Wouw, wouw en niet nog eens......

In de week waarin het nederlandse filerecord werd opgekrikt naar 1.000 km., hadden de HH een wandeling gepland. Wellicht konden we naar Wouw gaan. Gezien de toestand in de wereld en met name die in een straal van een uur rijden vanaf Rotterdam, besloot HH HF te benaderen. Tijdens die sessie werd daadkrachtig besloten de automobielen de automobielen te laten en gebruik te gaan maken van openbare vervoeringen mét privébestuurders. Zo kon het gebeuren dat Randstadrail er 2 nieuwe gebruikers bij kreeg. Vanaf Rotterdam CS naar Den Haag CS met een soort trein en lekker snel. Wie verzint zoiets? Wij weten het niet, maar het is een geweldige uitvinding. Enige minpuntje is halte Melanchtonweg in verband met het moeilijk uitspreekbare. Verder alleen maar blijde gezichten en kon HH zelfs de moeilijke rekensom met 18 en 34 in combinatie met de afstand van de trein tot het perron op juiste wijze beantwoorden. Aangekomen in Den Haag netjes uitgechecked en de kou in. Gezien ons werk- en woonverleden konden we de vragende dames adequaat het pad naar het centrum wijzen. 

Wijzelf gingen richting onze koningin. Op het viaduct boven de Utrechtsebaan staat een snackbar. Sommige uitbaters doen er van alles aan om de cliëntèle te voorzien van goederen, die in schoon vet worden gebakken. Die van deze hut dus niet. Het Haagse Bos in. Waar normaliter een vijver zichtbaar is, was die dat nu dus niet. Gelukkig wisten de HH van scheiding van water en land en kon HH op de ietwat steile brug zijn eerste balletkunstjes van de dag laten zien. Applaus alom overigens. Welk een souplesse. Dat kon niet worden gezegd van de oude heer die de auto werd uitgegooid om een kaart in de brievenbusgleuf te duwen.

Stapsgewijs Clingendael in en direct de japanse tuin mijden, en dat om voor ons moverende redenen. De man die eerder 's ochtends vroeg met zijn duitse herder was gaan wandelen, had er wel een zeer lange tocht van gemaakt. De hond had nu slechts nog pootjes in de lengte zoals dat voor teckels bedoeld is. Wat doe men dan daarna? Op naar de Goetlijfstraat. Daar was van alles te beleven. Nietstartauto die welstartauto werd middels starthulpauto, wandelaar met broekspijpen in sokken met stapallemachtig en ontmoeting tussen 2 vrouwen; voor hen volkomen onverwachts. HH gaf aan dat hij behoefte kreeg aan brandstof in vaste vorm. Hoewel enigzins traag, toverde HF een Snelle Jelle tevoorschijn. De HH smulden kort daarna en lekker doorwandelen daarna. Tussen de start en dit moment werden de HH beiden door hunner respectivelijke ega's gebeld. De ene met de mededeling dat ziek naar huis werd gegaan en de ander, die was al ziek thuis, liet onder andere en ondermeer weten, flauw te zijn gevallen op en vanaf het toilet. Maar goed, dit even voor de analen en Damesheren: van harte beterschap!!!! Hier waren we gebleven. Langs het Hubertusviaduct, auto-te-koop-van-pool, Madurodam om bij de begraafplaats aan de Kerkhoflaan uit te komen. Iets verderop kwam ons een felrood tasje tegemoet met bijpassende dameslippen. Op de Timorstraat kwam alweer het verlangen naar het Vredespaleis. Om bij het Koningsplein te komen, neme men een zijstraat van een zijstraat van de Laan van Meerdervoort. Het genoemde plein gaf ons én de gelegenheid én de aanleiding tot nuttigen van etenswaren. Met ronde buikjes naar de Reparatiehemel. De HH hadden niets te repareren bij zich, dus de Regentesselaan op. Glasgerinkel alom en ook geboortestraat en dergelijke. Op weg naar de grootste onoverdekte markt van Nederland ontdekte HH een nieuw soort beroep. Enige discussie ontstond bij de HH of het nu een vérkopster betreft of niet. Eigenlijk ook niet belangrijk voor ons. Na de moederverhuizende vrouw kwamen we aan op de mart. Voor HF het uitermate geschikte moment om de blaas te legen. Bij het Paletplein zagen we een uitkijktoren, maar voor de HH geen toegang en dus geen uitkijk. Da maar naar Om en Bij-hofjes. Weer glasgerinkel en na stofferderij (eigenaar tot in februari met vacantie, maar zoon doet af en toe de zaak open) naar, oh grote verrassing toch nog Wouw. Weliswaar in hofvorm, maar toch. Het hof mochten we niet op. Vlak daarna de mooiste proeve van danskunst door HH. Een volgend hof ook al verboden toegang, maar niet lang daarna aan de Dunne Bierkade eentje die wel door de HH betreden kon worden. Gladheid, maar ook oude muur en leeg konijnenhok van Flip. Ook daar een plek waar gelovigen op gezette tijden vergaderen. Het café daarnaast met ruim 180 soorten bier trekt ons inziens echter meer bezoekers. Overigens zijn we er nog niet uit wie er verbaasder keek: de HH of de man met bontmuts op, die via de verlaagde deur het huis uitkwam. Hoewel Wilma vijftig werd, hebben we de gelegenheid tot felicitatie laten schieten. Immers een treingenot stond ons te wachten. De tram met de mooie voorkant lieten we voorbij gaan, maar echt naar het station. Even dwalen en daarna het juiste perron en vrijwel direct treininstapdoen. DE terugweg was even voorspoedig als die van heen en bij Beurs stapten de HH uit en gingen naar de VVV om 2-erlei redenen. Reden 1 waren we onderweg alweer vergeten, maar de laatste hebben we succesvol voltooid. Wat dan? hoor ik sommigen denken. Om een einde te maken aan die onzekerheid: wandelkaart van het Erasmuspad. Altijd handig om in huis te hebben. Ter afsluiting gingen HH Sijfen middels bittergarnituur en Chimay Rood en Blauw, Corsendonk Pater (alles van de  fles) en een getapte Kabouter. Nog even lekker OV-en en dat was het weer voor deze keer.Daaaag.