Kenden jullie Wout?



Vrijdagochtend pak weg 10.45 uur. Waren de HH in de war? Kwam het door de vrouwen, die thuis waren? Was er sprake van embras? Nee hoor. Niets van dit al. Door de hemelwaterregenval werd er wel uitstel maar geen afstel. Dus wat later HF naar HH ter ophaal. Een korte begroeting en op naar Sweetlakecity voor een leisurewalk. Achter de kerk geparkeerd en beginrituelen. Hier pakten we de gewone draad weer op. Aan het begin een stukje eigen inbreng, maar ras weer terug op de schreden van de route.

Door middel van de Hoekerkade naar de typische Meerpolder waaraan typische polderboerderijen. Bij de gatengravers de Middelweg overgstoken en langs een niet-typisch boerderijtje (verboden toegang overigens). Een stukje verderop het Buytenpark in. Ja, en als je later start, mag je eerder eten. Daar een bankje. Niet zittend eten, maar de rugzakjes netjes op het bankje stallen en de bammetjes en water tevoorschijn halen. Eet smakelijk en verder via de sportvelden iets te ver doorlopen en dan terug en het uitkijkpunt beklimmen. Welsiwaar op een andere plek dan de route aangeeft, maar geeft niet; uitzicht viel ons ten deel. Na dat wijdse uitzicht door modder naar beneden, zodat de broeken mooi vuil zijn en straks thuis in de wasmasjien kunnen. Lekker veel schaapjes, paardjes en een paar koegrazers van buitenlandse origine. En dit al in de buurt van de skihal. Bij de tractor van de verloren boot langs de zogenaamde vissers naar de Voorweg om die vervolgens te verlaten bij het oversteken van de Amerikaweg. Vlak na de ingang van de Westerpret op naar de Heemtuin. Niet echt, natuurlijk, want ons doel ligt verderop. Lekker verder door het Westerpark. Aan de rand daarvan ontwaarden we bebouwing, waarvan veel van de soort twee-niet-onder-één-kap. Nog leuker waren die, die voorzien waren van een bolle koninklijk gezinde torentop. Na wat al dan niet verdwijnhonden konden we ongestoord de A-12 oversteken om terecht te komen op het voormalige Floriadeterrein. Gelooft u ons nou maar, inmiddels is daar van alles gedaan om mensen er te laten wonen. De fietser in z'n groen/witte banaan maakte prachtig gebruik van het fietspad. Wij namen het voetpad, zodat we ook nog wat Aha-erlebnissen hadden bij het Balijbos. Bij het turks-mediteraan restaurant linksaf en gelijk weer rechtsaf, zodat we een aantal naar het water verbannen bomeneilandjes konden zien. Lawaaimakers, die de heggen inkortten, dachten alleen aan zichzelf en boden ons geen gehoorbeschermmiddelen aan. Dat de grond erg verzakt moet zijn, meenden we vast te kunnen stellen aan de hoogte waarop ons inziens de ingang van het Floriadepark zich nu bevindt. Enigzins gehindert door een knipperende automobiel, vonden we onze weg door een kantoorbedrijventerrein. Waarschijnlijk door de aanwezigheid van de KPN te aldaar, was de ontvangst van uitzonderlijke klasse. De A-12 kon weer overgestoken worden en ditmaal bij het trein/busstation. Even een mededeling voor de buspassagiers: de haltes A t/m B en alles wat daar tussen zit kunnen via dezelfde uitgang worden bereikt. Tot zover deze dienstmededeling. Eenmaal buiten het station wilde HH niet naar links kijken. Hij deed dat per ongeluk toch, aangezien er een paarse mevrouw liep, die waarschijnlijk net had gesolliciteerd bij een HH bekende werkgever. Enige troost was op z'n plaats. Maar de herinnering aan de huismeesterbewoning en vrijdag-visdagwandelingen maakten het leed draagbaar. De jongetjes wachtten vlak bij de weg op een moeder en volgens inzichten kwam zij vrij snel. Langs de scholen en de Van Leeuwenhoeklaan overgestoken. Bij het wijkcentrum Bijdorp was het een drukte van belang en zorgden de HH voor het verlagen van de gemiddelde leeftijd. Onder het spoor door en bij de boerderij rechtsaf de Dorpsstraat op. Langs oude rijtjeshuizen en meer panden van antieke waarde en bij Hoogvliet linksaf en na het bruggetje wwer linksaf langs de parkeergarage-ingang. Even oversteken en langs een echt gezellig café ( de HH konden zich inhouden) en slingerend naar het Lyonpad. Dit ondanks de in groten getale toestromende schooljeugdfietsers. Over de kangoeroebrug en linksaf. De jongen, die achterop de bagagedrager zat, ontdekte, dat dat niet de meest geschikte zitplek op een fiets is. De Australiëweg oversteken en volgens de meneer was het hondje wel nieuwsgierig, maar niet zo erg dat ie het huis van HF zou willen bekijken. Bij het ziekenhuis was het een verkeersdrukte van belang, vanwege straataanpassingen. Onder de Aziëweg door waar het meisje stond. Wij linksaf en met beide handen pakten we de laatste kans tot eigen inbreng. Al ras keerden we wederom op onze schreden terug en kropen langs de kerk naar de HF auto. Lang dachten we niet na en reden naar Nieuwerkerk a/d IJssel alwaar wij dachten bier en bittergarnituur te ontvangen op een manier van eenzame hoogte. Bij de uitspanning troffen we een grote hoeveelheid auto's aan. Bij het bestellen van drankjes bleek dat te maken te hebben met het niet meer onder ons zijn van Wout, de mede-eigenaar/barkeeper. Tevens was dat de reden van het gesloten zijn van de keuken, zodat de bestelde bieren (op-Chouffe dus Leffe Donker en Hertog Jan Weizen) onbegeleid werden genuttigd. De volgende HH-bestelling verliep vlekkeloos, hoewel van de bestelde bieren geen van beide datgeen vertegenwoordigde wat besteld was. De poepebroek bleek niet echt in tegenstelling tot de promptheid. Terugkijkend op een wandeling met afloop keken de HH terug op van alles wat anders liep dan verwacht, maar desondanks tot voldoening leidde.