgang in het zeer nuttige hek leverde HH wat problemen met de rugzak (NIEUW!) op. 

Mooie nieuwe rugzak

De prikkeldraadauto werd nors bestuurd. Bij 't Hoog wisten we, dat de wandeling niet heel erg lang meer ging duren. Maar we mochten nog even door een armoedige wijk, waar de hond luidkeels blijk gaf van aanwezigheid zijnerzijds.

Stoute HF

HF deed een gewaagde uitspraak en dat had hij beter niet kunnen doen, want hij kreeg straf. Gelukkig kon HH sussend en probleemoplossend tussenkomen. Nog een klein stukje en ja hoor, daar was het beginpunt weer. Verfrist reden we naar Raamsdonksveer (volgens HF)of Geertruidenberg zoals de meeste mensen de plaats noemen. Daar namen we Amstel Bockbier en nootjes tot ons.

Hoe warm het toch was en ver

E.T.?

Vooraf: jenever is het niet geworden en HF was wederom zonder fototoestel. Overigens zonder bijbedoelingen.

Gereden werd middels TT richting Amersfoort. Aangezien onderweg extra reistijden werden verwacht en de HH alles op alles moeten zetten om te wandelen werd er alternatief gereden, middels De Bilt e.d.
Hoe dan ook kwamen wij in Amersfoort aan en parkeerden vlakbij treinrails. Let op, er kan er nog een aankomen. Onderwijl meanderden wij over de promptheid die ons in de directe omgeving was deelgevaren. Dit impliceerde dat wij onderweg de ogen open zouden houden want wie wist kwamen zij weer.

Deze wandeling wisselt snel naar groen vandaar nummer 79.

staircase to heaven

Vanaf het station (wij deden wat extra om parkeerkosten uit te sparen, aangezien subsidie aanvraag is afgewezen) gaat u vrij snel de Heinsiuslaan in. Hier krijgt u te maken met zones - scholen. En een ander fenomeen: men dient hier als de keuze voor het automerk gemaakt is er minimaal 2 van aan te schaffen. Ach, het dient gezegd, men hield zich aan deze afspraak.
Wandelt u de route gewoon door dan oversteekt u een grasveld, niet helemaal meer van gras en via Klein Zwitserland in Amersfoort, zendmast, heuvel, kruip - en let op door komt dan de indische buurt in zicht. U komt vlak ervoor langs een woonwagenkamp aan rechterzijde dus dan weet u dat het goed komt.
Uiteindelijk is de Balistraat werkelijk helemaal uit te lopen, ondersteekt u de grote weg en is het volgende ijkpunt de kerkweg. Na de manege gaat u het bos in en doet u nu niet zoals de HH en gelast direct een eigen route in maar blijft gewoon de aanduidingen van de route volgen. (oorzaak dezes: ongeduld bij de HH).  Dan moet het uiteindelijk lukken om de werkschuur links van u te passeren en geniet u van weids en schoon landschap. Wij besloten hoewel er een bankje was lekker door te lopen want eten kon wachten.

Dat betekent feitelijk dat we de komende tijden geen banken meer kunnen verwachten zodat zitten op lantaarnpalen, boomstronken, halve stammen e.d. ons lot zullen vormen. Maar wat geeft het, we zijn bikkels en HH.

Herfst of toch zomer? 

Bij de Gasunie paal L.A. Wij besloten hier neer te zitten om hammen en water tot ons te nemen, onder dankzegging van een aangename heer (eet smakelijk) die gekleurde touwtjes aan de paaltjes bond, wel met draaiende motor. Het nut zal blijken.

Feitelijk lopen wij hier weer terug richting Amersfoort (zie punt 3 van de route).
Daar waar wij een oudere route deels dupliceerden konden wij nu de rijksweg oversteken en via de beukenlaan (half verhard) kom je dan in waterdaal, ook een regio voor minderbedeelden, met overal inzameling van hondenpoep. Dan is het goed de route volgen en wordt je in feite door de bebouwde kom naar de stadswallen geleid alwaar 1 1/2 km genot zorgt voor een overzicht vanaf het Bastion naar de Koppelpoort. (steeds de singel volgen hoor). Bij de Koppelpoort de stenen brug over, LA (kleine spui, valt mee) en via en dan de langegracht komt u net als wij bij de Lange Jan, zonder bijnaam O.L.V. genoemd. Wij streken neer voor bier (Steenbrugge) waarvan een ober zei dat we er drie gingen drinken. Mooi niet dus. Maar het smaakte en we namen er natuurlijk een variatieve bittergarnituur bij. Daarna weer op weg om middels het station onze auto te gaan zoeken hetgeen lukte.

HF de dierenvriend

Op naar huis en anderen vertellen over hetgeen ons nu weer is overkomen.
Tot de volgende verhandeling.

Omdat ik het zég



 

 

Tijdens de wedstrijd mag iedereen op het veld



Vol met Volvo's

Gebeurtenissen kunnen elkaar in een moordend tempo opvolgen. Een voorbeeld van dat dat niet altijd gebeurd, is dat de HH hun wandeling van twee weken geleden lieten rijpen en eerst gister weer gingen. Gaf HH mooi de tijd om de Spaanse economie enigzins te steunen en HF de kans en ruimte om een hem onbekende dame te bezoeken en tegen betaling haar te laten verklaren dat hij een best gezonde heer is. Het weerzien der HH ging, met tussenpozen, gepaard met onder andere ter beschikking stelling van goederen van laagBTWgehalte en wel zo dat HH Skippy met stukjes kreeg en HF de, het en een Leckere. Zodoende werd dan ook ras besloten op weg te gaan naar Made middels stuurkunsten van HH. Deze kunsten bevielen beide HH dusdanig prettig, dat er via een snelwegomweg iets langer over gedaan werd om Made binnen te rijden. Ook het startpunt werd eigenhandig verlegd, zodat de Routeyouroute een andere begin kende dan. De HH verkozen namelijk een parkeerplaats zo dicht mogelijk bij de lingeriezaak, want daar was de nieuwe najaarscollectie 2012 reeds binnen. Nou, u moest eens weten. Of niet, zie maar. Na de schoenenhandelingen ( HH deed eens geen moeite tot sokkenomwisseling) op weg naar de snelweg. Middels Speculaas Nu en een naar Nederland ge-emigreerde brood-automaat. De trage 24-uurs glasservice voorbij en lekker onverhard tot aan de A-59. Het bushokje behoefde geen glas trouwens en het energiekastje was mooi versierd. Over heerlijk asfalt, langs rijk gevulde koelkastladen en ook nog door Den Hout. Ja, de HH smulden van van alles (in figuurlijke zin). De alleenzittende maar niet eenzame poes bekeek ons met een beetje argwaan. Of was het een waarschuwende blik. Een stukje verderop waren namelijk kikker Wladimir en zijn vriendin Wladimina platgereden. Vlakbij de hoogspanningsmaten. Toeval? We weten het niet en daarom op naar kapotte magnetronoven en, nog belangrijker, het pannenkoekenhuisrestaurant. Daar wachtte ons een opwachting door een rookmeneer. HH toverde toen, onder een mom, een prachtige speculaasgedaante tevoorschijn en deelde deze met HF, zodat een waar smulfestijn (in letterlijke zin).

Ziet u wel?

Over de brug en langs de Poolse Irenesteen, het meertje en de golfdingen de Bergsebaan over. Vlak na de splitsing met de Pannenhuisstraat begon het asfalt ons op te breken en gingen we onverhard naar de paarden en de verstopkippen. Echter werd door de niethardloopster onmiddelijk de achtevolgen ingezet. Na het enigzins verstophuis met bewaakbello volgden de dingen in hoog tempo elkander op: het tekoophuis, watermeertje bij golfveld, HH vindt golfbalpinnacle, man van golfclub dwingt HH tot afstaan van pinnaclegolfbal, golfclubman geeft aan dat HF niet wil weten hoeveel golfballen er daar in de buurt liggen, HF vraagt vriendelijk doch beslist om het aantal dan maar niet bekend te maken, man maakt getal toch bekend, HF vindt begraafkuil, HH fotografeert HF bij begraafkuil, koeien herkouwen, we mogen niet sneller dan 15 km/uur, recre-eren op het platteland middels minicamping en eindelijk een beetje rust bij de Salesdreef met vastegrondasfalt. Speciaal voor de HH had men de lege flessen van de afgelopen week ingezameld en langs de weg neergezet. Een vrolijk geheel, maar onze aandacht werd meer getrokken door de werkverkeerman met fototoestel en dergelijke. Opmerkelijk was het sandaaltje op het paaltje en de verwijzen naar het Spaanse kerkhofje. Gefascineerd gingen de HH op zoek naar dit, maar blijkbaar was het te klein verstopt om onze ogen het te laten ontdekken. Dan maar niet, dus. De Salesbrug over en wederom eigen ingrijpen in de route. Het Markkanaalpad, zegt u dat iets? Nou, ons inmiddels wel. Nog vóór het reeds genoemde pannenkoekenhuisrestaurant waren we reeds gewaarschuwd dat er sprake is van de Bankenweg. Nou, inderdaad. Aangezien het reeds tijd was geworden voor het smikkelen van de meegenomen bammetjes en vochtigheden waren de HH naarstig op zoek naar een bank. Uiteindelijk werden dat paaltjes met een begeleiding van rood/witslagbomeratie. Aangesterkt even naar de roofvogel kijken en op naar de paarden met gekleurde jasjes.
Het blafhondje ging eerst niet mee en toen weer wel en toen weer niet. Ja, toen waren we al op de Witteweg en bij Zomooi aangekomen. Verderop hadden ze voor de komende feesten een mooie ronde betonnen circustent neergezet. Het zusje van de wispeltuurhond was elders neergstreken; samen met een verstoppoesje. Het mooiste van de Witteweg is toch wel, dat, met subsidie vanuit Brussel ( ja, meneer W. te V.) de capaciteit van de wettelijke mestopslagcapaciteit is vergroot. De waakhond in spé begroette de HH zeer hartelijk en zonder poespas, waarna een mnooi klinkermozaïk zich voordat. Onder de snelweg door en wederom wederom eigen route-inbreng. Sportvelden met een voetbalquiz.

 Uiteindelijk niet-oplettende leerlingen en een bejaarde. O ja, en later nog een bejaarde. Maar eerst bereikbare winkels en een mama met dochter die niet fietsten volgens de kleine meid en we citeren: " ik het zeg ". Hadden we eigenlijk al vermeld, dat de Made-omgeving zeer wordt verfraaid door vele Volvo-automobielen? En als we schrijven vele bedoelen we onwaarschijnlijk veel. Nu de wandeling ten einde liep, dienden de HH een besluit te nemen omtrent het afsluitende gedeelte. Na ampel beraad werd gekozen om een Bazar te bezoeken aan de W. de W.straat in Rotterdam. De gebakken calamarissen en gekruide feta trachtten we te animeren middels Affligemmen. In deze opzet zijn we geslaagd.