Dat is mijn mountainbike.

Hoewel voor de HH een prachtig moment aanstaande; tijdens dit verslag zullen we u niet lastigvallen met noch opschepperig doen over Wikiwandeling 100. Nee, we beperken ons (overigens een fluitje van een stuiver). Aangezien het weer een best beentje met ons voor had, spraken we een afspraak af. HF zou zonder dralen HH ophalen. Op de dag zelve deed HF echter verwoede pogingen om door grondverzetmachines en -tractoren de aankomst ten huize van HH te vertragen. HH liet zich van de goede zien en stapte kordaat naar buiten, voorzien van allerlei attributen voor en van. Na een korte wachtperiode achter de eerder genoemde tractor ving een mooie reis aan richting Schoonhoven. Alvorens daar te kunnen geraken diende een tijdspanne voor een geopende brug te worden doorgebracht. Ook anderen trof dit gelukkige lot. Na een verder eigenlijk vlekkeloos verlopende reis parkeerde HF, na wat twijfelen en weifelen, op de Ampèrelaan in het zonovergoten en schone Schoonhoven. Terwijl HH niets nieuws hoorde, werden rituelen uitgevoerd. Zo, en dan nu de wandeling. GraceIvonne had een voorstel gedaan. Met enige aarzeling aanvaardden we dat, onder voorwaarde van eigen inbrengmogelijkheden. De HH moeten uiteraard wel kunnen doen, waar zij erg goed in zijn. Hoe dan ook, overal karton op de stoep. Waarom? Via veel bedrijvigheid in ruste liepen we gemoedelijk het dorp uit om getuige te zijn van tewaterlating van jeugdigen. HF vergat daardoor scherp te zijn en eigen inbreng nummero 1 was een feit. Dit zorgde overigens wel voor de aanblik ener doden paling en de kennis van modelwoningen van de Bol. Hadden we anders moeten missen. Bij de Lopikerweg hadden we volgens voorschrift een fietspad moeten nemen. Onverlaten hadden e.e.a. echter afgesloten en er stokjes in gestoken. Zo makkelijk laten we natuurlijk geen stokjes voor in onze wielen steken en zo kwamen we toch nog snel op het Populierpad. Men trachtte ons daar in de war te brengen door melding te doen van keerpunt. Ja, hetere vuren stonden we voor en de HH zingen natuurlijk hun eigen lied. Langs de kerk en een vrolijk groetende oudere vrouw op leeftijd en de Tiendweg op. Gedurende die hele weg zagen we links Cabauw. Rechts niet. Onze intocht in Willige Langerak bleef niet voor iedereen ongemerkt. De HH vroegen daarom om een onderhoud met de burgemeester of de gezagvoerder of iets dergelijks. Bij de Floris de IV weg spande men uit en na de Wielewaal was het een ware oase van ontmoetingen met levende dieren. Enkele exemplaren zijn hier ter inzage.

Vrolijk liepen we van verhard naar onverhard. Vrolijkheid sloeg toch wel om toen we in de verte De Man Met De Zeis aan zagen komen. De HH spraken af, dat, indien 1 van beiden het haasje zou zijn, de ander de wandeling postuum af zou maken. Over haasjes gesproken; veeeel daar in de buurt. Maar nu weer ter zake, want we wensen u uiteraard snel het goede nieuws te brengen. De heer M. Hein liep nietsvermoedend door zonder enige aanstalten. HF kreeg nog wel angststuipen op het lijf gejaagd toen een automobiel geruisloos was genaderd en toen luidtoeterend zijn aanwezigheid duidelijk maakte. Vrolijk lachend groette de bestuurder ons en vrolijk lachend sloeg HF een deuk in het dak. In gedachten, natuurlijk. Zo tegen het einde van de Tiendweg stonden nog een paar mooie woonpanden. Bij het laatste huis voor de Lekdijk West was een prachtig exemplaar van een schuil/eetplaats voor de HH. Ineens voelden we trek in ons opkomen. Daarom iets verderop en later tegenover Camping Henkie de voedselvoorraden aangesproken. Met uitzicht op scheepvaart overigens. De smulpartij was nog maar net over, toen HH een oproep kreeg vanuit de woonstraat van HF. Daarna liepen we de bocht rond tot de dijk en genoten van de wegvliegende ooievaar. Even over de verharde dijk en daarna langs stranden, schaapjes, Klein-Normandië, over rivieren en diepe dalen. Net op tijd om allerlei uitvoeringen van ooievaarsnesten te kunnen aanschouwen. Jachthavens, een zwembad, een meneer met een hand met straf, fietsbellende kinderen, de zoon van het monster van Frankenstein(met hond); ook deze indrukken vielen ons ten deel. Evenals overigens de veerpont (in dit geval niet vergezeld van een Veerheuvel) en een dorpspoort met een watersnoodmelding. Vlak voordat HH een Grey ontmaskerde, zagen we tekenen van verschillende plechtigheden. De ene overkomt vrijgezellen nooit en de andere ons allemaal wel. Hoe mooi en uitnodigend het binnendorp ook is, de HH gingen verder. Vlak na het busstation leegstand en de mededeling via een boord aan HF, dat liever niet daar. Het plaatselijk ritueel van karton op de stoep plaatsen hebben we niet kunnen ontcijferen. Bij de Loet kropen de HH op het complete lege deel van het terras. Velen volgden. Konicken en Weizens vielen ons te deel, net als naar de keuken gegooide bitterballen. Tevens werd duidelijk van wie de mountainbike is. Gegroet.