Kenden jullie Wout?



Vrijdagochtend pak weg 10.45 uur. Waren de HH in de war? Kwam het door de vrouwen, die thuis waren? Was er sprake van embras? Nee hoor. Niets van dit al. Door de hemelwaterregenval werd er wel uitstel maar geen afstel. Dus wat later HF naar HH ter ophaal. Een korte begroeting en op naar Sweetlakecity voor een leisurewalk. Achter de kerk geparkeerd en beginrituelen. Hier pakten we de gewone draad weer op. Aan het begin een stukje eigen inbreng, maar ras weer terug op de schreden van de route.

Door middel van de Hoekerkade naar de typische Meerpolder waaraan typische polderboerderijen. Bij de gatengravers de Middelweg overgstoken en langs een niet-typisch boerderijtje (verboden toegang overigens). Een stukje verderop het Buytenpark in. Ja, en als je later start, mag je eerder eten. Daar een bankje. Niet zittend eten, maar de rugzakjes netjes op het bankje stallen en de bammetjes en water tevoorschijn halen. Eet smakelijk en verder via de sportvelden iets te ver doorlopen en dan terug en het uitkijkpunt beklimmen. Welsiwaar op een andere plek dan de route aangeeft, maar geeft niet; uitzicht viel ons ten deel. Na dat wijdse uitzicht door modder naar beneden, zodat de broeken mooi vuil zijn en straks thuis in de wasmasjien kunnen. Lekker veel schaapjes, paardjes en een paar koegrazers van buitenlandse origine. En dit al in de buurt van de skihal. Bij de tractor van de verloren boot langs de zogenaamde vissers naar de Voorweg om die vervolgens te verlaten bij het oversteken van de Amerikaweg. Vlak na de ingang van de Westerpret op naar de Heemtuin. Niet echt, natuurlijk, want ons doel ligt verderop. Lekker verder door het Westerpark. Aan de rand daarvan ontwaarden we bebouwing, waarvan veel van de soort twee-niet-onder-één-kap. Nog leuker waren die, die voorzien waren van een bolle koninklijk gezinde torentop. Na wat al dan niet verdwijnhonden konden we ongestoord de A-12 oversteken om terecht te komen op het voormalige Floriadeterrein. Gelooft u ons nou maar, inmiddels is daar van alles gedaan om mensen er te laten wonen. De fietser in z'n groen/witte banaan maakte prachtig gebruik van het fietspad. Wij namen het voetpad, zodat we ook nog wat Aha-erlebnissen hadden bij het Balijbos. Bij het turks-mediteraan restaurant linksaf en gelijk weer rechtsaf, zodat we een aantal naar het water verbannen bomeneilandjes konden zien. Lawaaimakers, die de heggen inkortten, dachten alleen aan zichzelf en boden ons geen gehoorbeschermmiddelen aan. Dat de grond erg verzakt moet zijn, meenden we vast te kunnen stellen aan de hoogte waarop ons inziens de ingang van het Floriadepark zich nu bevindt. Enigzins gehindert door een knipperende automobiel, vonden we onze weg door een kantoorbedrijventerrein. Waarschijnlijk door de aanwezigheid van de KPN te aldaar, was de ontvangst van uitzonderlijke klasse. De A-12 kon weer overgestoken worden en ditmaal bij het trein/busstation. Even een mededeling voor de buspassagiers: de haltes A t/m B en alles wat daar tussen zit kunnen via dezelfde uitgang worden bereikt. Tot zover deze dienstmededeling. Eenmaal buiten het station wilde HH niet naar links kijken. Hij deed dat per ongeluk toch, aangezien er een paarse mevrouw liep, die waarschijnlijk net had gesolliciteerd bij een HH bekende werkgever. Enige troost was op z'n plaats. Maar de herinnering aan de huismeesterbewoning en vrijdag-visdagwandelingen maakten het leed draagbaar. De jongetjes wachtten vlak bij de weg op een moeder en volgens inzichten kwam zij vrij snel. Langs de scholen en de Van Leeuwenhoeklaan overgestoken. Bij het wijkcentrum Bijdorp was het een drukte van belang en zorgden de HH voor het verlagen van de gemiddelde leeftijd. Onder het spoor door en bij de boerderij rechtsaf de Dorpsstraat op. Langs oude rijtjeshuizen en meer panden van antieke waarde en bij Hoogvliet linksaf en na het bruggetje wwer linksaf langs de parkeergarage-ingang. Even oversteken en langs een echt gezellig café ( de HH konden zich inhouden) en slingerend naar het Lyonpad. Dit ondanks de in groten getale toestromende schooljeugdfietsers. Over de kangoeroebrug en linksaf. De jongen, die achterop de bagagedrager zat, ontdekte, dat dat niet de meest geschikte zitplek op een fiets is. De Australiëweg oversteken en volgens de meneer was het hondje wel nieuwsgierig, maar niet zo erg dat ie het huis van HF zou willen bekijken. Bij het ziekenhuis was het een verkeersdrukte van belang, vanwege straataanpassingen. Onder de Aziëweg door waar het meisje stond. Wij linksaf en met beide handen pakten we de laatste kans tot eigen inbreng. Al ras keerden we wederom op onze schreden terug en kropen langs de kerk naar de HF auto. Lang dachten we niet na en reden naar Nieuwerkerk a/d IJssel alwaar wij dachten bier en bittergarnituur te ontvangen op een manier van eenzame hoogte. Bij de uitspanning troffen we een grote hoeveelheid auto's aan. Bij het bestellen van drankjes bleek dat te maken te hebben met het niet meer onder ons zijn van Wout, de mede-eigenaar/barkeeper. Tevens was dat de reden van het gesloten zijn van de keuken, zodat de bestelde bieren (op-Chouffe dus Leffe Donker en Hertog Jan Weizen) onbegeleid werden genuttigd. De volgende HH-bestelling verliep vlekkeloos, hoewel van de bestelde bieren geen van beide datgeen vertegenwoordigde wat besteld was. De poepebroek bleek niet echt in tegenstelling tot de promptheid. Terugkijkend op een wandeling met afloop keken de HH terug op van alles wat anders liep dan verwacht, maar desondanks tot voldoening leidde.

Numero 131 - no shit

Vandaag nu eens niet u vermoeien met walktalk. Er is immers van alles aan de hand wat verdient om te worden gememoreerd.
Zodoende gebeurde het dan toch dat HH met winterbanden (een goede voorbereiding is de HH niet onbemind) bij HF arriveerde. Aldaar werd een getrouwe klant gewaar die weliswaar niet in het gewenste automerk zat maar de HH waren en zijn goed geluimd. Aldus ontstond een leuk gesprek waarvan de inhoud nu niet vermeld kan worden. Aanbellen bij HF waar zich het volgende afspeelde:  ("Hee, kom ff binnen. Geen tijd voor een bakkie edoch? Zal ik ook meegaan? Tuurlijk, hop in"). En zie daar hoe het leven van de HH zich in korte tijd heeft ontwikkeld tot echte mannen van deze wereld. Gas erop en daar gingen ze. Op naar de niet in te nemen Bossche Bollen maar slechts van de zijkant waarnemend zoals altijd en iedere keer. Na een voortreffelijke en ontspannende rit waar HF nog de waarschuwing deed uitgaan inzake A59 afslag en zo werd de bestemming bereikt. Aldaar werd besloten om niet de parkeerkas te spekken zodoende moest er op zoek naar gratis P. Die werd gevonden in de buurt van de zuiderparkweg. Schoenen wissel en op pad. Alras bleek dat wij de auto vrijwel direct in het te lopen rondje hadden geparkeerd. Hier spreekt de ervaring der HH.

Voorbeeld ener HH voertuig

Slecht onderhoud

Dus op weg en alle beschikbare high tech ingeschakeld. Dit betekende wel dat wij eerst langs de vliegtuigen moesten (of wat daarvan over was) en dan de binnenstad onveilig gingen maken. Via een omtrekkende beweging waarbij u veelal zicht hebt en houdt op het water en de vele bruggen komt u dan in het oudere deel van deze plaats. Aangezien een der HH in een vroeger leven zich bevond in de omgeving van de dieze en de amer was het jammer om te merken dat e.e.a. ondanks de leeftijd onherkenbaar was veranderd. Maar de binnen-dieze werd nu gebruikt om illegale mensenhandeltransporten te ondernemen. Blijkbaar was men getipt want vandaag voeren de boten niet uit.

Via binnenplaatsjes en zo meer werd de Sint-Jan bereikt. Welke onverlaat ooit heeft besloten om hier zoveel bomen te plaatsen hebben de HH niet voor u kunnen achterhalen maar dit betekent wel dat wij dit bouwwerk niet in alle glorie aan u kunnen presenteren. Niettemin hebben wij diverse pogingen ondernomen.

Uiteindelijk gaat het u lukken om na vele omzwervingen de binnenstad te verlaten en d.m.v. oversteking van de oude dieze en de zuidwal komt u in de polder. Wanneer dit het doel van uw bezoek is raden wij u heroverweging aan. De polder verschilt weinig van andere polders tenzij saaiheid uw hobby is. Niettemin moesten wij via de rechterzijde het dijkje grotendeels aflopen. Langs een bakstenen gemaaltje en in ons geval een houd de houtdief konden wij verder en uiteindelijk na ca 500 m linksaf maar beneden en via een ingenieus hek mochten we dan toch echt de polder in. Enige omzwervingen later werd op de afgesproken plek een bankje gewaar alwaar brood en spijzen (alles zelf meegenomen) kon worden genuttigd. De bips van HF had last van optrekkende koude zodat latere maatregelen zich nu reeds aankondigden. Na een luttele pauze gingen zij verder. Dit houdt in dat u bij het Segersgemaal de grote wegen ondersteekt en dan LA de vrije natuur ingaat. Wij kwamen direct langs een vrijgevochten gemeenschap die een nieuw toilet en algemeen nut gebouw had neergezet met live verwarming. Dit pittoreske plaatje maakt diepe indruk op de HH.

spontane begroeting

wij werden genegeerd

Nu de bossen in alwaar HF korte tijd een eigen uitstapje maakte hetgeen HH in de gelegenheid stelde het leven tot zover in ogenschouw te nemen. Ach, wat zou het aardig zijn als de HH in de herfst van hun leven zouden kunnen beschikken over een echte baan. Ah, daar kwam HF weer terug met een brede glimlach. Wat er ook gebeurd was, het had hem opgelucht. Blij van zin vervolgden wij de route.

kleurenfoto

Dat betekende meer bospaden, ongeduld bedwingen en fier en oprecht daar waar nodig de routebeschrijving gelijk geven. Uiteindelijk moesten grote wegen worden overstoken en passeerden wij links van u de pettelaarse schans. Toen zagen wij dat de eindbestemming in zicht kwam. Dus achterlangs een benzine verkooppunt en links af langs het water met de vele prullenbakken, fraaie constructies om inbrekers te weren, onbekende ingangen van metro stations en zo meer achter de school langs en zie daar, de auto was er nog.

Omgekeerd schoenenritueel volgde onder toeziend oog van andere HH die elkaar de hele woning lieten zien. Deze hadden denken wij ook geen echte baan.

Dan maar weer op winterbanden richting Rotterdam alwaar zich tijdens de rit een boeiende discussie ontspon inzake waar moest worden gedronken. Aangezien HH de kunst van het autorijden vlekkeloos leek te beheersen werd uiteindelijk besloten dat we helemaal tot New York zouden doorrijden om aldaar een bittere bok, nachos en een koninck tot ons te nemen.

Na HF te eigener woning te hebben afgezet kon HH dan richting de eigen sponde alwaar de vrouw des huizes nog niet aanwezig was. Zodoende konden alle sporen van de wandeling worden uitgewist alvoor men er weet van kreeg.

Tot zover.

 

Reeds enkele malen maakten wij gewag van onze plannen met betrekking tot het Jeneverpad. Alsvolgt nu. Onder de HH waren afspraken gemaakt. Met name HF was daarvan de strekking toch aardig vergeten. Hierdoor gingen er wat zaken anders voor hem dan hij dacht op het moment van opstaan. Uiteindelijk kwamen er toch nog goede pootjes en kwam hij terecht. Nu bent u van ons het volgende gewend: de ene haalt de andere op, we rijden gezamelijk naar het startpunt, doen de schoenenwissel en gaan wandelpads. Neen, driewerf neen voor deze keer. HH fietsRET-meetroode en HF fietsNSte naar treinstation Rotterdam-Centraal. Niets ophaal-samenrijdt-schoenrituelen dus, maar samenkomstontmoeting te aldaar. Desalniettemin drukte dat geen pret. Het weer en andere omstandigheden waren gunstig genoeg voor de wandeling der wandelingen vanuit Rotterdam naar Maassluis, ook wel en beter bekend als het Jeneverpad. En het moet gezegd: de wandelstart was er gewoon zoals gewoonlijk en wel tegezamelijk.
Het gebouw waaraan Wall Relief no. 1 van de heer H. Moore vast zat, had duidelijk betere tijden gekend en gehad. Over de Diergaardesingel zonder diergaarde en zo langzaam maar zeker naar de Essenburgsingel om bij het voormalige woonhuis van P. Fortuyn langs te kunnen gaan.

Buren van Pim

De Heemraadsingel uit en op zoek naar de Coolhaven. Het leek HF prettig om dicht langs de kade te lopen. Zo geschiedde voor een kort moment, totdat bleek dat zo'n beetje alle honden van Rotterdam en omstreken daar hun Grote Boodschappen een laatste rustplek geven. Dus terug naar de gewone stoep, maar HF had zichzelf inmiddels getracteerd op een schoenprofiel vol hondenpoep. Verwijderen kan op vele manieren, maar daarover later meer. Door Delfshaven naar het Marconipelin, maar op een andere manier dan de routebedenker had voorgeschreven. Vanaf daar over een gezellig fruitbedrijventerrein naar de tweede jeneverwoonplaats Schiedam. Aandacht besteden kutkutkut aan het woonhuis van de familie de la Tourette,vrolijk glasgerinkel bij de Verenigde Glasfabrieken, een versnapering (zonder lipverdikking) en op weg naar enkele molens. Molens? Jazeker, molens, want daarvan (be)staan er wel wat in Schiedam. Nadat HH even stil stond bij een prachtige automobieluitvoering (zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt) gaf hij HF de volgende tip: vraag aan de brugschoonspuiter je poepschoen spuitend te ontpoepen.
Zo gezegd, zo gedaan. Opgelucht vervolgde HF het pad. Langs Sjiek en zo verder door Schiedam. Via een toren uit Leiden, een sluis, volkstuinencomplex, een molenstomp en het voetbalgebeuren van S.V.V. over de A-4 naar Vlaardingen . Eventjes verwarring door een verkeerdekantopwijssticker, maar gezond verstand won het toch weer van kritiekloos aanwijzingen opvolgen. Bij station Vlaardingen-Oost even een moment van bezinning. Langs de paardenkastanjes (geen paard te zien overigens) en jeugdigen met pretsigaretmateriaal naar de Stadsomroeper en de Visbank. Vraag ons niet naar de visrentepercentages, want die weten we niet. Wat we wel wisten, was dat onze maagjes behoefte begonnen te krijgen aan vulling. Gelukkig kon dat ruimschoots bij het speeltuintje. 

Verbazing omtrent de HH

De rozentuin was ook wel een zitoptie geweest, ware het niet dat de voorkeur daar niet naar uit ging. Tjongejonge, wat was dat zittend eten lekker en fijn. Moeder en Kind zagen we niet bewust, maar na de Heemtuin konden we De Roep bekijken. De Roeper bleek behoefte aan warmte te hebben en de lokale bevolking had een mooie vestjas voor hem gebreid en hem aangetrokken. Aardige lui hoor, die Haringkoppen. Een leuk drassig paadje langs het water en ineens waren we buiten de bebouwde kom en na het golfterrein zagen we de Krabbeplas. Of Leen zijn voorstellen in het restaurant verderop nog steeds doet, weten we niet. Wij gingen in ieder geval naar de Wijnboederij, alwaar de wijnboerderijboer en de wijnboerderijboerin van allerlei soorten fruit op natuurvriendelijke wijze wijnboederijwijnen maken. Een beetje oponthoud door de rode lampen en tingeling en er kan nog een trein komen. Iets verderop deed HH iets, wat het meeste weg had van bramenzoeken ofzo. Verderop gleed het paard bijna uit over de modder, maar de HH gingen naar de kangeroes. Ja, en zodoende kwamen we uit bij de Nieuwe Waterweg. De HH zijn overigens niet op de hoogte van de lokatioe waar zich de Oude ophoudt. De bodemsanering was in volle gang en voor de zoveelste keer wilde een fietser middels bel de aandacht trekken. Vooruit dan maar. Aan het einde van het Oeverloperpad bij de Buitenhaven zaten vissers.
Die hadden geluk, dat een bepaalde vis van ozne komst had gehoord en ons met eigen ogen wel eens wilde aanschouwen. Door zich gewdee op te laten vissen, werd aan die wens voldaan. Dat was gelukkig nog net voordat we het naturistenstraand verlieten.

De brug is opgehaald

 Zo, toen waren we in Jeneverplaats nummer vier, tevens eindhalte van de wandeling. Onderweg had men ons willen doen geloven dat het Jeneverpad een rondwandeling van 15 kilometers is. Nou, wij deden de niet-rondwandeling en de lengte daarvan is lekker 26,8 km. Trots op onszelf namen we de trein van Maassluis naar Rotterdam-Centrum om daar nog een klein stukje te wandelen naar Bar-Restaurant Sijf. Geen jenever voor de HH, maar smakelijke Murphy's Red, La Chouffe en Brugse Zot bokbier, op heerlijke wijze vergezeld van een bittergarnituur. Want het gezegde " Na gedane arbeid is het goed bij Sijf vertoeven" is in haar geheel waar. Terugkijkend op een geweldige dag in velerlei opzichten gingen de HH middels openbaar vervoer huiswaarts.

Lèvre épaisse

Wat een gekke titel zult u vinden! Daarover dus niets meer, dus leest gerust verder.

Soort houten schoen

Vandaag stond een wandeling op het programma, dus vanuit HF via HH naar het schone maar ook veraf gelegen de Klomp. Gelukkig was van Alzheimer geen sprake zodat maar ook zeker daardoor reed HF in een soort van directe koers naar de eindbestemming hetgeen een station bleek te zijn van alwaar de groene wissel nr 110 een aanvang zocht.
De auto werd afzijdig geparkeerd, ver van Koleossen en dergelijke. Al die uren dat de auto zich ten allene moest houden zorgden de HH wel voor een leuke en zo.

Schoenen gewisseld, sokken soms ook en ja hoor daar gingen ze weer. Wandelend dit keer net als altijd overigens. Want wandelen is leuk, andere dingen ook. Vandaar.
Hoe dan alleen: je gaat vanaf het station langs de Klomp (hoe men aan deze naam komt ?) en wandelt na voorzichtig oversteken richting Arnhem/Renswoude. Neemt het fietspad niet aan de rechterkant.

hij ging liggen

HH deed alsof

Na een KM, kan een meter meer zijn, LA de grebbelinie annex fietspad op, alwaar fietsers u kunnen en willen passeren. U passeert waterforten, wel goed kijken, en ergens aan den einde wordt de doorgang enigszins belemmerd. Maar troost u, links ervan kan u langs en dan weer RA langs de spoorlijn. U passeert natuur en na een tijd komt u vanzelf bij een bankje. Aldaar ging er een gulle etenssuggestie van HF naar HH alwaar werd genoten van het een maar ook het ander.
Na hervatting van de wandeling werd HH een tinteling gewaar in de bovenlip gebieden die erop duidden dat de feestelijkheden in de bovenlip en er omheen waren begonnen. HF werd gewaarschuwd zodat hij niet van de schrik zou bekomen. Dus verder op weg, waarbij de omvang van HH alras toenam. Leuk, maar tijdens een wandeling niet bijzonder handig.
Maar goed, tegenslagen zijn om te overwinnen dus HH haalde een grote adem naar binnen en daar gingen ze hoor, alsof naar Mordor.

Wat een verzicht!

Weer langs de trein, maar nu links ervan (er kwamen nog een trein en nog een) werd zichten op de Grebbeberg gegund. De HH hadden geen spullen erbij om ons te zekeren, wij konden geen pinnen in rotsen slaan ter houvast dus werd met gevaar de beklimming en afstijging verricht. Maar de vergezichten waren een moeite waard en nergens teveel. Vervolgens daalt u verder en vervolgt op een doorgaans rustige asfaltweg via nog meer asfalt en wat omzwervingen tot u de achterzijde van kasteel Renswoude in het zicht krijgt. Maakt hier rustig een foto en/of twee want wij verklappen nu reeds dat de voorzijde ook een deel van de route betreft. Dus erom heen wandelen, RA over de brug, het MIDDELSTE pad nemend en de vijver rechts van u houdend.

Wij namen de hele vijver

Wij gingen eerst nog even verder kijken bij een schaap-ruine.
Zoals beloofd de vijver rond, het kasteel aan uw rechterzijde passerend en dan LA de oprijlaan op. In wandelende context in feite de opwandellaan te noemen. Wij zochten banken, maar zagen oudere mensen de eerste de beste al ingepikt hebbend. Dus de dorpsweg overstekend bevindt zich rechts ook een zitgelegenheid. Aldaar werd spijzen en drank genuttigd waarbij HF gezien de situatie wat verder van HH ging en moest zitten.

Naast vrije uitwandelHH bestaan er ook vrije uitwandel kippen.

Niettemin werd eea verorberd en ging men verder wandelend helemaal uit. Onderweg de andere wandelaars volgend en uiteindelijk weer die vermadelijke grebbelinie op RA. Gelukkig kunt u na 300 m eraf en wandelt u naar Ederveen, alwaar de naamgever dezes door de HH niet thuis werd aangetroffen. Wel was het marktplein in rep en roer. RA op de Munnikeweg en dan is het in feite doorwandelen tot de Klomp, waar als het goed met u is gesteld een deja vu zal plaatsvinden, hoewel u natuurlijk niet de auto van HF ziet staan, graag hiermee rekening houden.
Wij stapten in en reden werkelijk zonder dwalen naar Nieuwerkerk alwaar een gelegenheid is tot bier drinken en bitter eten. Wij genoten van een bok in bier en weizzen in bier en een gevarieerdheid aan spijzen.
Inmiddels kan gemeld worden dat HH aan de beterende hand is zodat voor het voortbestaan van deze wandelbeschrijvingen voor de vele duizenden lezers niet gevreesd behoeft te worden.