30 december 2011, wandelen bij 8 graden Celsius

Wandelend met elkaar van gedachten wisselen. Wie dat verzonnen heeft, moet iets verzonnen hebben. Maar goed dat de HH gedegen onderzoek doen naar dit fenomeen en het zou de Wikiwalkers tekort doen als zij niet zichzelf enigzins zouden borstkloppen. De HH vermoeden dichterbij de kern van het geheel te komen. Namelijk zowel het wandelen als het gedachtenwisselritueel wordt steeds kindelijker en vrijer. Lang leve de vooruitgang! Maar ja, aan alle voordelen kleven vaak nog wat andere voordelen. Neem nou deze. Je mag een gegeven paard en boer pas op je kippen, niet in de moeder van de porseleinkast kijken. Gegeven dit gegeven moest het maar eens uit zijn en dienden de HH een danig onderzoek te gaan doen inzake het Gooise Matras. HF naaide bij aankomst van ten huize HH de laatstgenoemde een nieuwe oude oor aan, uiteraard in ruil voor een rollende steen, waarna gecitroend naar Hilversum kon worden vertrokken. Horen we daar iemand zegdenken: Foei, naar het verderfelijke Hilversum? Volmondig ja, want immers het Matras moet onderzocht. Onderweg zagen we een ontdakte auto, wiens bestuurder, blijkbaar met een zomerhoofd, graag iets aan zijn kapsel wilde doen. Gelooft u ons maar, dat lukte perfect. Maar kortom, middels een Groene Wissel (alweer, en nee, nog steeds niet saai) http://www.wandelzoekpagina.nl/dagwandelingen/wandeling.php?wnummer=11504 zoeken naar het treinstation met een zak gevuld met muntjes voor de parkeerautomaat. Vermoedelijk was men in Hilversum niet erg blij met onze komst want wegafsluitingen en -opbrekingen vielen ons ten deel. Maar vastbijtertjes zijn en blijven we en met hulp van niet nader te noemen bronnen kwam dat ene prachtige parkeerplekje vrij bij café Dudok. Toen schrokken we; ondanks allerlei aankondigingen van betaald parkeren, ontnam men ons de mogelijkheid tot betaling. Alsof dat nog niet genoeg was, wenste men ons ook nog eens een prettige jaarwisseling. Enigzins verward wilden de HH de dans starten aan de verkeerde zijde des stations. Hoewel dom, de vergissing was na een achttien minuten en 47 seconden toch nog snel ontdekt en hersteld. Een Chinees wilde ons aanmoedigen en had op een aantal winkelruiten Take a Wok geschreven. Voor de dameskijklezers onder ons: kijk eens wat een jummiesmullenwinkelstraat!! Ja, ook ver van huis denken de HH aan de damesmevrouwen. Langs de Doelen en de Oude Haven (zijn we in Rotterdam?) Enigzins beneveld door wietverbrandingsluchten en daardoor bijna platgereden door een oude Amerikaan op naar de Badhuislaan met poesbekijking en vooral lange trap naar beneden af. Alsof je een dal ingaat. Bij en op de Bergweg (toch Rotterdam?) liet men ons weten dat Endemol gaat verhuizen. Waar naartoe wilde men niet onthullen. Het Corversbos; zegt u dat iets? We kregen al wel een beetje het Matrassengvoel. Van de vaak reeën hebben we niets gemerkt, maar hole 7/18 met par 3 zagen we met alle handicaps vandien. Een schrikactie van fietsbelgeluid en een mooie glimlach van een andere fiets later, kregen we de vraag of er sprake is bij de HH van Gooilust. Het antwoord daarop is niet moeilijk en evenmin belangrijk. Het allerbelangrijkste was dat we het Gooise Matras ontdekten. Kleiner en oncomfortabeler dan gedacht. Oordeelt u zelf maar. Hoewel de quest daarmee ten einde was gekomen, ging het niet rechtsomkeert en huiswaarts. Neen, want hoe verklaren de HH dan de vroege thuiskomst. Het excuus " we hebben het Matras ontdekt en het had ons niet veel te bieden " kan makkelijk verkeerd uitgelegd worden. Dus lekker verder en over nieuw rondeel naar de buitenplaats met bamboe. Bij De Trompenburgh met het kitscherige gouden galjoen als windwijzer even stilgestaan. Ja, dat moest gewoon even, want drie fietsers wilden ons voorbij. Anders niet zo erg, maar als je praat over een Spartamet en je heb alvast een auto-accu op je bagagedrager gezet, dan vermoeden we oneerlijke concurrentie. De onzichtbare mevrouw had het over dingen van twee jaar geleden, maar de HH wensen nu even over het heden te vertellen. Daarom de weg vervolgd en blij gekeken naar oude Volvo, oude Snoekbreak met achterinzitbank en een Bedford van zeer vroegere makelij. Jongensdingen zullen we maar zeggen. Zo te zien had de vleeschhouwer de naam geen eer aangedaan en alleen de kop van 1 der koeien gehouden. Bij de Hervormde Kerk zagen het prototype van het autoklokje. Dus rechtsaf landgoed Hilverbeek op min of meer vergezeld van snufeltruizelplasbeagle. Het ornament werd door HH even op haar plaats gezet en het van domme leuningen voorziene bruggetje was toen geen obstakel meer. Bij de Spanderslaan deed men voor ons een mooie demonstratie schaapjesophetdrogewatisdatleuk. Wij vonden het mooi en vergaten prompt de route te volgen. Mede door die stomme lage paaltjes keerden we op onze schreden terug en werden beloond door de magere maar uiterst vriendelijk oude dame. Al deze tijd vergaten de HH door verschillende oorzaken hun inwendige mensen te versterken. Maar eenmaal aangekomen bij de voetpadsteen kozen ze brood voor hun kiezen. Van veel rust was geen sprake want Spiky zat luid blaffend achter een andere hond aan. Deze had goed geluisterd naar de instructies en door te verstoppen onder de brug bracht hij Spiky compleet in de war. Toen Vattoe ook nog eens een keer nieuwsgierig de broodzakjes kwam besnuffelen was het helemaal gedaan met de rust. Maar het voedsel smaakte de HH enorm prettig, zodat langs diepliggende beek naar de zwarte schuren kon worden gegaan. Dat verderop de Doodweg was, sprak voor zich. Ondanks een Stoicijnkoe (wel even wachten; er kan nog een koei komen) heelhuids bij de zendmast en toen mochten we Mies Bouman haar Boulevard oversteken. Op het treinviaduct zagen we een rijdende banaan en vanaf een paar treinen, want we weten het inmiddels: er kan nog een trein komen. Niet van plan om daarop te wachten op naar het scheidingscentrum, waar zo te horen heel veel honden bijeen waren gekomen om dat ritueel bij te wonen. De deurbel van een fiets ging, maar in plaats van opendoen gingen de HH een stap aan de kant. Nog een keer de bel en een soort poedel mocht uit het mandje. Ja, dan de grote niet stille heide maar op. Soms doortastend, soms aarzelend naar de Stalpaertstraat. De hond daar kon wel een oorcorrectie gebruiken, maar de opvoeder wenste goede raad volkomen in wind te slaan. De aangeboden naaimachine sloegen we af ( je weet maar nooit wat daar van komt op het Matras). Het tegelpad langs de kerk deed ons veel minder voelen dan de verwachtingen daaromtrent. Langs Café 't Hoekje op de hoek, een natuurlijke zon-en lichtwering en de GGZ-kerstwens naar de moskee. Onderhoudsvrije huizen daar gelaten was de parkeerplaats alleen voor sommig personeel en verderop de ingang van iets om de hoek. Ja, dan sta je ineens weer waar de wandeling begon. Na uitleg van HH over onbetaald parkeren en wat twijfel Dudok binnengetreden. Na bitterballen, twee vedetten, donkere kabouters en karaoke-opstelling, hoepla richting huiswaarts. Wat spooroponthoud en anorexia in Hilversum en pittige regen bij Utrecht kon HH weer ten huize terecht en ging de ciroen vergezeld van HF op zoek naar een mooie parkeerplaats. Tot zover dit jaar. De HH wensen u heel veel goeds in het nieuwe jaar; en laat de Maya's maar kletsen; 2012 wordt het einde.